Διδάσκει σε δύο Πανεπιστήμια στην Νέα Υόρκη, η διατριβή του και πολλά από τα ακαδημαϊκά του άρθρα σε περιοδικά σε Αμερική, Αγγλία και άλλες χώρες έχουν θέμα το πολιτικό μάρκετινγκ. Λέει πως «η διαδρομή Λάρνακα – Νέα Υόρκη έχει σμικρυνθεί στο ελάχιστο. Τα χιλιόμετρα δεν μετρούνται με μιλιοδείκτες αλλά με παλμούς», αφού αν και ζει και εργάζεται στη Νέα Υόρκη εντούτοις δεν σταματά να παρακολουθεί τι γίνεται στη χώρα του τη Κύπρο και στη πόλη του τη Λάρνακα.
Ο Νίκος Αντωνιάδης, μας μιλά για τη κατάσταση σήμερα στη Νέα Υόρκη, για το πολιτικό τοπίο στις ΗΠΑ και απαντά στο ερώτημα αν θα ξανακατέβει στη μάχη του προεκλογικού αγώνα των ΗΠΑ, όπως έκανε το 2016 με το επιτελείο της Χίλαρι στο Brooklyn.
Σε μια επίκαιρη και αποκλειστική συνέντευξη για το SkalaTimes, κουβεντιάσαμε σήμερα με τον Νίκο Αντωνιάδη ο οποίος ανάμεσα σε άλλα τονίζει: «Εδώ στις ΗΠΑ, στην πατρίδα της ιατρικής και των νοσοκομείων αναγκάστηκαν να θάβουν νεκρούς σε ομαδικούς τάφους στο νησί Χαρτ, λόγω έλλειψης χώρων και λόγω του ότι πολλοί δεν είχαν χρήματα να το πράξουν. Είναι επιεικώς γελοίο να ακούς ότι στην Κύπρο όλα είναι υπό έλεγχο. Ο πολίτης αξίζει σεβασμό, από τον όποιο πολιτικό καλείται να μπει μπροστά να τον προστατεύσει».
Της Γιώτας Δημητρίου
Νίκο η κατάσταση στην Νέα Υόρκη είναι τραγική, αν κρίνουμε από τους αριθμούς των κρουσμάτων και των νεκρών, αλλά και από τις εικόνες που κάνουν το γύρο του κόσμου όπου η «Μητρόπολη του κόσμου» είναι μια άδεια πόλη. Αλήθεια πως το χειρίστηκε ο κυβερνήτης Andrew Cuomo κατά τη γνώμη σου;
Ναι, δυστυχώς οι αριθμοί εδώ στις ΗΠΑ και ειδικά στη Νέα Υόρκη προκαλούν πανικό. Μέχρι στιγμής (10 Απριλίου), οι ΗΠΑ μετρούν γύρω στους 18 χιλιάδες νεκρούς, με σχεδόν μισό εκατομμύριο κρούσματα, με τη Νέα Υόρκη να μετρά 161 χιλιάδες κρούσματα και γύρω στους 8 χιλιάδες νεκρούς. Ο Κυβερνήτης Guomo προβαίνει καθημερινά σε Δημοσιογραφικές Διασκέψεις παρουσιάζοντας τα στοιχεία όπως συγκεντρώνονται από τα νοσοκομεία της Πολιτείας. Δίνει συνεχώς κατευθυντήριες γραμμές και ενημερώνει όσο είναι δυνατόν για τις κινήσεις της Πολιτείας. Το ίδιο και η Κεντρική Κυβέρνηση (Federal Government). Παρόλες τις τεράστιες δυσκολίες που σίγουρα έχει να αντιμετωπίσει μια Πολιτεία των 20 εκατομμυρίων κόσμου και 70 εκατομμυρίων επισκεπτών το χρόνο, σίγουρα υπήρξε καθυστέρηση. Πολλοί είναι αυτοί που θεωρούν ότι η μη εφαρμογή του Lockdown συνέβαλε αρνητικά στην εξάπλωση του ιού στην πιο πολυπολιτισμική Πολιτεία του κόσμου.
Κάθε Πολιτεία έχει χειριστεί διαφορετικά το θέμα της πανδημίας, αυτό έχει να κάνει και με την πολιτικοκομματική προέλευση του κάθε Κυβερνήτη;
Κάθε Πολιτεία έχει τους δικούς της νόμους και ευελιξία και λειτουργεί σε μεγάλο βαθμό αυτόνομα σε θέματα όπως αυτό. Π.χ., η Καλιφόρνια κάλεσε τον κόσμο να μείνει σπίτι δυο μέρες πριν η Νέα Υόρκη το πράξει. Την περασμένη βδομάδα, η πρωτεύουσα Washington D.C. επέβαλε lockdown. Δεν ένιωσα ότι τίθεται τόσο θέμα πολιτικομματισμού (σε πολιτειακό επίπεδο τουλάχιστον), αλλά θέμα προσωπικότητας του κάθε Κυβερνήτη ή Δημάρχου. Ο πολιτικομματισμός ίσως είναι πιο έντονος σε επίπεδο κεντρικής κυβέρνησης (Federal Government). Π.χ., η μεγάλη καθυστέρηση του Προέδρου Τραμπ να αντιδράσει οφειλόταν στην αρχική «φιλοσοφία» του ότι «ο ιός είναι κατασκεύασμα των Δημοκρατικών με στόχο να πλήξουν την υποψηφιότητα του». Σε αντίθεση με τα πιο πάνω, αξίζει να σημειωθεί ότι τόσο οι Δημοκρατικοί Γερουσιαστές, όσο και οι Ρεπουπλικανοί Γερουσιαστές συμφώνησαν και ενέκριναν πακέτο βοήθειας προς όλους τους Αμερικανούς πολίτες αξίας 2 τρις δολάρια.
Τα ΜΜΕ στην Αμερική πώς το έχουν χειριστεί το σοβαρό αυτό θέμα και πως βλέπεις να το χειρίζονται τα κυπριακά ΜΜΕ;
Τα μεγάλα ειδησιογραφικά πρακτορεία, τα κανάλια και οι εφημερίδες, σε γενικές γραμμές ακολουθούν τα επίσημα στοιχεία που έρχονται από τα νοσοκομεία τόσο προς την Κεντρική Κυβέρνηση και την κάθε Πολιτεία αλλά και προς τα ΜΜΕ. Κεντρικός άξονας της στρατηγικής για τον κορωναϊό αποτελεί ο Άντονυ Φάουτσι, Πρόεδρος του Εθνικού Ινστιτούτου Αλλεργιών και Μολύνσεων, ο οποίος είναι καθημερινά δίπλα από τον Πρόεδρο Τραμπ. Ενδεικτικό παράδειγμα που αξίζει να δώσουμε εδώ είναι το εξής: Πριν δυο βδομάδες, ο Πρόεδρος Τραμπ μιλούσε για μέτρα των δυο βδομάδων. Αμέσως μετά, ο κ, Φάουτσι δήλωσε πως τις επόμενες βδομάδες (αυτές που διανύουμε τώρα) θα είναι η κορύφωση – κόλαση, με αποτέλεσμα να προβλέψει ότι με το τέλος της κρίσης θα έχουμε σε όλες τις ΗΠΑ 100 – 200 χιλιάδες νεκρούς (ένα στοιχείο που η πρόβλεψη ανέβηκε αργότερα σε μέχρι και 240 χιλιάδες). Αμέσως μετά από αυτό, ο Πρόεδρος Τραμπ παράτεινε τα μέτρα μέχρι το τέλος Απριλίου και στην πρωτεύουσα επιβλήθει lockdown. Σύμφωνα με τον Κυβερνήτη Guomo, η κρίση θα διαρκέσει μέχρι και Ιούνη τουλάχιστον. Υπάρχουν και άλλα παραδείγματα όμως αυτό είναι ενδεικτικό της προσοχής που δίνουν όλοι στην βαρύτητα του λόγου του κ. Φάουτσι, τόσο το Κράτος όσο και τα ΜΜΕ . Όσο για την Κύπρο, δεν επιθυμώ να κρίνω το τι έκανε το κάθε ΜΜΕ. Εκείνο όμως που έγραψα δημόσια και θεωρώ ότι αξίζει προσοχής είναι όπως ο καθένας μας, μέσα σε αυτό το χάος ειδήσεων να μετρά ποιος δημοσιογράφος, ποιο κανάλι, ποιο έντυπο ήταν “εκεί” και πριν την κρίση και να σκέφτεται διπλά πριν αναπαραχθεί μια είδηση από αγνώστου πατρός πηγή. Αλλιώς, κάτι τέτοιο προκαλεί ζημιά στον ίδιο και στη χώρα. Το ίδιο ισχύει και για τα (έντιμα) ΜΜΕ.
Εξακολουθείς να διδάσκεις στα δύο πανεπιστήμια; Που βρίσκει τη καριέρα σου η πανδημία αυτή;
Ναι, το 2018 ήμουν στο The City University of New York στο Staten Island, το campus του οποίου είναι σήμερα νοσοκομειακή μονάδα για τον κορωνoϊό. Πέρσι, μου προτάθηκε θέση Αν. Καθηγητή στο St. John’s University. Πέραν των μαθημάτων Μάρκετινγκ και Επικοινωνίας, μου ανατέθηκε να σχεδιάσω και να διδάξω το Πολιτικό Μάρκετινγκ, κλάδος που έχω επικεντρωθεί, τόσο κατά τη διάρκεια της διδακτορικής μου διατριβής, αλλά και με αριθμό ακαδημαϊκών δημοσιεύσεων σε ΗΠΑ, Ηνωμένο Βασίλειο και άλλες χώρες (από το 2015). Ένας κλάδος που υπηρετώ από το 2000 όταν ήμουν Κύπρο, αλλά που χρειάζεται “χέρια” να καθιερωθεί στο χάρτη (Γέλια). Ο συγκεκριμένος κλάδος, παρόλο που ακούγεται ως κάτι το συνηθισμένο, εν’ τούτοις, όπως ανέφερα, είναι νέος. Για να καταλάβετε, στην Νέα Υόρκη έχω την τιμή να είμαι ο πρώτος που το «έκτισε» και θα ξεκινήσει να το διδάσκει από την 1η Σεπτεμβρίου 2020. Σε όλο τον κόσμο διδάσκεται σε 4-5 πανεπιστήμια. Πέραν της ερευνητικής δραστηριότητας, το πιο σημαντικό είναι η σχέση μου με τους φοιτητές και η πρόοδος τους. Ήμουν ευτυχής να μου προσφερθεί η θέση του Αν. Καθηγητή τόσο στο CUNY (2018), όσο και στο St. John’s University, θέση που κρατώ από πέρσι (2019). Επίσης, έχω προσκληθεί ως Visiting Professor (Επισκέπτης Καθηγητής) στο Πανεπιστήμιο Devry. Υπό κανονικές συνθήκες, οι ώρες που συνήθως χρειαζόμουν ήταν γύρω στις 6-7 τη βδομάδα για κάθε τρίωρη παρουσίαση (3-4 ώρες προετοιμασία και 3 ώρες διάλεξη και ομαδική εργασία των φοιτητών). Από το Φεβρουάριο που εργάζομαι από το σπίτι, οι ώρες της τάξης έγιναν 30. Νιώθω περήφανος που στο St. John’s αντιδράσαμε πολύ γρήγορα στέλνοντας στο σπίτι ασφαλείς σχεδόν 20 χιλιάδες φοιτητές (από τα τέλη Φεβρουαρίου, πριν ακόμη αντιδράσει η Πολιτεία). Αυτό όμως έχει ως αποτέλεσμα μεγαλύτερη ευθύνη σε καθημερινή βάση. Είστε ασφαλείς εσείς και η οικογένεια σας; Έχετε κάποιο πρόβλημα; Έχετε internet στη χώρα/πολιτεία που είστε τώρα; Μπορείτε να ανταπεξέλθετε με το μάθημα; Μπορείτε να εργαστείτε με τους συμφοιτητές σας; Αυτά είναι μερικά από τα καθημερινά ερωτήματα. Ξέρετε, το διάστημα μεταφοράς της τάξης στο διαδίκτυο έγινε απίστευτα γρήγορα. Δεν είχαμε περιθώριο να διακινδυνέψουμε το επίπεδο μόρφωσης και παράλληλα οφείλαμε να σεβαστούμε την τεράστια αλλαγή του κάθε φοιτητή. Ο βαθμός πρεσβυωπίας μου λόγω του υπολογιστή αυξήθηκε αισθητά (Γέλια). Χαλάλι όμως, με περηφάνια μπορώ να πω ότι όλα βαίνουν προς όφελος τους, με περαιτέρω ενίσχυση της ποιότητας εκμάθησης και η εμπειρία αυτή αποτέλεσε και την βασική άσκηση τους μέσα στην «διαδικτυακή» τάξη. Άσκηση στην οποία οι φοιτητές, σε ομάδες, αντέδρασαν στην πράξη σε αυτή την περίοδο κρίσης. Αυτό ήταν το μεγαλύτερο όφελος για όλους μας, φοιτητές και καθηγητές, ένα μάθημα ζωής που θα κρατάμε όλοι μέχρι να κλείσουμε τα μάτια μας.
Αλήθεια, η εκπαίδευση μέσω διαδικτύου, όπως έχει διαμορφωθεί αναγκαστικά λόγω κορωνοϊού, νομίζεις θα συνεχίσει, (εντονότερα από πριν κορωνοϊού εποχή), ακόμη και μετά τη πανδημία;
Όπως ανέφερα πιο πάνω, δεν υπάρχει επιστροφή. Η εκπαίδευση θα μπει πλέον σε ισχυρά διαδικτυακά πρότυπα. Ήδη, αρκετά Πανεπιστήμια εδώ προσφέρουν 100% διαδικτυακή εκπαίδευση. Τόσο στο St. John’s υπάρχει η επιλογή της διαδικτυακής εκπαίδευσης αρκετών μαθημάτων τουλάχιστον, όσο και στο DeVry, όπου μπορεί να φοιτήσει κάποιος 100% διαδικτυακά. Το ίδιο ισχύει σε χιλιάδες Πανεπιστήμια ανά τον κόσμο.
Στη Κύπρο κυκλοφορούν διάφορα conspiracy theories για τον κορωνοϊό. Εκεί στις ΗΠΑ;
Πολλοί στην Κύπρο, ανέκαθεν είχαν την τάση να θεωρούν ότι οι «ειδήσεις» που έρχονται από έξω είναι έγκυρες. Όπως έχω γράψει σε πρόσφατο άρθρο μου, ας είμαστε προσεκτικοί στο ποιος λέει κάτι και τι κάνει. Ειδικά στην εποχή του διαδικτύου, πολλά site, σε μια προσπάθεια να πωλήσουν «like», αναλώνονται σε τίτλους-μπούρδες, απλά και μόνο για να δουν το κείμενο να ανοίγει και να μετρήσουν «views». Ο καθένας από εμάς καλά κάνει να ακούσει τις οδηγίες της Κυπριακής Κυβέρνησης. Τόσο σε Ελλάδα, όσο και σε Κύπρο, γίνεται πολύ καλή δουλειά, συγκριτικά ακόμη και με ΗΠΑ. Ο ιός υπάρχει και είναι αόρατα ζωντανός. Και εμείς υπάρχουμε ακόμα λόγω των σοβαρών επιστημόνων που μας καθοδηγούν. Ο καθένας είναι ελεύθερος να επιλέξει τι να πιστέψει και τι θα ακολουθήσει. Προσωπικά, ούτε ανοίγω τέτοια κείμενα, ούτε και δίνω σημασία τι λένε. Όταν θα είμαι ξανά ελεύθερος, με ασφάλεια, τότε ίσως ελευθερώσω και τα μάτια μου, να μελετήσω και τις “συνωμοσίες” (Γέλια).
Η Κυπριακή Κυβέρνηση πώς έχει χειριστεί σε γενικές γραμμές το ζήτημα της πανδημίας, μέχρι στιγμής, κατά τη γνώμη σου;
Όπως ανέφερα και πριν, γενικά έχει γίνει και γίνεται πολύ καλή δουλειά. Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης αντέδρασε αρκετά καλά και συνεχίζει να το πράττει. Το ίδιο και οι πλείστοι υπουργοί. Τα καλά πρέπει να λέγονται. Η μεγάλη μου αντίδραση επήλθε στις αρχές, και ειδικά στο πρώτο κρούσμα με τον γιατρό στο νοσοκομείο. Ο χειρισμός του Υπ. Υγείας δεν ήταν ορθός, ζήτησα δημόσια να παραιτηθεί (πάντα εκφράζω την δική μου άποψη). Για να στηρίξω αυτή την άποψη να σας εξηγήσω γιατί. Τα προσωπικά δεδομένα σίγουρα είναι θέμα του καθενός από εμάς να δημοσιοποιηθούν. Αν θυμάστε, εκείνη τη μέρα μίλησε για έναν 25χρονο και για το γιατρό. Δεν έδωσε καμιά πληροφορία για τον 25-χρονο που αυτο-περιορίστηκε (ορθά εδώ έπραξε ο ΥΠΥΓ), ενώ για το γιατρό φωτογράφισε ποιος και που (λανθασμένα). Ο Υπουργός Υγείας, είτε έπρεπε να σπρώξει τον γιατρό να βγει μόνος του να μιλήσει, είτε να μην αναφέρει λεπτομέρειες (όπως έκανε με τον 25χρονο). Ο τρόπος που αντέδρασε προκάλεσε και χειρίστηκε το πρώτο κτύπημα, προκάλεσε τεράστιο πανικό και η φράση του «δεν υπάρχει λόγος πανικού» ακουγόταν ψεύτικα στα δικά μου αφτιά και πολλών άλλων. Παράλληλα, σε συνομιλίες που είχα με συναδέλφους, αλλά και από διάφορα σχετικά δημοσιεύματα, φαίνεται ότι υπάρχουν πολλά προβλήματα στην οργάνωση των νοσοκομείων και άλλων υποστηρικτικών πόρων για τον κορωνοϊό. Ο κόσμος θέλει τον πολιτικό να του μιλά με ειλικρίνεια και όχι να του λέει «όλα καλώς, όλα είναι υπό έλεγχο» και την ίδια ώρα να του ανάβει φυτίλι. Εδώ μιλάμε για ανθρώπινες ζωές, μιλάμε για την υγεία και ασφάλεια ενός ολόκληρου λαού.
Εδώ στις ΗΠΑ, στην πατρίδα της ιατρικής και των νοσοκομείων αναγκάστηκαν να θάβουν νεκρούς σε ομαδικούς τάφους στο νησί Χαρτ, λόγω έλλειψης χώρων και λόγω του ότι πολλοί δεν είχαν χρήματα να το πράξουν. Είναι επιεικώς γελοίο να ακούς ότι στην Κύπρο όλα είναι υπό έλεγχο. Ο πολίτης αξίζει σεβασμό, από τον όποιο πολιτικό καλείται να μπει μπροστά να τον προστατεύσει.
Παράλληλα, θα ήθελα να ευχηθώ όπως τα οικονομικά μέτρα που ψηφίστηκαν, να βοηθήσουν πραγματικά τον κόσμο. Επιτρέψετε μου όμως να έχω τις επιφυλάξεις μου για τις αποφάσεις της πλειοψηφίας της Βουλής. Μακάρι να έχω καταλάβει λάθος, όμως νιώθω ότι το νομοσχέδιο θα αυξήσει τις επισκέψεις των κλητήρων των τραπεζών έξω από τις περιουσίες του κόσμου. Επαναλαμβάνω, δεν είμαι οικονομολόγος, μιλώ ως ένας απλός πολίτης και μακάρι να κάνω λάθος.
Συγνώμη που φεύγω από Κύπρο σε Αμερική και από Αμερική σε Κύπρο, με τις ερωτήσεις, αλλά όταν έχει κανείς την ευκαιρία για συνέντευξη μαζί σου, είναι πολλά τα θέματα που θέλει να συζητήσει…Λοιπόν, Νίκο κατά τη γνώμη σου πόσο η πανδημία θα επηρεάσει τις επερχόμενες εκλογές στις ΗΠΑ;
Όλος ο κόσμος μια γειτονιά (Γέλια). Στη διαδικτυακή τάξη πλέον, μιλώ με Γαλλία, Πορτογαλλία, Κίνα, Καλιφόρνια. Και η διαδρομή Λάρνακα – Νέα Υόρκη έχει σμικρυνθεί στο ελάχιστο. Τα χιλιόμετρα δεν μετρούνται με μιλιοδείκτες αλλά με παλμούς. Αναφορικά με το ερώτημα, σύμφωνα με διάφορες πρώιμες συζητήσεις που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, γίνονται σκέψεις για διαδικτυακή ψηφοφορία. Φαίνεται πολύ απομακρυσμένο το σενάριο αναβολής των εκλογών στις ΗΠΑ.
Ο Τραμπ έχει χάσει το παιχνίδι ή ακόμα; Θέτω έτσι την ερώτηση, διότι δέχεται αρκετή αρνητική κριτική, ακόμα και τώρα με τους χειρισμούς και δηλώσεις του για την πανδημία.
Μέχρι πριν από αυτή την κρίση, ο Τραμπ φάνηκε ότι θα κερδίσει τις εκλογές εύκολα. Ειδικά με τους Δημοκρατικούς να παλεύουν μεταξύ τους. Τώρα, μετά και την αποχώρηση Σάντερς από την κούρσα των Δημοκρατικών, η πολιτική αρένα θα φιλοξενήσει τον γνώριμο μας Μπάιτεν, ο οποίος θα τεθεί αντιμέτωπος με τον Πρόεδρο Τραμπ. Ο Τραμπ σίγουρα έχει δεκτεί καίρια πλήγματα λόγω της καθυστέρησης αντίδρασης και λάθος χειρισμών. Η νευρικότητα του είναι πλέον προφανής. Αν οι Δημοκρατικοί είχαν στέρεο πλάνο, θα επανέρχονταν στην εξουσία. Όμως, σύμφωνα και με ακαδημαϊκή μελέτη που έκανα και δημοσιεύτηκε εδώ στις ΗΠΑ, οι Δημοκρατικοί υστερούν σε δυο σοβαρά πράγματα: 1) δεν αξιοποιούν τα social media για να προβάλουν τις προτάσεις τους (σε αντίθεση με τους Ρεπουπλικανούς και τους Ανεξάρτητους πολιτικούς), με αποτέλεσμα να έχουν χάσει την επαφή με τον κόσμο, και 2) αντί να προβάλουν προτάσεις προς όφελος του Αμερικανού πολίτη, απλά «κτυπούν» τον Τραμπ. Μια εντελώς λάθος πολιτική-στρατηγική, την οποία ακολουθούν και κόμματα στην Κύπρο. Ειδικά τα αντιπολιτευόμενα κόμματα οφείλουν να πούνε τι θα έκαναν διαφορετικό και όχι να κρίνουν τι κάνει λάθος ο άλλος. Ο κόσμος δεν κόπτεται αν ο Πρόεδρος Τραμπ ή ο Πρόεδρος Αναστασιάδης έκαναν λάθος χειρισμό σε κάτι. Περισσότερο νοιάζεται να μάθει τι ο άλλος (αντιπολίτευση) θα έκανε σε μια προσπάθεια να το χειριστεί καλύτερα. Αλλιώς, ενισχύεται ο λαϊκισμός. Κατ’ επέκταση, η όποια καλή πρόθεση και ιδέα εξαφανίζονται, εξαφανίζοντας και το όποιο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα θα μπορούσε να αποκτήσει (η άλλη άποψη).
Τέλος, στις τελευταίες προεδρικές στις ΗΠΑ ήσουν μέρος της ομάδας της Χίλαρι Κλίντον στο Brooklyn, ενδέχεται να σε ξαναδούμε να στηρίζεις και να εργάζεσαι για κάποιον υποψήφιο των Δημοκρατικών;
Λίγο μετά που ήρθα στις ΗΠΑ, ήταν μεγάλη εμπειρία να εργαστώ στο επιτελείο της Χίλαρυ και να δω τις διαφορές με τις προεκλογικές της Κύπρου. Όπως σας έχω πει, από το 2015 έχω επικεντρωθεί στο Πολιτικό Μάρκετιγνκ με όλη μου την ψυχή (εξού και η μεγάλη τιμή – πρόσκληση να το σχεδιάσω και διδάξω στο St. John’s University). Είναι αλήθεια ότι οι σχέσεις της Ομογένειας με τον Τζο Μπάιτεν είναι πολύ στενές και κάτι τέτοιο θα ήταν σχετικά εύκολο να προχωρήσει. Αυτό το ενδεχόμενο είχε συζητηθεί και το 2016 όταν ο Μπάιτεν είχε τότε απορρίψει τελικά το ενδεχόμενο να τρέξει (μόλις είχε χάσει το γιο του). Όμως, όλες μου οι μελέτες που έχουν δημοσιευτεί (μέρος αυτών είναι στα χέρια Δημοκρατικών, Ρεπουπλικανών και Ανεξάρτητων πολιτικών), όπως και οι υποχρεώσεις στο πανεπιστήμιο και την αρθρογραφία μάλλον δεν θα μου επιτρέψουν εύκολα να συνεχίσω από εκεί που έμεινα το 2016. Σε ένα επιτελείο με εκατοντάδες συμμετέχοντες από διάφορα γραφεία (διαφημιστικά, δικηγορικά, συμβουλευτικά, κ.λπ.), οι κατευθυντήριες γραμμές που ορίζουν οι μελέτες μου δεν θα ήταν εύκολο να υιοθετηθούν, ειδικά όταν εν τη γενέση τους δείχνουν διαφωνία στον τρόπο χειρισμού των Δημοκρατικών (όπως ανέφερα πιο πάνω). Ακόμη και το 2016 διαφώνησα με τον τρόπο που λειτουργούσε η Χίλαρι και έστειλα σχετικές μελέτες για υποστήριξη των θέσεων μου. Ήταν όμως η αρχή για μένα, έβλεπα και ενημερωνόμουν περισσότερο. Τώρα, είμαι ευτυχής που οι μελέτες μου αποτελούν χρήσιμα εργαλεία των επιτελείων τους (Δημοκρατικών και Ρεπουπλικανών). Με απλά λόγια, αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να διαπραγματευτώ τους κόπους ζωής, τα ξενύχτια και τις στερήσεις (αναλογιζόμενος και το ότι στερήθηκα τον τότε 14χρονο γιο μου). Πλέον με νοιάζει ένα και μόνο πράγμα: το καλό του πολίτη. Γι’ αυτό επιλέγω τη διδασκαλία του Πολιτικού Μάρκετινγκ ως την στέρεα βάση της νέας γενιάς πολιτικών (μέσω του Πολιτικού Μάρκετινγκ στο Πανεπιστήμιο), έτσι ώστε να συνεχίσω να δίνω τις βάσεις σε όσο γίνεται περισσότερα παιδιά, που είναι και το ζητούμενο, το μέλλον μας. Η παρούσα γενιά πολιτικών χρειάζεται ανανέωση. Ψηφίζω ανανέωση! (Γέλια).
