Ανίκανοι και υποκριτές…

Του Χριστόφορου Λάρκου

Αφου περιφραξαμε την θαλασσα για να την κανουμε “δικη” μας,
Αφου αφοδευσαμε οτι θελαμε σε αυτην,
Αφου κτισαμε οπου και οπως θελαμε πανω στην γη,
Αφου ανακοψαμε ποταμους,
Αφου μολυναμε τις λιμνες,
Αφου καναμε μια τρυπα απο οζον στην ατμοσφαιρα και μια τρυπα για το χρημα στις ψυχες μας,
Αφου ρυπαινουμε τα παντα και πρωτα τα μυαλα μας,
Αφου σφυρησαμε αδιαφορα στις αρνησεις κρατων να υπογραψουν περιβαλοντολογικα πρωτοκολλα,
Αφου γεμισαμε με πλαστικο την πλαση τοσο που εγιναν και οι καρδιες μας πλαστικες,
Αφου καψαμε τα δαση για να βιασουμε ξανα και ξανα την γη,
Καθισαμε να κλάψουμε για τους αλλους εμας, που χαθηκαν.
Ανικανοι και υποκριτες, χωρις να βλεπουμε οτι καποιοι αλλοι θα κλαψουν για μας συντομα.