Προς Sin Boy…..

Της Γιώτας Δημητρίου
(Αρχισυντάκτρια διαδικτυακού περιοδικού SkalaTimes) 

Αγαπητέ Sin Boy δεν σε γνωρίζω.
Ο αδελφός μου βάζει κάποτε να ακούσουν μαζί με τη κόρη του παρωδίες του “Μαμά”, που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο, να γελάσουν για λίγο και μετά το κλείνει.
Ο αδελφός μου έχει καταπληκτικές γνώσεις μουσικής, ξέρει πότε κάτι είναι καλό και πότε είναι πορδή, γνωρίζει συγκροτήματα, ημερομηνίες, τραγούδια, είναι μια παγκόσμια μουσική εγκυκλοπαίδεια.
Το θέμα μου όμως εδώ δεν είναι ο αδελφός μου.
Το θέμα μου εδώ δεν είναι καν η καλή μουσική.

Το θέμα μου εδώ είναι η ασθένεια της δημοσιότητας που παθαίνουν μερικοί μόλις πέσουν οι προβολείς πάνω τους και αρχίζουν να λένε μακακίες, ενίοτε να επηρεάζουν τα πλήθη. Ναι, γι αυτό το φαινόμενο έχει μιλήσει πολλές φορές και ο Αντώνης Κανάκης στις εκπομπές του. Είχε πχ κατακρίνει τον Αρναούτογλου όταν καλούσε νεοναζιστές και τους έδινε βήμα να βγάλουν περίπατο τη ρητορική μίσους του ναζιστικού /ρατσιστικού λόγου.  

Δεν έχω δει την ψεσινή εκπομπή για την οποία όλοι μιλάνε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Είδα όμως σκηνές στο διαδίκτυο από την επίσκεψη σου στον Αρναούτογλου. Ανάμεσα σε άλλα είπες ότι ΜΙΣΕΙΣ τον Αντώνη Κανάκη. Ανάμεσα σε πολλά άλλα είπες ότι μισείς έναν παρουσιαστή με πορεία χρόνων στην Ελληνική τηλεόραση και με πολλές επιτυχίες στο ενεργητικό του.

Μπορείς να σιχαίνεσαι έναν παρουσιαστή και την εκπομπή του, αλλά να μισείς έναν άνθρωπο επειδή δεν σου αρέσει η δουλειά του και να το δηλώνεις δημόσια;
Στο δικό μου μυαλό δεν μοιάζει σωστό, ούτε λογικό.
Γνωρίζω πως τα φώτα της τηλεόρασης κάποτε σε ζαλίζουν, έκανα κι εγώ πέρασμα από την τηλεόραση το 2009 όταν ήμουν αρχισυντάκτρια στην Espresso Κύπρου (που μιας και το έφερε η κουβέντα είχα για Διευθυντή μου τον καλύτερο -κατά τη γνώμη μου- Mr Music Man που έβγαλε ποτέ η Ελλάδα, τον Μίλτο Καρατζά), αλλά όταν είσαι γνωστό πρόσωπο (καλή ώρα σαν εσένα) δεν πρέπει να προσέχεις έστω λίγο τη γλώσσα σου;

Ο καθένας έχει δικαίωμα να νιώθει ότι θέλει για τη δουλειά του Αντώνη Κανάκη (τηλεκριτικός δεν είμαι), αλλά η λέξη ΜΙΣΩ και μάλιστα για τον ίδιο όχι για την δουλειά του, είναι πολύ μα πολύ δυνατή.
Ξέρετε, αυτές οι λέξεις και γενικότερα η μισαλλοδοξία έχουν κάνει μεγάλο κακό στην ανθρωπότητα.

Και όχι, δεν αξίζει αυτή η λέξη για έναν άνθρωπο που χάρισε χρόνια γέλιου σε χιλιάδες κόσμου (και στα “δύσκολα χρόνια της χολέρας” που περνούσε η Ελλάδα).
Δεν αξίζει αυτή η λέξη για έναν άνθρωπο που όταν έχασε τον πατέρα του έκατσε και έγραψε ένα συγκινητικότατο βιβλίο (αλήθεια το έχεις διαβάσει Sin Boy; Αξίζει τον κόπο να το διαβάσεις, άσε που τα έσοδα από τις πωλήσεις πάνε στο ορφανοτροφείο “Άγιος Στυλιανός” στη Θεσσαλονίκη).
Δεν αξίζει αυτή η λέξη για έναν άνθρωπο που είναι πατέρας, για έναν άνθρωπο που υπηρετεί τη μουσική εδώ και χρόνια, για έναν άνθρωπο που (όπως μου είπε ο ίδιος σε συνέντευξη πριν λίγα χρόνια) ξέρει να εκτιμά και να μένει πιστός (“Νομίζω ότι εκτιμώ τις καταστάσεις, τα πράγματα, τις συμπεριφορές και τους ανθρώπους που αξίζουν και μένω πιστός σε αυτά. Αλλά αυτό μάλλον δε θα το πω εγώ, είναι λίγο παράξενο έως και αστείο εδώ που τα λέμε να απαντάς εσύ ο ίδιος σε τέτοιες ερωτήσεις, γι’ αυτό τονίζω το «νομίζω»”).
Δεν αξίζει αυτή η λέξη για τον παρουσιαστή που εδώ και χρόνια “φωνάζει” μέσα από την εκπομπή του να σταματήσει η ελληνική τηλεόραση να δίνει βήμα σε νεοναζιστές και φασίστες.

Εγώ που λες κύριε Sin boy δεν μισώ ανθρώπους, αλλά μισώ στίχους σαν τους πιο κάτω: 

“Πουτάνες μου την πέφτουν χάραμα” 

“Πίνουμε το μπάφο σαν Ήβη
Δεν προσπαθώ, είμαι διάσημος ήδη
Πίνουμε την κόκα σαν Pepsi
Με τα ρολόγια κάνουμε flexing
Με κοιτάς γυαλίζω σα τζάμι (τζάμι)
Versace tattoo μες στην παλάμη (παλάμη)
Χαλαρώνω βράδυ με Xannie (με Xannie)
Φέρε μου ν’ ανάψω ντουμάνι (ντουμάνι)” 

Τέλος, το μόνο ελπιδοφόρο είναι τα tweets μετά την εκπομπή στην οποία εμφανίστηκες (hashtag #the2nightshow ) και το λυπηρό είναι ότι σε ακούνε παιδάκια 15 και 16 ετών και γενικότερα ότι σε ακούνε.

——————————————————

Y.Γ1 Θες να ακούσεις καλή μουσική; Άκου λίγο το συγκρότημα LIVE στην επανεκτέλεση του I walk the line του Johhny Cash.

https://www.youtube.com/watch?v=PE2bnv0SjiQ 

Υ.Γ2 Στη συνέντευξη που είχα κάνει στον Αντώνη Κανάκη πριν λίγα χρόνια για Ελληνική εφημερίδα στο Λονδίνο (και αναδημοσίευση στο SkalaTimes) τον ρώτησα αν προτιμά το ραδιόφωνο ή την τηλεόραση και μου είχε απαντήσει: “Αν έπρεπε αναγκαστικά να επιλέξω ανάμεσα στα δύο, θα επέλεγα το ραδιόφωνο, γιατί έχει περισσότερη σχέση με τη μουσική, που είναι αυτό που αγαπάω περισσότερο στη ζωή μου και επειδή είναι αναμφισβήτητα το πιο ανθρώπινο μέσο επικοινωνίας που υπάρχει”.
Και αυτός είναι ένας από τους πολλούς λόγους που βρίσκω τις δηλώσεις σου γι αυτό τον άνθρωπο άδικες και άκυρες.