Η Εικαστικός Έλενα Αναστασίου Νεοκλέους εμπνευσμένη από όλο αυτό που βιώνει η χώρα μας και ολόκληρος ο πλανήτης, τον κορωνοϊο, προχώρησε σε μια φωτογράφηση με τη κόρη της έτσι ώστε να στείλει τα δικά της μηνύματα μέσα από τη τέχνη της φωτογραφίας. To SkalaTimes κουβέντιασε μαζί με την εικαστικό και συνδημότισσα μας, με αφορμή αυτή τη φωτογράφηση. Η Έλενα ανάμεσα σε άλλα τονίζει: “Η τέχνη διαδραματίζει ένα πολύ μεγάλο ρόλο στην ζωή μας, ειδικότερα τώρα στην εποχή της κοινωνικής δικτύωσης και του κορωνοΐου. Μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις. Αρα, είναι πολύ πιο εύκολο να μεταδοθεί ένα μήνυμα σε εικονική μορφή με απώτερο σκοπό να μεταδοθεί ένα μήνυμα με την ελπίδα να ενισχύσει ή ακόμα και να άλλαξει καταστάσεις. Ειδικά τώρα, που όλοι έχουμε πιο πολύ χρόνο στα χέρια μας κυριολεκτικά“.
SkalaTimes
Έλενα πως ξεκίνησε η ιδέα για το photoshoot με τη κόρη σου;
Έδω και 2 βδομάδες είμαστε αποκλεισμενοι στο σπιτι λογω της καταστασης που επικρατει παγκοσμιος. Τα παιδια μας με ρωτουν επανελειμενως, «γιατί δεν μπορώ να πάω στη γιαγια κι στον πάππου; Ποτε θα μπορεσω να τους ξανα αγκαλιασω κι να τους φιλησώ;»
Στο στενό μας περιβάλλον, εχουμε φοιτητες και ιατρούς που είναι αποκλεισμένοι στο εξωτερικό, και εκεί επικρατει ακόμα πιο μεγάλη ανησυχία. Ξερετε, η τηλεφωνιακη επικοινωνια κai τα βιντεακια δεν έχουν το ιδιο αποτελεσμα με το να δειχνει κανείς εμπρακτα την αγαπη του. Τα παιδια αναζητούν την σωματική επαφή για να νιώθουν ασφάλεια κι ειδικά τώρα, που επικρατεί τόσος φόβος κι ανησυχία για την υγεία των δικών μας ατόμων, αυτή η ανάγκη για αγκαλίες είναι μεγαλύτερη. Στην επεξήγηση μας προς τα παιδιά μας ως γονείς για την πανδημία και σε συνδυασμό με τις ατελειωτες ώρες που περνούμε στο εργαστήρι στο σπίτι, γεννήθηκε αυτή η ιδέα της φωτογράφησης – η αποτύπωση της στενοχωριάς σε ένα προσωπάκι εξαχρόνου κοριτσίου, αθώου, που καθρεφτίζει πόσο «μικροί»νιώθουμε απεναντι σε αυτο που μας ταλαντιζει και πόσο μεγάλα είναι τα συναισθήματα που μας κατακλύζουν ως αποτέλεσμα.
Ίσως είναι κι η πρώτη φορά που όλη η ανθρώποτήτα μαχεται για τον ίδιο σκόπο, ενάντια σε ένα κοινό αόρατο εχθρό. Και η άμυνα μας παγκοσμίως είναι πανομοιότυπη: να μείνουμε σπίτι. Να αφήσουμε το ιατρικό προσωπικό, νοσοκόμες, ιατρους κι παραΐατρικό προσωπικό, να πολεμήσει στη πρώτη γραμμή.
Σίγουρα, αφου έχει αλλάξει ριζικά η καθημερονοτήτα μας, είναι εξαιρετικά σημαντικο να προσπαθήσουμε να κρατήσουμε ζωντανά κάποια κομμάτια της καθημερινότητας μας για να διατηρήσουμε την πνευματική μας ευεξία. Είτε αυτό είναι δουλεία, είτε είναι η γυμναστική, ή και τα θρησκευτικά μας καθήκοντα, πρέπει να βρούμε τον τρόπο να τα εφαρμόζουμε στο σπίτι μαζί με τα παιδιά μας. Πάντα υπάρχει τρόπος. Είναι και επίσης ο καιρός να αναθεωρήσουμε ποιά είναι όντως τα σημαντικά στοιχεία στη ζωή μας, και να είμαστε ευγνώμων για αυτά που έχουμε: την υγεία μας και την οικογένεια μας.
Λίγα λόγια για τη φωτογράφηση;
Το photoshoot που έχουμε κάνει με την Μάριαμ απευθύνεται προς τους ειδικούς υγείας που αντιμετωπίζουν καθημερινώς προκλήσεις πνευματικές και σωματικές. Ακόμα όταν έχουν εξαντληθεί τα περιθώρια τους και έχουν ξεπεράσει κατα πολλού τα όρια τους, αυτοί παραμένουν εκεί αγέρωχοι, και πολεμούν. Είναι ένα μεγάλο ευχαριστώ που φαίνεται πολύ μικρό κοντά στις γιγάντιες θυσίες που κάνουν αυτοί για μας.
Πιστεύεις πως η τέχνη σε όλες τις μορφές της μπορεί να βοηθήσει σε αυτές τις τρομερά δύσκολες εποχές που διανύουμε λόγω κορωνοϊου, αν ναι, πώς;
Η τέχνη διαδραματίζει ένα πολύ μεγάλο ρόλο στην ζωή μας, ειδικότερα τώρα στην εποχή της κοινωνικής δικτύωσης και του κορωνοΐου. Μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις. Αρα, είναι πολύ πιο εύκολο να μεταδοθεί ένα μήνυμα σε εικονική μορφή με απώτερο σκοπό να μεταδοθεί ένα μήνυμα με την ελπίδα να ενισχύσει ή ακόμα και να άλλαξει καταστάσεις. Ειδικά τώρα, που όλοι έχουμε πιο πολύ χρόνο στα χέρια μας κυριολεκτικά.
