Ας μιλήσουμε για τα Μέσα Κοινωνική Δικτύωσης στη Κύπρο λοιπόν!

Είναι και οι τρεις γνωστοί και δραστήριοι στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης της Κύπρου και συχνά με ατάκες που γίνονται viral. Έχουν άποψη την οποία καταθέτουν μ’ ένα ολόδικο τους, αυθεντικό, τρόπο.
Είναι με ιδιαίτερη χαρά που το SkalaTimes κουβεντιάζει σήμερα με την Ιωάννα Χριστοδούλου, τον Λεόντιο Φιλοθέου και τον Μαρίνο Νομικό, για τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης στο τόπο μας. Ένα μεγάλο θέμα το οποίο οι τρεις “ειδικοί” μας αναλύουν με ένα πολύ ενδιαφέρον τρόπο.
Περισσότερα στην πιο κάτω κουβέντα που είχαμε μαζί τους.
Αν ψάχνετε τα καταλληλότερα hashtags για την ομολογουμένως ενδιαφέρουσα πιο κάτω συνέντευξη, (ενδιαφέρουσα λόγω των απαντήσεων), να σας βοηθήσουμε: #cool #socialmedia #επίκαιρο #θεματάκι 

Της Γιώτας Δημητρίου 

Καταρχάς σε ποια social media σε βρίσκει κανείς;
ΙΩΑΝΝΑ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ: Σχεδόν σ’ όλα τα τρέντι παρόλο που πλέον τα βαριέμαι τα μάλα. Ποστάρω αραιά, μόνο αν είμαι σε τσακίρ σοσιαλμιντιακή φάση, αλλά τα παρακολουθώ καθημερινα για επαγγελματικούς κυρίως λόγους.
ΛΕΟΝΤΙΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΥ: Σε όλα! Εν αρχή ήταν το Facebook. Και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Στην πορεία ανακάλυψα και το Twitter. Αρχικά, χαλαρά. Πολύ χαλαρά. Μέχρι το 2013. Την ώρα που ο Αναστασιάδης κούρευε τις καταθέσεις (και όχι μόνο), στην Κύπρο ανακαλύπταμε το hashtag #eurogroup. Από εκεί και πέρα κόλλησα και με το Twitter. Κανονικό κόλλημα όμως.
Στο Instagram αντιστεκόμουν μέχρι πολύ πρόσφατα. Είχα μια ανησυχία ότι με τρίτο social media θα ερχόταν το διαζύγιο μέσω messenger. Τελικά κάμφθηκαν οι αντιστάσεις μου και γλίτωσα (προς το παρόν) και το διαζύγιο. Έχει πάντως και το Instagram τη χάρη του.
Τώρα, πιο ενεργός είμαι σίγουρα σε Facebook και Twitter. Ομολογώ όμως ότι αγαπώ το Twitter. Μου αρέσει η ταχύτητα, μου αρέσουν οι 280 χαρακτήρες, μου άρεσαν περισσότερο και οι 140 χαρακτήρες. Μου αρέσει το χιούμορ που βρίσκω εκεί, η τρολιά, η ειρωνεία, τα threads, κάποια φοβερά ακκάουντς πολλά εκ των οποίων και ανώνυμα. Κι ας είμαστε οι Κύπριοι χρήστες μόλις μερικές εκατοντάδες. Και αν. Δηλώνω λοιπόν τουιτεράς.
ΜΑΡΙΝΟΣ ΝΟΜΙΚΟΣ: Facebook και Twitter κυρίως για να εκφράζομαι όπως θέλω χωρίς περιορισμούς, να μοιράζομαι τη δουλειά μου και φυσικά για ανελέητο τρολάρισμα. Το Instagram το έχω για μόνο όταν νιώθω την ανάγκη να χαϊδέψω τη ματαιοδοξία μου. 

Μπορούν τα social media να κάνουν αυτό που ο Ουμπέρτο Έκο είχε πει κάποτε για τα ΜΜΕ; Ότι δηλαδή μπορούν να “ρίξουν” κυβερνήσεις; Ή μήπως ισχύει το άλλο που είχε πει (ειδικά για τα social media) ότι “Οι ιστότοποι κοινωνικής δικτύωσης έδωσαν το δικαίωμα να μιλάνε σε λεγεώνες ηλιθίων που άλλοτε δεν μίλαγαν παρά μόνο σε μπαρ”;
I.X Τα σόσιαλ στις μέρες μας έχουν τη δυνατότητα και να στήνουν και να ρίχνουν κυβερνήσεις, γι’ αυτό και οι “ινφλουένσερ” τους προσανατολίζονται περισσότερο στο αναποφάσιστο ή απαίδευτο κοινό για να κάνουν την δουλειά τους πιο εύκολα. Εξ όσων φαίνεται όποιος ελέγχει αυτή τη στιγμή το διαδίκτυο ή/και τα bots ή/και έχει την οικονομική ευχέρεια να παίξει παιχνίδι, διαδραματίζει ένα νευραλγικό ρόλο στην χειραγώγηση των μαζών. Όσον αφορά στο δεύτερο σκέλος, το σίγουρο είναι πως τα κοινωνικά δίκτυα έδωσαν χώρο σε ολόκληρες στρατιές χρηστών, πολλαπλών αποχρώσεων, και, ναι, το θεωρώ δεδομένο πως σ’ αυτές συμπεριλαμβάνονται και οι “λεγεώνες ηλιθίων”.
Λ.Φ: Τι είναι αυτό που έχουν φέρει ουσιαστικά τα κοινωνικά δίκτυα; Τη διάχυση της πληροφορίας. Μιας πληροφορίας, που πριν τα κοινωνικά δίκτυα, ήταν αποκλειστικότητα των mainstream media με ότι κι αυτό συνεπάγεται. Αυτή η διάχυση της πληροφορίας, έχει γίνει όντως η αφορμή, για να αναπτυχθούν μέσω των κοινωνικών δικτύων κινήματα, κοινωνικά, πολιτικά, και έχουν αποτελέσει έναυσμα για κοινωνικές διεργασίες. Το είδαμε αυτό να συμβαίνει σε πολλές χώρες του κόσμου. Τώρα, για να «πέσει μια κυβέρνηση» όπως το λέει ο Ουμπέρτο Έκο, ή για να γίνει μια ουσιαστική αλλαγή, δεν αρκεί η οργάνωση στα κοινωνικά δίκτυα. Προϋποθέτει τη δημιουργία ενός πραγματικού κινήματος, πέραν του ψηφιακού. Προϋποθέτει ακτιβισμό και όχι συμβιβασμό. Κι ενίοτε, η συμμετοχή στα κοινωνικά δίκτυα, δημιουργεί τη ψευδαίσθηση του ότι «συμμετέχω» και δεν μετατρέπεται σε πραγματικό αγώνα για αλλαγή. Το ζήτημα είναι η δυσαρέσκεια που εκφράζεται μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα και οδηγεί στην οργάνωση, να μην απορροφάται στα κοινωνικά δίκτυα, αλλά να μετατρέπεται σε μαζική κινητοποίηση. Αυτή η συζήτηση φυσικά είναι τεράστια. Διότι σε αυτή τη συζήτηση εισέρχονται και άλλοι παράγοντες: χειραγώγηση της πληροφορίας, fake news και πάει λέγοντας.  Τώρα, σε ότι αφορά το θέμα των «ηλιθίων» τα κοινωνικά δίκτυα είναι κι αυτά μια αποτύπωση της κοινωνίας μας. Και σε αυτή υπάρχουν παντός είδους λεγεώνες. Ας μην πέφτουμε λοιπόν από τα σύννεφα. Απλά με τα κοινωνικά δίκτυα, βγήκε στην επιφάνεια η πραγματικότητα. Έγινε η αποκάλυψη μιας κατάστασης, που πάντα όμως υπήρχε.
M.N: Ισχύουν και τα δύο. Ειδικά σε παθητικές κοινωνίες όπως αυτή της Κύπρου λες ευτυχώς που υπάρχει κι αυτή η υποτυπώδης “κατακραυγή” στο Facebook που κάποιες φορές δουλεύει, όπως για παράδειγμα στην υπόθεση της Έλενας Φραντζή. Βέβαια, το τίμημα του να έχεις ως κοινωνία μόνο “επαναστάτες του πληκτρολογίου” είναι η στρατιά των ηλιθίων, όπως πολύ εύστοχα τη χαρακτήρισε ο Έκο, που έχει καταλάβει το μεγαλύτερο μέρος του διαδικτύου μοιράζοντας απλόχερα ψόφους, fake news, μίσος και απύθμενη βλακεία. Δυστυχώς δεν μπορείς να έχεις το ένα χωρίς το άλλο. 

Που ξεκινά και που σταματά η ελευθερία του λόγου στα Μέσα Κοινωνική δικτύωσης; Αν σταματά κάπου.
I.X Το γεγονός ότι έχει προστεθεί ακόμα ένα μέσο έκφρασης στην ελευθερία του λόγου δεν σημαίνει ότι αυτή διαφοροποιείται ως πολιτικό δικαίωμα. Τα ΜΚΔ εξάλλου θεωρούνται ένας υπολογίσιμος δημόσιος χώρος εντός ενός ανοικτού παγκόσμιου δικτύου και εξακολουθούν να υπόκεινται στους περιορισμούς της ελευθερίας του λόγου όπως ορίζονται επίσημα εβδομήντα χρόνια τώρα. Ο “ηλίθιος” του Έκο είτε το γνωρίζει είτε όχι, υπόκειται σε περιορισμούς. Αν δεν αντιλαμβάνεται που σταματούν οι ελευθερίες του, ο κάθε επηρεαζόμενος οφείλει να μελετήσει και να διεκδικήσει που αρχίζουν οι δικές του.
Λ.Φ: Η ελευθερία του λόγου, της έκφρασης είναι βασικό συστατικό στοιχείο σε μια δημοκρατική κοινωνία. Κι αυτή προστατεύεται από Διεθνείς Συμβάσεις, από Συντάγματα χωρών, από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Και πολύ σωστά προστατεύεται. Υπάρχει όμως μια κόκκινη γραμμή. Κατακόκκινη. Κι αυτή λέγεται ρητορική μίσους. Άρα η άποψη μου συνοψίζεται στο εξής: απόλυτη ελευθερία της έκφρασης και παρέμβαση εκεί που ξεπερνιέται η κόκκινη αυτή γραμμή. Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να μπερδεύουμε την ελευθερία του λόγου με τη ρητορική του μίσους. Με την επίθεση δηλαδή εναντίον κάποιου με βάση το φύλο, την εθνικότητα, τη θρησκεία, την εθνική καταγωγή ή τον σεξουαλικό προσανατολισμό του. Πρέπει να διακρίνουμε πού τελειώνει η άποψη του καθενός από εμάς και πού αρχίζει η ρητορική μίσους. Την ίδια ώρα που πρέπει να προστατευτεί η ελευθερία της έκφρασης και το δικαίωμα στην ανωνυμία, την ίδια ώρα πρέπει να προστατευθεί και η ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Ακούμε συχνά κόσμο να λέει, ότι «πρέπει να δείξουμε ανοχή στην αντίθετη άποψη». Θα το αντιστρέψω: η ακροδεξιά ρητορική μίσους δεν είναι αντίθετη άποψη. Αν δείξουμε ανοχή σε αυτή, νομοτελειακά θα καταλήξουμε στην κατάργηση της ίδιας της ανοχής απέναντι σε οποιαδήποτε άποψη. Ταυτόχρονα φυσικά ανοίγεται και μια άλλη συζήτηση: ποιος θα κάνει τον φύλακα, και ποιος θα φυλάει τους φύλακες; Ποιος θα παίξει αυτό το ρόλο; Και πως αυτός ο ρόλος δεν θα ξεφύγει; Δεν έχω απάντηση. Ο χρόνος θα δείξει. Το μόνο σίγουρο είναι ότι έχουμε κι εμείς οι χρήστες των κοινωνικών δικτύων ευθύνη να αναφέρουμε όταν διαπιστώνουμε κάτι τέτοιο κι έχουμε αρκετές περιπτώσεις που έχει συμβεί αυτό και που οι διαχειριστές των κοινωνικών δικτύων ορθά κατεβάζουν τέτοιο απαράδεκτο περιεχόμενο.
M.N: Είμαι εκ πεποιήσεως ενάντια σε κάθε μορφή λογοκρισίας. Όσον αφορά τη ρητορική μίσους αυτή θεωρείται ποινικό αδίκημα και  -υποτίθεται ότι- διώκεται από τις αρμόδιες αρχές βάσει του σχετικού νόμου. Πιστεύω πως όλοι πρέπει να εκφράζονται ελεύθερα και να ακούγονται ακόμα και οι απόψεις που μας προκαλούν εμετό. Όμως σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να αφήνονται αναπάντητες. Το μίσος δεν θεραπεύεται με απαγόρευση και καταστολή αλλά με εξευτελισμό, τρολάρισμα και απαξίωση, να δείξουμε δηλαδή πόσο γελοίο και βλακώδες είναι. 

 Η άνοδος της ακροδεξιάς σε όλη την Ευρώπη είναι ένα γεγονός που το επιβεβαιώνουν δυστυχώς οι αριθμοί. Πόσο βοήθησε (αν βοήθησε) σε αυτό, το “βήμα” που δίνεται σε κάθε νεοναζιστή μέσα από τα social media;
I.X Βοήθησε με το παραπάνω και η τελευταία πενταετία μας έχει δώσει αρκετά παραδείγματα για να μας το επιβεβαιώσει. Το τσίρκο του φασισμού ήταν αναμενόμενο να βρει στον μούχτι αυτό χώρο τα πελατάκια του, αλλά και υποψήφια πελατάκια, για να δώσει παράσταση. Το ευκολάκι “blame the internet” δεν είμαι σίγουρη αν είναι η απάντηση που ψάχνουμε ή αν πρέπει να συντονίσουμε το βλέμμα στον κάθε μοναξιασμένο εκεί έξω, που ψάχνει για σωτήρες, και γενικότερα στην αποδόμηση της κοινωνικής ζωής. Όπως και να ‘χει, υποτίθεται, ότι γίνονται προσπάθειες απ’ τα μεγάλα κεφάλια του διαδικτύου για τον έλεγχο και περιορισμό τέτοιου τύπου δράσεων αλλά αμφιβάλλω, τόσο για τις προθέσεις των κεφαλιών όσο και για το αν τελικά όλο αυτό το διαδικτυακό χάος θα είναι σύντομα διαχειρίσιμο.
Λ.Φ : Αυτό που βοήθησε στην άνοδο της ακροδεξιάς δεν είναι τα κοινωνικά δίκτυα. Σε καμία περίπτωση. Αυτό που θρέφει την άνοδο της ακροδεξιάς είναι η δυσαρέσκεια από τις πολιτικές των mainstream πολιτικών δυνάμεων, η φτώχεια, η ανέχεια, η κοινωνική ανισότητα…και θα μπορούσα να συνεχίσω για ώρες. Όλα αυτά, έδωσαν το δικαίωμα σε κάθε ακροδεξιό μόρφωμα, να ορθώσει ένα λόγο «μαύρο», ακραίο, με ρητορική μίσους, που βρίσκει όμως απήχηση σε κάποιες μάζες. Επιπλέον των πιο πάνω, βλέπουμε ουκ ολίγες φορές, πολιτικές δυνάμεις πέραν του χώρου της ακροδεξιάς αλλά και παραδοσιακά μέσα μαζικής επικοινωνίας, να «ξεπλένουν» την ακροδεξιά επειδή αυτό βολεύει τις δικές τους επιδιώξεις χωρίς να μπορούν να δουν ότι αυτό θέτει σε κίνδυνο την ίδια τη δημοκρατία.  Καμία λοιπόν ανοχή στην ακροδεξιά. Και σε ότι αφορά το «βήμα» που έχουν στα κοινωνικά δίκτυα είναι απλό: report report report. Ευτυχώς οι διαχειριστές των κοινωνικών δικτύων κάνουν και τη δική τους δουλειά. Την ίδια ώρα, καλό είναι να κάνει και η δικαιοσύνη τη δική της δουλειά εκεί που χρειάζεται.
M.N: Δεν φταίνε μόνο τα social media για την άνοδο της ακροδεξιάς, τα αίτια είναι πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά. Τελευταία βλέπουμε μία διάθεση από τα δύο δημοφιλέστερα, το Facebook και το Twitter, να περιορίσουν τη ρητορική μίσους όμως αλίμονο αν αφήσουμε κάποιους αλγόριθμους να κανονίζουν το τι θα λέμε ή τι θα εμφανίζεται στο timeline μας. Αν ανοίξεις αυτή την πόρτα ποιος μας εγγυάται αύριο ότι με πρόσχημα πάλι τα ανθρώπινα δικαιώματα ξεκινήσει διακριτικά η καταπάτηση του βασικού, δηλαδή της ελευθερίας της έκφρασης; Σίγουρα μπορείς να περιορίσεις τον φασιστικό/ρατσιστικό λόγο αλλά δεν μπορείς να αποκλείσεις ολόκληρες ομάδες, οργανώσεις ή κινήματα από τα social. Δεν ξέρουμε που μπορεί να οδηγήσει αυτό γιατί αύριο μεθαύριο μπορεί στις ηγεσίες τους να βρίσκονται άτομα με εντελώς αντίθετες απόψεις από τις σημερινές και να αρχίσουν τη λογοκρισία της άλλης άποψης με το ίδιο ακριβώς πρόσχημα. Συνεπώς θέλει μεγάλη προσοχή γιατί αυτή η τακτική κρύβει παγίδες. 

Ποια η άποψη σου για τους χρήστες του facebook στην Κύπρο; Τι παρατηρείς;
I.X Αν κρίνω απ’ την πλειονότητα των κόμμεντερς στα διάφορα μιντιακά σάιτς, τους οποίους διαβάζω συχνά και με πολλή προσοχή, η άποψή μου είναι πως πρέπει σύντομα είτε να βρουν κανένα έρωτα να παιγνιδίσει με τις ορμόνες τους είτε να επισκέπτονται πιο συχνά τα νεκροταφεία της γειτονιάς τους για να θυμούνται που θα καταλήξουμε όλοι μας. Οι εξαιρέσεις, εξαιρούνται.
Λ.Φ : Καλημεράκηδες. Καλοβδομάκηδες. Καλομηνάκηδες. Μην σου πετύχει και Δευτέρα, και 1η του μήνα, την έβαψες. Ευχαρισταποδοχούληδες. Ισαποστάκηδες. «Με την άδεια σου το κοινοποιώ». Την άδεια μου καλέ; «Χρόνια πολλά στη Μαρία» και tag η μισή Κύπρος, μέσα και η Κουτσή Μαρία, και η Μαρία με τα κίτρινα. «Κοινοποίησε το σε 187 φίλους σου, αλλιώς θα έρθεις ο Παϊσιος στον ύπνο σου να σε ταΐσει κάστανα». Έχουμε και λέμε: καφενείο, κλειδαρότρυπα, κουτσομπολιό. Κηδείες, μνημόσυνα, γιορτές, γάμοι, πανηγύρια. Ψεκασμοί και ψεκασμένοι. Γκρουπ με ψύλλου πήδημα. Μέχρι και γκρουπ πραγματικά καμένα! Ένα απέραντο φρενοκομείο είμαστε αλλά είναι σκέτη απόλαυση. #Pellotopos όπως συνηθίζει να λέει και ο @Costis Con. Τι κι αν χάσαμε το χαλούμι, σίγουρα το #Pellotopos θα μας παραχωρηθεί τιμής ένεκεν. Αν ήξερε άραγε ο Mark Zuckerberg τη χρήση που θα κάναμε του Facebook στην Κύπρο, θα το έβγαζε ποτέ live;
Τώρα, πέρα από την πλάκα, με όλα τα καλά και τα κακά του, είναι ένας χώρος που αναπτύσσεται πολλές φορές ωραίος και δημιουργικός διάλογος. Γίνεται πραγματική ζύμωση. Καταγράφονται ενδιαφέρουσες απόψεις. Ακόμα κι όταν διαφωνείς. Έδωσε διέξοδο σε πολύ κόσμο που δεν είχε πρόσβαση στη δημόσια σφαίρα, να γράφει να εκφράζεται. Έφερε στην επιφάνεια ουκ ολίγες φορές, άγνωστες μικρές ιστορίες που δεν θα έβλεπαν ποτέ το φως της δημοσιότητας. Ασκείται πίεση συνήθως προς τη σωστή κατεύθυνση – με τις εξαιρέσεις της. Μαθαίνουμε για ανθρώπους, για τα επιτεύγματα τους, για καθημερινούς μικρούς και μεγάλους ήρωες, επίσης ιστορίες που δεν θα έβγαιναν ποτέ στην επιφάνεια. Γνωρίζεις κόσμο, βρίσκεις φίλους από τα παλιά, κάνεις και τα reunion σου. Στη δική μου ζυγαριά, αναμφίβολα βαρούν τα θετικά.
N.M: Έξι λέξεις μόνο: Που πήγαμε και δεν μας άρεσε. 

Ως ενεργός πολίτης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, που συχνά εκφράζεις τις απόψεις σου για πολιτικά και κοινωνικά θέματα, πόσο προβάλεις ή αναφέρεσαι στη προσωπική σου ζωή μέσα από αυτό;
I.X Το έκανα παλαιότερα αυτό, απερίσκεπτα και ανόητα. Αν το ξανακάνω, αφορά σε στιγμή υποτροπιασμού. Για τους γεννημένους analog η παγίδα ήταν εύκολη αλλά την ίδια στιγμή πιο εύκολα ξεφεύγουν, σε σύγκριση με τους digital natives, απ’ όλο αυτό. Προσπαθώ, χωρίς να τα καταφέρνω πάντοτε, να κάνω πιο συνετή χρήση των ΜΚΔ.
Λ.Φ:  Όσο νοιώθω και όπως νοιώθω. Δεν το κάνω ούτε για να το κάνω, ούτε και για επίδειξη ούτε και ανήκω σε αυτούς που νομίζουν ότι καραδοκεί το FBI, η CIA και η NSA  για να μάθει τι κάνω εγώ τα Σαββατοκύριακα και πρέπει να κρύβομαι. Ούτε κι έχω λογαριασμούς κοινωνικών δικτύων μόνο για να εξυπηρετώ ένα σκοπό. Τα χρησιμοποιώ για το σκοπό που έγιναν. Ως κοινωνικά δίκτυα. Με μέτρο πάντα, θα βάλω και φωτογραφίες, και προσωπικές, και με την οικογένεια μου, και καλές στιγμές, και κακές, και σκέψεις και φυσικά απόψεις.
M.N: Χρησιμοποιώ Facebook και Twitter αποκλειστικά για τη διάδοση της δουλειάς μου και την έκφραση άποψης. Τα προσωπικά μου έχω την αίσθηση πως δεν απασχολούν κανέναν γι’ αυτό και απουσιάζουν από τις σελίδες μου. Εκτός κι αν κάποια προσωπική εμπειρία μου στέκεται αφορμή ή αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι ενός κειμένου, τότε μόνο επιτρέπω να γίνει το crossover.

Αλήθεια, πόσους fb friends έχεις και πόσους από αυτούς υπολογίζεις ότι δεν γνωρίζεις προσωπικά;
I.X Έχω πλέον ένα μικρό αριθμό από fb friends και κάθε που έχω χρόνο διαγράφω λογαριασμούς που θεωρώ ότι δεν υπάρχει λόγος είτε να με παρακολουθούν είτε να τους παρακολουθώ. Στο λογαριασμό μου είναι ελάχιστοι αυτοί που δεν γνωρίζω προσωπικά και φροντίζω να κάνω τη φασίνα μου μια κάθε τόσο.
Λ.Φ: Έχω τόσους friends που δεν χρειάστηκε ακόμα να κάνω το Leontios B (A is full), το Leontios C (add me here) και το Leontios D. Έχω κοντά στις 4000. Έχω 1000 ακόμα θέσεις κενές! Σίγουρα δεν τους γνωρίζω όλους. Αλλά έχει πλάκα, όταν καμιά φορά βρίσκεσαι κάπου και βλέπεις κάποιον που σε βλέπει. Τον βλέπεις. Σε βλέπει. Και προσπαθείς να θυμηθείς ποιο ακκάουντ είναι.
Είναι κόσμος με τον οποίο μπορεί να μιλήσεις πολλές φορές, και να μιλάς, και να νομίζεις ότι τον ξέρεις και καλά, και να μην είναι τίποτε άλλο παρά εικονικό. Οπόταν είναι ωραίο όταν ξαφνικά βάζεις και πραγματική ύλη σε μια profile picture. Καλή η εικονική πραγματικότητα, ακόμα καλύτερη η πραγματική επαφή. Με τους συνακόλουθους από το Twitter, έτσι και αλλιώς φροντίσαμε να κάνουμε κατά διαστήματα συναντήσεις μετά φαγητού και ποτού εδώ και καιρό. Και φυσικά, πριν το ακκάουντ @AverofCY αρχίσει τις τουιτεροσυνάξεις.
M.N: Εχω ένα φουλαρισμένο προφίλ και μία σελίδα που αναπτύσσεται ικανοποιητικά και εννοείται πως δεν τους γνωρίζω όλους προσωπικά αν και κατά καιρούς όλο και κάποιον αναγνωρίζω από το Fb (ή εκείνος εμένα) και πιάνουμε την κουβέντα. Φυσικά δεν μετράει τόσο το πόσους έχεις (με τόσα fake προφίλ και αγορασμένους followers) αλλά να έχεις μια υγιή και διαδραστική σχέση μ’ αυτούς που διαθέτεις. Κι εγώ νομίζω πως το πετυχαίνω αυτό με τους δικούς μου – ή τουλάχιστον με τους περισσότερους. 

Η άποψη σου για τους Κύπριους πολιτικούς που είναι active στα social media;
I.X Θετική. Χαίρομαι που κάποιοι ανακάλυψαν τα ΜΚΔ ή ανακάλυψαν κόσμο να τους διαχειρίζεται τα ΜΚΔ τους. Χαίρομαι που κάποιοι άλλοι μάς ξεδιπλώνουν όλες τις πτυχές του χαρακτήρα τους και επιβεβαιώνουμε με τι έχουμε να κάνουμε. Χαίρομαι που υπάρχουν κι αυτοί που το πολεμούν ακόμα και ψάχνουν την καλή τους φωτογραφική γωνιά ή των ζώων-αντικειμένων-τοπίων με τα οποία φωτογραφίζονται τελοσπάντων (Και το επικοινωνούν με την πιο ανούσια ατάκα της σεζόν.  Σπονσαρισμένο). Χαίρομαι που κάποιοι άλλοι, πιο προχώ και καλά, προεκλογικά έκαναν χρήση bots νομίζοντας πως οι “στρατιές ηλιθίων” δεν θα το χαμπάριασαν. Χαίρομαι που άλλοι άρχισαν τις κληρώσεις τύπου βάλε #τάδε και κέρδισε ένα πλυντήριο πιάτων ξερωγώ. Γενικότερα χαίρομαι και το διασκεδάζω που σε ένα uber διαδικτυακό σύμπαν η πλειονότητα των πολιτικών μας εξακολουθεί να επανανακαλύπτει το πληκτρολόγιο.
Λ.Φ: Με άλλους συμφωνώ, με άλλους διαφωνώ. Άλλους τους βρίσκω απαράδεκτους. Κάποιους άλλους γραφικούς. Με άλλους εκνευρίζομαι. Με άλλους χαμογελώ. Με άλλους γελώ. Ότι δηλαδή ισχύει με όλους – δεν εξαιρούνται οι πολιτικοί από το τι ισχύει για όλους τους χρήστες του διαδικτύου. Από εκεί και πέρα προφανώς τα social media έκαναν διάφορες «αποκαλύψεις». Από το γάλα τριαντάφυλλο μέχρι τα αγρινά και τα απρόσιτα.  Όχι μόνο για τους πολιτικούς. Για όλους. Είναι όμως κι αυτό μέρος της διαδικτυακής διασκέδασης. Με τι θα τρολάραμε αν δεν ήταν κι αυτά; Αυτό που σίγουρα πρέπει να μάθουν να είναι κάποιοι πολιτικοί, είναι πιο ανεκτικοί στην κριτική και στα αντεπιχειρήματα. Η εποχή των μονολόγων από τα μπαλκόνια ή την τηλεόραση, ή την εφημερίδα έχει περάσει (ευτυχώς) ανεπιστρεπτί. Ο καθένα από εμάς, μπορεί να ρωτήσει και να κρίνει. Δυστυχώς κάποιοι πολιτικοί μας, αρέσκονται πολύ στο μπλοκ. Και μπλοκ. Και μπλοκ. Στο τέλος από κεκτημένη ταχύτητα θα μπλοκάρουν και τον εαυτό τους. Τι να κάνεις λοιπόν τα κοινωνικά δίκτυα που είναι το κατ’ εξοχήν μέσο αλληλεπίδρασης αν θα μιλάς μόνο με τον εαυτό σου και με 3-4 αυλικούς που θα σε χειροκροτούν;
M.N: Με ελάχιστες εξαιρέσεις οι περισσότεροι πολιτικοί συμπεριφέρονται στα social media όπως και στις περισσότερες δημόσιες εμφανίσεις τους: με αλαζονεία, αυθάδεια και αυταρχισμό. Οι περισσότεροι έχουν απλά έναν λογαριασμό που συνήθως διαχειρίζονται οι βοηθοί τους και γράφουν πάνω κάτω τις ίδιες παπαριές που λένε και προφορικά ενώ άλλοι έχουν μπλοκάρει το μισό Twitter γιατί δεν αντέχουν την κριτική ή το τρολάρισμα, γεγονός που σε κάνει να αναρωτιέσαι γιατί μπήκαν καν στον κόπο. Ο Αβέρωφ Νεοφύτου παραμένει η φωτεινή εξαίρεση Κύπριου πολιτικού που έχει πιάσει στο φουλ το νόημα του Twitter: τρολάρει, τρολάρεται, αυτοσαρκάζεται, ξεκατινιάζεται, επαινεί, κριτικάρει, κάνει πλάκα και πιστέψτε με μ’ αυτόν τον τρόπο έχει κερδίσει πολύ κόσμο, ακόμα και τους πιο σκληρούς επικριτές του. 

Τέλος, “αγαπημένος” σου για να παρακολουθείς στο fb ή στο twitter ή στο instagram; (Μπορεί πχ να είναι και κάποιος όπως τον Τραμπ που τον παρακολουθεί κανείς για να δει μέχρι που μπορεί να φτάσει….)
I.X Για σκοπούς “ψυχαγωγίας” ακολουθώ πολλούς “αγαπημένους”.
Λ.Φ: Θέλει και ρώτημα; Ο πλέον «αγαπημένος» μου στα κοινωνικά δίκτυα, είναι ο Μακαριότατος Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ. @TomPasisKyprou. Με τον Μακαριότατο, μας συνδέει μια μακρά φιλία στο Twitter. Και μια βαθιά αλληλοεκτίμηση.  Δεν λέω, καλός είναι και ο Εθνάρχης Μακάριος ο Γ΄ @palaiokyma1913, αλλά η πρώτη αγάπη είναι και η αληθινή. Δηλώνω αμετανόητος Χρυσοστομικός.
M.N: Εκτός από τον Φούλη; (γέλια) Όταν βαριέμαι κοινοποιώ ένα κείμενό μου σε κάποιο από τα γνωστά γκρουπ ψεκασμένων και συλλέγω ψόφους και καρκίνους. Σαν να ρίχνω κομματάκια κρέας σε ενυδρείο γεμάτο πιράνχα.