Εύρος Ευρυβιάδης: “Μακάρι η Λάρνακα να έμενε όπως ήταν”
Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους δε πρέπει να ξεχνάμε την ιστορία της πόλης μας. Θα έλεγα πως ένας από τους λόγους είναι και η ομορφιά που εμπερικλείει μέσα το χθες αυτής της πόλης. Αδιαμφισβήτητα κομμάτι της όμορφης ιστορίας της Λάρνακας είναι και το ξενοδοχείο Τέσσερα Φανάρια.
Σήμερα λοιπόν με ιδιαίτερη χαρά και τιμή κουβεντιάζουμε με τον Εύρο Ευρυβιάδη γι αυτό το όμορφο κομμάτι της ιστορίας της πόλης του Ζήνωνα.
Της Γιώτας Δημητρίου
Φωτογραφικό υλικό: Προσωπικό αρχείο Εύρου Ευρυβιάδη
Πώς δημιουργήθηκε το ξενοδοχείο Four Lanterns;
Το ξενοδοχείο 4 Φανάρια (the Four Lanterns hotel όπως ήταν το επίσημο του όνομα) δημιουργήθηκε εκεί που ήταν το πατρικό σπίτι του πατέρα μου. Βρισκόμαστε σήμερα εδώ (που έχει γίνει καφετέρια) για τη συνέντευξη και μπορώ να σου δείξω πως ενώ το ξενοδοχείο βρισκόταν εδώ το κύμα έσκαγε λίγα μέτρα πιο κάτω, εκεί…
Πόσο όμορφο θα ήταν αυτό, να κάθεσαι και να βλέπεις το κύμα λίγο πιο κάτω….
Ναι. Το κύμα έσκαγε λίγο πιο κάτω από το ξενοδοχείο.
Ο πατέρας σας ο Ανδρέας Ευρυβιάδης πώς απέκτησε το κτήριο;
Ο παππούς μου ο Οδυσσέας Ευρυβιάδης είχε αγοράσει το 1920 αυτό το ακίνητο και ένα μέρος του χώρου ήταν η οικία της οικογένειας, στο ίδιο όμως κτήριο στεγαζόταν η Ελληνική Λέσχη Λάρνακος και στο ισόγειο λειτουργούσε το καφενείο του Μιχάλη Ταραμπουλσή (Τριπολίτη). Ήταν ένα τεράστιο κτήριο.
Η γυναίκα του Οδυσσέα η Ολβία ήταν Κύπρια;
Ναι, με ρίζες από τα Επτάνησα, από τη Λευκάδα.
Γιατί ο Οδυσσέας ενώ ήταν Κύπριος λεγόταν και Wideson ;
Το Wideson ήταν μια ελεύθερη μετάφραση του Ευρυβιάδης. (Eυρύ – wide και με κατάληξη αγγλική, son) Διότι ο παππούς δημοσιογραφούσε σε αγγλική εφημερίδα και ήταν πιο εύηχο να υπογράφει με το Wideson αντί με το Ευρυβιάδης και έτσι έμεινε το Wideson. Πολλοί αντί να λένε τότε “θα πάμε στα 4 φανάρια” έλεγαν “θα πάμε στου Wideson”.
Το 1946 η ιδιοκτησία μεταβιβάστηκε στα τρια παιδιά του ζεύγους (στους Ανδρέα, Ρένο και Κορίνα) και τον επόμενο χρόνο άρχισε να λειτουργεί ως «WIDESON tea room & restaurant»
Λειτουργούσε και ως καφετέρια και Milk Bar. Σερβιρόταν ότι γινόταν από γάλα και φυσικά μεταξύ αυτών ήταν και τα παγωτά. Κάτι που πρέπει να πούμε ότι ήταν πρωτοφανές για την εποχή εκείνη, να κατασκευάζεις παγωτό. Eπίσης ήταν tea room και εστιατόριο.
Tea room; Προφανώς επηρεασμένοι από τους Άγγλους που είχαμε στο νησί μας.
Μα δεν ήταν το μοναδικό, δίπλα από εμάς είχε ανοίξει ακόμα ένα tea room. Μάλιστα θυμάμαι ονομαζόταν The Cooper kettle (η χάλκινη τσαγιέρα) και είχε μια αληθινή χάλκινη τσαγιέρα να κρέμεται ως έμβλημα και κρεμόταν απ’ έξω κάτω από την ταμπέλα.
Μα δεν ήταν το μοναδικό, δίπλα από εμάς είχε ανοίξει ακόμα ένα tea room. Μάλιστα θυμάμαι ονομαζόταν The Cooper kettle (η χάλκινη τσαγιέρα) και είχε μια αληθινή χάλκινη τσαγιέρα να κρέμεται ως έμβλημα και κρεμόταν απ’ έξω κάτω από την ταμπέλα.