Πάντα σάπιοι ήμασταν

Της Θεοδοσίας Αποστόλου       

Περίμενα με μεγάλη ανυπομονησία το Σάββατο που μας πέρασε να δω την εκπομπή του Κωνσταντίνου Κωνσταντίνου στον Αlpha, “24 ώρες”. Όλες οι εκπομπές του έχουν τόσα πολλά να μας πούν, να μας λύσουν τόσες απορίες, να μας ξεστραβώσουν επιτέλους.

Το περασμένο Σάββατο όμως η λαχτάρα μου να παρακαλουθήσω ήταν μεγάλη αφού θα μιλούσε η Ράνια Ευριπίδου. Μια κοπέλα που κακοποίηθηκε σεξουαλικά στα παιδικά της χρόνια και μετά από μια τεράστια μάχη με το “είναι” της κέρδισε ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΙΚΑ την δίκη με τον θύτη της, μετά από 30 ολόκληρα χρόνια. Κοίμησα τα παιδιά και κάθησα στον καναπέ με μεγάλη αμηχανία. Λες και ήμουν εγώ ο ένοχος αυτής της υπόθεσης.

Ξέρετε, ζούμε σε μια κοινωνία τόσο επιφανειακή. Θεωρούμε ότι τα αληθινά προβλήματα είναι αυτά που συναντάμε στη καθημερινότητα μας. Αλλά, δυστυχώς, τα σοβαρά προβλήματα είναι πίσω από κλείστες πόρτες και κλειστά στόματα. Από τότε που φοιτούσα στην κοινωνιολογία και είχα έρθει αντιμέτωπη με τα αληθινά προβλήματα κατάλαβα ότι το πρόβλημα αρχίζει από τον άνθρωπο και τελειώνει στον άνθρωπο. Η Ράνια για την κοινωνία της Κύπρου είναι ένα τεράστιο παράδειγμα. Ήθελα να μάθω.

Ήθελα να ακούσω μπας και έβγαζα άκρη ή κάποια απάντηση να ησυχάσει ο νους μου. Πόσα παιδιά βρίσκονται έξω τώρα αυτή την στιγμή και κακοποιούνται στη Κύπρο ; (1 στα 4 παιδιά αναφέρει έρευνα του Πανεπιστήμιου Κύπρου) Ποιό τέρας τολμά να αγγίξει κακόβουλα το σώμα ενός μικρού παιδιού; Και αυτό το παιδί τι γίνεται μετά; Πως τα κατάφερε να ζήσει, να επιβιώσει χωρίς να τρελαθεί; Που ήταν όλοι όταν αυτό το μωρό κακοποείτο σεξουαλικά για όλα αυτά τα χρόνια; Που ήταν αυτό το σχοινί που έψαχνε να βρεί να πιαστεί για να σωθεί; Που ήταν η κρατική και η γονική πρόνοια;

Ξέρω πως καταβάθος δεν έχει ακριβείς απαντήσεις. Ο νους μου δεν θα ησυχάσει ποτέ από το γιατί κάποιος να κακοποιήσει μια μικρή ψυχή και να θρυματίσει παιδικά όνειρα. Οι θύτες ήταν, είναι και θα παραμείνουν ανώμαλα τέρατα και δεν θα μετανοήσουν ποτέ για τις καταδικαστεές και αποτρόπαιες πράξεις τους οποία και αν είναι η καταδίκη τους. Και δεν ντρέπομαι που το λέω, και δεν με νοιάζουν τα ταμπού. Είναι η ωμή αλήθεια.

Να ξέρετε ότι είναι σαν τους δράκουλες. Ψάχνουν για τα ιδανικά θύματα ούτως ώστε να εναποθέσουν σε αυτά τις αρρωστημένες τους ορέξεις. Η Ράνια είπε και τόνισε “Σαν αντάλλαγμα αυτής της εκπομπής ζητώ από τους γονείς να προσέχουν τα παιδιά τους”.

Γονείς τα παιδιά μας και τα μάτια μας. Πάντα σάπια ήταν η κοινωνία που ζούμε και πάντα θα είναι, δεν μπορείς να εμπιστεύεσαι σε κανένα τα σπλάχνα σου. Μην εφησυχάζεσαι γιατί αυτοί ξέρουν να καλύψουν τους εαυτούς τους, τα παιδιά σου όμως όχι. Είναι αθώα και δεν καταλαβαίνουν πάντα το κακό.

Και αυτό είναι ο ρόλος σου εσένα. Μην περιμένεις από το κράτος ή το σχολείο να διδάξει το παιδί σου να φυλάγεται από τα αρπακτικά. Μάθε το εσύ, δίδαξε το, εξήγησε του, συμβουλεύσου, ενημερώσου και θωράκισε την ασφάλεια του Παιδιού σου! Κράτα το κοντά σου, στη ζωή σου, στη καθημερινότητα σου και πήγαινε κοντά του κάθε μέρα. Αλλιώς οι θύτες δεν νοιάζονται αν είναι μικρά. Κατάλαβε το και βάλε το καλά στο μυαλό σου, είναι ψυχοπαθείς και απλώς περιμένουν την ευκαιρία.

Εσύ που πέρασες αυτόν τον Γολγοθά, σαν μια Ράνια και εσύ, τώρα να ξέρεις πως έχεις ΦΩΝΗ.  Άνοιξε την ψυχή σου και λύτρωσε την. Και εσύ που ίσως κάτι ξέρεις για κάποιο παιδί που βασανίζεται εκεί έξω άνοιξε το στόμα σου και βοήθησε το να σωθεί, εσύ μόνο μπορείς να το βοηθήσεις.

Μπορεί να ήμασταν πάντα σάπιοι αλλά τώρα το σάπιο μπορεί να αποκαλυφθεί, υπάρχουν οι αρμόδιοι φορείς και πλέον ο νόμος για την παιδική σεξουαλική κακοποίηση έχει αλλάξει προς το “συμφέρον” του παιδιού.

Κουράστηκα με την κοινωνική σιωπή και δεν θα σωπάσω ποτέ. Υπάρχουν αμέτρητα κοινωνικά προβλήματα που μαστίζουν τούτον τον τόπο και πρέπει να αρχίσουμε να τα λέμε με το όνομα τους. Εγώ στέκομαι στο πιο σημαντικό, στα παιδιά μας,στο μέλλον μας. Στη κακοποίηση των παιδιών μας. Όχι μόνο την σεξουαλική αλλά ότι μπορεί να βασανίσει και να καταστρέψει μια παιδική ψυχή. Πάσης φύσεως βία, ξύλο, σεξουαλική παρενόχληση, γονική αποξένωση, φτώχεια και καθόλου ευκαιρία για ζωή. Από εμάς εξαρτάται αν αυτό θα σταματήσει. Από εμάς εξαρτάται τι είδους ενήλικες θα παραδώσουμε στη κοινωνία μας.

Η Ράνια μας το είπε ξεκάθαρα το Σάββατο με τον δικό της τρόπο, δώστε αγάπη και αφοσίωση στα παιδιά σας,κάντε την ζωή τους να αξίζει. Ότι πάει στραβά στη παιδική ηλικία δύσκολα διορθώνεται στην ενηλικίωση.

Ράνια μου το “ευχαριστούμε” είναι πολύ μικρό, για αυτό που έκανες για τα παιδιά μας!