Quantum and Music… Στέφανος Μαρνερίδης: «Ποτέ δεν ήθελα να κάνω την μουσική επάγγελμα»

 

Έχω την πεποίθηση πως με τον Στέφανο Μαρνερίδη, τον δημιουργό και τραγουδιστή των The smallest Creature, θα μπορούσε κανείς να μιλάει για ώρες, χρόνια, χωρίς να χάνει το ενδιαφέρον του….Αλλά, υπάρχουν οι ώρες και τα χρόνια, ή η έννοια του χρόνου είναι σχετική; Τι λέει γι αυτό η κβαντική φυσική;
Ο Στέφανος σε ηλικία μόλις 12 ετών είχε ήδη δημιουργήσει την πρώτη του μπάντα στη πόλη του τη Λάρνακα, στη συνέχεια μετακόμισε στην Αμερική για να φοιτήσει σε δύο από τα καλύτερα πανεπιστήμια της χώρας (MIT και Columbia) και να σπουδάσει Κβαντική Φυσική. Το διδακτορικό του στην κοσμολογία είχε θέμα την θεωρία των χορδών και καθηγητής του ήταν ο διάσημος συγγραφέας φυσικός- μαθηματικός του Columbia, Brian Greene.
Η μουσική όμως, ήταν πάντα η μόνιμη ερωμένη του Στέφανου, την οποία δεν εγκατέλειψε ούτε στιγμή, αλλά επίσημη αγαπημένη δεν την έκανε ποτέ («δεν ήθελα να κάνω την μουσική επάγγελμα» λέει).
Στους δρόμους της Νέας Υόρκης όπου έζησε και πέρασε τα νεανικά του χρόνια, δημιούργησε τη μπάντα του The smallest Creature, την οποία συνέχισε και στη Κύπρο. Το πρώτο CD της μπάντας με τίτλο “Million” κυκλοφόρησε πριν δύο χρόνια, ενώ σήμερα «ψήνεται» το δεύτερο.
Με τον Στέφανο Μαρνερίδη συναντηθήκαμε πριν από αρκετό καιρό, ένα Σάββατο απόγευμα στη πόλη μας και μιλήσαμε σχεδόν για όλα. Για όσα δεν μιλήσαμε, (γιατί είμαι βέβαιη πως υπάρχουν και πολλά άλλα για να κουβεντιάσει κανείς μαζί του) ευελπιστώ σε μια άλλη συνέντευξη μας.

 

 Της Γιώτας Δημητρίου

 

Πώς και πότε μπήκε η μουσική στη ζωή σου;
Πολύ νωρίς, στα επτά μου χρόνια ξεκίνησα κλασική κιθάρα. Είχε ξεκινήσει ο μεγαλύτερος μου αδελφός και ο ξάδελφος μου και επειδή ήμουν μικρός είχα ζηλέψει και ήθελα και εγώ. 

Προφανώς όμως υπήρχε κάτι που σου άρεσε, δεν ξεκινά ένα μωρό στα επτά του κιθάρα, επειδή απλά ζηλεύει….
Ναι, ίσως, αλλά δεν νομίζω να είχα αρκετή ωριμότητα τότε για να εκτιμήσω την μουσική, όπως πρέπει, ήταν περισσότερο ο ενθουσιασμός για την δραστηριότητα αυτή.

Δεν πιστεύεις ότι κάποια παιδιά γεννιούνται με μια «κλίση» σε κάτι;
Ίσως, ναι. Και το γεγονός ότι συνέχισα και δεν το σταμάτησα, ίσως ναι, διότι είχα τον ενθουσιασμό από νωρίς. Συνήθως όσοι ξεκινούν κάποιο κλασικό όργανο, είναι πιθανό να το σταματήσουν κάποια στιγμή, εγώ δεν σταμάτησα, πήγα μέχρι το LTCL pefrorme’s diploma.

Άρα από τα μαθητικά σου χρόνια υπήρχε η μουσική στη ζωή σου και ήταν κάτι που αγαπούσες.
Ναι, ήταν κάτι έντονο θα έλεγα. Κλασική κιθάρα, μετά θεωρία της μουσικής και σολφέζ, αρμονία και στα 12-13 μου ξεκίνησα να έχω μπάντα. Ξεκίνησε να μπαίνει το ροκ στη ζωή μου….

Μιλάμε για την δεκαετία του ‘90.
Ναι.

Πώς ονομάσατε την μπάντα σας τότε;
Mad Cow.

Ενδιαφέρον…
Ναι. Ήταν ωραία εφηβικά χρόνια….

Που παίζατε μουσική;
Είχαμε παίξει στα γενέθλια ενός φίλου μας, μετά στο Savino (πριν γίνει μεγάλο), παίζαμε στο Cloonie’s απέναντι, παίξαμε μια φορά στη Πύλη Αμμοχώστου, στη Λευκωσία.

Μα ως έφηβοι;
Ναι, 16 χρονών. Ήταν αρκετά έντονη φάση, γιατί και τα άλλα παιδιά της μπάντας αγαπούσαν την μουσική.

Παρόλα αυτά δεν ακολούθησες μουσικές σπουδές….
Ναι, είχα αυτό το δίλλημα κάποια στιγμή. Aν θα σπούδαζα μουσική ή science. Νομίζω πως ποτέ δεν ήθελα να κάνω την μουσική επάγγελμα, ίσως επειδή φοβόμουν πως θα γινόταν ρουτίνα. Ήθελα να κάνω μουσική επειδή την αγαπώ, όχι επειδή «πρέπει». Επίσης μέχρι τα 17 μου είχα ολοκληρώσει ένα κύκλο γνώσεων στην μουσική, ενώ ο κόσμος της φυσικής που ανοιγόταν μπροστά μου ήταν τεράστιος και ανεξερεύνητος.
Ξέρεις, δεν είχα τη σκέψη «να κάνω αυτές τις σπουδές για να έχω αυτό το επάγγελμα». Ήταν η ξεκάθαρα η επιθυμία μου να μάθω γύρω από τη φυσική.

Και έτσι λοιπόν βρέθηκες στην Αμερική….
Δεν είχα σκοπό να πάω στην Αμερική. Έκανα αυτό που έκαναν όλοι. Είχα δώσει προεισαγωγικές και πέρασα πρώτος στην Αθήνα με υποτροφία. Όταν ήμουν στο στρατό ένας από τους καλύτερους μου φίλους ήταν αποφασισμένος να πάει στην Αμερική και μου είχε πει «σκέψου το κι εσύ και αν θες να πας αυτή τη βδομάδα να δώσεις εξετάσεις κτλ». Το έκανα, πέρασα…..Δηλαδή μετά το σχολείο, είχα περάσει Αθήνα και αυτό ήταν προγραμματισμένο να γίνει, αλλά τελικά βρέθηκα στην Αμερική.

Βρέθηκες σε δύο από τα καλύτερα Πανεπιστήμια, το ΜΙΤ και το Columbia
Ναι.

Eίχες κάποιους διάσημους καθηγητές;
Ναι, είχαμε ένα καθηγητή ο οποίος κατά τη διάρκεια της χρονιάς που μας έκανε μάθημα κέρδισε Νόμπελ Φυσικής, θυμάμαι είχε έρθει την επομένη στην τάξη και τον υποδεχθήκαμε με χειροκροτήματα.

Στο MIT συνέχισες να ασχολείσαι με μουσική;
Ναι, με πιο απλό τρόπο, αλλά συνέχισα. Να κάνουμε βέβαια μια παρένθεση για να αναφέρω ότι το lifestyle στο MIT δεν είναι κάτι που το συναντάς αλλού. Είναι πολύ έντονο, δεν είναι εύκολο.
Παρόλα αυτά, το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να πάω να αγοράσω μια κιθάρα και να αρχίσω να παίζω στο δωμάτιο μου. Στα 20^α μου γενέθλια, το 2000, έκανα ένα μικρό πάρτυ στο σπίτι μας και έπαιξα μουσική με ένα μικρόφωνο που το είχαμε δέσει σε σκουπόξυλο. Αυτό ήταν η αρχή για να ξεκινήσουμε τις «μουσικές νύχτες» στο σπίτι, κάναμε μία μικρή μπάντα με φίλους, γίναμε house band και ξεκινήσαμε τα «Steve Nights». Steve 1,  Steve 2 κλτ….επειδή το Στέφανος ήταν δύσκολο γι αυτούς να το προφέρουν με έλεγαν Steve, οι βραδιές με μουσική που έπαιζα μαζί με τους φίλους, λέγονταν Steve Nights και είχαμε φτάσει μέχρι το Steve Night 6-7 (δηλαδή 6-7 «Εμφανίσεις») και δεν ξέρω αν συνεχίζονται ακόμη τα Steve nights εκεί. (Γέλια). Bέβαια μη φανταστείς ότι παίζαμε συχνά, μπορεί να ήταν και μία φορά κάθε 2-3 μήνες.

Άρα ήσουν στο MIT αλλά η μουσική ήταν κομμάτι της ζωής σου και τότε….
Ναι, το μόνο που δεν είχα κάνει όσο ήμουν στο ΜΙΤ ήταν να γράψω μουσική.

Τότε λοιπόν στις σπουδές σου στην κβαντική φυσική, μαθηματικά, κοσμολογία, άκουγες πράγματα για πρώτη φορά, πόσο σε άλλαξαν ή σε διαμόρφωσαν ως προσωπικότητα και ως άνθρωπο;
Πιστεύω πως γενικότερα διαμορφώνεσαι σε ένα μεγάλο βαθμό κατά τη διάρκεια των σπουδών σου. Όχι μόνο λόγω της κοινωνικής ζωής που είναι κάτι καινούριο, αλλά περισσότερο λόγω των γνώσεων που έρχονται.

Μετά το ΜΙΤ καταφέρνεις να μπεις στο Columbia για το διδακτορικό σου, άρα ήσουν αποφασισμένος να παραμείνεις στην Αμερική;
Δεν ήταν το θέμα να παραμείνω στην Αμερική, αλλά να συνεχίσω να μαθαίνω γύρω από το αντικείμενο των σπουδών μου.

Σου άρεσε ο κλάδος των σπουδών σου;
Ναι. Μου άρεσαν οι νέες προοπτικές που ανοίγονταν μπροστά μου, το ότι υπάρχουν πράγματα που τα σκέφτηκαν κάποιοι όπως ο Αϊνστάιν και μας δείχνουν την μεγάλη εικόνα, αλλά παράλληλα ανοίγουν και άλλα πεδία εξερεύνησης, αυτό νομίζω είναι εντυπωσιακό και αρκετό για να σε κερδίσει.

Τελικά υπάρχουν πολλά σύμπαντα;
Η θεωρία των χορδών υποστηρίζει παράλληλα σύμπαντα, αλλά όταν λέμε παράλληλα σύμπαντα τι εννοούμε; Δεν είναι τόσο απλό όσο ίσως ακούγεται…. Ένα από τα βιβλία του Advisor μου, του Brian Greene, καταπιάνεται με αυτό το θέμα.

Πολύ γνωστός ο Brian Greene.
Ναι, ο Brian Greene ξεκίνησε να γίνεται γνωστός από νωρίς, μετέφερε τις πληροφορίες στον κόσμο μέσα από βιβλία, ντοκυμαντέρ, ξεκίνησε το World Science Festival. Ήταν ο advisor μου όταν δίδασκα στο Columbia. 

Τι θυμάσαι από εκείνη την περίοδο;
Πολλά γεγονότα….Αξίζει να αναφέρω ένα.
Ένα από τα lectures του Brian Greene στο quantum mechanics course, στο οποίο ήμουν Teaching Assistant, ήταν για τα παράλληλα σύμπαντα μέσα από την θεωρία του Everett. O Hugh Everett ήταν ένας Αμερικανός Φυσικός (1930-1982), πολύ βασανισμένη μορφή στη δεκαετία του ΄70, πολύ έξυπνος άνθρωπος, του οποίου η θεωρία αναγνωρίστηκε μετά από πολλά χρόνια.
Ένα από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα είναι οι Eels. Tους παρακολουθώ από τότε που ήμουν 14 ετών. Ο δημιουργός και τραγουδιστής της μπάντας o Mark Oliver Everett, γνωστός ως Mr Ε έμαθα ότι ήταν γιος του Hugh Everett. Kαι πως το έμαθα;
Ένα απόγευμα είχαμε μάθημα για την θεωρία του Everett. Έφυγα βιαστικός μετά το μάθημα για να πάω σε συναυλία των Eels, μάλιστα είχα το paper της θεωρίας του Everett μέσα στην τσάντα μου. Μόλις πήγα στη συναυλία μου είπαν οι φίλοι μου ότι είχα χάσει ένα βιντεάκι που είχαν δείξει για ένα ντοκιμαντέρ που θα κυκλοφορούσε σύντομα για τη ζωή του Mr E.Tην επομένη από τις εφημερίδες μέσα στο subway έμαθα ότι το βιντεάκι που είχαν δείξει στην συναυλία ήταν για το ντοκιμαντέρ που θα έβγαινε σύντομα και που θα αφορούσε τον Mr E που έψαχνε να βρει στοιχεία για τον πατέρα του, τον οποίο στα 19 του είχε βρει νεκρό….Έκανε αυτό λοιπόν το ντοκιμαντέρ για τον πατέρα του….και ο πατέρας του ήταν ο Hugh Everett!

Ο φυσικός που μελετούσες στο Πανεπιστήμιο ήταν ο πατέρας του αγαπημένου σου τραγουδιστή και δεν το γνώριζες.
Ακριβώς! Και κατά κάποιο τρόπο θα μπορούσε να πει κάποιος πως αυτά ήταν τα δικά μου παράλληλα σύμπαντα που συναντιόνταν, από τη μια η μουσική που αγαπούσα, από την άλλη η φυσική που μελετούσα! (Γελά).

Άρα ο γιος του διάσημου φυσικού Hugh Everett, ο Mark Oliver Everett ή αλλιώς Mr Ε, του συγκροτήματος Eels, είναι ένας από τους αγαπημένους σου μουσικούς….
Nαι, τον έχω δει σε συναυλίες και μάλιστα τον έχω γνωρίσει.

Που τον γνώρισες;
Στο World Science Festival στην Νέα Υόρκη, που διοργάνωνε ο καθηγητής μου ο Brian Greene, νομίζω ήταν το 2007 ή 2008, θα παρουσιαζόταν το ντοκιμαντέρ του Mr Ε. Εγώ ως μαθητής του Brian Greene είχα εισιτήρια μπροστά στους VIP. Μετά την παρουσίαση του ντοκιμαντέρ είχα πάει να του μιλήσω.

Όσο πιο πολύ μελετά το σύμπαν κανείς, τόσο περισσότερο πείθεται ότι υπάρχει ένας τύπος εκεί πάνω, κάποιος θεός, που τα δημιουργεί και τα ελέγχει όλα αυτά, ή το αντίθετο απομακρύνεται κανείς από ένα τέτοιο ενδεχόμενο;
Εξαρτάται τι ακριβώς εννοούμε Θεός. Ο τρόπος με τον οποίο απομακρύνεσαι από αυτή την ιδέα είναι το ότι αυτή η ανώτερη δύναμη δεν μπορεί να είναι κάτι ανθρωπομορφικό, σίγουρα δεν είναι κάποιος που καθόταν και μια μέρα που βαριόταν είπε «οκ ας κάνω κι ένα σύμπαν». Ή κάποιος που κρίνει τις πράξεις μας αν είναι καλές ή κακές. Αυτά είναι ανθρωποδημιουργήματα. Άρα, απομακρύνεσαι από την ιδέα ότι υπάρχει κάτι ανθρωπομορφικό κάπου εκεί πάνω. Αλλά, πάεις πιο κοντά σε κάτι άλλο…Το ότι υπάρχει….

Αυτή η τελειότητα στο σύμπαν;
Όχι! Δεν υπάρχει τελειότητα, κι αυτό είναι ανθρωπογενή.

Η θεωρία των χορδών είναι αποδεκτή από τους επιστήμονες;
Στη φυσική για να γίνει αποδεκτό κάτι πρέπει να αποδειχθεί μέσα από πειράματα. Το String Theory δεν είναι αποδεδειγμένο. Δεν ξέρουμε αν ισχύει. Είναι μια πολύ πλούσια θεωρία, αλλά για να την αποδείξεις θέλεις πολλά προηγμένα πειράματα.

Εσένα το διδακτορικό σου ήταν κομμάτι της θεωρίας των χορδών.
Ναι. Απλά ήταν μια θεωρητική μελέτη για το τι μπορεί να κάνει αυτό το μοντέλο. Είναι τόσο εκτός πειραμάτων αυτή τη στιγμή που δεν θα ξέρω ποτέ αν είναι αλήθεια το συγκεκριμένο.
Η διατριβή σου υπάρχει στην Amazon;
Nαι, το βιβλίο λέγεται «Aspects of String Gas Cosmology: Cyclic Models and Decompactification».(https://www.amazon.com/Aspects-String-Gas-Cosmology-Decompactification/dp/3639350650 )

Πάμε λοιπόν πίσω στην Αμερική, μετά το MIT βρέθηκες στην Νέα Υόρκη στο Columbia, εκεί υπήρχε χώρος μέσα στη ζωή σου για τη μουσική;
Ναι, θυμάμαι ξεκίνησα να παίζω μουσική με ένα μαθητή μου, για ένα χρόνο κάναμε μια δική μας μικρή μπάντα και παίζαμε για εμάς. Θυμάμαι τότε είχα γράψει και το Angel το οποίο υπάρχει στο CD «Million».

Έγραφες πάντα τραγούδια;
Έγραφα από τα 13-14 μου. Στο MIT η έντονη φοιτητική ζωή δεν με άφηνε να γράφω, μετά στην Νέα Υόρκη στο Columbia ξαναξεκίνησα.

Πώς ξεκίνησες να γράφεις στα 13-14 σου;
Νομίζω επειδή αγαπούσα τη μουσική ξεκίνησα να μιμούμαι δικούς μου αγαπημένους τραγουδιστές και δημιουργούς. Κρατούσα ένα μικρό δεφτεράκι και έγραφα. 

Γράφεις και στίχους και μουσική.
Ναι.

Στην Νέα Υόρκη λοιπόν ασχολήθηκες και επαγγελματικά με τη μουσική;
Στη Νέα Υόρκη αποφάσισα μια μέρα πως ήθελα να ηχογραφήσω ένα από τα τραγούδια μου, βρήκα ένα στούντιο στο Brooklyn και ηχογράφησα το Spring. Νομίζω εκείνη η εμπειρία καθόρισε την συνέχεια μου στη μουσική. Θυμάμαι τότε υπήρχε το My Space και χρειαζόμουν ένα όνομα για να καταχωρήσω εκεί τη μουσική μου. Τότε σκέφτηκα το The smallest Creature που βεβαίως ήταν επηρεασμένο από την εικόνα που είχα πλέον για τον κόσμο. Δηλαδή, πόσο μικροί είμαστε τελικά ως άνθρωποι. Επίσης ήταν μια οπτική από το πλαίσιο στο οποίο βρισκόμουν, ήμουν στην Νέα Υόρκη και ήμουν απλώς ένας, ανάμεσα σε εκατομμύρια άλλους ταλαντούχους και δημιουργικούς ανθρώπους.

Μου ακούγεται ποιητικό….
Δεν ξέρω….Εγώ προσωπικά δεν βάζω τέτοιες ετικέτες, «ποιητικό»…. Ποτέ δεν θα έλεγα ότι είμαι ποιητής ή ότι λέω κάτι ποιητικό, θα έλεγα ότι είμαι φίλος της ποίησης, φιλοποιητικός ίσως, δεν θα έλεγα ότι είμαι δημιουργός θα έλεγα ότι είμαι φίλος της δημιουργίας, φιλοδημιουργός….

Καταλαβαίνω τι λες, αλλά εγώ το θεωρώ ποιητικό αυτό.
Οκ, εσύ μπορείς να το λες έτσι….

Γράφεις καλύτερα όταν είσαι ερωτευμένος, όταν είσαι χωρισμένος, όταν είσαι ευτυχισμένος, πότε γράφεις καλύτερα;
Το πώς νιώθω δεν καθορίζει το γράψιμο μου, δεν γράφω για να πω κάτι, γράφω λόγω της αγάπης μου για τη μουσική. Όλα τα άλλα μπορεί να είναι αφορμές, αλλά αυτό που χρειάζομαι είναι έμπνευση και ό,τι κάνω γίνεται λόγω της αγάπης που έχω για την μουσική, όχι επειδή το προκάλεσε ένα γεγονός. Γράφω μουσική επειδή αγαπώ τη μουσική.

Από τι εμπνέεσαι;
Από άλλες μουσικές, από άλλους καλλιτέχνες, αγαπώ τη μουσική 90’s. Πέρα όμως από τη μουσικής 90’s, νομίζω επηρεάστηκα από συγκροτήματα όπως οι Muse και οι Arctic Monkeys.

Επέστρεψες στην Κύπρο το 2011 και «έφερες μαζί σου» το smallest Creature που ήταν κάτι που δημιούργησες στην Νέα Υόρκη.
Nαι, επέστρεψα, βρήκα τους φίλους μου, ξεκινήσαμε τις πρόβες μας με την μπάντα….Με τον ντράμερ, τον Ιάκωβο, είμαστε παιδικοί φίλοι. Τα τελευταία δύο χρόνια είναι και ο Αντρέας και ο Παύλος μαζί μας. Είμαστε μια πολύ καλή ομάδα, τα παιδιά είναι πιο αυστηροί σε θέματα ήχου και τεχνολογίας, (κάτι που εγώ δεν είμαι) και έχουμε ένα καλό δέσιμο και αποτέλεσμα.  

Το CD των The smallest Creature πότε κυκλοφόρησε;
Το 2016 κυκλοφόρησε το «Million» και τώρα δουλεύουμε πάνω στο δεύτερο.

Η μουσική των The smallest Creature υπάρχει διαδικτυακά, θα σε ενδιέφερε να βγείτε ως μπάντα και εκτός Κύπρου;
Δεν είναι αυτοσκοπός, αν έρθει μια ευκαιρία είναι καλοδεχούμενη, αλλά πιστεύω πως είναι καλύτερα να σε ακούει ένα καλό κοινό, παρά απλώς ένα μεγάλο κοινό. Αλλά ναι, θα ήταν ωραία να παίζαμε μουσική σε Λονδίνο, Ελλάδα, ή Νέα Υόρκη.

Ως μουσικός νιώθεις πως είσαι καλός;
Σαν περφόρμερ όχι τόσο….ήμουν καλός στα 17 μου, έπαιζα κλασική κιθάρα σε πολύ ψηλό επίπεδο. Και ξέχασα να σου πω ότι στο ΜΙΤ κέρδισα μια υποτροφία για το New England Conservatory στη Βοστώνη για ένα χρόνο. Είχα καθηγητή ένα Ιρλανδό και στο τέλος του χρόνου έκανα και μια παρουσία στο ΜΙΤ. Τότε ήμουν καλός ως περφόρμερ.
Τώρα νομίζω είμαι περισσότερο καλός στο να γράφω μουσική, όχι στο να τραγουδώ. Ως μουσικός είμαι κάποιος που θέλει να δημιουργήσει, όχι τόσο στο να τραγουδήσει καλά. Έχω κάποια θετικά στοιχεία, όπως το ότι δεν φοβάμαι να ρισκάρω, δεν με νοιάζει να γράψω ένα τραγούδι που θα αγγίξει νέα πεδία…

Ως άτομο νιώθεις πως έχεις κάπως πιο ανεπτυγμένη νοημοσύνη από τους άλλους; Εννοώ, ΜΙΤ, Columbia, κβαντική φυσική, διδακτορικό για την θεωρία των χορδών….
Σε κάποια θέματα, ίσως επειδή τα έχω σκεφτεί ή μελετήσει ξέρω πως έχω ίσως καλύτερη αντίληψη και γνώσεις….

Αποφεύγεις την ερώτηση μου, εγώ μιλώ για νοημοσύνη….
Για νοημοσύνη, ναι, έχω κάνει τεστ και ήταν πολύ ψηλό. Αλλά όπως οι περισσότεροι άνθρωποι έτσι κι εγώ έχω στιγμές που μπορεί να είμαι εντελώς ηλίθιος και κάποιες στιγμές μπορεί να λάμπω. Σε κάποια πράγματα έψαχνα λίγο περισσότερο και μελετούσα και αυτό βοηθούσε στο να διευρύνεται η νοημοσύνη μου, επίσης είχα πάντα περιέργεια και νομίζω η περιέργεια σε οδηγεί σε κάποια πράγματα.

Μπορεί και κάποιος με χαμηλή νοημοσύνη να έχει περιέργεια…
Εντάξει, ίσως συμβάλλουν και γενετικοί παράγοντες…Αλλά έχω την εντύπωση πως δεν μπορούμε εύκολα να τα μετρήσουμε αυτά. Ναι, υπάρχουν κάποια τεστ που μετρούν το IQ σου, αλλά υπάρχουν πολλά είδη νοημοσύνης, κοινωνική νοημοσύνη, συναισθηματική νοημοσύνη, κτλ και νομίζω οι άνθρωποι έχουν πεδία που είναι καλοί και έχουν κάποια άλλα που ίσως να μην είναι.

Παρόλο που θα μπορούσε να μιλάει κανείς μαζί σου για ώρες, θα ολοκληρώσουμε αυτή τη συνέντευξη με τα σχέδια της μπάντας σου, των The smallest Creature.
Ετοιμαζόμαστε για το δεύτερο μας CD και συνεχίζουμε να κάνουμε κάποιες εμφανίσεις live…