Γράφει η Μαίριλυν Ζαννέτου
Εκπαιδευτικός / Συγγραφέας
Μετρώ τα ξημερώματα που πέρασα ανακατεύοντας τις τσέπες του φθαρμένου του τζιν,
ψάχνοντας για κίνητρο να μείνω ή να φύγω.
Κυρίως να φύγω.
Μετρώ τα πρωινά που πέρασα μπροστά του,
αφήνοντας τον να ψηλαφίσει τη γύμνια μου,
με την ελπίδα να μου δώσει ένα κίνητρο να μείνω ή να φύγω.
Κυρίως να μείνω.
Μετρώ τα βράδια που πέρασα προσπαθώντας να του κλέψω μερικές κουβέντες ενώ όλο ανακάτευα μάταια τον πάτο μιας κατσαρόλας,
ψάχνοντας το κίνητρο να με αγαπήσω ή να με μισήσω.
Κυρίως να με μισήσω.
Μετρώ τα δειλινά που τον περίμενα να φανεί στην πόρτα με ένα γιασεμί,
τυλιγμένο ανάμεσα στον αντίχειρα και στον δείκτη,
ψάχνοντας το κίνητρο να με αγαπήσω ή να με μισήσω.
Κυρίως να με αγαπήσω.
Τώρα πια, μετρώ τις ανάσες μου στο σκοτάδι,
δεν ανακατεύω κατσαρόλες και δεν περιμένω κανένα.
Ψάχνω το κίνητρο για να μου ανήκουν πλέον όλες οι ώρες της μέρας.
