Search
Close this search box.

Για την Μαλβίνα, το κορίτσι με τα όμορφια μάτια και την μπόλικη ευφυία

Της Γιώτας Δημητρίου
(Αρχισυντάκτρια
SkalaTimes)

Στο wikipedia θα βρεις τα “βασικά” για τη Μαλβίνα. Που σπούδασε, που εργάστηκε, κτλ.
Στα διάφορα sites (με μόνο λίγες εξαιρέσεις που έχουν εξαιρετικά αφιερώματα) θα βρεις ατάκες από βιβλία της, από εκπομπές της, από άρθρα της.
Στην πραγματικότητα η Μαλβίνα Κάραλη είναι πολλά περισσότερα από αυτά που θα διαβάσει κανείς στα ΜΜΕ, στα διάφορα αφιερώματα (που όλοι γράφουμε με τόση αποτυχία κάθε χρόνο).

 

Η Μαλβίνα είναι η δημοσιογράφος που απέδειξε πως κάποιοι άνθρωποι είναι αναντικατάστατοι (όσοι μιμητές και αν επιχειρήσουν να ακολουθήσουν τα βήματα τους).
Είναι η δημοσιογράφος, συγγραφέας, που δημιουργούσε ντόρο και προβολείς γύρω από το όνομα της όσο ήταν ακόμη εδώ, και τώρα που έφυγε καταφέρνει να κάνει το κόσμο και τα πλήθη να εξακολουθούν να ασχολούνται μαζί της. Γιατί; Από αγάπη. Από θαυμασμό. Από εκτίμηση. Ή ίσως πάλι για τίποτα από όλα αυτά, απλά και μόνο επειδή η Μαλβίνα Κάραλη δεν βάδισε πάνω σε κανενός το δρόμο, έχτισε δικούς της δρόμους και σοκάκια, δικές της σχολές, ήταν μία και μοναδική με αυθεντικότητα που διαπερνούσε θεατές, ακροατές και αναγνωστικό κοινό.
Ήταν μια “μεγάλη δασκάλα” που έδινε άλλο χρώμα στη δημοσιογραφία και έντυνε τις λέξεις με μανδύες που δεν είχαν ξαναφορέσει, γεννούσε λέξεις που δεν υπήρχαν σε κανένα λεξικό. Και ήταν τόσο σωστές και είχαν τόσο νόημα οι λέξεις της.

Η Μαλβίνα ήταν φωτεινή με γνώσεις, πολλές γνώσεις, που έβγαιναν μόνο όταν το επέβαλλε η περίσταση του γραπτού ή του προφορικού κειμένου. Μα ήταν εκεί, τις έβλεπες. Γνώσεις και φως. Και ευφυΐα. Μπόλικη ευφυΐα. Και μια συναισθηματική νοημοσύνη τόσο αυξημένη που την έκανε να πιστεύει πως πάνω απ’ όλα ήταν η θεά αγάπη. Ο έρωτας.
“Εγώ τον έρωτα τον αντιλαμβάνομαι σαν την πιο φοβερή χειραψία προς την ζωή”, είπε.

Δεκαεπτά χρόνια μετά το θάνατο της, η Μαλβίνα είναι ακόμη ζωντανή κι ακόμη κάποιοι από εμάς κοιμόμαστε και ξυπνάμε με έγνοια μας να φύγουμε κι εμείς χορτάτοι, σαν την “μεγάλη δασκάλα”.
Εγώ γλίτωσα και δεν είμαι πλέον σαν κι εσάς. Και χόρτασα. Και λεφτά. Και οικογένεια κι αγάπη. Κυρίως αγάπη. Εγώ, που μέχρι πέρυσι, αν με άγγιζες ακόμα και εξ αποστάσεως, ούρλιαζα “πίσω μου σ’ έχω σατανά”. Εγώ χόρτασα. Ένα χειμώνα αγάπη. Μια άνοιξη ελπίδα. Κι ένα καλοκαίρι προοπτική. Ολόκληρο προοπτικές. Εγώ, η ξεγραμμένη. Χρειάστηκε να ξεγραφτώ για να μπορέσω και να συμμορφωθώ και να αγαπήσω και να αγγίξω και να ανταποδώσω και τα πάντα.”
(Από το βιβλίο “Σαββατογεννημένη” με άρθρα της Μαλβίνας).

Δεκεεπτά χρόνια μετά, κάποιοι από εμάς ακολουθήσαμε επαγγελματικά μονοπάτια και σπουδές μόνο και μόνο για να μοιάσουμε λίγο σε αυτήν (και στην άλλη την συνάδελφο της από την Τοσκάνη, την Οριάνα).
Δεκαεπτά χρόνια μετά, κάποιοι από εμάς (μερικές χιλιάδες) δεν την γνωρίσαμε ποτέ, μα μας λείπει. Και μέσα από τα βιβλία και άρθρα της νιώθουμε σαν να ήταν πάντα φίλη μας. Μια φίλη που σε ένα άλλο σύμπαν θα την συναντήσουμε και θα μας μιλά για τη Λεμονόπιττα της και για άλλες Μαλβινέζικες συνταγές.

Δεκαεπτά χρόνια μετά, δεν υπήρξε και δεν θα υπάρξει ποτέ καμιά άλλη Μαλβίνα Κάραλη.
Μα το ένα και μοναδικό κορίτσι με τα όμορφα μάτια και τα μαύρα μαλλιά, θα παραμένει φάρος.
Ένας φάρος, σε ένα κόσμο που ολοένα και λιγοστεύει το φως και απλώνεται το σκοτάδι.

Γεννήθηκα νύφη, λέω σαν νύφη να συνεχίσω να κάνω καριέρα. Και είμαι τόσο γεννημένη νύφη που ποτέ δεν κατάλαβα πώς χώρισα. Απλώς ξαναπαντρευόμουν. Έτσι το θέτω εγώ. Αυτή είναι η περίπτωσή μου. Όλη μου η ψυχανάλυση σε τρεις λέξεις. Οτιδήποτε άλλο (φλερτ, ραντεβού, διαθεσιμότητες, συμβιώσεις, δεσμοί, τηλεφωνήματα και ένας που δεν είναι άντρας μου), όλα αυτά τα επίπονα με κάνουν καρδιακή. Με βγάζουν από το οικοσύστημά μου. Δεχτείτε με λοιπόν, ω περιπέτειες της αρετής μου εσείς, έκθαμβοι αναγνώστες, με την αβλαβή (;) τρέλα μου. Έτσι θα πάω να κάνω οντισιόν στο Βασιλικό Θέατρο της Σουηδίας. Σαν τον Άντονι Πέρκινς -τελευταία σκηνή του Ψυχώ. Που καθόταν τυλιγμένος στην κουβέρτα του και δεν πείραζε τη μύγα -και αν με δει ο δεσμοφύλακας, θα καταλάβει πόσο άκακος είμαι. Πως ούτε μια μύγα πειράζω, θα κάθομαι στη σκηνή σιωπηλή -ένας κάθετος, εξπρεσιονίστικος φωτισμός θα πέφτει-, δεν χρειάζεται να κάνω τίποτα, όλοι ξέρουν ότι συνέχεια παντρεύομαι, θα καταλάβουν. Πως αυτός ο ρόλος γράφτηκε πάνω μου. Πως καμιά δεν θα τον παίξει καλύτερα…” (Από το βιβλίο “Σαββατογεννημένη” με άρθρα της Μαλβίνας).

Από Wikipedia:
Η Μαλβίνα Κάραλη (πραγματικό όνομα Μαρία-Ελένη Σακκά, 3 Φεβρουαρίου 1954 – 7 Ιουνίου 2002) ήταν Ελληνίδα συγγραφέας, σεναριογράφος, δημοσιογράφος και παρουσιάστρια στην τηλεόραση. Γεννήθηκε στην Χαλκίδα και καταγόταν από τα Ψαρά και τη Θράκη.
Απόφοιτη του Αρσακείου. Σπούδασε κυβερνητική στο Παρίσι. Εργάστηκε επί χρόνια ως δημοσιογράφος σε εφημερίδες όπως η Απογευματινή και η Ελευθεροτυπία και ως αρθρογράφος στα περιοδικά Φαντάζιο, Επίκαιρα, Γυναίκα, Κλίκ, 01, με στήλες που άφησαν εποχή όπως το Επ’ αυτοφόρω (Γυναίκα) και “Σαββατογεννημένη” (στο περιοδικό Symbol της εφημερίδας Επενδυτής, άρθρα που κυκλοφόρησαν μετά το θάνατό της στην ομώνυμη συλλογή).
Η τηλεοπτική της καριέρα ξεκίνησε στην ΕΡΤ και συνέχισε στους τηλεοπτικούς σταθμούς Seven, ANT1, ΣΚΑΪ, Mega Channel, Star Channel κ.α.
Οι πιο δημοφιλείς εκπομπές της ήταν το Mea Culpa (Seven X), Malvina Live (ΣΚΑΪ), Μalvina Hostess (Mega Channel), Malvina Rixten (Star Channel). Ο χαρακτήρας αυτών των τηλεοπτικών σόου, που συνήθως προβάλλονταν πριν ή μετά το κεντρικό δελτίο ειδήσεων, ήταν επιθεωρησιακός. Η κριτική και η διακωμώδηση της πολιτικής και των προσώπων της, τελικά τη μετέτρεψαν σε χρυσό αουτσάιντερ των τηλεοπτικών καναλιών: όλοι αγαπούσαν τις τηλεθεάσεις της, αλλά κανείς δεν είχε την (πολιτική) πολυτέλεια να την φιλοξενήσει στις συχνότητές του.
Παράλληλα, ως σεναριογράφος, τιμήθηκε με δύο κρατικά βραβεία σεναρίου για τις ταινίες «Ξένια» (1989) του Πατρίς Βιβάνκος και «Κρυστάλλινες Νύχτες» (1992) της Τώνιας Μαρκετάκη. Συνυπέγραψε επίσης τα σενάρια στις ταινίες «Αρχάγγελος του Πάθους» (1987) του Νίκου Βεργίτση και «Ζωή Χαρισάμενη» (1993) του Πατρίς Βιβάνκος.
Έγραψε τα βιβλία «Αθώος σαν αγαπημένος» (εκδ. Καστανιώτη), «Τα κορίτσια της Σαβάνα» (εκδ. Νεφέλη), «Πιο πολύ, πιο πολλοί» (εκδ. Αστάρτη), τη συλλογή δημοσιευμάτων «Ο έρωτας και άλλες πολεμικές τέχνες» από την περίοδο 1989-1996 (εκδ. Κάκτος) και σειρά πέντε βιβλίων μαγειρικής υπό τον γενικό τίτλο «Η κουζίνα της Μαλβίνας-Μαλβινέζικα» (εκδ. Αστάρτη). Επίσης, έγραψε την μυθιστορηματική βιογραφία της Αλίκης Βουγιουκλάκη («Γλυκό κορίτσι»).
Έκανε τρεις γάμους και απέκτησε τρία παιδιά. Ο δεύτερος γάμος της ήταν με τον σκηνογράφο Γιώργο Πάτσα και ο τελευταίος με τον συγγραφέα Διονύση Χαριτόπουλο.
Πέθανε στην Αθήνα τον Ιούνιο του 2002 ύστερα από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο. Κηδεύτηκε στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών.

Share:

Facebook
Twitter
Pinterest
LinkedIn
On Key

Related Posts

error: Content is protected !!