Ο μουσικός Νεόφυτος Νεοφύτου, ο οποίος υπογράφει την καλλιτεχνική Διεύθυνση
της εκπομπής του «ΑΛΦΑ» Κύπρου «Παράδοση Κατ’ οίκον» με παρουσιάστρια την
Βασιλική Χατζηαδάμου, μιλά στο SkalaTimes για τη πορεία του, για το επάγγελμα του μουσικού
γενικότερα, αλλά και για τις μέρες τις καραντίνας.
Ένας
καλλιτέχνης ο οποίος με το ταλέντο του έχει σφραγίσει συνεργασίες με μερικά από
τα πιο γνωστά ονόματα του ελληνικού πενταγράμμου, σε μια κουβέντα εφ’ όλης της
ύλης.
Της Γιώτας Δημητρίου
Νεόφυτε η δικιά σου σχέση με τη μουσική πώς και πότε ξεκίνησε;
Προέρχομαι από μουσική οικογένεια μιας και ο πατέρας μου ήταν
μουσικός και πιο συγκεκριμένα έπαιζε ακορντεόν. Αυτοδίδακτος ναι μεν αλλά την
τότε εποχή, δεν είχαν όλοι την ευχέρεια για σπουδές. Συχνά πυκνά, καθόμασταν
μαζί κ εγώ έπαιρνα ένα μικρόφωνο και τραγουδούσα. Αυτό συνέβαινε στην ηλικία
των 6-7 χρόνων.
Στα 8 μου είχα αποφασίσει, μετά από παραινέσεις φίλων, να
ασχοληθώ με την μουσική και πιο συγκεκριμένα με το μπουζούκι. Πηγαίνοντας όμως
στο Ωδείο, η καθηγήτρια μουσικής εκεί, πρόσεξε τα δάχτυλα μου και θεώρησε πως
θα ήταν προτιμότερο να ασχοληθώ με το πιάνο. Έτσι κι έγινε λοιπόν…
Έχεις γράψει τραγούδια για Κώστα Μαρτάκη, για Γιώργο Παπαδόπουλο, πώς ήταν
αυτές οι συνεργασίες; Και με ποιους άλλους έχεις συνεργαστεί σε Κύπρο και
Ελλάδα;
Σωστά.Σε επίπεδο
σύνθεσης και ενορχήστρωσης. Εδώ να πω πως με το Γιώργο Παπαδόπουλο ακόμα
διατηρούμε τις ίδιες καλές σχέσεις όπως και τότε που πρωτοξεκίνησε. Μαζί με το
πολύ καλό μου φίλο Νικόλα Νικολάου, είχαμε γράψει τραγούδια όπου αυτοί οι δύο
καλλιτέχνες, έντυσαν με την φωνή τους.
Σαν πιανίστας βέβαια, έχω συνεργαστεί με αρκετούς σε Ελλάδα
και Κύπρο. Απλά προτιμώ να μην ονοματίσω γιατί θεωρώ πως πέραν της
αναγνωρισιμότητας και της διασημότητας κάποιων καλλιτεχνών, πολλοί άλλοι είναι
τουλάχιστο στο ίδιο επίπεδο απλά χωρίς την τόση πολλή αναγνώριση.
Η τηλεοπτική σου συνεργασία στην εκπομπή της Βασιλικής Χατζηαδάμου πώς
προέκυψε;
Με την Βασιλική γνωριζόμασταν τυπικά στην αρχή. Όταν ξεκίνησε
να ετοιμάζει την καινούργια εκπομπή όπου παρουσιάζει, ζήτησε από ένα κοινό μας
φίλο, να της προτείνει κάποιον μουσικό για μόνιμο συνεργάτη και μαέστρο της
εκπομπής. Χωρίς πολλά πολλά, με πήρε τηλέφωνο, βρεθήκαμε, μιλήσαμε και από τότε
μπορώ να σου πω πως την θεωρώ σαν ένα από τους καλύτερους μου φίλους. Και νιώθω πολύ τυχερός γι αυτό.
Βέβαια αυτή δεν είναι η πρώτη τηλεοπτική σου συνεργασία, ήσουν ένας από
τους μουσικούς που ενορχηστρωναν τα κομμάτια που ερμηνεύαν τα ζευγάρια στο γνωστό Show της Ελλαδικής τηλεόρασης (που προβαλλόταν και
Κύπρο) Just the 2 of us. Εκείνη συνεργασία πώς προέκυψε και πώς ήταν
ως εμπειρία;
Αυτή η δουλειά, ανατέθηκε σε μένα και σ ένα πολύ καλό μου
φίλο από την παραγωγή του show. Μπορώ να πω με βεβαιότητα πως για όσο
καιρό διήρκησε σε το παιχνίδι (2 μήνες σχεδόν), δεν θυμάμαι να κάνω απολύτως
τίποτα άλλο πάρα μόνο να ενορχηστρώνω ασταμάτητα. Η πίεση που δέχεσαι σ αυτού
του είδους παιχνίδια, είναι ασταμάτητη και εφόσον θέλει κάποιος να θεωρεί τον
εαυτό του συνεπή και κατ επέκταση επαγγελματία, αυτό πρέπει να γίνει. Παρ όλα
αυτά, επειδή ήταν το πρώτο show όπου ήμουν τόσο ενεργά εμπλεκόμενος, το
απόλαυσα και σίγουρα με βοήθησε για τα επόμενα show που
ακολούθησαν.
Πόσο εύκολο είναι να ακολουθεί κανείς το μονοπάτι του επαγγελματία μουσικού
στη Κύπρο; Σκέφτηκες ποτέ το ενδεχόμενο να μετακομίσεις Ελλάδα;
Σίγουρα το επάγγελμα του μουσικού είναι ένα πολύ δύσκολο
επάγγελμα σε όλα τα επίπεδα. Από την εκπαίδευση μέχρι το live Performance.
Είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο όπου πολλές φορές σε πηγαδάκια το έχουμε συζητήσει.
Στο τέλος πάντα όμως καταλήγουμε στο ίδιο συμπέρασμα. Πως τώρα πλέον έχει
ξεκινήσει να αναπτύσσεται η μουσική παιδεία υπό καλύτερες συνθήκες στην χώρα
μας. Βλέπε Μουσικά Λύκεια.
Σίγουρα είχα όνειρα. Και έχω ακόμα. Το να μετακομίσω όμως
Ελλάδα, δεν το δοκίμασα. Ήμουν πάντα αρκετά ενεργός εδώ στη Κύπρο και ήμουν
ευχαριστημένος. Ευχαριστημένος γιατί πέρα της μουσικής, συναντούσα και σωστούς
ανθρώπους. Πράγμα το οποίο δεν συμβαίνει συχνά στην μουσική βιομηχανία.
Ποια όνειρα είχες όταν πρωτοξεκινούσες την καριέρα σου και ποια από αυτά
μπορείς να πεις ότι έχεις εκπληρώσει;
Η αλήθεια είναι πως ήθελα να γίνω τραγουδιστής. Μ’ άρεσε να
κερδίζω την προσοχή και την επιβράβευση του κοινού. Αυτό όμως ήταν και η παγίδα
μου. Παγίδα γιατί όταν είσαι σε νεαρή ηλικία, η φαντασία σου οργιάζει και μέσα
στην αφέλεια σου τα μεγαλοποιείς όλα. Κι εκείνα τα 100 τετραγωνικά χώρου όπως
και οι 50 θαμώνες του, σε σένα μοιάζουν ολόκληρο στάδιο. Ευτυχώς για μένα,
συνειδητοποίησα νωρίς πως όλα αυτά είναι μια “ψευδαίσθηση” και τότε
ασχολήθηκα πολύ πιο εντατικά με το πιάνο και την ενορχήστρωση. Εδώ να πω πως
δυστυχώς αυτή την “ψευδαίσθηση” την βλέπω πλέον πολύ συχνά στο χώρο
μας από νεαρά άτομα.
Τι χρειάζεται σήμερα η μουσική σκηνή σε Ελλάδα και Κύπρο;
Αυτό που θα έλεγα εγώ πως χρειάζεται, είναι η κάθε χώρα
ξεχωριστά, να εκτιμήσει τους καλλιτέχνες της. Να μιλήσω πιο συγκεκριμένα για
την Κύπρο, έχω ακούσει πάρα πολλές φορές από ραδιοφωνικούς παραγωγούς του τόπου
μας πως δεν μπορούν να να ενσωματώσουν τραγούδια Κυπρίων καλλιτεχνών στο Playlist
τους, γιατί αυτό έρχεται από την Ελλάδα. Δηλαδή, αποφασίζουν κάποιοι άνθρωποι
στην Ελλάδα, ποια τραγούδια και πόσες φορές θα ακούσεις το κάθε ένα απ αυτά εσύ
εδώ στην Κύπρο. Και αμέσως αποκλείουν οτιδήποτε εγχώριο. Βέβαια, για να μην
θεωρηθεί πως απλά μηδενίζω τα πάντα, υπάρχουν και ραδιοφωνικοί παραγωγοί, που
κάνουν τεράστια προσπάθεια να προωθήσουν Κυπρίους καλλιτέχνες και πραγματικά,
αυτό εκτιμάται από όλους εμάς τους δημιουργούς.
Σήμερα που σε βρίσκουμε επαγγελματικά;
Για πολλά χρόνια, από την ηλικία των 18, ήμουνα σε νυχτερινά
μαγαζιά με ότι συνεπάγεται αυτό. Τα τελευταία 3 χρόνια όμως έχω αλλάξει πλεύση
και έγινα αυτό που ονομάζουμε “free lance”. Δηλαδή
εκτός από τον Alpha Κύπρου που είμαι συνεργάτης, δεν είμαι
μόνιμα κάπου αλλού. Και πιστέψτε με. Αυτό βοήθησε εκτός του να γνωρίσω
καινούργιους ανθρώπους, να επεκτείνω κατά πολύ το ρεπερτόριο μου.
Οι μέρες της πανδημίας και της καραντίνας σε κάνουν πιο δημιουργικό ή σε αποσυντονίζουν;
Εμένα προσωπικά αυτή η περίοδος “εγκλεισμού”, έκανε την ψυχολογία μου να μοιάζει με καρδιογράφημα. Πότε πάνω πότε κάτω. Εμάς τους μουσικούς, αυτό που μας δίνει τροφή και δύναμη, είναι πρώτα απ όλα το χειροκρότημα. Η επιβράβευση. Ε, αυτό είναι που μας λείπει. Παρ όλα αυτά όμως, βρήκα τρόπους και έκανα καινούργιες συνεργασίες και μάλιστα ένα τραγούδι από αυτά που έχω γράψει, έγινε viral στα social media. Ονομάζεται “Θα γίνει Χαμός” και είναι σε στίχους του Ντίνου Οδυσσέως.
Πιστεύεις ότι η μουσική μπορεί να είναι ένα καλό «φάρμακο» σε δύσκολες
εποχές σαν κι αυτή που διανύουμε;
Η αλήθεια είναι πως μ έκανε να νιώσω απίστευτα όμορφα όταν
είδα πόσοι μουσικοί και τραγουδιστές, φρόντισαν να χαρίσουν στιγμές και να
στείλουν θετικές εικόνες μέσω των τραγουδιών τους με οποιαδήποτε μέσα
μπορούσαν. Θεωρώ πως παγκόσμια, η μουσική σ αυτές τις περιπτώσεις, παίζει
καταλυτικό ρόλο. Κι ας μην εκτιμάται απ όλα τα κράτη με τον ίδιο τρόπο…
Ποιο τραγούδι (δικό σου ή άλλου) θα ήθελες να αφιερώσεις στους αναγνώστες μας;
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την φιλοξενία σας
Σας αφήνω μ ένα αγαπημένο τραγούδι που έχω γράψει για τον Γιώργο Παπαδόπουλο σε στίχους του Νικόλα Νικολάου και είναι το “Σώσε με”.
