Ο μικρός Αλέξανδρος σε ηλικία 2 μηνών έβλεπε το Κολοσσαίο, ενώ 8 μηνών διέσχιζε όλη την Ανατολική Αμερική, διανύοντας χιλιάδες χιλιόμετρα, από την Αλάσκα μέχρι το San Diego. Αντίστοιχα, η μικρή Μαριάννα σε ηλικία 4 μηνών ταξίδευε στη Shri Lanka, ενώ 20 μηνών παρατηρούσε ουρακοτάγκους στη ζούγκλα στο Βόρνεο…
Με μοναδικά μέσα τα δύο κινητά τους, ο Θοδωρής (@theoanagno) και η Μαρία (@mariavran), οι γονείς καταγράφουν (όσο αντέχουν) τις διάφορες κωμικοτραγικές καταστάσεις που προκύπτουν όταν κάποιος ταξιδεύει με δύο μικρά παιδιά.
Τα ταξίδια-οδοιπορικά αυτής της τετραμελούς οικογένειας που αποφάσισε να αφήσει πίσω της το comfort zone και να τολμήσει να εξερευνήσει χώρες όχι και τόσο συνηθισμένες ή δημοφιλείς μπορεί να τα παρακολουθήσει κανείς μέσα από τα επεισόδια του ολοκαίνουριου καναλιού “Traveling with kids” στο YouTube
Το SkalaTimes κουβεντιάζει με τη μαμά, Μαρία Βρανοπούλου γι αυτά τα ταξίδια που έγιναν εκπομπές. Η Μαρία, φιλόλογος στο επάγγελμα, έχει ταξιδέψει σε 70 χώρες. Ξεκίνησε να ταξιδεύει από πολύ μικρή ηλικία, όταν ακολουθούσε τον πατέρα της, επίσης ιστορικό, στα οδοιπορικά που σχεδίαζε και έγραφε, «Στον άγνωστο εκτός Ελλάδος Ελληνισμό». Μάλιστα ανήκε στην πρώτη ελληνική αποστολή που είχε φτάσει στη φυλή των Καλάς στο Πακιστάν, το 1992, μια φυλή που περήφανα διακήρυττε πως κατάγονταν από τους στρατιώτες του Μ. Αλεξάνδρου.
Στην πιο κάτω ομολογουμένως πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα η Μαρία τονίζει: «Αυτά τα ταξίδια για εμάς σημαίνουν εκπαίδευση, παιδεία, καλλιέργεια του νου και της ψυχής. Έχουμε αποφασίσει να ταξιδεύουμε μαζί με τα παιδιά μας, γιατί πιστεύουμε πως ο πλούτος των γνώσεων που δυνητικά μπορεί να λάβει ένα παιδί ταξιδεύοντας είναι ανεκτίμητος. Καταρχάς μαθαίνει πως δεν είναι το κέντρο του κόσμου, πως δε ζουν όλοι οι άνθρωποι κάτω από τις ίδιες συνθήκες, έτσι εκπαιδεύεται να εκτιμά τα καλά στη ζωή του και να νιώθει ευγνωμοσύνη».
Της Γιώτας Δημητρίου
Αλήθεια ποιο ήταν το έναυσμα έτσι ώστε να εμπνευστείτε την ιδέα να καταγράφετε τα ταξίδια-οδοιπορικά μαζί με τα παιδιά σας;
Η αρχική ιδέα πίσω από το κανάλι μας στο YouTube “Τraveling with kids” ξεκίνησε κάπως έτσι: Εμείς ταξιδεύαμε πολύ και πριν γίνουμε γονείς. Όταν γεννήθηκαν τα παιδιά μας, αποφασίσαμε να μην αλλάξουμε τρόπο ζωής. Έτσι συνεχίσαμε να ταξιδεύουμε σε μακρινούς και δύσκολους προορισμούς έχοντας μαζί μας και τα παιδιά. Επειδή η κλασική ερώτηση όμως από φίλους και γνωστούς πάντα ήταν «Καλέ πού θα πάτε εκεί με τα παιδιά;» ή «Πώς μπορείτε να πάτε εκεί με τα παιδιά;» ή ακόμα και «…είστε τρελοί που θα πάτε εκεί με τα παιδιά», αποφασίσαμε να καταγράψουμε τις εμπειρίες μας και να τις μοιραστούμε με τον υπόλοιπο κόσμο, ώστε να δει ακριβώς πώς είναι να ταξιδεύει κανείς με παιδιά, τις δυσκολίες αλλά και τις χαρές. Στόχος μας, να δείξουμε πως τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο, να παρακινήσουμε και να εμπνεύσουμε, ώστε να το τολμήσουν κι άλλο γονείς με τα παιδιά τους.
Για εσάς τι σημαίνουν αυτά τα ταξίδια, και τι κρατήσατε από τις βόλτες σας στις γειτονιές του κόσμου;
Αυτά τα ταξίδια για εμάς σημαίνουν εκπαίδευση, παιδεία, καλλιέργεια του νου και της ψυχής. Έχουμε αποφασίσει να ταξιδεύουμε μαζί με τα παιδιά μας, γιατί πιστεύουμε πως ο πλούτος των γνώσεων που δυνητικά μπορεί να λάβει ένα παιδί ταξιδεύοντας είναι ανεκτίμητος. Καταρχάς μαθαίνει πως δεν είναι το κέντρο του κόσμου, πως δε ζουν όλοι οι άνθρωποι κάτω από τις ίδιες συνθήκες, έτσι εκπαιδεύεται να εκτιμά τα καλά στη ζωή του και να νιώθει ευγνωμοσύνη. Στην Αιθιοπία ο μικρός Αλέξανδρος είδε τους ανθρώπους να ζουν σε μικρές καλύβες, στη φωτιά να βράζει σε ένα τσουκάλι ένας χυλός, το μοναδικό φαγητό για όλη την ημέρα. Μαθαίνει επίσης να είναι υπομονετικό. Ύστερα από πολύωρες διαδρομές μέσα σε αεροπλάνα, αυτοκίνητα, λεωφορεία, τα παιδιά μας έχουν σταματήσει πια να ρωτάνε «πότε θα φτάσουμε». Μαθαίνουν ακόμα να παρατηρούν, να σέβονται και να αγαπούν τη φύση και τα ζώα. Θεωρούμε πως τα ταξίδια συμβάλλουν κατά πολύ στην περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση των παιδιών. Για παράδειγμα, όταν ήμασταν σε μία ζούγκλα στο Βόρνεο, βιώσαμε και ενημερωθήκαμε για τη σημασία της βιοποικιλότητας βλέποντας την τεράστια ποικιλομορφία φυτών, ζώων, εντόμων, πουλιών κ.ά. Πετώντας όμως με ένα μικρό αεροπλανάκι για να επιστρέψουμε πίσω στην πόλη, είδαμε την τεράστια οικολογική καταστροφή που συντελείται στο Βόρνεο. Το πώς ξεριζώνονται τα δέντρα στη ζούγκλα για να φυτευτούν οι μονοκαλλιέργειες των φοινικόδεντρων, που παράγουν φοινικέλαιο. Το φοινικέλαιο είναι περιζήτητο (ως πιο φτηνό) στη βιομηχανία τροφίμων και χρησιμοποιείται σχεδόν σε όλα τα προϊόντα. Λίγοι όμως γνωρίζουν την τεράστια περιβαλλοντική καταστροφή που έχει προκαλέσει. Επισκεφτήκαμε επίσης κέντρα προστασίας της άγριας ζωής, είδαμε ουρακοτάγκους, αρκούδες, και άλλα ζώα που επίσης κινδυνεύουν με αφανισμό, καθώς εξοντώνονται καθημερινά από τις μπουλντόζες που ξεριζώνουν τα δέντρα των τροπικών δασών. Αυτές οι εικόνες και οι εμπειρίες εντυπώνονται στο μυαλό των παιδιών και διαμορφώνουν τον τρόπο που σκέφτονται. Σε κάθε ταξίδι διαβάζουμε για την ιστορία του τόπου, επισκεπτόμαστε τα μουσεία και τα μνημεία, από τις πυραμίδες στο Μεξικό και τη Γουατεμάλα μέχρι τους βουδιστικούς ναούς στις Φιλιππίνες, μεταφέρουμε στα παιδιά με απλό τρόπο τη σημασία της ιστορίας και της κουλτούρας του κάθε λαού, τους διδάσκουμε να εκτιμούν το διαφορετικό, να αγαπούν την περιπέτεια, να εξερευνούν και να κάνουν φίλους με ανθρώπους από όλον τον κόσμο. Τέλος, το μήνυμα που θέλουμε να περάσουμε στα παιδιά μας είναι πως στην ζωή αξία πιο πολύ έχουν οι εμπειρίες και όχι τα υλικά πράγματα.
Από την άλλη πλευρά, τα ταξίδια είναι ένας συνεκτικός δεσμός όλης της οικογένειας. Ένα ταξίδι είναι μια δραστηριότητα που αυξάνει το δέσιμο της οικογένειας. Είναι καθαρός χρόνος με τα παιδιά, χωρίς δουλειά, χωρίς άγχος και χωρίς την πίεση που έχουμε στην καθημερινότητά μας. Οι κοινές εμπειρίες και αναμνήσεις από ένα ταξίδι δημιουργούν κοινά σημεία αναφοράς: Όλοι μαζί θυμόμαστε με νοσταλγία τότε που κολυμπούσαμε στο Μεξικό με δελφίνια και φαλαινοκαρχαρίες, θυμόμαστε τις περιπέτειες στα βουνά της Μογγολίας, τη ζέστη στην έρημο της Ναμίμπια ή την ξαφνική καταιγίδα στη ζούγκλα στο Βόρνεο.
Ως μαμά δεν είχατε ανησυχίες ως προς το αν θα ήταν ασφαλή τα ταξίδια για τα παιδιά, κτλ; Ρωτάω γιατί πολλές μαμάδες ανησυχούν εύκολα, πολλές φορές μάλιστα αγγίζοντας τα όρια της φοβίας. Εσείς βρεθήκατε με τα παιδιά σας στα πιο απίθανα μέρη…..
Εννοείται πως έχω ανησυχήσει κι εγώ πάρα πολλές φορές. Όμως η εμπειρία μας μετά από τόσα ταξίδια μάς έχει δείξει πως η υπερβολική ανησυχία δεν έχει λογική βάση. Βέβαια πάντα επιλέγουμε ασφαλείς προορισμούς, γιατί όταν ταξιδεύεις με τα παιδιά σου, είσαι υπεύθυνος γι αυτά και σε καμία περίπτωση δε θα ήθελες να τα βάλεις σε κίνδυνο. Εννοείται πως το τι ορίζει κανείς ως επικίνδυνο διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο. Εμείς πάντως δε θεωρούμε πως τα ταξίδια μας είναι ριψοκίνδυνα και ούτε επιλέγουμε δραστηριότητες ή μέρη επικίνδυνα για τα παιδιά. Δεν πάμε σε περιοχές με ελονοσία ή κάποια άλλη σοβαρή ασθένεια, κάνουμε τα απαραίτητα εμβόλια, δεν πάμε σε ζώνες όπου επικρατεί πολιτική αστάθεια, αποφεύγουμε όπου είναι δυνατόν αεροπορικές εταιρείες μη αξιόπιστες. Επίσης έχουμε μελετήσει από πριν τη διαδρομή μας, έχουμε έρθει σε επικοινωνία με τοπικούς πράκτορες, έχουμε κλείσει τα ξενοδοχεία που θα κοιμηθούμε. Κουβαλάμε πάντα φαρμακείο μαζί μας και φυσικά πάντοτε πριν ταξιδέψουμε αγοράζουμε ταξιδιωτική ασφάλεια.
Φυσικά υπάρχουν και τα απρόοπτα. Ήμασταν στο Βόρνεο, στη μέση της ζούγκλας στο Κιναμπαγκτάν, πάνω σε μία βάρκα στη μέση του ποταμού. Και ξαφνικά σε λίγα λεπτά ο καιρός άλλαξε ραγδαία και βρεθήκαμε στο επίκεντρο τροπικής καταιγίδας. Δεν ήμασταν καθόλου προετοιμασμένοι και από ότι φάνηκε ούτε οι οδηγοί της βάρκας (βλ. επεισόδιο 3 – Βόρνεο). Το ήρεμο ποτάμι αγρίεψε, η βροχή μάς πονούσε, κρυώναμε και το χειρότερο ήταν πως υπήρχαν κροκόδειλοι στο νερό. Ε, εκεί αγχωθήκαμε και σκεφτόμασταν τι θα κάνουμε, αν αναποδογυρίσει η βάρκα, πόσο μακριά είναι η ακτή και αν γλιτώσουμε από τους κροκόδειλους, τι άλλα άγρια ζώα θα είχαμε να αντιμετωπίσουμε. Το γεγονός πως είχαμε μικρά παιδιά μαζί αύξησε το άγχος μας, ευτυχώς όμως στο τέλος όλα πήγαν καλά.
Μας έχει τύχει ακόμα να χάσουμε την πτήση μας πηγαίνοντας στο Μεξικό ή να φτάσουμε στην Αλάσκα με τον Αλέξανδρο 8 μηνών, να έχουν χαθεί οι βαλίτσες και να βρισκόμαστε στους παγετώνες με καλοκαιρινά ρούχα. Θυμάμαι ακόμα, όταν οδηγούσαμε βράδυ στην Αιθιοπία και φτάσαμε στο ξενοδοχείο που είχαμε κλείσει, το βρήκαμε κλειστό ή όταν μας έπιασε λάστιχο στη μέση του πουθενά στη Ναμίμπια. Σίγουρα οι παραπάνω καταστάσεις προκαλούν άγχος και αγωνία, όμως πάντα στο τέλος θα βρεθεί μία λύση. Άρα χρειάζεται ψυχραιμία και προσαρμοστικότητα στις νέες συνθήκες που μπορεί να προκύψουν. Θα έλεγα ότι τα απρόοπτα είναι κι αυτά μέρος του ταξιδιού και κατά κάποιο τρόπο έχουν κι αυτά τη «χάρη» τους, προσθέτουν περιπέτεια και συνήθως στο τέλος τα θυμάσαι και γελάς.
Τόσο εσείς όσο και ο σύζυγος σας ταξιδεύατε ανέκαθεν. Σας το επιτρέπουν οι δουλειές σας το να γυρνάτε τον πλανήτη και να μην πρέπει να εργάζεστε κλεισμένοι σε ένα γραφείο;
Εγώ είμαι εκπαιδευτικός, οπότε έχω τις σχολικές διακοπές: Χριστούγεννα, Πάσχα, Καλοκαίρι. Επίσης, ο σύζυγός μου ταξιδεύει συχνά λόγω επαγγέλματος, οπότε πολλές φορές τα συνδυάζουμε.
Τέλος, θα ήθελα να μας πείτε γιατί αποφασίσατε να κάνετε αυτά τα ταξίδια εκπομπές (μπορεί ο καθένας να τις βρει στο Youtube) και τι μπορεί να κερδίσει ο θεατής (παιδί ή ενήλικας) παρακολουθώντας αυτές τις εκπομπές σας.
Όπως προανέφερα, αποφασίσαμε να καταγράψουμε τις εμπειρίες μας και να τις μοιραστούμε με τον κόσμο, για να δείξουμε ακριβώς πώς είναι να ταξιδεύει κανείς με παιδιά, τις δυσκολίες αλλά και τις χαρές, με στόχο να δείξουμε πως τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο, να παρακινήσουμε και να εμπνεύσουμε να το τολμήσουν ακόμα κι αυτοί που φοβούνται. Αλλά ακόμα και αν κάποιος δε θέλει να ταξιδέψει τόσο μακριά με μικρά παιδιά, μπορεί να «ταξιδέψει» νοητικά μέσα από αυτά τα βίντεο. Νομίζω πως θα τα βρουν διασκεδαστικά αλλά και ψυχαγωγικά μικροί και μεγάλοι.
Link καναλίου: https://www.youtube.com/travelingwithkids
Instragram: https://www.instagram.com/travelingwithkidzz/
