Οι βλάκες δεν έχουν ενσυναίσθηση ούτε μπορούν να δείξουν σεβασμό…

Της Γιώτας Δημητρίου
(Αρχισυντάκτρια Διαδικτυακού Περιοδικού Skala Times)

Ήταν δεν ήταν το 2008-2009 όταν ο τάδε συγγραφέας κυκλοφόρησε νέο βιβλίο του με ένα ευφυέστατο τίτλο και εγώ -νεαρή τότε- δημοσιογράφος με ιδιαίτερη αγάπη (πάθος) για τα βιβλία, αφού το διάβασα, (αν και όχι στο δικό μου “στυλ” βιβλίο), επικοινώνησα με τον εκδοτικό του οίκο για να ζητήσω μία συνέντευξη του.

Εργαζόμουν τότε στον εκδοτικό Οίκο ΔΙΑΣ, τότε που ο αναντικατάστατος Άντης (Χατζηκωστής) μας έκανε να νιώθουμε ότι δουλεύαμε για τους New York Times, τότε που με τον Μιχάλη (στο πολιτιστικό της “Σημερινής”) ένιωθα πως ήμουν η πιο τυχερή δημοσιογράφος του κόσμου, όταν κάθε βδομάδα εκτός από τα θέματα μου στα περιοδικά του συγκροτήματος έβλεπα και στην Κυριακάτικη έκδοση της εφημερίδας ό,τι πολιτιστικό θέμα ήθελα να γράψω (από συνέντευξη του Πάολο Κοέλο μέχρι του Ιρβιν Γιάλομ είχαμε δημοσιεύσει τότε…).

Αφού λοιπόν επικοινώνησα με τον εκδοτικό οίκο με έφεραν σε επικοινωνία (μέσω email) με τον συγγραφέα.
Πρώτη εντύπωση, (ναι από την ανταλλαγή των emails), ότι ήταν απόμακρος με δόσεις υπεροψίας και αλαζονίας.
Αφού ετοίμασα τις ερωτήσεις μετά από έρευνα και σκέψη, όπως κάνω πάντα, τις έστειλα.
Ανάμεσα στις ερωτήσεις, κομψά ρώτησα και για ένα πρόσωπο που θαύμαζα (αγαπούσα) για χρόνια και που ο συγγραφέας κάποτε είχε σχέση μαζί του, ένα πρόσωπο που είχε “φύγει”. Με αλαζονεία μου απάντησε να ξεχάσω τη συνέντευξη γιατί περιείχε μια ερώτηση που δεν είχε σχέση με το βιβλίο του.

Ήθελα να του απαντήσω πως “έχει σχέση διότι είναι η σύνδεση σου με αυτό το πρόσωπο που βοήθησε να σε μάθει αρκετός κόσμος” ωστόσο απάντησα ως καλό κορίτσι -και λιγότερο καλή δημοσιογράφος- πως “αν θέλετε μπορούμε να αφαιρέσουμε εκείνη την ερώτηση”. Στη συνέχεια έδειξε ότι απαξιούσε να ασχοληθεί μαζί μου και έβαλε τον εκδοτικό του οίκο να με πάρουν τηλέφωνο και να μου  πουν να μην τον ξαναενοχλήσω και πως η συνέντευξη είχε ακυρωθεί.

Ο συγγραφέας επιβεβαίωσε αυτό που είχα διαισθανθεί διαβάζοντας ένα άλλο βιβλίο του, ότι πατώντας πάνω σε μια σχέση του θέλησε να αποκτήσει περισσότερη δόξα. Γιατί μόνο ένας τέτοιος χαρακτήρας (με αλαζονία και έλλειψη σεβασμού και ευγένιας) θα μπορούσε να το κάνει αυτό.

Τα χρόνια πέρασαν από τότε…..
Συχνά αναφέρω την ιστορία όταν μιλάμε για το σπουδαίο εκείνο πρόσωπο μαζί με φίλους.
Θυμήθηκα όμως σήμερα τον “κύριο συγγραφέα” όταν έμαθα ότι επιχειρεί και πάλι να αποκτήσει δόξα (ίσως και χρήμα) βγάζοντας στη φόρα μέσω ενός βιβλίου του, προσωπικές στιγμές -μέσω λέξεων- με το άτομο αυτό το σπουδαίο…..(Κατά τ’ άλλα τον είχε ενοχλήσει που ανέφερα το πρόσωπο στη συνέντευξη και που ρώτησα τι κράτησε από αυτό το πρόσωπο).

Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν μάτια μου, αν είναι στη φύση τους να εκμεταλλευτούν, να αντιγράψουν,να ξεπουλήσουν, θα το κάνουν. Αλήθεια, θα το κάνουν, ακόμα και αν τους έτυχε η μέγα ευλογία να έχουν αγαπηθεί από σπουδαία πλάσματα.

Το δηλητηριώδες φίδι θα σε δαγκώσει όταν έρθει η ώρα, ακόμα και αν εσύ το έχεις κάνει pet στο κρεβάτι σου!

Υ.Γ Η λέξη βλακεία στο λεξικό ορίζεται ως: “η ιδιότητα του βλάκα, η διανοητική καθυστέρηση· ηλιθιότητα*. ANT εξυπνάδα: H ~ του δεν έχει όρια. (έκφρ.) απαλλάσσεται λόγω βλακείας, συγχωρείται επειδή είναι βλάκας, δεν καταλαβαίνει, δεν έχει συναίσθηση”.
Θα έλεγα, προσωπικά, ότι ανάμεσα σε άλλα ο βλάκας δεν μπορεί να έχει ενσυναίσθηση, ούτε ίχνος σεβασμού.