H εικαστικός  Έλενα Αναστασίου Νεοκλέους αγγίζει τα “παιχνίδια εξουσίας” και στέλνει μηνύματα μέσα από την τέχνη

“Τι πιστεύετε πως είναι ο καλλιτέχνης;
Ενας ανόητος ο οποίος έχει απλά μάτια αν είναι ζωγράφος ή αυτιά αν είναι μουσικός; Αντίθετα, την ίδια στιγμή είναι ένα πολιτικό ον, το οποίο διαρκώς ανταποκρίνεται σε σπαραξικάρδια, φλογερά ή χαρούμενα γεγονότα και απέναντι στα οποία παίρνει θέση με ποικίλους τρόπους. Οχι, η ζωγραφική δε γίνεται για να διακοσμεί διαμερίσματα. Είναι ένα εργαλείο πολέμου για να επιτίθεται, αλλά και να αμύνεται ενάντια στον εχθρό”
-Pablo Picasso, 1945

Η εικαστικός  Έλενα Αναστασίου Νεοκλέους καταπιάνεται με ένα διαχρονικό και πάντα επίκαιρο θέμα, που αφορά κοινωνίες και ανθρώπους, το παιχνίδι εξουσίας.
Ο έλεγχος και η άσκηση της εξουσίας αποτελεί μια σταθερά στις ανθρώπινες κοινωνίες και έχει απασχολήσει αρκετούς καλλιτέχνες μέσα από το πέρασμα των χρόνων. Δυστυχώς, δεν έπαψε ποτέ να είναι ένα επίκαιρο θέμα, όχι μόνο στους καλλιτεχνικούς χώρους, αλλά και στον Ακαδημαϊκό χώρο.

Το έργο της εικαστικού Έλενας Αναστασίου Νεοκλέους επικεντρώνεται γύρω από το ψυχολογικό παιχνίδι εξουσίας που διαδραματίζεται μεταξύ ατόμων διαφορετικών ιεραρχικών θέσεων και τον τρόπο που επηρεάζουν τόσο τον δέκτη όσο και τον πομπό.

Το έργο παρουσιάζεται στο Δημοτικό Θέατρο Λάρνακας από την 1η Φεβρουαρίου και θα παραμείνει μέχρι τις 29 Φεβρουαρίου.

Πρόκειται για ένα πολυδιαστάτο σύγχρονο έργο τέχνης που αποτελείται απο δύο μέρη (πίνακα ζωγραφικής και γλυπτό).
Η εικαστικός αγγίζει τα παιχνίδια εξουσίας αλλά και τα αισθήματα που δημιουργούνται σε αυτά, με τη χρήση ενσύρματου πλέγματος και τη συμβολική χρήση της κλωστής. Το ενσύρματο πλέγμα αντιπροσωπεύει πόσο σύνθετες είναι κάποιες καταστάσεις, με τα πολλά διαφορετικά στρώματα ή πτυχές που υφαίνονται μέσα σε αυτά και η χρήση της κλωστής υποδηλώνει τον τρόπο άσκησης και χειρισμού του ελέγχου.

Μια έκθεση με ένα διαχρονικό θέμα, που κανείς δεν πρέπει να χάσει, αφού πολλές φορές οι εικαστικές παρεμβάσεις “φωνάζουν” πιο δυνατά από λέξεις και λόγια.