To SkalaTimes επικοινώνησε με τον ακαδημαϊκό, ερευνητή, Νίκο Αντωνιάδη στη Νέα Υόρκη, για να μιλήσουμε για το θέμα «Παιδεία και Κύπρος», αφού η πρόσφατη ανάρτηση του με θέμα την παιδεία, συζητήθηκε. Στην πιο κάτω ενδιαφέρουμε κουβέντα, ανάμεσα σε άλλα ο συγγραφέας του βιβλίου “Υπάρχει Ελπίς: Κτίζοντας την Παιδεία της Κύπρου μας”, Νίκος Αντωνιάδης, τονίζει: «Τα παιδιά μας είναι οδηγός και όχι πειραματόζωα. Τα παιδιά μας είναι το μέλλον και όχι ο τίτλος τέλους μιας αφυπηρέτησης. Ο νοών νοείτω».
Της Γιώτας Δημητρίου
Αγαπητέ Νίκο, σε μια καυστική σου ανάρτηση στο
προσωπικό σου λογαριασμό στο facebook έγραψες «Η άγνοια Παιδείας δεν είναι ντροπή.
Ντροπή είναι η “γνώση” παιδιάστικων αποφάσεων, που αφήνει την Παιδεία
στάσιμη και τα Παιδιά πειραματόζωα αντί ΟΔΗΓΟ», αλήθεια, τι ακριβώς
εννοούσες;
Στεναχώρια ήτανε! Μαράζι για τα παιδιά μας που
τα βλέπω κάθε μέρα πως κρέμονται από εμάς να τους καθοδηγήσουμε σωστά. Έγνοια
για τα μάτια τους που μας κοιτάζουν και μας φωνάζουν με τη σιωπή τους να τα
βάλουμε μπροστά, αλλά εμείς… τα ξέρουμε όλα! Αντί να σκύψουμε το κεφάλι και
να ανεβάσουμε το δικό τους, τα πνίξαμε με προχειρότητες και τα σπρώξαμε
να έχουν το δικό τους κεφάλι κάτω. Ντροπή μας!
Το 2019 εκπροσώπησες
το City University of New York σε διεθνές
συνέδριο στο Πανεπιστήμιο Harvard της
Βοστώνης. Η μελέτη σου είχε επικεντρωθεί στις μεθόδους διδασκαλίας των
καθηγητών Λυκείων και πώς αυτές οι μέθοδοι οδηγούν τα παιδιά στην ευτυχία αλλά
και στην κάλπη, ως μελλοντικούς, υπεύθυνους πολίτες. Η μελέτη, η οποία άντλησε
(ανώνυμα) δείγμα από παιδιά Λυκείων της Κύπρου κατά το έτος 2017, απέσπασε το
ενδιαφέρον ακαδημαϊκών, καθηγητών αλλά και πολιτικών απ’ όλον τον κόσμο. Όπως
είχε αναφερθεί ενδεικτικά από τον προεδρεύοντα του Συνεδρίου στο Harvard, η μελέτη σου εκείνη δημιούργησε ένα ισχυρό
μοντέλο, το οποίο ενθαρρύνει και άλλους παράγοντες (με νέες σχετικές μελέτες)
να στηριχτούν στο μοντέλο αυτό, το οποίο συμβάλλει αισθητά στο να αποτρέψει τα
παιδιά μας από αρνητικές πράξεις όπως bulling,
ναρκωτικά, βία κ.λ.π. Αποτελεί δηλαδή τη δομή, που στόχο έχει πάντα την υγιή
διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας και την ορθή ενθάρρυνσή τους στο να γίνουν
υπεύθυνοι πολίτες, μακριά από επικίνδυνα μονοπάτια. Επίσης, δυο άλλες μελέτες
σου βραβεύτηκαν στην Αγγλία.
Μετά από αυτά, η ιδιαίτερη σου πατρίδα, πως αξιοποίησε τις μελέτες σου και
ειδικά αυτήν στο Harvard; Τη στιγμή μάλιστα που γνωρίζω ότι η Βουλή των ΗΠΑ
παρακολουθεί όλα όσα κάνεις με τον πιο επίσημο τρόπο…
Η Κύπρος; Μακάρι, από
όσα μόλις είπες (και σε ευχαριστώ πολύ, με τιμάς), να διάβαζαν στην Κύπρο έστω
τα μισά. Η δύναμη που παίρνω για να συνεχίσω είναι μη Κυπριακή. Καi σίγουρα δεν μιλώ για τον απλό κόσμο που καθημερινά
επικοινωνεί μαζί μου και με τιμά. Έχω το γιο μου και τους φοιτητές μου οδηγούς και προχωρώ. Και
οι ΗΠΑ σίγουρα με τιμούν και αυτό είναι ένεση στα ξενύχτια και στην κούραση.
Πριν από δύο χρόνια παρουσίασες στην Νέα Υόρκη, όπου ζεις και εργάζεσαι, το βιβλίο σου με τίτλο: “Υπάρχει Ελπίς: Κτίζοντας την Παιδεία της Κύπρου μας”.
Την εκδήλωση μάλιστα τίμησε με τη παρουσία του ο ΥΠΕΞ της Κύπρου, κ. Νίκος Χριστοδουλίδης. Αυτό το βιβλίο σου που αφορά την Παιδεία του τόπου μας και είναι γραμμένο από εσένα, ένα αναγνωρισμένο και βραβευμένο ακαδημαϊκό ερευνητή, έχει αξιοποιηθεί από τον πρώην ή νυν Υπουργό Παιδείας;
Ζήτησα από την Εν Τύποις, την εκδοτική εταιρία και παρέδωσε προσωπικά το βιβλίο, τόσο στον πρώην ΥΠΠ στον κ. Καδή, όσο και και στον κ. Χαμπιαούρη. Στον πρόεδρο της Κ.Δ., όσο και στον κ. Προδρόμου το έδωσα προσωπικά όταν βρισκόντουσαν εδώ στη Νέα Υόρκη. Επιβεβαίωσα λήψη του βιβλίου αλλά δεν μπορώ να σας επιβεβαιώσω ανάγνωση και υλοποίηση έστω μέρους αυτού. Δεν είχα ποτέ κάποια ενημέρωση. Άλλωστε, εγώ το έδωσα με αγάπη στην πατρίδα μας και εναπόκειται στην Πολιτεία αν και εφόσον θέλει να αξιοποιήσει τις έρευνες και εισηγήσεις που περιέχει. Τόσο το βιβλίο, όσο και οι άλλες μελέτες που ανέφερες.
Μέσα στο
πλαίσιο του Κορωνοϊου, της νέας ψηφιακής εποχής και της κοινωνίας της Κύπρου,
θα ήθελα να μου πεις με το χέρι στη καρδιά, πως κρίνεις το σύστημα παιδείας του
τόπου μας σήμερα;
Κάθε πρωί βγαίνω στο μπαλκόνι. Κοιτάζω τον ουρανό και τον ευχαριστώ που
με τίμησε και με αξίωσε να προσφέρω γνώση σε παιδιά των Πανεπιστημίων που είμαι,
παιδιά από όλο τον κόσμο. Κάποιες φορές δακρύζω που δεν είμαι εκεί να τα δώσω
στην Κύπρο. Παίρνω ανάσα, λέω ΜΑΚΑΡΙ για την χώρα μας, μακάρι να πάνε όλα καλά
και… συνεχίζω! Αγαπώ την Κύπρο και το τελευταίο που θέλω είναι να συγκρίνω τα
αυτονόητα, παρόλη την στεναχώρια μου. Πατρίδα μου είναι, σίγουρα πονώ.
Τέλος, το
μήνυμα σου στους υπεύθυνους του Υπουργείου Παιδείας αλλά και στον ίδιο τον
Υπουργό Παιδείας της Κύπρου;
Υπηρετώ
το Πολιτικό Μάρκετινγκ σε πρακτικό επίπεδο από το 2000. Από το 2015 ξεκίνησα τον
αγώνα να το εντάξω στον παγκόσμιο ακαδημαϊκό χάρτη. Απίστευτος αγώνας, βάλε
Κυπριακό καφέ στον τζισβέ κι έρχομαι να τα πούμε (γέλια). Έχω την τιμή,
μετά από ατελείωτα ξενύχτια και στερήσεις (στερήθηκα το ίδιο το παιδί μου), να
είμαι ο πρώτος που το σχεδίασε και θα το διδάσκει στη Νέα Υόρκη στο ανώτατο
ακαδημαϊκό επίπεδο. Η διδασκαλία μου περιέχει και τις πιο πάνω μελέτες που
ανέφερες και η τιμή είναι διπλή. Η απάντηση μου είναι ο ορισμός αυτού που
πρεσβεύω, του Πολιτικού Μάρκετινγκ: Ερευνώ και μελετώ τις ανάγκες του κόσμου
(κόσμος είναι πρώτα τα παιδιά μας). Οι απαντήσεις του κόσμου δίνουν τις λύσεις. Βάσει
των αναγκών τους πασχίζω να βρω λύσεις, στρατηγικές. Οτιδήποτε άλλο δεν έχει
αξία, είναι άχρηστο για τον κόσμο. Κτίζω σχέσεις
εμπιστοσύνης ακούγοντας αυτό τον κόσμο και δείχνοντας του σεβασμό. Τότε
και μόνο τότε πλησιάζουμε στην Ευημερία. Τα παιδιά μας είναι οδηγός και όχι
πειραματόζωα. Τα παιδιά μας είναι το μέλλον και όχι ο τίτλος τέλους μιας
αφυπηρέτησης. Ο νοών νοείτω!
