Αντώνης Γαβριήλ Παπά, ένας λαϊκός ποιητής, ένας συγγραφέας, με αστείρευτη έμπνευση!

Ο Λαϊκός μας ποιητής Αντώνης Γαβριήλ Παπά, από το Κίτι, κυκλοφόρησε πρόσφατα το 15ο βιβλίο του με το τίτλο “Ποίηση, Μύθοι, Τραούθκια”. Μαζί με το βιβλίο κυκλοφορεί και ένα CD με 20 μελοποιημένα ποιήματα του συγγραφέα.
Ο συγγραφέας μέχρι σήμερα έχει γράψει ποίηση, παιδικά, θεατρικά, ενώ βιβλία του έχουν εγκριθεί από το Υπουργείο Παιδείας της Κύπρου και διδάσκοντα στα Δημοτικά.
Σήμερα το SkalaTimes κουβεντιάζει με τον αγαπητό λαϊκό μας ποιητή με αφορμή το τελευταίο του βιβλίο.

SkalaTimes

Καταρχάς κύριε Αντώνη από που αντλείτε αυτή την αστείρευτη πηγή έμπνευσης, να καταπιάνεστε με την καθημερινότητα του Κύπριου και να την μετατρέπετε σε λαϊκή ποίηση, να γράφετε παραδοσιακά παραμύθια, μύθους, κτλ….
Ό,τι βλέπω, και βλέπω πολλά στη Κύπρο μας, με αγγίζουν, με συγκινούν. Η φύση, η μοιρασμένη μας πατρίδα, ο πόνος, η αδικία, η αχαριστία, το μίσος, η αγάπη, όλα αυτά με συγκινούν και αμέσως παίρνω την πένα και αρχίζω να γράφω. Δεν θέλω ούτε πολλή σκέψη, ούτε ώρα. Βγαίνει έμφυτο. Πολλές φορές τη νύχτα σαν ξαπλώνω, μου έρχεται μια σκέψη, αμέσως γράφω τις πρώτες δύο γραμμές και την επομένη με μεγάλη ευκολία μέσα σε 10-20 λεπτά τελειώνω ένα νέο ποίημα.

Θυμάσαι κάποιο περιστατικό που ήταν έντονη η συγκίνηση σου και την μετέτρεψες σε ποίημα;
Πολλά….Θυμάμαι το 2002 όταν σκοτώθηκε ο αείμνηστος Ευάγγελος Φλωράκης πήγα στο γραφείο μου και η  κοπέλα εκεί, η Μαρία, μου είπε “άκουσες τι έγινε; Σκοτώθηκε ο Φλωράκης μαζί με τέσσερις άλλους αξιωματικούς”. Συγκλονίστηκα, όπως και όλη η Κύπρος τότε. Ήταν πρωί, πριν αρχίσω να εργάζομαι, ξεκίνησα να γράφω κάτι για το τραγικό αυτό περιστατικό, μέσα σε 10-20 λεπτά ολοκλήρωσα το ποίημα εις μνήμη του Φλωράκη και των τεσσάρων αξιωματικών. Την ίδια μέρα έπαιξε σε έξι ραδιοσταθμούς το ποίημα εκείνο….

Είναι πιο εύκολο να γράφει κανείς το πρωί;
Ναι, όταν είναι καθαρό το μυαλό, είναι πιο εύκολο. Αλλά, αυτό που λέω και σε όσους ξεκινούν τώρα το γράψιμο, ακόμη και την νύχτα αν σου έρθει μια ιδέα, κάθισε γράψε κάτι και την επομένη το συνεχίζεις.

Θα λέγατε ότι είναι έμφυτο αυτό το ταλέντο;
Ναι, θα έλεγα ότι είναι έμφυτο. Έγραφα από τα παιδικά μου χρόνια. Θυμάμαι στο σχολείο “έγραφα σάτιρα για τους συμμαθητές μου τζαι μέσα μέσα επείραζα τζαι τους καθηγητές μου, αλλά για τα ποιήματα εν είχα γιω ιδέα οι φίλοι με κουρτίσασιν τωρά στα τελευταία,ακούαν που τα δκιάβαζα μέσα εις την παρέα τζαι λεαν μου συνέχισε γιατί εν πολλά ωραία”.
Εν τω μεταξύ, κάτι άλλο που με ώθησε στη συγγραφή ήταν ο συνεργατισμός. Τότε (εργαζόμουν στο συνεργατισμό) έγινε μια σύσκεψη για την “Δήμητρα” και εκεί που ο κόσμος ήταν απογοητευμένος, μας είπαν ότι πάει πολύ καλά κτλ. Εγώ όμως γνώριζα τι συμβαίνει, τι γινόταν, τότε οι σκέψεις και τα συναισθήματα μου για το θέμα αυτό έγιναν ποίημα. Έστειλα λοιπόν το ποίημα εκείνο στην εφημερίδα του συνεργατισμού. Μόλις το είδε η υπεύθυνη εκεί, η Μαρία Χατζηστεφάνου και οι άλλοι συναδέλφοι, με ενθάρρυναν να συνεχίσω να γράφω ποιήματα και η Μαρία μου ζήτησε να γίνω συνεργάτης στην εφημερίδα του συνεργατισμού. Έγινα συνεργάτης για 14 χρόνια, μέχρι τη μέρα που έκλεισε η εφημερίδα.

Πόσα χρόνια εργαστήκατε στον συνεργατισμό;
Σαρανταένα ολόκληρα χρόνια! “Σαράντα τζαι ένα χρόνια στην ίδια δουλειά επήα είκοσι χρονών μ’ ολόμαυρα πυκνά μαλλιά…..”

Σας πλήγωσε η κατάληξη, το κλείσιμο, του συνεργατισμού;
Οπωσδήποτε με πλήγωσε το κλείσιμο του συνεργατισμού. Αλίμονο! Θυσιάσαμε μια ζωή στον συνεργατισμό, φτάσαμε πολύ δύσκολες εποχές, φορτώναμε λιπάσματα, βοηθούσαμε τους ανθρώπους να φορτώσουν, ήμασταν δίπλα στον κόσμο, στον εργάτη, στον λαό.
Για εμάς τότε, ο συνεργατισμός δεν ήταν δουλειά,ήταν λειτούργημα! Πόσες φορές ξυπνούσαν την γυναίκα μου στις 5 το πρωί για να της πουν να πάω ζυγιστούν τα ζώα, ο συνεργατισμός ήταν το στήριγμα του απλού κόσμου, τον βοήθησε.

Γράψατε ποίημα για τον συνεργατισμό;
Όχι ένα, πολλά….

Το πρώτο σας βιβλίο γράφτηκε το 2001 αλήθεια, με ποιους τρόπους καλλιεργείτε αυτό το έμφυτο ταλέντο που έχετε; Διαβάζετε άλλους ποιητές , μελετάτε;
Για να είμαι ειλικρινής δεν έχω επηρεαστεί από άλλους, αλλά όταν ήμουν μικρός είχα διαβάσει αρκετά Μενέλαο Λουντέμη και Καζαντζάκη. Κάποιες ιδέες από τότε, πανανθρώπινες, για τα ιδανικά, για την ανθρωπότητα, μου έμειναν.

Μέσα από την ποίηση σας εκφράζετε προβληματισμούς, συμβουλές, απόψεις, κτλ. Αυτό δεν απαιτεί και μια εμπειρία πάνω σε αυτά τα θέματα;
Μα όταν έχεις εργαστεί 41 χρόνια στον συνεργατισμό, έχεις δει τόσο κόσμο, έχεις μιλήσει με τόσους ανθρώπους, είδες τόσες υποθέσεις, η εμπειρία είναι μεγάλη….Ο κόσμος μου εκμυστηρευόταν πολλά πράγματα. Η συναναστροφή με το κόσμο ήταν “σχολείο”.

Το Υπουργείο Παιδείας έχει εγκρίνει τα βιβλία σας και έχει αγοράσει τα 4 παραμυθάκια σας για όλα τα Δημοτικά σχολεία της Κύπρου και της Βρετανίας, τι σημαίνει αυτό για σας;
Τιμή, σίγουρα. Συχνά με καλούν στα σχολεία και μιλώ στους μαθητές είναι πολύ όμορφο να μιλώ στα παιδιά μας για την τοπολαλιά της Κύπρου μας. Την κυπριακή διάλεκτο την αγαπούν οι μικροί, αλλά δεν τους την προσφέρουμε όπως πρέπει. Τα παιδιά πρέπει να ξέρουν ποια είναι η εθνική μας γλώσσα, ότι είναι η ελληνική με πολλές παραλλαγές τις οποίες ονομάζουμε διαλέκτους, ή τοπολαλιά, μία από τις διαλέκτους της Ελληνικής γλώσσας είναι η κυπριακή τοπολαλιά που είναι ίσως η πιο γλυκιά τοπολαλιά.
Αυτό το διαπίστωσα όταν άνοιξα το Πανευρωπαϊκό Συνέδριο στο Hilton Park, για την ασφάλεια στη δουλειά. Ο Επιθεωρητής του Συνεδρίου ήταν ένας Πορτογάλλος τότε και μας είχε πει το εξής:  μα η διάλεκτος σας εσάς δεν είναι ομιλία, είναι τραγούδι!
Τότε μου ζήτησαν από το  Ευρωπαϊκό Υπουργείο Επιθεώρησης Εργασίας να μεταφράσουν οι ίδιοι το ποίημα μου και να εκπροσωπήσω την Κύπρο στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Έτσι και έγινε, πήγε ένα ποίημα από κάθε χώρα και από την Κύπρο μας πήγε το δικό μου μεταφρασμένο στα αγγλικά από τον ίδιο τον επιθεωρητή του Συνεδρίου.

Και το Πανεπιστήμιο Κύπρου σας είχε στείλει στην Αθήνα να παρουσιάσετε το βιβλίο σας “Τα σημάδκια των τζαιρών”, σωστά;
Ναι.

Να μιλήσουμε λίγο για το τελευταίο σας βιβλίο, είναι το 15ο βιβλίο σας, σωστά;
Ναι 15 βιβλία, ποίηση, παραμυθάκια, συγκεντρωτικά σε ποιήματα, μύθοι.

Στο τελευταίο βιβλίο υπάρχει και ένα CD με μελοποιημένα σας ποιήματα, να πούμε δυο λόγια γι αυτό;
Ναι, καταρχάς να αναφέρω ότι στα πρώτα μου ποιήματα μελοποίησε  τέσσερα ο Κούλης Θεοδώρου. Μετά δύο η Αννίτα η Ταλιώτου. Στη συνέχεια  ο Ευθύμιος Παπαδόπουλος μελοποίησε ένα ποίημα μου.
Μια μέρα ήρθε ένας φάκελος στο σπίτι μας με ένα CD μέσα και ένα γράμμα που έγραφε “φίλε μου δεν σε γνωρίζω, είδα το ποίημα σου στην εφημερίδα και είπα πως δεν γίνεται αυτό το ποίημα να μην μελοποιηθεί”. Ήταν ένα ποίημα για τις 14 Φεβρουαρίου.
Δεν ήξερα τον άνθρωπο που το μελοποίησε, μόνο το όνομα του που είχε γράψει στο φάκελο.
Ήθελα να του στείλω βιβλία μου δώρο,  για να τον ευχαριστήσω, αλλά χάσαμε τα στοιχεία του που ήταν γραμμένα στο φάκελο. Τυχαία μια μέρα μετά από καιρό, πήγα Λευκωσία για μια δουλειά. Συναντήθηκα με ένα φίλο που μένει εκεί και πήγαμε για φαγητό. Στο εστιατόριο λοιπόν έπεσα πάνω στον κύριο αυτό που μου είχε στείλει το CD! Τον Λεόντιο Γεωργίου, που είχα χάσει τα στοιχεία του, το θεώρησα θέλημα Θεού! Μιλήσαμε, κράτησα τα στοιχεία του, του έστειλα το βιβλίο μου “Τα σημάδκια των Τζαιρών” και άρχισε όχι μόνο να μελοποιεί  κι άλλα ποιήματα μου, αλλά και να τα ανεβάζει στο Youtube. Αυτή τη στιγμή μαζί με τα ποιήματα και τα παιδικά έχει μελοποιήσει 40 τραγούδια.
Στο CD που κυκλοφορεί μαζί με το τελευταίο μου βιβλίο έχουμε 20 τραγούδια.

Κυκλοφορήσατε και ένα CD τα Χριστούγεννα για Φιλανθρωπικό σκοπό.
Ναι, τα ζήτησε ένας σύνδεσμος για να τα διαθέσει για φιλανθρωπικό σκοπό. Είναι ένα CD με δύο Χριστουγεννιάτικα τραγούδια τα οποία είναι καταπληκτικά με τη φωνή της Μαρί Νικόλ Σταυράκη, μπορεί να τα βρει κανείς στο Youtube.

Και στο εξωτερικό είναι πολύ αγαπητά τα ποιήματα σας στους Κύπριους του εξωτερικού.
Ναι, γι αυτό και έχω φιλοξενηθεί σε εκπομπές που έχουν να κάνουν με την παροικία μας και σύντομα θα είμαι για γυρίσματα στην εκπομπή “Κύπριοι του Εξωτερικού”.  Να αναφέρω ότι από συνεργάτες μου γίνονται κάποια διαβήματα για παρουσιάσεις του τελευταίου μου βιβλίου σε Αθήνα και Λονδίνο. Εγώ, όπου με καλέσουν πάω.

Το πρώτο σας βιβλίο το έχει προλογίσει ο Δρ Ιωαννίδης και το δεύτερο ο Δρ Κατσώνης. Αλήθεια, ποια τα σχόλια του κόσμου;
Θα σου το πω απλά, ούτε στο όραμα μου τέτοια αγάπη από τον κόσμο! Αλλά ξέρεις τι συμβαίνει; Ο κόσμος της Κύπρου μας ταυτίζεται με αυτά που γράφω….“Είπα σε κάποιος φίλους μου το γράψιμον εν να αφήσω. Έγραψα τζίνα που γραψα τζαιρός να σταματήσω. Τζαι τότες τζίνοι απαντούν ούλοι τους μ’ ένα στόμα προχώρα μεν ησταματάς τζαι σσεις τζαιρό ακόμα”. Ευχαριστώ και τον Δρ Ιωαννίδη για τις συμβουλές του τις οποίες ακολούθησα. Ευχαριστώ και τον Δρ Κατσώνη για όλη την βοήθεια.

Τέλος, το μήνυμα σας στους αναγνώστες μας;
Η αγάπη του κόσμου είναι για μένα μια μεγάλη δύναμη και θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ.