Η συζήτηση για το μέλλον των εκπαιδευτικών συστημάτων…

Από το fb του Γιώργου Ζήσιμου

Η συζήτηση για το μέλλον των εκπαιδευτικών συστημάτων καλά κρατεί σε ευρωπαικό επίπεδο. Καλά κρατεί και σε κάποια κράτη. Αφενός η συζήτηση είναι τεχνητή και συνδέεται με το νέο Ευρωπαικό πλαίσιο συνεργασίας για το 2030 και αφετέρου ουσιαστική που πρέπει να διεξάγεται συνεχώς ως πούσουλας για το που πάμε. Όπως και να χει, η συζήτηση προχωρά, συγχύζει και συγχύζεται, παρασέρνει τζιαι παρασύρεται. Κάποτε παράγει νέα σκέψη τζιαι κάποτε εγκλωβίζεται. Κάποτε μου ακούεται ως μια συζήτηση όπου οι στοχαστές της δυσκολεύονται να ξεχωρίσουν μεταξύ του τι θέλουμε και του τι γίνεται.
Ακούω για δια βίου μάθηση και σκέφτουμαι τη θεία μου τη Βέρα στο Λονδίνο που εμάθε καταδύσεις στα 70 της … ακούω για αλλαγή του αναλυτικού προγράμματος τζιαι σκέφτουμαι τον Πυθαγόρα που τη Σάμο που έγραψε το θεώρημα του το 500 κάτι πΧ τζιαι 2500 χρόνια μετά βρίσκω το μπροστά μου. Ακούω για μόρφωση και κατάρτιση και θυμούμαι τον Lawton να ρωτά ποιον πιλότο τελικά προτιμούμαι τον καλά μορφωμένο οξά τον καλά καταρτισμένο. Ακούω και μιλώ για δεξιότητες και φοβούμαι.