SkalaTimes
Απόσπασμα από το βιβλίο του Σουηδού συγγραφέα Fredrik Backman «Η γιαγιά μου σας χαιρετά
και ζητάει συγνώμη» που κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ.
Αν ψάχνετε για ένα συγκινητικό, καλογραμμένο, με πολλά μηνύματα βιβλίο, που θα σας
κάνει ανάμεσα σε άλλα να γελάσετε με τη καρδιά σας και να αγαπήσετε ένα 7χρονο
ευφυέστατο (με αναπτυγμένη νοημοσύνη) κοριτσάκι, αυτό είναι ένα από τα καλύτερα
βιβλία που μπορείτε να διαβάσετε εν καιρώ καραντίνας.
Έχει μεταφραστεί σε 42 γλώσσες και ήταν New York Times Bestseller.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ:
«….Και γι αυτό δεν έχει φίλους εκτός από τη γιαγιά. Επειδή όλα τα άλλα
εφτάχρονα στο σχολείο της έχουν κάλο στον εγκέφαλο, όπως ακριβώς συμβαίνει με όλα
τα εφτάχρονα παιδιά. Και η Έλσα είναι διαφορετική.
Η γιαγιά τής λέει αυτά να τα γράψει στα παλιά της τα παπούτσια. Επειδή
όλοι οι σούπερ ήρωες είναι διαφορετικοί. Και αν οι σούπερ δυνάμεις ήταν κάτι το
φυσιολογικό, τότε θα τις είχαν όλοι.
Η γιαγιά είναι εβδομήντα εφτά χρονών και σύντομα θα γίνει εβδομήντα οχτώ. Ούτε
αυτή είναι ιδιαίτερα καλή στο να έχει την ηλικία που έχει. Φαίνεται πως
είναι ηλικιωμένη, γιατί η επιδερμίδα του προσώπου της είναι σαν χαρτί
εφημερίδας μέσα σε βρεγμένα παπούτσια, αλλά ποτέ δεν λέει κάποιος ότι η γιαγιά
είναι ώριμη για την ηλικία της. Μερικές φορές ο κόσμος λέει στη μαμά της Έλσας
πως η γιαγιά είναι «ζωηρή» για την ηλικία της. Και μετά παίρνουν συνήθως ένα
αρκετά ανήσυχο ή αρκετά θυμωμένο ύφος, και η μαμά αναστενάζει και τους ρωτά πόσο
κοστίζουν οι ζημιές. Όπως τις φορές που η γιαγιά πιστεύει ότι οι άνθρωποι
θέλουν και τα παθαίνουν, από τη στιγμή που βάζοντας χειρόφρενο στα αυτοκίνητα τους
δείχνουν παροιμιώδη έλλειψη αλληλεγγύης όταν εκείνη πάει να παρκάρει τον Ρένο
στριμώχνοντάς τον ανάμεσα σε δύο αυτοκίνητα. Όπως τις φορές που καπνίζει στο νοσοκομείο
και χτυπάει ο συναγερμός για πυρκαγιά, και η γιαγιά φωνάζει «Να μας πάρει
και να μας σηκώσει, τα πάντα σήμερα πρέπει να υπόκεινται σε αυτή την
διαβολεμένη πολιτική ορθότητα» όταν καταφθάνουν οι φύλακες και την
αναγκάζουν να σβήσει το τσιγάρο της…..».
«…Η Έλσα παίρνει το κασκόλ από τη κρεμάστρα και πάει να φωνάξει κάτι στη
γιαγιά, αλλά τότε την ακούει να λέει με τη πιο βαριά φωνή:
“Είναι εγγονή μου Μαρσέλ. Οι ουρανοί να ευλογούν το μυαλό που έχει στο κεφαλάκι
της. Δεν έχω γνωρίσει τόσο έξυπνο κορίτσι. Στους δικούς της ώμους πρέπει να
πέσει η ευθύνη. Είναι η μόνη που μπορεί να πάρει τη σωστή απόφαση”.
Ακολουθεί μια σύντομη σιωπή. Έπειτα η γιαγιά συνεχίζει αποφασιστικά:
“Το ΞΕΡΩ ότι είναι παιδί, Μαρσέλ! Όμως είναι η εξυπνότερη απ’ όλους τους άλλους
μαζί τους ανόητους! Αυτή είναι η διαθήκη μου, κι εσύ ο δικηγόρος μου. Κάνε
απλώς αυτό που σου λέω!”
Η Έλσα στέκεται στο χωλ και κρατάει την ανάσα της. Η γιαγιά λέει:
“Γιατί δεν ΘΕΛΩ να της το πω ακόμα, Μαρσέλ! Γιατί όλα τα εφτάχρονα παιδιά
αξίζει να έχουν σούπερ ήρωες!”
Και τότε η Έλσα γυρίζει από την άλλη μεριά και βγαίνει αθόρυβα από την
πόρτα με κασκόλ μουσκεμένο από τα δάκρυα της.
Και οι τελευταίες φράσεις που ακούει να λέει η γιαγιά της στο τηλέφωνο είναι:
“Μαρσέλ, δεν θέλω να μάθει η Έλσα πως θα πεθάνω, γιατί όλα τα εφτάχρονα παιδιά
αξίζει να έχουν σούπερ ήρωες. Τους αξίζει να έχουν σούπερ ήρωες που μία από
τις σούπερ δυνάμεις τους είναι να μην παθαίνουν καρκίνο”»
