«Author Unknown»
Για όλες τις αγκαλιές που δεν κράτησαν πολύ, γιατί ήμασταν πεπεισμένοι πως θα υπάρξουν κι άλλες.
Για όλες τις συζητήσεις που αφήσαμε στη μέση, για να συνεχίσουμε μια άλλη φορά.
Για εκείνο τον καφέ που αναβάλαμε, για μια άλλη μέρα.
Για όλα τα νέα που έπρεπε να μοιραστούμε, αλλά δεν βρίσκαμε χρόνο.
Για εκείνες τις στιγμές που δεν ξέραμε πως ΔΕΝ ήταν στο χέρι μας αν θα ξαναέρχονταν ή όχι.
Kαι για τον φόβο και πόνο που έφερε η νέα πραγματικότητα.
Ας πάρουμε ως αντάλλαγμα για όλα αυτά, την σοφία και την εξυπνάδα, έτσι όταν βγούμε από όλο αυτό να ξέρουμε κάτι παραπάνω, να έχουμε μετρήσει τις προτεραιότητες μας αλλιώς.
Και να είμαστε όλοι εδώ γεροί και υγιείς για να μπορέσουμε να ανταλλάξουμε τις πιο δυνατές αγκαλιές και να κάνουμε τις πιο πολύωρες συζητήσεις πρόσωπο με πρόσωπο, και να πιούμε καφέδες και να πούμε όλα τα νέα μας.
Κανένας και τίποτα δεν είναι δεδομένο και αν κάτι μας έμαθε η πανδημία είναι πως η αγάπη και η υγεία είναι ότι πιο σημαντικό, ήταν είναι και θα είναι η προτεραιότητα, για κάθε υγιή σκεπτόμενη ανθρώπινη ύπαρξη.
Για όλες τις αγκαλιές που θα κάνουμε όταν περάσει όλο αυτό και για όλα τα φιλιά που θα ανταλλάξουμε, για όλη τη σοφία που θα έχουμε αποκομίσει, αξίζει η ΥΠΟΜΟΝΗ.
