To Λονδίνο του 1969 και η Κύπρος του 2019….

Της Γιώτας Δημητρίου
Αρχισυντάκτρια SkalaTimes

Οι Κύπριοι αναγκάζονταν να ξενιτεύονται στο εξωτερικό όχι μόνο μετά το ’74 ως πρόσφυγες, αλλά πολύ πριν από το ’74, λόγω της φτώχειας που επικρατούσε στο νησί. Οι περισσότεροι από αυτούς έβρισκαν μια νέα πατρίδα στην Αγγλία.

Οι Κύπριοι του εξωτερικού μετέφεραν τα ήθη και έθιμα τους στις χώρες που τους φιλοξενούσαν (χωρίς να σημαίνει ότι δεν ήρθαν πολλές φορές αντιμέτωποι με ρατσισμό, ιδιαίτερα σε παλαιότερες δεκαετίες).
Μερικοί  Κύπριοι του εξωτερικού είναι σήμερα πολυεκατομμυριούχοι, διάσημοι επιχειρηματίες (μια ματιά στην ετήσια Sunday Rich List των Sunday Times της Αγγλίας θα σας δείξει τα ονόματα που είναι ομολογουμένως αρκετά).
Μερικοί Κύπριοι κατάφεραν να φτιάξουν όμορφα τις ζωές τους, λόγω της χώρας που τους φιλοξένησε  και τους φιλοξενεί (Αγγλία, Αμερική, Αυστραλία, κ.α).

Πιο κάτω ένα απόσπασμα από την εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ, του 1969, που έχω στο αρχείο μου από την έρευνα που έκανα στο British Library για ένα σύγγραμμά που ετοίμασα πριν από καιρό, εκ μέρους της εφημερίδας «Παροικιακή».

Το 1969 «οι Κυπριοπούλες» μετέφεραν τα ήθη και έθιμα τους στο Λονδίνο, την πόλη που τις φιλοξενούσε. (Υπότιτλος είδησης: “Οι δύο αδελφούλες που ήρθαν στο Λονδίνο μωρά, αλλά συνεχίζουν τις κυπριακές παραδόσεις και έθιμα”). 
Το 2019 στην Κύπρο, «οι ξένες» δεν έχουν το δικαίωμα να μεταφέρουν στην Κύπρο τα ήθη και έθιμα τους.

Υ.Γ 1 Θα μπορούσε να γράψω και άλλα πολλά. Αλλά, νιώθω πολύ απογοητευμένη από αυτούς που μας κυβερνούν και έτσι θα μείνω ως εδώ….

Υ.Γ 2 Αγαπητοί εκπαιδευτικοί, σταθήκαμε δίπλα σας όταν διεκδικούσατε τα δικαιώματα σας το περασμένο καλοκαίρι. Θα ήθελα σήμερα να σας δω να ξεσηκώνεστε για τη σαπίλα στο εκπαιδευτικό μας σύστημα και να φωνάζετε πως στην δημόσια εκπαίδευση δεν χωρούν οι ρατσισμοί κανενός, ΚΑΝΕΝΟΣ!
Γιατί παιδεία σημαίνει πολιτισμός, και ο ρατσισμός με τον πολιτισμό είναι έννοιες αντίθετες!