Από Μιχάλη Σεραφείμ
Ο 25χρονος Αμερικανός καλαθοσφαιριστής Larry Nance Jr. αγωνίζεται από τη θέση power forward στην ομάδα των Cleveland Cavaliers.
Την προηγούμενη σεζόν συμμετείχε στους τελικούς του ΝΒΑ και παρά την ήττα της ομάδας του, ήταν από τους αθλητές που διακρίθηκαν στο πλευρό του Lebron James και ένας από τους παίκτες που θεωρούνται ως βασικά στελέχη για την επόμενη μέρα μετά την φυγή του Βασιλιά για τους Los Angeles Lakers.
Η ζωή και η καριέρα του μέχρι στιγμής θεωρείται επιτυχημένη αν και για πολλούς ήταν αναμενόμενη….Ο πατέρας του, βλέπετε, είναι ένας από τους θρύλους του ΝΒΑ της δεκαετίας του ’80 και του παρείχε τα πάντα προκειμένου να τον δει να βαδίζει στα χνάρια του. Όμως, η ζωή πολλές φορές κρύβει εμπόδια που δεν μπορείς να τα φανταστείς εκ των προτέρων, και στην τελική το πώς αντιδρούμε σε αυτά και πως τα αντιμετωπίζουμε, χτίζει τον χαρακτήρα μας και μας δυναμώνει.
O Larry Nance Jr. γεννήθηκε και μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον που του παρείχε όλα τα φόντα για να εξελιχθεί σε καλαθοσφαιριστή υψηλού επιπέδου. Όμως στα 16 του χρόνια διεγνώσθη με την νόσο του Crohn, μια χρόνια φλεγμονή του παχέος εντέρου που προκαλεί ευρεία ποικιλία προβλημάτων.
Αυτή είναι η άκρως ενδιαφέρουσα ιστορία του:
O Larry Nance Jr. γεννήθηκε την Πρωτοχρονιά του 1993 και είναι επαγγελματίας καλαθοσφαιριστής για τους Cleveland Cavaliers. Αγωνίστηκε στο κολεγιακό πρωτάθλημα με το Πανεπιστήμιο του Wyoming και επιλέχτηκε στο νο. 27 του NBA Draft το 2015 από τους Los Angeles Lakers. Μετά από 2,5 σεζόν με την ομάδα του Los Angeles, τον Φεβρουάριο του 2018 έγινε ανταλλαγή στους Cavaliers και συμμετείχε στους τελικούς του ΝΒΑ το 2018. Σήμερα θεωρείται ως ένας πολλά υποσχόμενος και ταλαντούχος αθλητής που έχει να δώσει πολλά πράγματα στο κορυφαίο πρωτάθλημα.
Το 2016 ήταν ο βασικός πάουερ φοργουορντ των Los Angeles Lakers. Ένα χρόνο πριν, είχε επιλεχθεί στο draft στην 27η θέση, περίπου 20 θέσεις πιο ψηλά από ότι προβλεπόταν από τους «ειδικούς», ενώ η μέχρι τώρα εξέλιξη του στο πρωτάθλημα δείχνει κάποιον που αν η διαδικασία του 2015 επαναλαμβανόταν, θα ήταν σίγουρα μέσα στην πρώτη δεκάδα.
Βγάζει φοβερή ενέργεια στο γήπεδο (άκρως αντίθετα με την εικόνα του στο γυμνάσιο), ενώ η φήμη ως κορυφαίου dunker άρχιζε να πλησιάζει αυτήν του πατέρα του. Ο Larry Sr. ήταν από τους πρωτοπόρους της νέας εποχής του αθλήματος, αφού είχε κερδίσει τον 1ο διαγωνισμό καρφωμάτων το 1984, ήταν 3 φορές παρών στο All–Star Game και αγωνίστηκε στο ΝΒΑ για 13 χρόνια. Άρα, άφησε ψηλά τον πήχη για τον γιο του που ακολουθούσε τα βήματα του.
Το 2008 όμως, μετά από ένα αγώνα με την ομάδα του γυμνασίου του, καθώς επέστρεφε στο σπίτι με την μητέρα του, ο 15χρονος Larry μάζεψε όλο του το κουράγιο και της είπε κάτι που ήθελε να της εκφράσει εδώ και καιρό: πως το μπάσκετ δεν του άρεσε πλέον και πως ήθελε να τα παρατήσει. Η μητέρα του, αφού τον άκουσε του είπε πως αν δεν ήθελε, δεν ήταν αναγκασμένος να παίζει παρόλο που και οι δύο ήξεραν πως δεν θα ήταν τόσο απλό. Πίσω στο σπίτι τους περίμενε ο πατέρας του, ο Larry Sr., βετεράνος σταρ του ΝΒΑ, δύο φορές πρωταθλητής καρφωμάτων στο NBA All–Star Game και αφοσιωμένος στο να δει τον γιο του να βαδίζει στα χνάρια του. Η μητέρα του, του είπε να τελειώσει τη σεζόν και μέχρι τότε θα έβρισκαν ένα τρόπο να το πουν στον πατέρα του.
H μητέρα του είχε ήδη υποψιαστεί πως κάτι δεν πήγαινε καλά. Καταλάβαινε πως ο γιος της δυσκολευόταν, δεν διασκέδαζε και γενικά δεν είχε διάθεση για να παίζει μπάσκετ. Στο γήπεδο περπατούσε και όταν οι προπονητές του, του φώναζαν να τρέξει, δεν αντιδρούσε καν. Αλλά, η μητέρα του παρατήρησε πως αυτό συνέβαινε και εκτός γηπέδου. Κοιμόταν συνέχεια και αν δεν κοιμόταν ξάπλωνε. Ήταν σαν να βρισκόταν σε λήθαργο. Παραπονιόταν για πόνους στο στομάχι, δεν έτρωγε καλά και φαινόταν πως είχε σταματήσει να ψηλώνει μέχρι τα 12-13 του. Για τους γονείς του, ήταν απλά κακομαθημένος και τεμπέλης. «Ακούς γι’ αυτά τα παιδιά», δήλωσε η μητέρα του. «Μπήκε στην εφηβεία, βαριόταν το σχολείο, το μπάσκετ, τα πάντα. Ίσως να ήταν ένα από αυτά τα παιδιά. Ποτέ δεν ξέρεις!»
Η μητέρα του όμως, ήξερε επίσης πως όλα της τα παιδιά (όχι μόνο ο Larry Jr. αλλά και η μεγαλύτερη του αδερφή και ο μικρότερος του αδερφός) ένοιωθαν φοβερή πίεση για να είναι οι καλύτεροι στις ομάδες τους, όντας παιδιά ενός θρύλου του ΝΒΑ. Αλλά στην περίπτωση του Larry Jr. φαινόταν πως υπήρχε όχι μόνο πίεση για το αποτέλεσμα, αλλά και σωματική εξάντληση. Μέχρι την μέρα που είπε στην μητέρα του πως ήθελε να τα παρατήσει, η ζωή του είχε καταντήσει ένα βάσανο.
Η μητέρα του ήθελε να πιστέψει πως αυτό ήταν που κατέστρεφε τον γιο της σωματικά και ψυχολογικά. Αν δεν ήθελε να παίζει μπάσκετ, ενώ όλο του το περιβάλλον από τότε που γεννήθηκε το θεωρούσε φυσιολογικό να παίζει και να είναι στο τοπ επίπεδο, ίσως αυτή η εσωτερική σύγκρουση να προκαλούσε όλα αυτά τα προβλήματα. Τώρα που το έβγαλε από μέσα του όλα θα είναι καλύτερα. Ο γιος της δεν θα είναι πλέον τεμπέλης. Ή, ίσως να ήταν και κάτι άλλο. Αποφάσισαν έτσι, πως έπρεπε να επισκεφτούν ένα γιατρό για ένα τσεκ-απ.
Υπήρχε μια μικρή ανησυχία πως ίσως είχε έλλειψη σιδήρου, κάτι που θα εξηγούσε την έλλειψη ενέργειας. Αλλά οι αρχικές εξετάσεις ήταν προβληματικές και έτσι ο γιατρός παρέπεμψε τον Larry Jr. σε νοσοκομείο του Cleveland για γαστροσκόπηση. Η διάγνωση ήταν Νόσος του Crohn, μια χρόνια φλεγμονή του παχέος εντέρου που προκαλεί ευρεία ποικιλία προβλημάτων.
Όλη η οικογένεια, παρόλο το αρχικό σοκ, τουλάχιστον τώρα είχε απαντήσεις. Τώρα ήξεραν πως όταν ο γιος τους περπατούσε στο γήπεδο, ήταν επειδή η νόσος τον είχε αποδυναμώσει. Και ο ίδιος ο Nance μπορούσε τώρα να καταλάβει γιατί πονούσε συχνά το στομάχι του, γιατί δυσκολευόταν να φάει και γιατί σταμάτησε να ψηλώνει.
Ξεκίνησε αμέσως φαρμακευτική αγωγή με την ελπίδα πως υπήρχε ακόμα περιθώριο ανάπτυξης και η αλλαγή ήταν ραγδαία. Η θεραπεία ήταν δύσκολη, αφού το φάρμακο θα του δινόταν σε ενέσιμη μορφή κάθε 7-8 εβδομάδες και ουσιαστικά η δράση του «κοίμιζε» την ασθένεια ώστε να μην εκδηλώνει τα συμπτώματα της. Μια δύσκολη διαδικασία για να υποβάλλεται ένας έφηβος. Όμως, τα αποτελέσματα ήταν ευεργετικά. Ο ίδιος δήλωσε πως η θεραπεία του λειτουργούσε όπως το σπανάκι στον Πόπαυ. Η ενέργεια του ανέβηκε κατακόρυφα, έβαλε βάρος και ψήλωσε μέσα σε 2 χρόνια ακόμα 20 πόντους. Η διαδικασία ήταν άβολη και προκαλούσε περαιτέρω προβλήματα, αφού ψήλωνε τόσο απότομα που πονούσαν τα γόνατα του, η πλάτη του και γενικά όσο προσπαθούσε να βγάλει ενέργεια, τόσο περισσότερο πονούσε. Με το κατάλληλο πρόγραμμα εκγύμνασης και με πολλή ψυχική δύναμη όμως, τα πράγματα σιγά σιγά διορθώθηκαν.
Με την αποφοίτηση του από το γυμνάσιο, εμφανίστηκε ο Larry Shyatt, προπονητής στο Πανεπιστήμιο του Wyoming και πρώην προπονητής του πατέρα του όταν φοιτούσε αυτός στο Πανεπιστήμιο του Clemson και του πρόσφερε υποτροφία. Όταν τον είδε να προπονείται, τον αποκάλεσε «ακρίδα» λόγω των μακριών χεριών και ποδιών του. Επίσης, είδε πως ο μικρός είχε πολύ μεγάλες προοπτικές στο μπάσκετ. Παρόλο που τα εμπόδια συνέχιζαν να εμφανίζονται στον δρόμο του (ένας τραυματισμός στους χιαστούς και μια σοβαρή ασθένεια ένα χρόνο μετά), ο Nance ήταν βασικός στην ομάδα του Πανεπιστημίου, αγαπητός στους φιλάθλους και βελτίωνε τα στατιστικά του κάθε σεζόν. Αλλά το Wyoming δεν είναι πρωτοκλασάτο πανεπιστήμιο οπόταν δεν τύχαινε σχεδόν καθόλου προβολής.
Ο Shyatt έλεγε στις επαφές που είχε με ανθρώπους του NBA πως ο Larry Nance Jr ήταν παίκτης παλαιάς κοπής και πως δεν είχε δηλητηριαστεί από την ανάγκη του να γίνει διάσημος. «Απλώς θέλει να είναι χρήσιμος σε κάτι μεγάλο», έλεγε.
Κάπου εδώ η τύχη άρχισε επιτέλους να χαμογελάει στον Nance, λες και ήθελε να τον ανταμείψει που παρά τις δυσκολίες, αυτός συνέχιζε να κυνηγά τους στόχους του και να μην το βάζει κάτω. Ο γιος του Mitch Kupchak, του τζένεραλ μάνατζερ των Lakers, είχε πρόταση από το Πανεπιστήμιο του Wyoming και έτσι, είχε επισκεφτεί τον χώρο του Πανεπιστημίου. «Πέρασα πολύ χρόνο με τους προπονητές και μιλούσαν συνέχεια για τον Larry Nance Jr. Μιλούσαν πολύ για το πώς δεν είχε ξεπεράσει εντελώς τον τραυματισμό του αλλά και τον χαρακτήρα του και την ποιότητα του».
Στα δοκιμαστικά για τους Lakers πριν το draft του 2015, ο Nance, έδειξε πολλά στοιχεία που εξέπληξαν. Μάλιστα το άλμα του ήταν τόσο ψηλό (40 ίντσες) για κάποιον με το δικό του ύψος, που η προπονητική ομάδα των Lakers νόμισε πως πέρασε στο σύστημα λάθος στοιχεία. Μέχρι που ο ίδιος προσφέρθηκε να κουτουλήσει τη στεφάνη. «Δεν χρειάζεται», του είπαν. «Αλλά μπορείς να κάνεις τέτοιο πράγμα»; Κι έτσι το έκανε.
Οι Lakers είχαν πειστεί και έτσι επέλεξαν τον Nance στον 1ο γύρο του draft, εν μέσω πολλής κριτικής από τους «ειδικούς». Αλλά οι «ειδικοί» δεν ήξεραν τις δυνατότητες του, δεν είχαν δει τα δοκιμαστικά του και δεν είχαν την πληροφόρηση για το πόσο πνευματικά δυνατός ήταν.
Ο ίδιος δηλώνει τώρα: «Στο τέλος της ημέρας, μπορεί να λένε πως έπρεπε να επιλεγώ στον 2ο γύρο ή και καθόλου. Όμως επιλέγηκα. Και μάλιστα στον 1ο γύρο. Δεν με νοιάζει τι έλεγαν τότε. Το μόνο που με νοιάζει είναι να μένουν ικανοποιημένοι από τις επιδόσεις μου, οι προπονητές μου και ο κόσμος της ομάδας που αγωνίζομαι».
Θυμηθείτε τα λόγια του προπονητή του: «Απλώς θέλει να είναι χρήσιμος σε κάτι μεγάλο».
Ο Nance Jr συνεχίζει την φαρμακευτική αγωγή για την νόσο του Crohn. Είναι κάτι που αποδέχτηκε πως θα πρέπει να κάνει για το υπόλοιπο της ζωής του αλλά δεν τον νοιάζει αφού κρατά την νόσο σε υποστολή. Ελπίζει πως μια μέρα θα ξεκινήσει τον δικό του οργανισμό για να βοηθήσει κι άλλους που υποφέρουν. Σήμερα όμως, απλώς είναι ευγνώμων γι’ αυτά που έχει. Ειδικά όταν σκέφτεται εκείνη την ημέρα το 2008, που είχε πει στην μητέρα του πως θα τα παρατήσει.
Ο Nance Sr είναι περήφανος για τον γιο του. Θυμάται μια εποχή που ο γιος του σερνόταν μέσα στο γήπεδο. Τώρα παρόλα όσα έχει καταφέρει, συνεχίζει να βελτιώνεται, να δυναμώνει, να γίνεται πιο γρήγορος και τα κάνει όλα να φαίνονται εύκολα. Και ο ίδιος δηλώνει: «Τίποτα δεν θα με έκανε πιο περήφανο από το να γίνει καλύτερος παίκτης και, ναι, καλύτερος dunker από εμένα». Με αυτά που κάνει ήδη, θα λέγαμε πως είναι στον σωστό δρόμο:
