Οι γνώμες των πολλών και οι γνώμες των ειδικών…

Της Γιώτας Δημητρίου
Αρχισυντάκτρια Skala Times

“Μα γιατί πήγες στη διαδήλωση κατά του κουρέματος; Είχες καταθέσεις και στις κούρεψαν;”
Όχι αλλά…..
“Μα γιατί τόσους αγώνας για το δημόσιο καλό της πόλης; Μήπως θες να θέσεις υποψηφιότητα στις επόμενες δημοτικές εκλογές;”
Όχι αλλά….
“Μα γιατί υπερασπίζεσαι τους εκπαιδευτικούς; έχεις κάποιο συμφέρον;”
Όχι αλλά….

Ζούμε σε μια κοινωνία που οι περισσότεροι ψάχνουν “κίνητρα” και “συμφέροντα”, πίσω από τα αυτονόητα. Ψάχνουν “λόγους” γύρω από όσα θα έπρεπε να ήταν -κατά τη λαϊκή ρήση- “κοντά στο νου”.

Ζούμε σε μια κοινωνία που δεν την ενδιαφέρει αν ο εκπαιδευτικός είναι η κολόνα και ο στύλος της ΔΗΜΟΣΙΑΣ εκπαίδευσης, αλλά τον καίει που “κάθεται δυο μήνες το καλοκαίρι και ξεκουράζεται” (πολύ περισσότερος καιρός ξεκούρασης αξίζει στους εκπαιδευτικούς).
Ζούμε σε μια κοινωνία που ο φθόνος ευδοκιμεί, το ίδιο και η βλακεία.
Στις περισσότερες (και δη διαδικτυακές) συζητήσεις επικρατεί φανατισμός και όχι τεκμηριωμένα επιχειρήματα, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης βασιλεύει η αλαζονεία, η ειρωνεία και οι βρισιές. Λες και η έλλειψη ευγένειας είναι η υπέρτατη μαγκιά.

Το ξέρω πως υπάρχουν και οι όμορφες εξαιρέσεις. Τα παιδιά από τη Πρωτοβουλία για τη Διάσωση των Ακτών, τα Παιδιά από την Ομάδα Πάρκου Ακαδημίας, (είχα ρεπορτάζ γι αυτές τις ομάδες αυτή την Παρασκευή στην εφημερίδα “24”) και κάποιοι άλλοι από όμορφες ακτιβιστικές ομάδες που αγωνίζονται με ανιδιοτέλεια για το κοινό καλό.

Αλλά, από τη μια ο καύσωνας και από την άλλη οι προσπάθειες για δολοφονία της Δημόσιας Εκπαίδευσης και η απαξίωση των εκπαιδευτικών από πολλούς, δεν υποφέρεται….
Βλέπουμε ανθρώπους της εργατικής τάξης να μιλούν με απαξίωση για τους εκπαιδευτικούς (λες και έχουν χρήματα να στείλουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά σχολεία, λες και με το να μειωθούν τα δικαιώματα των εκπαιδευτικών θα κερδίσουν αυτοί, λες και δεν έχουν ακούσει δια στόματος Αβέρωφ πως όλα αυτά γίνονται για να ενισχυθεί η ιδιωτική εκπαίδευση), βλέπουμε μια αβάσταχτη εμπάθεια με σταγόνες μιας ασυνείδητης βλακείας, με θύμα τη δημόσια εκπαίδευση και κατ’ επέκταση τα παιδιά αυτού του τόπου.

Μια φίλη μου (απολιτικ που είναι “και της μόδας”) μου είπε τις προάλλες “δεν ξέρεις ποιο να πιστέψεις,, οι μεν λένε έτσι οι δε αλλιώς”.
Το ερώτημα αυτό, όπως είπα και στη φίλη μου, το έχει ήδη απαντήσει ο Σωκράτης :
“«Σωστές είναι οι γνώμες των γνωστικών και κακές οι γνώμες των αφρόνων». Κάποιος αθλητής όταν γυμνάζεται, πρέπει να δίνει προσοχή στους επαίνους και τις επιπλήξεις κάποιου που είναι γιατρός ή παιδοτρίβης, και όχι των πολλών. Γιατί αν αποδεχτεί τις συμβουλές των πολλών, που δεν είναι ειδικοί, θα πάθει κακό. Οι κακές συμβουλές θα τον βλάψουν στο σώμα. Τον ειδικό πρέπει «να ντρεπόμαστε και να φοβόμαστε»”.

Kαι στη δική μας περίπτωση, (δηλαδή των εκπαιδευτικών), οι ειδικοί είναι εκπαιδευτικοί, σαν τον κύριο πιο κάτω ο οποίος υπήρξε δάσκαλος δημοτικής εκπαίδευσης και σήμερα ζει και εργάζεται στον Καναδά ως Καθηγητής Eκπαιδευτικής Ψυχολογίας και διευθυντής του Κέντρου Διάγνωσης και Θεραπείας Αναγνωστικών Προβλημάτων στο University of Alberta, Canada:

http://www.paideia-news.com/index.php?id=109&hid=31322&url=%CE%A4%CE%BF-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%B4%CE%B5%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CE%BA%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D-%CF%83%CF%85%CF%83%CF%84%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%9A%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B4%CE%AC