Της Γιώτας Δημητρίου
Αρχισυντάκτρια SkalaTimes
Πρώτη Ιουνίου, η έναρξη του καλοκαιριού και η παγκόσμια ημέρα παιδιού. Δεν ξέρω αν είναι τυχαίο, που η έναρξη του καλοκαιριού συμπίπτει με την Παγκόσμια ημέρα του παιδιού, που καθιερώθηκε το 1925 από τη Παγκόσμια Συνέλευση για την ευημερία του παιδιού της Γένοβας.
Αλλά, είχα πάντα την πεποίθηση ότι τα παιδιά είναι τα μοναδικά καλοκαίρια σε αυτό το πλανήτη. Τα μοναδικά ανθρώπινα πλάσματα με ένθεο ήλιο στα μάτια, με αληθινό φως. Από αυτό το φως που οι ενήλικες πασκίζουν με γκουρού και ψυχαναλυτές για να βρουν.
1η Ιουνίου λοιπόν, Παγκόσμια Ημέρα Παιδιού και εμείς οι δημοσιογράφοι, σε έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα, θα ξεκινήσουμε να γράφουμε τις στατιστικές για τη παιδική φτώχεια και πείνα, την παιδική εργασία, το bullying, την κακοποίηση παιδιών, και πολλά άλλα για να δείξουμε ότι τιμάμε αυτή τη μέρα και υπενθυμίζουμε τα δικαιώματα των παιδιών.
Η αλήθεια είναι πως για να γυρίσει ο ήλιος και αυτά τα καλοκαίρια που λέγονται παιδιά να μπορέσουν να έχουν φως και χαρά, θέλει δουλειά πολλή και δεν φτάνει μία μόνο Παγκόσμια Ημέρα τον χρόνο και κάποια αφιερώματα.
Η ευτυχία των παιδιών και τα δικαιώματα τους είναι καθημερινή δουλειά.
Στο σπίτι (μεγάλη η ευθύνη των γονιών)
Στο σχολείο (μεγάλη η ευθύνη των εκπαιδευτικών)
Από το κράτος (μεγάλη η ευθύνη του κράτους που οφείλει να έχει έγνοια τα δικαιώματα και την προστασία των παιδιών).
Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες να γράψω παραδείγματα που γνωρίζω, (αν και θα μπορούσα και θα είχε και ενδιαφέρον για τον αναγνώστη), αλλά θα περιοριστώ στο να πω ότι ακόμη και σε αυτό τον τόπο που θεωρούμε πως τα βασικά δικαιώματα για τα παιδιά υπάρχουν, εντούτοις δεν υπάρχουν.
Ίσως οι γονείς (χωρισμένοι και μη) θα έπρεπε να ξαναδιαβάσουν τα δικαιώματα των παιδιών. Να γνωρίζουν πως τα παιδιά δεν είναι «δικά τους» με την έννοια ότι «τα κάνουν ότι θέλουν».
Οι εκπαιδευτικοί να νιώσουν την ευθύνη που έχουν απέναντι σε αυτές τις ψυχές που κάθε πράξη και λέξη μπορεί να γίνει πεποίθηση τους και να ορίσει τις αυριανές τους συμπεριφορές.
Τα παιδιά δεν χρειάζονται μόνο φαγητό, νερό και σπίτι. Χρειάζονται να είναι ευτυχισμένα. Και η ευτυχία τους μπορεί να σημαίνει τη δική σου κούραση ή ταλαιπωρία, αλλά κάθε παιδί έχει δικαίωμα στην ευτυχία, και αν εσύ (γονιός, εκπαιδευτικός, συγγενής, κτλ) του την στερείς την χαρά και την ευτυχία και το κάνεις με οποιοδήποτε τρόπο λυπημένο, τότε σου έχω νέα: έχεις αποτύχει ως άνθρωπος, ότι κι αν είσαι στην κοινωνία και στα μάτια του κόσμου!
Δεν ξέρω τι μπορούμε να κάνουμε για τα παιδιά στις υπόλοιπες χώρες του κόσμου και πως μπορούμε να σταματήσουμε τις εφιαλτικές στατιστικές για την πείνα, την κακοποίηση κτλ, αλλά ξέρω ότι μπορούμε (και οφείλουμε) να ξεκινήσουμε τουλάχιστον από τα δικά μας παιδιά, εδώ, στη Κύπρο. (Και όταν λέω «δικά μας» εννοώ, φυσικά, όλα τα παιδιά που ζουν στην Κύπρο, από όποια χώρα και αν έρχονται).
Εμείς, στο SkalaTimes, εδώ και 4 χρόνια ξεκινήσαμε την ετήσια εκδήλωση κατά της σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών (1 στα 5 παιδιά μέσα στην ΕΕ κακοποιείται σεξουαλικά). Είναι αρκετό μια ετήσια εκδήλωση; Όχι δεν είναι, σίγουρα μπορούμε να κάνουμε περισσότερα.
Όπως μπορούν και οι ειδικοί οργανισμοί για παιδιά στην Κύπρο, που ειρήσθω εν παρόδω παίρνουν εκατομμύρια ευρώ ως χορηγία από την ΕΕ, αλλά δεν βλέπω έντονη δράση.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από τα παιδιά τα δικά μας, από τα παιδιά δίπλα μας, στον τόπο μας και ας θυμόμαστε αν μη τι άλλο, τα βασικά (οι παρενθέσεις δικές μου):
Η Χάρτα των Δικαιωμάτων του Παιδιού
1. Δικαιούμαι να έρθω στη ζωή. Δικαιούμαι να υπάρξω.
2. Δικαιούμαι να ζήσω σε έναν κόσμο που σέβεται και προστατεύει το φυσικό περιβάλλον.
3. Δικαιούμαι να έχω ελεύθερη πρόσβαση στο μαγικό κόσμο της γνώσης. (ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΠΕΙΔΗ ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟΣ Ή ΑΠΑΣΧΟΛΗΜΕΝΟΣ ΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΟΥ, ΩΣ ΓΟΝΙΟΣ, ΝΑ ΜΟΥ ΤΟ ΣΤΕΡΕΙΣ ΑΥΤΟ ΜΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ)
4. Δικαιούμαι να έχω ελεύθερο χρόνο και χώρο για να παίζω.
5. Δικαιούμαι να μάθω τι είναι καλό για την ψυχική και τη σωματική μου υγεία. (ΚΑΙ ΟΦΕΙΛΕΙΣ ΕΣΥ ΩΣ ΕΝΗΛΙΚΑΣ ΝΑ ΜΕ ΜΑΘΕΙΣ)
6. Δικαιούμαι να περνάω αρκετό χρόνο με τους γονείς μου. (KAI TOYΣ ΔΥΟ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ)
7. Δικαιούμαι να ζήσω με αθωότητα και ανεμελιά τα παιδικά μου χρόνια.(ΚΙ ΟΧΙ ΝΑ ΜΟΥ ΦΟΡΤΩΝΕΙΣ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ Ή ΥΠΑΡΞΙΑΚΑ)
8. Δικαιούμαι να ζήσω σε μια κοινωνία που προστατεύει τα προσωπικά δεδομένα.(ΟΥΤΕ ΓΟΝΙΟΣ ΟΥΤΕ ΜΜΕ ΕΧΕΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΤΟ ΞΕΧΝΑ ΑΥΤΟ)
9. Δικαιούμαι έναν κόσμο ανθρώπινο, δίκαιο και ειρηνικό. Έναν κόσμο στον οποίο θα μεγαλώσω αύριο τα δικά μου παιδιά.
Τον ανθρώπινο, δίκαιο, ειρηνικό κόσμο, τον μαθαίνουμε εμείς στα παιδιά, όχι τόσο με τα λόγια, όσο με τις πράξεις μας.
Κατά την δική μου άποψη, ένας ανθρώπινος, δίκαιος και ειρηνικός κόσμος, ξεκινά με παιδικά χαμόγελα και ευτυχισμένα παιδιά!
———————————————-
Υ.Γ 1 Το πιο πάνω είναι τροφή για σκέψη για όλους μας, αφού το έχει η μέρα.
Υ.Γ2 Τα τελευταία χρόνια διδάσκω δημιουργική γραφή σε παιδιά, κάθε φορά που έχω μάθημα με παιδιά νιώθω ένα εκατομμύριο λόγους που αξίζει η ανθρωπότητα να θέσει ως προτεραιότητα την ευτυχία των παιδιών αυτού του πλανήτη. (Είναι οι ίδιοι εκατομμύρια λόγοι που με κατακλύζουν όταν είμαι με την Στέλια και την Αναστασία, my nieces).
