Της Γιώτας Δημητρίου
Αρχισυντάκτρια SkalaTimes
Ένας facebook friend μου έγραψε το πιο κάτω:
«Συγκεκριμένος Αστυνομικός Σταθμός στην Λευκωσια είχε καταγγελία από αρχές Αυγούστου από γυναίκα ότι συγκεκριμένο άτομο, με γραπτές σε μηνύματα αποδείξεις, την απειλούσε για την ζωή της ( θα ερτω να σε εβρω – θα σε σκοτώσω- θα σε διαλύσω ) και μαθαίνω σήμερα ότι πριν λίγες μέρες του έπιασαν κατάθεση του κυρίου ( αυτού που απειλούσε ) και έμαθα επίσης ότι όταν έπιασε ο αστυνομικός την κοπέλα προσπαθούσε πλαγίως να την κάνει να αποσύρει την καταγγελία. Μπορεί να το έκανε για να τα βρουν, να μην προχωρήσουν σε δικαστήρια.
Ρωτώ… είναι φυσιολογικό να σε απειλώ ότι θα σε σκοτώσω, και γραπτώς ( μηνύματα από τηλέφωνο ) και τηλεφωνικός και να με καταγγέλεις στην Αστυνομία και μετά από ένα μήνα να μου πιάνουν κατάθεση ;
Αυτά για τώρα».
Θυμήθηκα ένα άλλο περιστατικό πριν χρόνια, στη Λάρνακα, όταν γυναίκα είχε καταγγείλει τον σύζυγο της για απειλές κατά της ζωής της. Η αστυνομία γελούσε με τις καταγγελίες της, στο τέλος ο σύζυγος της την σκότωσε και αυτοκτόνησε και αυτός.
Θυμήθηκα έναν άλλον άνθρωπο που πήγε να κάνει καταγγελίες τον Απρίλιο στο Γραφείο Ευημερίας Λάρνακας, τι αδιαφορία συνάντησε.
Θυμήθηκα πως στα σχολεία μας έχουμε έλλειψη εκπαιδευτικών ψυχολόγων (ακούγεται ασήμαντο; Για σκεφτείτε το λίγο).
Θυμήθηκα πως ένα παιδάκι μόλις 14 χρονών, ένα παιδάκι με το όνομα Στυλιανός, (ο Άγιος των παιδιών σύμφωνα με τον Χριστιανισμό είναι ο Άγιος Στυλιανός), οδηγήθηκε στον άδικο και τραγικό θάνατο λόγω της ανεπάρκειας και ανευθυνότητας κάποιων.
Θυμήθηκα πως στα σχολεία μας φέτος με το «καλημέρα καλή χρονιά» είχαμε να αντιμετωπίσουμε τρίχες, κυριολεκτικά, αλλά κανείς δεν μίλησε για εκείνες τις πλαστικές καρέκλες στο Γυμνάσιο Βεργίνας που κάνει τα παιδιά να μοιάζουν λες και πήγαν σε δεξίωση γάμου στο τάδε «κέντρον» στο τάδε χωριό (πόσο βολικό είναι για ένα παιδί να κάθεται σε τέτοιες καρέκλες 6 ώρες την ημέρα;) To θέμα των κλιματιστικών στις σχολικές αίθουσες; “Τριτοκοσμικές συνθήκες μάθησης στα σχολεία” λέει ο Γενικός Γραμματέας της ΠΟΕΔ.
Θυμήθηκα το χθεσινό ποστ του αγαπημένου Εύρου, με το άγαλμα του Κάσσιαλου στη καρδιά της Λάρνακας, ακόμη μια φορά πνιγμένο στα σκουπίδια επειδή έτσι βολεύει κάποιους «κυρίους». Εικόνες ντροπής.
Θυμήθηκα πως στην Κύπρο είμαστε πίσω σε πολλά πράγματα γιατί πρωτίστως ως άνθρωποι δεν έχουμε μάθει τον σεβασμό, την σοβαρότητα, τον επαγγελματισμό, την τιμιότητα, την ανάληψη ευθύνης και πολλά άλλα.
Λυπάμαι, δεν το λέω εγώ, το μαρτυρούν τα γεγονότα.
Στο Λονδίνο το 2011 όταν εργαζόμουν στην εφημερίδα «Παροικιακή», το σπίτι μας στο Wood Green, στο Perth Road, ήταν ένα μεγάλο σπίτι και συχνά φοβόμουν να μένω μόνη μου όταν οι 3 συγκάτοικοι μου απουσίαζαν.
Ήταν Νοέμβρης, απόγευμα προς βράδυ. Είχα ακούσει κάτι που έμοιαζε με πυροβολισμούς. Σχεδόν έξω από τη πόρτα του σπιτιού μας. Τρομοκρατήθηκα. Πήρα τηλέφωνο την αστυνομία. Σε δύο λεπτά μου χτυπούσαν την πόρτα οι αστυνομικοί. (Χωρίς υπερβολή σε δύο μόλις λεπτά). Με καθησύχασαν. Και μου εξήγησαν πως αν έβγαινα έξω ή αν έβλεπα από το παράθυρο θα διαπίστωνα ότι οι «πυροβολισμοί» ήταν πυροτεχνήματα (“Remember, remember the fifth of November”). Χαμογέλασαν, ήταν ευγενέστατοι, μου έπιασαν την κουβέντα για 10-15 λεπτά και έφυγαν.
Ναι, θα πει κάποιος, εκεί είναι αλλιώς, έχουν περισσότερους αστυνομικούς, είναι συνηθισμένοι στα εγκλήματα κτλ. Εγώ θα πω ότι εκεί νιώθει κάποιος πως βρίσκεται σε μια χώρα όπου τουλάχιστον οι αρχές παίρνουν στα σοβαρά την ασφάλεια και ζωή του. Σε πολλούς τομείς.
Μια ματιά ακόμη και στα όσα γράφουμε στα social media μας, ως Κύπριοι, θα επιβεβαιώσει σε τι κατάσταση βρισκόμαστε ως λαός. (Σεβασμός, αυθεντικότητα και πολλά άλλα, είναι ανύπαρκτα).
O χιλιοειπωμένος τίτλος του Αντώνη Σαμαράκη μας ταιριάζει γάντι, εδώ και κάτι χρόνια… «Ζητείται Ελπίς».
Δεν ξέρω ποια είναι η λύση και ποια η σωτηρία (δεν είμαι σοφή, ούτε τόσο έξυπνη). Δεν ξέρω καν αν πρέπει να ελπίζουμε στις επόμενες γενιές, αφού εμείς δεν έχουμε και πολλά να τους διδάξουμε με τις πράξεις μας (θα πρέπει να παίρνουμε τα παιδιά μας κάθε τρεις και λίγο στο εξωτερικό για ταξίδια, να «παραδειγματίζονται» από τις πιο πολιτισμένες χώρες, επειδή εδώ δεν; )
Ξέρω όμως πως τα προβλήματα ξεκινούν από τις δικές μας συμπεριφορές, όχι μόνο από τα όσα κάνουμε, αλλά πρωτίστως από τα όσα ανεχόμαστε! Η ανοχή είναι συνενοχή!
«…η ανοχή, πολλαπλασιάζει τα ζώα στη δημόσια ζωή, τα ισχυροποιεί και τα βοηθά να συνθέσουν με ακρίβεια τη μορφή του τέρατος που προΐσταται, ελέγχει και μας κυβερνά. Η μορφή του τέρατος είναι αποκρουστική. Όταν όμως το πρόσωπο του τέρατος πάψει να μας τρομάζει, τότε πρέπει να φοβόμαστε… γιατί αυτό σημαίνει ότι έχουμε αρχίσει να του μοιάζουμε», είχε πει ο σπουδαίος Μάνος Χατζιδάκις.
Υ.Γ Σιωπηλή διαμαρτυρία για τον Στυλιανό το Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου. Περισσότερα στο πιο κάτω λινκ:
https://www.skalatimes.com/2019/09/11/%cf%83%ce%b9%cf%89%cf%80%ce%b7%ce%bb%ce%ae-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%ce%bc%ce%b1%cf%81%cf%84%cf%85%cf%81%ce%af%ce%b1-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%83%cf%84%cf%85%ce%bb%ce%b9%ce%b1%ce%bd%cf%8c/?fbclid=IwAR1VxiH6_apRJS_3mJQ90SdNKm_XKlTP8GAhbfYrY-3-Kvrv4169iYfKjIM
