Tα παιδιά «του μέσου όρου»…

Γράφει η αρθρογράφος του SkalaTimes Μιράντα Ορθοδόξου*

Σήμερα τα παιδιά «του μέσου όρου 9» απέδειξαν ότι δεν είναι αριθμοί. Σήμερα τα παιδιά αυτά του «μέσου όρου 9» έδειξαν στους επικριτές και στους δημοσιογράφους των «κλις» και των «εντυπώσεων» ότι μπορούν να είναι πέραν από μέσους όρους και αριθμούς. Μπορούν να γίνουν γιατροί, διατροφολόγοι, γυμναστές, στρατιωτικοί, νομικοί, λογιστές, αισθητικοί, καλλιτέχνες, νοσηλευτές και άλλα τόσα. Όχι ότι έχει και τόση σημασία αυτή η απόδειξη. Γιατί για όσους ασχολούνται έστω και λίγο με αυτά τα παιδιά ξέρουν ότι είναι κάτι παραπάνω από αριθμοί, στατιστικά και Πανεπιστημιακές Σχολές.

Αυτά τα παιδιά του «9» πάλεψαν με υπομονή και σφίγγοντας τα δόντια δίνοντας ένα αγώνα που, επί της ουσίας δεν επέλεξαν- και ο νοών νοείτω. Άλλωστε ποιος έφηβος θα επέλεγε έναν Γολγοθά σωματικής και αμείλικτης ψυχολογικής πίεσης, έναν αγώνα σκληρού ανταγωνισμού του τύπου «ο θάνατός σου, η ζωή μου», έναν αγώνα που είναι ανοίκειος για τη φύση της ηλικίας τους, του οποίου το τέλος θα καθόριζε και το μέλλον τους. Κάποια παιδιά πέτυχαν μια Σχολή, κάποια άλλα όχι χωρίς να μειώνεται καμία ικανότητα και ψυχικό σθένος. Σίγουρα όλα θα βρουν τον δρόμο τους, άλλωστε όλα γίνονται για κάποιον λόγο.

Αυτά τα παιδιά του μέσου όρου 9, πάλεψαν να για να αποφύγουν την ανεργία, την οικονομική κρίση, την ανέχεια και ό,τι άλλο έχει παρουσιαστεί τα τελευταία χρόνια. Μόχθησαν για να είναι σε θέση και να έχουν εφόδια να «καθαρίσουν» ό,τι σκάρτο, μαύρο και κατεστραμμένο τους παραδώσαμε ΕΜΕΙΣ! Εμείς που πριν λίγες μέρες τους στήσαμε στη γωνιά και τους μαλώσαμε για τους χαμηλούς μέσους όρους των βαθμών τους. Εμείς που τους θέλουμε «επιστήμονες των αριθμών», εμείς που τους παρέχουμε τα πάντα σε αριθμούς: τα χρήματα, τα υλικά αγαθά, τις ανέσεις. Εμείς τους μάθαμε να μετρούν τα πάντα μετρήσιμα και μη, εμείς του δείξαμε ότι όλα είναι αριθμοί και νούμερα και τώρα τους κατηγορούμε με αριθμούς. Ο μέσος όρος που φιγούραρε εδώ και μέρες στις εφημερίδες δεν είναι το αποτέλεσμα των προσπαθειών τους. Είναι το αποτέλεσμα του δικού μας συστήματος που νοσεί εδώ και χρόνια, εδώ και 10ετίες. Ένα σύστημα του τύπου που αρνείται να ανασυγκροτηθεί ουσιαστικά και με μακροπρόθεσμες λύσεις, που αξιολογεί την μνημονική μάθηση, που δε βοηθά τον μαθητή να κατανοήσει ό,τι μαθαίνει και να μαθαίνει ό,τι κατανοεί, ένα σύστημα εγκλεισμού και περιορισμού έκφρασης και άποψης. Ένα σύστημα που μένει στη θεωρία και ξεμένει στην πράξη.

Επομένως, ας γυρίσουμε το δείκτη στον εαυτό μας και τότε θα συνειδητοποιήσουμε πως το δάχτυλό μας δείχνει ποιος πραγματικά είναι ο «μέσος όρος 9». Εμείς τους παραδίδουμε ό,τι συμβαίνει και μας κατακλύζει, αυτοί πρέπει να επιβιώσουν! Ακόμα και με τα ανεπαρκή μέσα που τους παρέχουμε. Διεκδικούν, πάσχουν, επαναστατούν, φωνάζουν και τελικά θα επιβιώσουν άλλοι ως γιατροί, νομικοί, λογιστές άλλοι ως τεχνίτες, γεωργοί ή καλλιτέχνες. Τα παιδιά του «μέσου όρου 9» γίνονται τα πρότυπά μου, γίνονται οι μικροί καθημερινοί μου ήρωες και τα θέλω δίπλα μου για να μου δίνουν λίγη από την αισιοδοξία τους και τη νεανική τους ψυχή. Τα παιδιά αυτά τα αγαπώ σαν είναι όλα δικά μου και είμαι σίγουρη ότι θα επιβιώσουν διότι ξέρουν πώς! Κι αν υπάρχουν οι εξαιρέσεις, επιβάλλονται για να επιβεβαιώνεται ο κανόνας!

*Η Μιράντα είναι φιλόλογος