Τα παιδιά μπορούν να φτάσουν στον κόσμο από το σπίτι, αλλά…
Η παγκόσμια υγειονομική κρίση έχει επιφέρει πρωτοφανείς αλλαγές στις αλληλεπιδράσεις και τις ρουτίνες μας λόγω της φυσικής αποστασιοποίησης και του περιορισμού. Οι οικογένειες, οι κοινότητες, οι επιχειρήσεις και οι κυβερνήσεις κλίνουν σε μεγάλο βαθμό στο διαδίκτυο, την ψηφιακή τεχνολογία και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να διατηρήσουν μια ομοιότητα ομαλότητας και να συνεχίσουν τις καθημερινές δραστηριότητες και επίσης να επεκτείνουν σημαντικά τη χρήση τους για ψυχαγωγία και εκπαίδευση.
Ναι «τα παιδιά μπορούν να φτάσουν έξω σε όλο τον κόσμο, ξεκινώντας από το σπίτι», αλλά γενική διαπίστωση από την πρόσφατη εμπειρία μας, είναι πως δεν έχουν όλα τα παιδιά τα απαραίτητα μέσα/τεχνική υποδομή για να το κάνουν αυτό, αλλά ούτε και τις συνθήκες ή το κανονικό οικογενειακό περιβάλλον ώστε να λειτουργήσουν βέλτιστα μέσα σε αυτή την νέα κατάσταση. Η πανδημία μας οδήγησε να αξιοποιήσουμε το διαδίκτυο και να αναγνωρίσουμε τα οφέλη τα οποία μπορεί να προκύπτουν από μια σωστή και δημιουργική χρήση του. Το διαδίκτυο αποδείχτηκε σωτήριο και κράτησε ζωντανή την επικοινωνία σε πολλά επίπεδα. Για τα παιδιά ειδικά άνοιξε τον δρόμο ώστε:
- να λάβουν γνώση και εκπαίδευση ενώ είναι στο σπίτι, ελαχιστοποιώντας το κενό απουσίας από το σχολείο
- να αναπτύξουν σωματικές (αθλητικές) δραστηριότητες και άλλες δραστηριότητες έκφρασης (π.χ. τέχνη, κατασκευές) προσαρμόζοντας τις στο διαθέσιμο χώρο της οικίας τους, για να ενισχύσουν σώμα και πνεύμα
- να επικοινωνήσουν με οικογένεια, φίλους και γνωστούς
- να <ταξιδέψουν διαδικτυακά> σε διάφορες χώρες, πόλεις, μουσεία, ζωολογικούς κήπους, να απολαύσουν καλλιτεχνικά δρώμενα.
- να λάβουν ως παιδιά και ως οικογένεια ψυχολογική στήριξη ώστε να αντέξουν και να βγουν κατά το δυνατόν αλώβητοι μέσα από αυτή τη διαδικασία και κάθε άλλη παρόμοια στο μέλλον.
Όλα τα πιο πάνω αποτελούν καινούργιες εμπειρίες με πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα για τον γενικότερο πληθυσμό και ειδικά για τα παιδιά που είναι πολύ δεκτικά στο καινούργιο. Είναι τώρα η στιγμή να μετατρέψουμε την κρίση σε ευκαιρία, επενδύοντας στη νέα γενιά και στις καινούργιες εμπειρίες που αποκομίζει μέσα από τα νέα πανδημικά δεδομένα.
Η ανάπτυξη αυτών των καινούριων δεξιοτήτων θα πρέπει να λειτουργήσουν μεταγνωστικά και να αποτελέσουν καινούργιο εύφορο έδαφος εφαρμογής και σε πληθώρα μελλοντικών χρήσεων.
Μια άλλη σημαντική πτυχή που αναδείχθηκε μέσα από τον εγκλεισμό είναι ο ρόλος που μπορεί να παίξει η οικογένεια, η συνεργασία και οι υποστηρικτικές σχέσεις κάτω από συνθήκες πίεσης και κινδύνου. Η επαναφορά στον πυρηνικό ρόλο της οικογένειας ως το ουσιαστικότερο κύτταρο συνοχής αποτελεί θετικά έμπρακτη διαπίστωση και αναγνώριση.
Τί πρέπει να κρατήσουμε από όλα αυτά; Τί ζητούμε από την πολιτεία και την κοινωνία;
1ον όλα όσα καταφέραμε να αναπτύξουμε (γνώσεις και δεξιότητες) να τα βελτιστοποιήσουμε και να τα ενσωματώσουμε στη νέα, μετά πανδημία εποχή σε όλα τα επίπεδα.
2ον Να αναπτυχθούν ισχυροί κρατικοί μηχανισμοί αναγνώρισης κινδύνων για τα παιδιά. Όπου εντοπίζονται κενά λόγω κενών στο οικονομικό, πνευματικό ή μαθησιακό επίπεδο της οικογένειας, θα πρέπει το κράτος να αναπτύξει και να διευρύνει δομές άμεσης και ουσιαστικής ανταπόκρισης ώστε το καλώς νοούμενο συμφέρον των παιδιών να μην τίθεται σε κίνδυνο.
3ον Να καλλιεργηθούν και να αναπτυχθούν προγράμματα οικογενειακής ενίσχυσης, (όπως ψυχικής ενδυνάμωσης και ανθεκτικότητας) για διαχείριση της αβεβαιότητας και των δύσκολων καταστάσεων γιατί οι δυνατοί οικογενειακοί δεσμοί και η επένδυση σε πανανθρώπινες αξίες μπορεί να λειτουργήσει ως προστατευτικός παράγοντας και να κτίσει δυνατά και υγιή κοινωνικά οικοδομήματα .
4ον Να ενισχυθούν οι δομές προσφοράς υπηρεσιών υγείας για τα παιδιά με την δημιουργία εξειδικευμένων κέντρων.
5ον Να αυξηθούν τα κονδύλια για την έρευνα και την τεχνολογία.
Μπορούμε να λειτουργήσουμε και να ευημερήσουμε σε ένα καλύτερο κόσμο. Αυτό μας έμαθε αυτή η παγκόσμια υγειονομική κρίση. Εμείς και τα παιδιά μας. Φτάνει να δουλέψουμε σωστά προς αυτή την κατεύθυνση και να μην πάνε χαμένα όλα τα ‘μαθήματα’ που πήραμε όλο αυτό τον καιρό.
