Κάποια στιγμή οι ψεκασμοί θα τελειώσουν και θα ξανανατείλει ο ήλιος της λογικής και της ενσυναίσθησης

Της Γιώτας Δημητρίου

Πως προστατεύεται κανείς από ένα σύστημα και μια κοινωνία που βρωμάει μπόχα υποκρισίας, κακίας και ενίοτε επικινδυνότητας;

Πώς κλείνει τα μάτια κανείς σε πολιτικούς που ο τελευταίος χώρος που θα έπρεπε να βρίσκονταν είναι τα δημόσια αξιώματα και όμως είναι εκεί;

Πώς κάνεις πως δεν ακούς αποφάσεις και δηλώσεις που λαβώνουν το μέλλον σου;

Πώς συνεχίζεις να ζεις σε μια χώρα που σε κάνει να ντρέπεσαι που είσαι κομμάτι της;

Πώς;

Πολύ απλά, σαν χελώνα κλείνεσαι σε ένα καβούκι που χωράει μόνο όσους αγαπάς, και προσπαθείς να συνεχίσεις να υπάρχεις σε μια χώρα που όσο πάει μοιάζει όλο και πιο ξένη.

Και αν έχεις αποκλείσει την μετανάστευση (αλήθεια, γιατί; Μα για όσους αγαπάς και ζουν εδώ, φυσικά), τότε τα πράγματα είναι δύσκολα, αλλά οφείλεις να βρεις λύσεις.
Αν ο αγώνας για αλλαγή/αλλαγές μοιάζει μάταιος, τότε απλά αποφασίζεις να βρεις άλλες λύσεις, γιατί ποτέ δεν ήταν εύκολο ζει κανείς ανάμεσα σε τέρατα που φυτρώνουν παντού και ηλίθιους που φορούν ό,τι μάσκες τους βολεύει!

Λύσεις υπάρχουν, ίσως η στροφή στις τέχνες, ίσως οι συζητήσεις με τους λίγους που είναι φτιαγμένοι με το ίδιο υλικό με σένα, ίσως….Δε ξέρω…...ίσως η ελπίδα πως όλα αυτά είναι συνέπεια ενός ψεκάσματος που γίνεται πάνω από τη χώρα και κάποια στιγμή οι ψεκασμοί θα τελειώσουν και θα ξανανατείλει ο ήλιος της λογικής και της ενσυναίσθησης.

Καλή βδομάδα και καλό Νοέμβριο!

Υ.Γ 1 Τα tweets κάποιων Κύπριων πολιτικών είναι το κερασάκι στην τούρτα και ήταν η έμπνευση για το πιο πάνω.

Υ.Γ 2 Η κακία είναι ένδειξη χαμηλής συναισθηματικής νοημοσύνης λένε οι επιστήμονες, γενικά νοημοσύνης λέω εγώ.