Την λέγανε Άννα….Άννα Φρανκ την λέγανε, κυρία δασκάλα δημοτικής εκπαίδευσης!

Την λέγανε Άννα,
είναι αδύνατο να μην την αγαπήσεις αν διαβάσεις το ημερολόγιο της.

Την λέγανε Άννα,
ένα κορίτσι μόλις 13 ετών, μα τόσο ώριμο και τόσο διαβασμένο, λάτρευε τη λογοτεχνία και “καταβρόχθιζε” τα βιβλία λες και ζούσε μέσα από αυτά.

Την λέγανε Άννα,
θα έπρεπε να διδάσκεται σε όλα τα σχολεία, Δημοτικά, Γυμνάσια, για να μαθαίνουν τα παιδιά από μικρή ηλικία για εκείνο το τέρας του σωβινισμού που σκότωσε 50 εκατομμύρια, για εκείνο το τέρας που σκότωσε την 16χρονη Άννα.

Την λέγανε Άννα,
πίστευε πως “παρόλα αυτά είναι ωραίος ο κόσμος” και σίγουρα με την υπεραισιοδοξία που την διακατείχε θα είχε την εντύπωση πως μετά από 70-80 χρόνια η ανθρωπότητα θα πήγαινε μπροστά, θα εξελισσόταν, θα μάθαινε και δεν θα επέτρεπε ποτέ ξανά στο τέρας του φασισμού να ξαναγεννηθεί και να ξαναρχίσει να σπέρνει το μίσος.

Την λέγανε Άννα κυρίες και κύριοι, Άννα Φρανκ, γεννήθηκε στις 12 Ιουνίου το 1929 και πέθανε τον Μάρτιο του 1945 σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης των Ναζί, ήταν Γερμανίδα Εβραιοπούλα.
Δεν θα πίστευε τότε πως η θυσία της και άλλων 50 εκατομμυρίων ανθρώπων δεν θα μάθαινε τίποτα στην ανθρωπότητα.
Πώς 70-80 χρόνια αργότερα,  ακόμη και δασκάλες δημοτικής εκπαίδευσης, θα έβγαζαν τον έμμεσο νεοναζιστικό τους λόγο περίπατο, πως απροκάλυπτα κάποιοι θα έφτιαχαν κόμματα και ομάδες νεοναζιστικές! Θα της φαινόταν παράλογο αν έβλεπε τι θα γινόταν 70-80 χρόνια μετά.
Γιατί ναι, αυτό συμβαίνει σήμερα, ο παραλογισμός σε όλο του το μεγαλείο, σε τόσες γειτονιές της Ευρώπης, και στην πονεμένη βέβαια Κύπρο.

Ντροπή!
Ντροπή σε αυτούς και ντροπή και σε εμάς που τους αφήσαμε να περάσουν και να μπουν ακόμη και σε βουλευτικά και σχολικά έδρανα!

Υ.Γ Το ημερολόγιο της Άννα Φρανκ της είχε δοθεί ως δώρο για τα 13α γενέθλια της. Σε αυτό περιγράφει τα γεγονότα της ζωής της από της 12 Ιουνίου 1942 μέχρι την τελευταία μέρα που έγραψε σ’ αυτό, την 1η Αυγούστου 1944. Έγραφε σε αυτό από 13 εως 15 ετών.
Είναι γραμμένο στα Ολλανδικά, μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες κι έγινε ένα από τα πιο πολυδιαβασμένα βιβλία του κόσμου. Διασκευάστηκε για την τηλεόραση, τον κινηματογράφο, το θέατρο, ακόμα και για την όπερα. Το βιβλίο δίνει μια λεπτομερή περιγραφή της καθημερινής ζωής κατά τη διάρκεια της Ναζιστικής Κατοχής· μέσω των γραπτών της, η Άννα Φρανκ έγινε ένα από τα πιο γνωστά θύματα του Ολοκαυτώματος.