Μακάρι να ήμασταν…ζούγκλα!

Γράφει ο Χριστάκης Παπαδόπουλος
Πρώην Αστυνομικός Διευθυντής Λάρνακας

Πριν λίγες μέρες συνάντησα κάποιο φίλο και συζητούσαμε όλα αυτά που γίνονται στον τόπο μας.

Πολύ προβληματισμένος και πικραμένος μου είπε “γίναμε ζούγκλα εδώ φίλε μού”.
Χωρίς να το καλοσκεφτώ του απάντησα “μακάρι φίλε μου να ήμασταν ζούγκλα, αλλά δυστυχώς δεν είμαστε”.
Τότε μου απάντησε “μα είσαι σοβαρός; Σε είχα για πιο σοβαρό και λογικό άτομο”.

“Δεν είπα ποτέ μου φίλε μου κάτι τέτοιο εσύ το λες. Αλλά, θα σου εξηγήσω γιατί έχω αυτή την άποψη” του λέω. “Από ότι ξέρουμε στην ζούγκλα τα ζώα ζούνε ήσυχα, δεν γνωρίζουν τι είναι το μίσος ή έχθρα ή φθόνος ή μισαλλοδοξία και φυσικά δέν πατάνε επί πτωμάτων για μία καλύτερη ζωή, δέν εκμεταλλεύονται το ένα το άλλο, δεν ξέρουν τι είναι η ζήλεια, η εκμετάλλευση και ο κανιβαλισμός. Το μόνο που κάνουν για να επιβιώσουν, ναι, σκοτώνουν κάποιο άλλο ζώο μόνο και μόνο για να φάνε. Δεν σκοτώνουν παραπάνω, ούτε χωρίς λόγο διότι αυτή είναι η φύση τους και δεν φταίνε γι αυτό. Σύγκρινε τώρα τι κάνουμε εμείς οι άνθρωποι και θα καταλάβεις. Δεν θα σου το αναλύσω περισσότερο διότι φαίνεται καθαρά η διαφορά μας με τη ζούγκλα και το μόνο που θα σου πω είναι ότι αν εμείς σκεφτόμασταν το ίδιο όπως τα ζώα της ζούγκλας θα μπορούσαμε και εμείς να επιβιώσουμε με όλα αυτά που μας προσφέρει απλόχερα η φύση και μάλιστα χωρίς να βλάπτουμε περαιτέρω ο ένας τον άλλον” .

Αφού με άκουσε προσεχτικά και κατάλαβε τι εννοούσα μου είπε “τελικά, μακάρι φίλε μου να ζούσαμε όπως τα ζώα της ζούγκλας και θα επιβιωναμε χωρίς να σκοτώνουμε και χωρίς όλα τα άλλα άσχημα που κάνουμε και που δυστυχώς μας χαρακτηρίζουν ως ανθρώπους“