Άκου να δεις εκπαιδευτικέ…..

Της Γιώτας Δημητρίου

Άκου να δεις εκπαιδευτικέ, ξέρω πως ίσως να ανήκεις σε εκείνους που στο μεταπτυχιακό τους ασχολήθηκαν με το εκπαιδευτικό σύστημα της Φινλανδίας, αλλά εδώ είναι Κύπρος. Εδώ θέλουμε το ιδανικό εκπαιδευτικό σύστημα, χωρίς όμως να μας ενδιαφέρουν οι βασικές προϋποθέσεις για να επιτευχθεί αυτό. Χωρίς να μας ενδιαφέρουν οι άνθρωποι που είναι το βασικό θεμέλιο του εκπαιδευτικού συστήματος, χωρίς να μας ενδιαφέρει καν να τους ακούσουμε.
Εδώ είναι Κύπρος. Ο Χαμπής που το τάδε χωρκό, ή ο τρέντυ νεαρός από τον τάδε τόπο, ξέρει καλύτερα για το θέμα “εκπαιδευτικών και ΥΠΠ” από τον δάσκαλο ή τον Διευθυντή που αφιέρωσε μια ζωή μέσα στα σχολεία.
Γι αυτό και θα “κερδίσει” το λαικ μας στα μέσα κοινωνική δικτύωσης και ενίοτε την άποψη μας και τις βρισιές μας, κατά εσάς των εκπαιδευτικών.

Άκου να δεις εκπαιδευτικέ, ξέρω πως ίσως ανήκεις σε εκείνους που αφιέρωσαν ώρες από το προσωπικό τους χρόνο για δημιουργικές δραστηριότητες μαζί με τα “παιδιά σου” όπως τα αποκαλείς. Επειδή μελέτησες και είδες πως αυτές οι δραστηριότητες βοηθούν τα παιδιά στη διαμόρφωση της προσωπικότητας τους, επειδή τα οφέλη από τις δημιουργικές δραστηριότητες είναι πολλές. Αλλά εδώ είναι Κύπρος, ο γείτονας μου λέει πως τούτα “εν μασκαραλίκια” για να κάμνετε “χάι χούι” και καλά να σας κάνουν “που θα τα κόψουν”.
(Κάψε τις μελέτες σου και τις στατιστικές, είπαμε, εδώ είναι Κύπρος).

Άκου να δεις εκπαιδευτικέ, ξέρω πως ίσως να ανήκεις σε εκείνους που μεγάλωσαν μέσα σε μια οικογένεια της εργατικής τάξης και ίσως να έδινες πάντοτε μεγάλη σημασία στην Δημόσια Εκπαίδευση, μάλιστα σε συζητήσεις ίσως να έλεγες πως “η δημόσια εκπαίδευση είναι κάτι ιερό”, αλλά σου ξαναλέω, εδώ είναι Κύπρος. Ο Αβέρωφ (ναι, αυτός ο Πρόεδρος του κυβερνών κόμματος) δήλωσε ξεκάθαρα πως θέλει να στηρίξει την ιδιωτική εκπαίδευση.

Άκου να δεις εκπαιδευτικέ, ξέρω πως ίσως να ανήκεις σε εκείνες τις χιλιάδες εκπαιδευτικών που παίρνουν σοβαρά τη δουλειά τους, που αφιερώνουν χρόνο σε αυτό το ιερό λειτούργημα, που παίζουν ρόλο στις ζωές των παιδιών και στην διαμόρφωση των χαρακτήρων τους, που αφιερώνουν προσωπικό χρόνο για το επάγγελμα τους από αγάπη γι αυτό, όμως εδώ είναι Κύπρος. Ο Κύπριος στο facebook θα μιλήσει μόνο για εκείνους που δεν τους αξίζει ο τίτλος του εκπαιδευτικού, θα αναφέρει τις περιπτώσεις εκπαιδευτικών με παραπτώματα,  θα τους βάλει όλους στο ίδιο καζάνι και στο τσακίρ κέφι θα βρίσει όλους (ανεξαιρέτως) τους εκπαιδευτικούς με μεγάλη (πίστεψε με) ευκολία. Θα τους πει (όλους) κλέφτες, τεμπέληδες, άχρηστους κτλ.

Άκου να δεις εκπαιδευτικέ, ξέρω για ποιους λόγους είναι ο αγώνας σου, ξέρω πως δίνεις μάχη για να μην κατακρεουργήσουν την δημόσια εκπαίδευση, για να υπάρχουν συνθήκες για τις οποίες έγιναν αγώνες μέχρι να κατακτηθούν (βλέπε συνδικαλιστές),  συνθήκες που θα βοηθήσουν πρωτίστως τα παιδιά, το ίδιο το σύστημα. Αλλά, εδώ είναι Κύπρος.
Ο Κύπριος ακούει μόνο ότι θέλει, ενδιαφέρεται μόνο για τους μήνες που…. “κάθεσαι” (μα να “κάθεσαι” και Χριστούγεννα και Πάσχα και Καλοκαίρι, επειδή τα σχολεία είναι κλειστά κι αυτός να δουλεύει;) τον νοιάζει μόνο για το μισθό που παίρνεις (μα εκείνος να παίρνει λιγότερα;), δεν τον ενδιαφέρουν οι λόγοι του αγώνα σου, ούτε αν έχεις δίκαιο και σίγουρα δεν τον νοιάζει αν κινδυνεύει η ποιότητα της δημόσιας εκπαίδευσης (και ας μην έχει λεφτά να στείλει το παιδί του σε ιδιωτικό σχολείο). 

Άκου να δεις εκπαιδευτικέ, εδώ είναι Κύπρος, τα περισσότερα ΜΜΕ θα γράψουν υπερ της κυβέρνησης και υπερ του Χαμπιαούρη, το δίκιο σε αυτό τον τόπο το δολοφόνησε η προπαγάνδα, εδώ και χρόνια.

Άκου να δεις εκπαιδευτικέ, σε ακούω να λες πως η εκπαίδευση δεν έχει να κάνει με αριθμούς, πως έχει να κάνει με ψυχές, σε ακούω, αλλά άκουσε με κι εσύ: ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΚΥΠΡΟΣ και πολύ φοβάμαι πως για να γυρίσει ο ήλιος…θέλει δουλειά πολλή!

Υ.Γ1 Οφείλω να σου πω ότι εσείς την κάνατε την αρχή, τον γυρίσατε λίγο τον ήλιο, με 15 χιλιάδες κόσμου, με μια λαοθάλασσα, στις 28 Αυγούστου 2018, με μια πορεία που όμοια της δεν θυμάμαι να έχω ξαναδεί. Και μπορεί αυτό να μην γραφτεί σε κανένα σχολικό βιβλίο ιστορίας, αλλά εσείς γράψατε ιστορία.

ΥΓ2 Aφιερωμένο στους δασκάλους Αγίων Αναργύρων στη Λάρνακα που γνώρισα πριν 1-2 χρόνια όταν με κάλεσαν να συμμετάσχω σε ένα πρότζεκτ τους, η αγάπη τους για τους μαθητές τους με είχε εντυπωσιάσει,
αφιερωμένο στη φίλη μου τη Τ. που αφιερώνει ώρες από το προσωπικό της χρόνο για θεατρικά έργα με τα “παιδιά της”,
αφιερωμένο στη Β. που 17 χρόνια διορισμένη (και μόνιμη) και κάθε χρόνο πάει σχολείο με τον ίδιο ενθουσιασμό και αγάπη λες και χθες διορίστηκε
αφιερωμένο στον Π. που κάθε Σαββατοκύριακο κάθεται να κάνει προετοιμασία 4-5 ωρών για τη νεα βδομάδα, αν και είναι διορισμένος και μόνιμος εδώ και χρόνια, αν και δεν είναι υποχρεωμένος να το κάνει,
αφιερωμένο στους χιλιάδες εκπαιδευτικούς που αγαπούν το επάγγελμα τους και ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ περισσότερα από όσα είναι αναγκασμένοι να προσφέρουν
αφιερωμένο στους 300 εκπαιδευτικούς που ο κ. Χαμπιαούρης απέλυσε για χάριν του… “εξορθολογισμού”
αφιερωμένο στους μη εκπαιδευτικούς που στέκονται δίπλα στους εκπαιδευτικούς επειδή αν και Κύπριοι….καταλαβαίνουν τι γίνεται! Επειδή δεν θέλουν την κατακρεούργηση της δημόσιας εκπαίδευσης.
Τέλος, αφιερωμένο σε όλους τους δασκάλους και καθηγητές μου, που φώτισαν τον δρόμο μου, κάποιοι μάλιστα μου έδειξαν καθοριστικές κατευθύνσεις, αφιερωμένο και στη καθηγήτρια μου την κυρία Ζάρου που σε μια έκθεση μου στο γυμνάσιο μου έγραψε “μη σταματήσεις ποτέ να αγαπάς το γράψιμο” και τα λόγια της έγιναν η αιτία να σπουδάσω δημοσιογραφία.