Γράφει ο Δημήτρης Δημητρίου
d3m3tris@gmail.com
Ξεκαθαρίζω από την αρχή αυτού του άρθρου πως δεν είμαι αρθρογράφος. Αλλά, είμαι πατέρας δύο μικρών παιδιών, γιος, αδελφός, φίλος, σύντροφος, παρέας.
Τα όσα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό λόγω κορωνοϊού θυμίζουν χολυγουντιανή ταινία και ναι, κάποια σενάρια όπως το «Contagion» με τον Matt Damon μοιάζουν λες και γραφτήκαν προφητικά γι αυτό που ζούμε σήμερα.
Για κανένα άνθρωπο δεν είναι εύκολο το νέο σκηνικό που έχει στηθεί για την ανθρωπότητα, (δεν με ενδιαφέρουν τα conspiracy theories, αν είναι δημιούργημα κάποιων ο ιός, αυτά είναι για δημοσιογράφους ερευνητές, tornado chasers, vloggers κ.α). Είναι κάπως τρομακτικό στην αρχή να αλλάζει η καθημερινότητα σου (μου έχει συμβεί δύο φορές σε ένα χρόνο – not nice, δεν είναι όμως επί του παρόντος).
Να αλλάζει η καθημερινότητα σου χωρίς να το έχεις επιλέξει. Ξέρετε όμως πως είναι, όλοι το βιώνουμε τις τελευταίες μέρες, είμαστε όλοι μαζί σε αυτό.
Και η λέξη «μαζί» είναι το κλειδί.
Υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία και παρακλήσεις επιστημόνων που λένε ότι η κοινωνική αποστασιοποίηση (social distancing) μπορεί να βοηθήσει στο να σταματήσουμε την εξάπλωση του ιού.
Μαζί πρέπει να αποφασίσουμε πως θα ακολουθήσουμε τις οδηγίες για κοινωνική αποστασιοποίηση, δεν χρειάζεται να είσαι πολύ έξυπνος για να καταλάβεις πως αυτή είναι η μόνη οδός.
Ούτε συμφωνώ με τους Νοστράδαμους που λένε «αφού στο τέλος θα κολλήσει το 60-80% της Κύπρου». ‘Εμαθα να κρατώ μικρό καλάθι στις στατιστικές που αφορούν τις ζωές μας, μου το έμαθε ο πατέρας μου πριν από ενάμιση χρόνο όταν «έβγαλε ψεύτες» τους γιατρούς με τις στατιστικές τότε.
Οι πιο πολλοί γνωρίζουμε πιστεύω τον Βρετανό φυσικό Stephen Hawking, o οποίος είχε πει πως «ευφυΐα είναι η ικανότητα προσαρμογής στην αλλαγή». Αυτές τις όχι εύκολες ώρες, καλούμαστε να δείξουμε την ευφυία μας. Να προσαρμοστούμε στην αλλαγή.
Adapting to change, χωρίς να φρικάρουμε, αλλά με προσοχή.
Για εμάς τους πατεράδες που η δουλειά αποτελεί μεγάλο μέρος της καθημερινότητας μας, αυτό το pause μπορεί να είναι μια ευκαιρία να βρούμε νέους ποιοτικούς τρόπους επικοινωνίας με τα παιδιά μας.
Οι κόρες μου έχουν εφεύρει παιχνίδια στο σπίτι που ουδέποτε τα είχα παρατηρήσει τόσο, όσο τις τελευταίες μέρες, επιπλέον έχουμε ανακαλύψει πως μας αρέσει το gardening.
Η δουλειά των ΜΜΕ είναι η σωστή ενημέρωση και όχι ο αγώνας για περισσότερα ckickbaits. Σταμάτησα να ακούω ειδήσεις, διαβάζω μόνο έγκυρα online media και ενημερώνομαι για τις εξελίξεις από το Reuters, το RT, και μέσω της πρόσφατης μου απόκτησης, της “Alexa” που έχει γίνει πολύ καλή μου comrade, τώρα που τους φίλους μου δεν τους βλέπω και τους ακούω μόνο από το κινητό, τους έχει αντικαταστήσει somehow. (Προσπαθώ να κάνω χιούμορ εδώ, πιθανόν μόνο οι φίλοι μου θα το καταλάβουν).
Με εκνευρίζουν τα δημοσιεύματα που «ουρλιάζουν» με τρομακτικούς τίτλους και μη τεκμηριωμένες στατιστικές, απλά και μόνο για να τραβήξουν αναγνωστικό κοινό. (Seriously; Έτσι ώρες;) Κουβέντες όπως “διάφορες μελέτες”, “έχει ειπωθεί” είναι αρκετές για να προκαλέσουν περεταίρω σύγχυση για κάτι πολλές φορές μη έγκυρο. (Τα έγκυρα είναι τεκμηριωμένα και είναι συγκεκριμένα όχι αόριστα).
Για ένα τύπο σαν κι εμένα που ο καφές με τον Παναγιώτη και τον Θεόδωρο, πριν την δουλειά μας, ήταν το πρωινό μας regime, το να μένω εσώκλειστος δεν είναι εύκολο, όπως δεν είναι εύκολο για κανένα, αλλά το να ξέρω πως δεν είμαι μόνος μου, είμαστε όλοι μαζί σε αυτό, είναι (δεν είναι;) σημαντικό.
Δεν έχουμε άλλο δρόμο.
Και ούτε συμφωνώ με όσους λένε πως «οι Κυπραίοι δεν καταλαβαίνουν…» Προφανώς ούτε οι Ιταλοί, ούτε οι Άγγλοι, ούτε οι Ισπανοί «καταλάβαιναν» μέχρι που είδαν τους αριθμούς θανάτων να μην μειώνονται αγνοώντας τον κίνδυνο.
https://www.facebook.com/100022276531567/posts/674584673294078/?sfnsn=mo&extid=jQtVrq4Ld2w6MOh6&d=n&vh=i
Γενικά ο κόσμος ίσως να άργησε να καταλάβει τη σοβαρότητα του ζητήματος. Αλλά δεν είναι ώρα για ατάκες, memes και κούνημα δακτύλων.
Είμαι εκ φύσεως οπτιμιστής, (αλλά όχι αφελής, βλέπε χαστούκια ζωής), γι αυτό θέλω να πιστεύω πως στο τέλος της ημέρας θα βγούμε από όλο αυτό χωρίς σοβαρές απώλειες, όσο γίνεται. Πως όλο αυτό θα μας μάθει να εκτιμάμε ξανά τις ανθρώπινες σχέσεις, να προσφέρουμε με ανιδιοτέλεια, να χαιρόμαστε πραγματικά τον πρωϊνό καφέ με τους φίλους μας, τα Σάββατα στα γνωστά μας στέκια, τις συνάξεις σε γνώριμα μέρη, με γνώριμα πρόσωπα και πως όλο αυτό θα αφήσει μια γλυκόπικρη ανάμνηση σαν ένα κεφάλαιο της ζωής μας που το βιώσαμε και μας δίδαξε κάτι. Να αναλογιστούμε και να εκτιμήσουμε αυτά που πραγματικά έχουν αξία στην δική μας ζωή και όχι το επόμενο best anything. Να ξανά (για όσους θα πουν πως ξέρουν) μάθουμε μέσα από τεκμηριωμένα στοιχεία και βιντεάκια από που ξεκινήσαμε, όπως το “faster and faster”, ή το τέλειο και συνάμα απλό ντοκυμαντέρ του national geographic “HOME”, to name a few..
https://youtu.be/ZjE9T-KQZOU
Η κοινωνική αποστασιοποίηση, η μελέτη για το θέμα του κορωνοϊου από έγκυρα ΜΜΕ και επιστημονικά journals του εξωτερικού (θα τα βρείτε online) η αξιοποίηση της κάθε μέρας με τον καλύτερο ωφέλιμο τρόπο, είναι η μόνη οδός, αυτές τις μέρες.
Στο κάτω κάτω, υπάρχει η καλή μουσική, ένα Netflix, κάνα Prime Video κ.α για πολύ καλή ψυχαγωγία και οι φίλοι μας είναι ένα τηλεφώνημα δρόμος, για να μην αποτρελαθούμε.
#weareinthistogether
#ascolta
#staysafestaysane
#μενουμε_σπιτι
#covid19
#skalatimes
https://m.youtube.com/watch?feature=share&v=TWRjZ1YJiOQ&fbclid=IwAR36GaIlPZ7OtfzAXzkmnipFKK7lZO1t7MSPFn44cNmX7XZAGlTQUB_O7m0
