Όταν μιλά η ιστορία πρέπει να κάνουμε ησυχία για να ακούμε.
Ο Διευθυντής του «Μουσείου Πιερίδη- Πολιτιστικό Ίδρυμα Τράπεζας Κύπρου», ο Πήτερ Αστζιάν , κουβαλά την ιστορία της πόλης μας μέσα από την οικογένεια του και είναι μια ιστορία σημαντική για τη Κύπρο, μα ακόμα πιο σημαντική για τη Λάρνακα. Οικογένειες Πιερίδη, Μαντοβάνη και Αστζιάν, δύο προπαππούδες Δημάρχοι της Λάρνακας, πολλές δωρεές μέσα στη πόλη και φυσικά το Μουσείο Πιερίδη. Ο Πήτερ Αστζιάν έχει πολλά και ενδιαφέροντα να πει, σε μια συνέντευξη που έχω την εντύπωση πως θα συζητηθεί θετικά και ευελπιστώ πως ίσως αποτελέσει τροφή για σκέψη (και δράση) για κάποιους εκεί στο Δήμο Λάρνακας και όχι μόνο.
Σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης, με ειλικρίνεια και χωρίς ενδοιασμούς ο Πήτερ Αστζιάν μίλησε στο SkalaTimes για όλα!
Μια συνέντευξη που ενδιαφέρει κάθε Σκαλιώτη και όχι μόνο.
Της Γιώτας Δημητρίου
Πήτερ καταρχάς να σε ρωτήσω, τα παιδικά σου χρόνια τα πέρασες στη Λάρνακα…
Φυσικά, Σκαλιώτης, original! (Γέλια!)
Σε ποια γειτονιά μεγάλωσες;
Για πολύ λίγο χρονικό διάστημα, το πρώτο μας σπίτι ήταν κοντά στα γήπεδα τένις, (οδός Κουρείου, Κουρείου 11), ως τεσσάρων ετών ήμασταν εκεί, μετά μετακομίσαμε στην Γρηγόρη Αυξεντίου απέναντι από το πατρικό της μάμας μου (Οικία Μαντοβάνη). Και βεβαίως μεγάλωσα και στο Μουσείο Πιερίδη, η γιαγιά μου, Λουκία Πιερίδου και η προγιαγιά μου Θεοδώρα Πιερίδου, ήταν στο Μουσείο Πιερίδη και κάποιες φορές έμενα μαζί τους, οι γονείς του πατέρα μου, Σιαχέ και Ανναχίτ Αστζιάν ζούσαν πάνω από «τα Δερμάτινα του Σιαχέν», που ήταν τότε σήμα κατατεθέν, στην οδό Λόρδου Βύρωνος…Άρα, όπως αντιλαμβάνεσαι, μεγάλωσα μέσα στο κέντρο….
Ως παιδί αντιλαμβανόσουν την ιστορία που κουβαλούσε η οικογένεια σου;
Νομίζω πως είναι αναπόφευκτο να μην το αντιλαμβάνεσαι ως παιδί ότι έρχεσαι από μια οικογένεια με κάποια ιστορία. Σημαντική η συμβολή της μητέρας μου Ευγενίας Μαντοβάνη Αστζιάν στον πώς μεγάλωσα. Επίσης όταν μένεις, κοιμάσαι, σε ένα σπίτι μουσείο, πας να κοιμηθείς και γνωρίζεις πως στο κάτω όροφο βρίσκονται τα αγάλματα και τα άλλα σημαντικά αρχαία ευρήματα, όταν βρίσκεσαι με την γιαγιά σου στο μεγάλο σαλόνι και σου λέει ιστορίες για τους προπαππούδες, προγιαγιάδες σου, όταν μεγαλώνεις με τις ιστορίες της οικογένειας σου, (μαζί με τις άλλες κλασικές ιστορίες της Χιονάτης και των επτά νάνων να μαθαίνεις και για τον πρόπαππου σου που τον αποκεφαλίσαν το 1821), αντιλαμβάνεσαι πως ως παιδί δεν έχεις αντίληψη το βάρος της ιστορίας, τα βιώνεις όλα αυτά αλλιώς, σαν ένα παραμύθι.
Αλλά, η ιστορία της οικογένειας μου έπαιξε μεγάλο ρόλο στο μεγάλωμα μου, όχι μόνο η Ελληνική και Ιταλική πλευρά, αλλά και η Αρμένικη πλευρά. (Πχ τον πρόπαπου μου τον εκτέλεσαν στην Γενοκτονία των Αρμενίων στα Άδανα της Τουρκίας το 1915) άρα πιστεύω πως ήταν έντονη η σχέση της οικογένειας μου με το ποιος έγινα τελικά. Μεγάλωσα νιώθοντας το βάρος της ιστορίας των οικογενειών μου και αυτό δεν είναι κατ’ ανάγκη κάτι αρνητικό…
Για όσους ίσως δεν γνωρίζουν να μιλήσουμε για τις δύο οικογένειες της μητέρας σου…
Ναι, ήταν η οικογένεια Μαντοβάνη από την οικογένεια του πατέρα της και η οικογένεια Πιερίδη από την οικογένεια της μητέρας της.
Ήταν οι δύο αρκετά σημαντικές οικογένειες της Λάρνακας την εποχή εκείνη….
Ναι, ακριβώς! Οπόταν αντιλαμβάνεσαι με τον γάμο της γιαγιάς μου και του παππού μου έγινε μια ένωση δύο σημαντικών οικογενειών της Λάρνακας.
Και δεν είναι υπερβολή αν πούμε πως πολλά πράγματα που έγιναν στην Λάρνακα οφείλονται στις δύο αυτές οικογένειες.
Ναι, είναι αλήθεια. Και η κάθε οικογένεια από αυτές τις δύο έχει την δική της σημαντική ιστορία. Η ιστορία της οικογένειας Πιερίδη πάει δύο χιλιάδες χρόνια πριν και της οικογένεια Μαντοβάνη γύρω στα 400 χρόνια πριν.
Από την άλλη, η μητέρα σου αποφάσισε να παντρευτεί Αρμένιο….
Ναι. Τότε ήταν άλλες εποχές (δεν θα πω δεκαετίες για να μην θυμώσει η μάμα μου…-γέλια-) και ήταν όπως αντιλαμβάνεσαι δύσκολο.
Βεβαίως και η γιαγιά μου η Λουκία Πιερίδου που ήταν Ορθόδοξη παντρεύτηκε έναν Καθολικό, τον Τόνυ Μαντοβάνη, (μιλάμε δεκαετία 40), τότε ήταν σπάνιο να γίνει ένας τέτοιος μικτός γάμος.
Στη συνέχεια η μάμα μου η οποία ήταν βαφτισμένη Καθολική, παντρεύτηκε έναν Αρμένιο, άρα ήταν ένας δεύτερος μικτός γάμος μέσα στην οικογένεια. Πρέπει επίσης να σου πω ότι συνήθως οι Αρμένιοι δεν έκαναν μικτούς γάμους, ήταν πιο κλειστή κοινωνία.
Που γνωρίστηκαν οι γονείς σου;
Στο ξενοδοχείο «Peters Beach», (ήταν στο δρόμο Λάρνακας Δεκέλειας) , αλλά δεν είναι από εκεί που πήρα το όνομα μου. (Γέλια!) Βασικά γνωρίστηκαν στον χορό του τένις. Ο πατέρας μου ήταν και παραμένει πολύ καλός τενίστας. Ήταν πρωταθλητής, για δέκα χρόνια στη Κύπρο, ήταν από τους καλύτερους, εξακολουθεί να είναι από τους Βετεράνους του τένις είχε φτάσει και στους 25 καλύτερους Παγκόσμια.
Πάμε πίσω στην ιστορία της οικογένειας σου, μιας οικογένειας με σημαντικότατη προσφορά στην πόλη της Λάρνακας….
Ναι. Όταν περπατήσεις μέσα στη Λάρνακα τα μισά πράγματα είναι προσφορά από την οικογένεια Πιερίδη.
Με την Ευανθία Πιερίδη τι συγγένεια έχετε;
Είναι προ προ προ προ θεία μου.
Η Ευανθία Πιερίδη με το υπέροχο αρχοντικό της στις Φοινικούδες την προσφορά της στο παλιό νοσοκομείο και άλλα πολλά….
Ναι, πριν λίγα χρόνια είχαμε μια έκθεση με παλιές καρτ ποστάλ και βλέπαμε το παραλιακό μέτωπο των φοινικούδων λίγο πριν το 1975 που ήταν γεμάτο με κτήρια του 1900. Από το 1975 και μετά, μέσα σε μια δεκαετία,καταστράφηκε ότι όμορφο είχαμε στο παραλιακό μας μέτωπο…..Τελοσπάντων ας μην το συζητήσουμε αυτό.
Πάμε πίσω λοιπόν στην οικογένεια σου, στην οποία είχατε και δύο Δημάρχους….
Ναι, δύο προπαππούδες Δημάρχους. Ο Δημήτριος Πιερίδης και ο Ζήνων Πιερίδης.
Ως έφηβος μπόρεσες να σπουδάσεις κάτι που ήθελες ή το βάρος της ιστορίας της οικογένειας σου σε επηρέασε στην όποια απόφαση σου;
Νομίζω ότι κατέληξα σε κάτι που συνδύαζε το ενδιαφέρον για τα κοινά και την ιστορία που είναι κάτι που αγαπώ. Σπούδασα Πολιτικές επιστήμες και ιστορία.
Που;
Στην Αθήνα στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Που πρέπει να σου αναφέρω ότι όταν τελικά πήγα στο Πάντειο ανακάλυψα ότι ήταν συγγενής μου αυτός που έδωσε τα λεφτά για να χτιστεί το πανεπιστήμιο. Ήταν ο Γεώργιος Σ. Φραγκούδη. (Ήταν παντρεμένος με προγιαγια μου…)
Ακόμη κι εκεί που πήγες να σπουδάσεις βρήκες συγγενή σου…
Ναι! (Γέλια)
Νιώθεις περήφανος για την ιστορία της οικογένειας σου;
Ξέρεις, ακόμη και όταν πάω στη Βιέννη, στο Ιστορικό Μουσείο της Βιέννης, βλέπω το όνομα Ζήνων Πιερίδης…
Γιατί;
Είναι ένας από τους δωρητές των έργων του Μουσείου….οπόταν, ναι, νιώθω το βάρος της ιστορίας της οικογένειας μου. Δεν θα μπορούσε να ήταν αλλιώς…Διότι μπορεί οι προσωπικότητες αυτές για τις οποίες μιλάμε να «έφυγαν», αλλά τα έργα τους είναι εδώ.
Μετά τις σπουδές σου επέστρεψες στην Κύπρο και ξεκίνησες να εργάζεσαι στο Μουσείο Πιερίδη;
Κοίταξε, ήμουν μέσα στο Μουσείο και πριν τις σπουδές μου. Οπόταν θεωρώ πως ήταν προκαθορισμένη η πορεία μου…Ναι, με το που επέστρεψα ξεκίνησα δουλειά στο Μουσείο.
Ναι, αλλά στα 25 μας, όταν τελειώσουμε τις σπουδές μας, συνήθως αν μας έρθει κάτι που δεν το θέλουμε επαναστατούμε και λέμε «εγώ δεν το θέλω αυτό θα κάνω αυτό που ονειρεύομαι».
Ναι, εγώ ήθελα να εργαστώ στο Μουσείο, μεγάλωσα μέσα στο Μουσείο Πιερίδη, αλήθεια, νομίζω δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς. Και δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να κάνω οτιδήποτε άλλο από το να ασχολούμαι με τον πολιτισμό, με το Μουσείο μου και γενικά την τέχνη. Δεν υπάρχει κάτι πιο όμορφο από την τέχνη, ηρεμεί τη ψυχή σου.
Ο σπουδαίος Δημητράκης Πιερίδης ήταν μαζί σου, δίπλα σου, όταν ξεκίνησες να εργάζεσαι στο Μουσείο;
Ναι. Νομίζω πως είμαι από τους πολύ τυχερούς…Είχα την τύχη να έχω δίπλα μου τον Δημητράκη Πιερίδη, έναν άνθρωπο με σημαντική προσφορά, ιστορία, πολιτιστικές γνώσεις, είχα την τύχη να με εκπαιδεύσει ο ίδιος προσωπικά και να μου δείξει το μονοπάτι.
Ο Δημητράκης Πιερίδης έχει αναγνωριστεί και βραβευτεί από πολλές χώρες του εξωτερικού, όμως, προσωπικά, πιστεύω ότι η Λάρνακα δεν τον τίμησε όσο και όπως του αξίζει. Ποια η γνώμη σου;
Ναι, έχει τιμηθεί από πολλούς (γύρω στους δέκα) αρχηγούς κρατών. Παλαιότερα του είχε δοθεί το μετάλλιο της πόλης (Λάρνακας). Ούτε ο ίδιος έχει παράπονο, ούτε εγώ έχω να πω κάτι αρνητικό, αλλά, ναι, σίγουρα θα μπορούσε να υπάρχει μια μεγαλύτερη αναγνώριση από τις αρχές της πόλης.
Ξέρεις, θα σου πω κάτι γενικό, είναι καλά πιστεύω να γίνονται αναγνωρίσεις εν ζωή του ανθρώπου, να τις απολαμβάνει και ο ίδιος. Προσωπικά βρίσκω πως οι αναγνωρίσεις μετά θάνατον δεν έχουν αξία. Κάτι φιλολογικά μνημόσυνα κτλ δεν έχουν νόημα, σαν να δίνεις βραβείο σε κάποιον που πέθανε, αν δεν του το δώσεις όταν βρίσκεται εν ζωή, μετά δεν έχει νόημα. Έτσι τουλάχιστον το αντιλαμβάνομαι εγώ.
Όσον αφορά τον Δημητράκη Πιερίδη θέλω να πιστεύω και πραγματικά το πιστεύω, ότι η πόλη αναγνωρίζει την προσφορά του.
Αδιαμφισβήτητα, τουλάχιστον οι Λαρνακείς, ναι, το πιστεύω κι εγώ.
Όμως Γιώτα εγώ θα σου πω κάτι άλλο. Έχουν γίνει πολλές δωρεές από την οικογένεια Πιερίδη μέσα στη πόλη. Είχαμε ζητήσει να αναφέρεται κάπου εκεί που βρίσκονται οι δωρεές, το όνομα του δωρητή, ή πάνω στο κτήριο, ή οπουδήποτε, για να γνωρίζει ο κόσμος. Για την ιστορία. Να γνωρίζει ο κόσμος ότι το τάδε κτήριο, πάρκο, κτλ είναι δωρεά της οικογένειας Πιερίδη. Δεν ζητούμε ευχαριστώ, ούτε θα γίνει για εμάς αυτό, αλλά είναι σημαντικό οι αυριανές γενιές να γνωρίζουν την ιστορία της πόλης τους. Τα εγγόνια και δισέγγονα μου, δεν θα γνωρίζουν ότι το τάδε κτήριο ήταν δωρεά κάποιου πρόπαππου τους. Επίσης, με την κίνηση αυτή (να αναφέρονται τα ονόματα των δωρητών) δίνεται κίνητρο και για άλλους έχοντες να προβούν σε παρόμοιες πράξεις και να κάνουν δωρεές.
Η οικογένεια Πιερίδη όση σχεδόν κτηματική γη είχαν μέσα στην πόλη την έκανα δωρεές!
Δεν το ήξερα αυτό!
Και είσαι δημοσιογράφος της Λάρνακας. Βλέπεις τι εννοώ; Αν όμως υπήρχαν τα ονόματα κάπου γραμμένα όπου έχουν γίνει οι δωρεές, θα το ήξερες.
Ο Λουκής Πιερίδης έχει προσφέρει τη μισή γη στην οποία βρίσκεται σήμερα ο Δημοτικός Κήπος της πόλης μας. Είχαμε ζητήσει επανειλημμένα από Δημάρχους να γραφτεί κάπου ότι η Γη είναι δωρεά του Λουκή Πιερίδη.
Δυστυχώς, μέχρι σήμερα, τίποτα!
Είναι ντροπή για όλους μας αυτό. Είχαμε τα εγκαίνια του Δημοτικού Κήπου και κανένας μας δεν ήξερε πως η μισή γη είναι δωρεά του Λουκή Πιερίδη…
Ναι, ο Λουκής Πιερίδης ήταν μια σημαντική προσωπικότητα για τη Κύπρο ολόκληρη. O Λουκής έφερε τους Σουηδούς αρχαιολόγους στην Κύπρο.
Η οικογένεια Πιερίδη λάτρευαν την Λάρνακα και ήθελαν να αφήσουν εδώ στην πόλη που λάτρευαν κάτι. Νομίζω κυλάει στο αίμα μου, μέσα στο DNA μου, αυτή η λατρεία για τη πόλη μας.
Πες μου για την Περιφορά του Αγίου Λαζάρου….
Ο Ζήνωνας Πιερίδης ως Δήμαρχος ξεκίνησε την περιφορά του Αγίου Λαζάρου μέσα στη πόλη και πάντα περνούσε η περιφορά μπροστά από το σπίτι του (το σημερινό Μουσείο Πιερίδη) λόγω του ότι αυτός ξεκίνησε την Περιφορά. Κάτι το οποίο όμως κάποιος Δήμαρχος αποφάσισε να το σταματήσει επειδή «δεν βόλευε ο δρόμος».
Ναι αλλά η διαδρομή μπροστά από το σπίτι του γινόταν τιμής ένεκεν του Ζήνωνα Πιερίδη που αυτός είχε την ιδέα της Περιφοράς….
Ναι, και όμως! Προσπαθούμε εμείς να είμαστε θεματοφύλακες αυτής της ιστορίας.
Μα χρειάζεστε την στήριξη του Δήμου της πόλης….
Ναι….Ξέρεις, ευτυχώς υπάρχει ένα Ίδρυμα Φοίβου Σταυρίδη με τον αγαπημένο μου Ιωσήφ Χατζηκυριάκο, ο οποίος κάνει εξαιρετική δουλειά, ευτυχώς έχουμε μια καλή πολιτιστική υπηρεσία και γίνονται κάποιες προσπάθειες διατήρησης της ιστορίας της πόλης μας…..
Πήτερ, είσαι ένας άνθρωπος που δεν περιορίζεται στη θέση του Διευθυντή Μουσείου, αλλά είσαι αναμειγμένος στα κοινά. Μίλησε μας για την παράλληλη επιτροπή πολιτισμού στη Βουλή στην οποία εκλέγηκες Αναπληρωτής Πρόεδρος της Επιτροπής Πολιτιστικής Κληρονομιάς, της Βουλής Πολιτισμού.
Ο Πρόεδρος της Βουλής κ. Συλλούρης βάσει των Ευρωπαϊκών Οδηγιών δημιούργησε 4 παράλληλες βουλές, μια από αυτές είναι η παράλληλη βουλή πολιτισμού, για την οποία καλεστήκαν άνθρωποι που έχουν άμεση σχέση με τον πολιτισμό, ένας από αυτούς ήμουν κι εγώ όπου εκλέγηκα Αναπληρωτής Πρόεδρος της Επιτροπής Πολιτιστικής Κληρονομιάς, της Βουλής Πολιτισμού. Πρόεδρος είναι ο Σοφοκλής Φυττής (ήταν βουλευτής ΔΗΚΟ).
Να πούμε λίγα περισσότερα για τις παράλληλες βουλές;
Ο θεσμός της παράλληλης Βουλής για την Κοινωνία των Πολιτών αποτελείται από:
Την Βουλή για την Έρευνα, την Καινοτομία και την Ψηφιακή Διακυβέρνηση,
Την Βουλή για το Περιβάλλον, την Οικολογία-Αειφορία και την Υγεία,
Την Βουλή για τον Πολιτισμό
και τη Βουλή για την Κοινωνία των Πολιτών. Αποτελούνται από πολίτες που έχουν άμεση σχέση και τριβή με το θέμα της βουλής στην οποία έχουν ενταχθεί. Ξέρεις, είναι διαφορετικό ένας βουλευτής δικηγόρος να είναι στην επιτροπή πολιτισμού της βουλής από το να βρίσκεται στην επιτροπή πολιτισμού της βουλής ένας άνθρωπος που έχει άμεση σχέση και τριβή με τον πολιτισμό….
Πχ νομοθεσίες που θα «περνούν» από την παράλληλη βουλή θα μπορούν να προχωρήσουν στην κανονική βουλή για συζήτηση και έγκριση;
Ακριβώς! Αυτό το διάστημα μελετούμε και προωθούμε την δημιουργία του Υφυπουργείου Πολιτισμού, δημιουργία νομοθεσίας για την προστασία των Κύπριων Χειροτέχνων και για τη προστασία των Πνευματικών Δικαιωμάτων. Σκοπός μας να είμαστε η φωνή της κοινωνίας μέσα στη βουλή, στους πολιτικούς.
Εσένα ποια η σχέση σου με την πολιτική;
Έχω άποψη, παρακολουθώ τι γίνεται, έχω περάσει από διάφορα κόμματα. Πιστεύω πως πως ένας άνθρωπος δεν πρέπει να είναι ούτε απόλυτος, ούτε φανατισμένος. Να έχουμε τις απόψεις μας, αλλά να ξέρουμε να ακούμε και αν χρειαστεί να αλλάζουμε και θέση, αν τεκμηριωμένα δούμε κάτι άλλο. Όταν ο άλλος έρθει με επιχειρήματα και σου δείξει ποιο είναι το σωστό, πρέπει να έχεις το ανοικτό μυαλό να το δεχθείς και να το ακολουθήσεις.
Απεχθάνομαι τις ακραίες καταστάσεις και την στενομυαλιά.
Πρέπει να μάθουμε να ακούμε και να μιλάμε με τεκμήρια.
Τώρα ήρθαν στο μυαλό μου τα κυπριακά social media που ο καθένας μιλά με φανατισμό, με μηδέν τεκμήρια και μηδέν γνώσεις…
Αγαπώ τα social media, αλλά έχεις δίκαιο. Ο κάθε ευθυνόφοβος, δειλός, κακός, φανατισμένος, πίσω από ένα προφίλ έχει την άνεση να γράφει ότι του κατέβει στο κεφάλι και δυστυχώς κάποιες φορές να γίνεται και πιστευτός. Είναι δραματικό αυτό που συμβαίνει. Ακόμη και σε ιστορικά θέματα βλέπεις να γράφονται βλακείες πχ την τάδε πλατεία την έκτισε ο τάδε, να είναι εντελώς λάθος και από κάτω στα σχόλια να εκθειάζουν το άτομο που το έγραψε «μπράβο σου που το έγραψες» κτλ. Η κατάσταση έχει ξεφύγει, είναι τραγική…Πολλές φορές σκέφτομαι «τώρα αξίζει να μπω σε συζήτηση;» Να σου πω την αλήθεια όσες φορές μπήκα σε συζήτηση το μετάνιωσα μετά.
Γιατί;
Διότι αν θα μιλάς, καλά κάνεις να μιλάς με νούσιμους ανθρώπους και όχι με αυτούς που βγάζουν τα απωθημένα τους στα social media…Τελικά καταλήγουν να είναι όπως τον Τραμπ.. (Χαμογελά)
Φεύγουμε από τα Social media και πάμε πίσω στο Μουσείο….Τα τελευταία χρόνια το μουσείο έχει μια εξωστρέφεια, έχει ανοίξει τις πόρτες του, με εκδηλώσεις, δραστηριότητες, εργαστήρια σε συνεργασία με το Ίδρυμα Πολιτιστικής Δημιουργίας Λάρνακας. Αλήθεια, πως έγινε αυτή η εξωστρέφεια;
Βρίσκομαι στο Μουσείο τα τελευταία 20 χρόνια. Δεν ήταν πάντα έτσι, είναι γεγονός. Το Μουσείο πέρασε από πολλές φάσεις και αρνητικές και θετικές. Έχουμε την τύχη τώρα και με την στήριξη της Τράπεζας Κύπρου που ανέλαβε την οικονομική στήριξη του Μουσείου, (η οποία Τράπεζα Κύπρου διαθέτει και ένα πολύ δυνατό Πολιτιστικό Ίδρυμα στην Λευκωσία) να μπορούμε να κάνουμε περισσότερα, μας έλυσε λοιπόν τα χέρια και έχουμε μια ελευθερία κινήσεων. Το προηγούμενο καθεστώς μας είχε δεμένους και καταπιεσμένους και δεν μπορούσαμε να κάνουμε πολλά πράγματα. Αυτή ήταν η αντιμετώπιση μιας παλαιότερης τράπεζας, ας μην αναφέρουμε ποιας.
Σήμερα λοιπόν με τη στήριξη της Τράπεζας Κύπρου μπορούμε να είμαστε ανοικτοί σε προτάσεις, εκδηλώσεις, συνεργασίας και ναι, να είμαστε πιο εξωστρεφείς. Νιώθω τυχερός γιατί το όραμα που είχα όταν επέστρεψα από τις σπουδές μου ήταν αυτό. Και τώρα υλοποιείται.
Οργανωμένα εκπαιδευτικά προγράμματα, με σκοπό να ξεκινήσουμε από τα μικρά παιδιά του δημοτικού να τα φέρουμε κοντά στο Μουσείο μέσα από όμορφα διαδραστικά προγράμματα, να βάλουμε θετικά μέσα στο υποσυνείδητο των παιδιών το Μουσείο. Τους δείχνουμε τα αγάλματα και τους λέω «αυτός εδώ είναι πρόγονος σου» ακόμη και σε ξένα παιδιά τους δείχνω αγάλματα Ρωμαίων, Φοινίκων, Περσών, Αιγύπτιων κ.α και τους λέω «αυτός μπορεί να είναι δικός σου πρόγονος» και τότε τα παιδιά νιώθουν διαφορετικά για το Μουσείο, σαν να είναι κομμάτι τους.
Επίσης ξεκινήσαμε εκθέσεις με σύγχρονους καλλιτέχνες, με σκοπό όχι να κερδίσουμε κάτι, αλλά να προβάλουμε αξιόλογους νέους καλλιτέχνες.
Και επιπλέον ξεκινήσαμε να κάνουμε και διαλέξεις.
Οι Κήποι του Μουσείου;
Οι κήποι του Μουσείου ήταν ενασχόληση μου στην Καραντίνα (αγαπώ την κηπουρική). Σοβαρά όμως, οι κήποι του Μουσείου είναι διαθέσιμοι για ενοικίαση, πέρσι είχαμε το Scalifornia, βραδιές κινηματογράφου (θα ξεκινήσουμε πάλι με την Κινηματογραφική Λέσχη Λάρνακας στις 17 Ιουνίου), θεατρικές παραστάσεις, κ.α.
Δώσαμε την δυνατότητα σε όσους επιθυμούν (και αν η εκδήλωση τους συνάδει με το χώρο) να μπορούν να ενοικιάσουν τους Κήπους του Μουσείου. Αν βέβαια έρθει κάποιος με μια καλή ιδέα που προάγει τον πολιτισμό, θα το συζητήσω με το Συμβούλιο του Μουσείου και ίσως παραχωρήσουμε το χώρο δωρεάν.
Θέλω να τονίσω πως είμαστε ανοικτοί σε προτάσεις. Θέλουμε να έρχεται κόσμος, να είναι ζωντανό το Μουσείο μας.
Υπάρχει προβολή του Μουσείου Πιερίδη στο εξωτερικό από την ΕΤΑΠ και το Υφυπουργείο Τουρισμού;
Η ΕΤΑΠ μας προωθεί, έχουμε καλή σχέση με την Νανά Ασμένη, αλλά το Υφυπουργείο
δεν ξέρω, δεν μου ζητήθηκε κάποιο υλικό για προώθηση του Μουσείου στο
εξωτερικό. Να σου πω την αλήθεια δεν ξέρω καν αν προωθούν τους άλλους αρχαιολογικούς
χώρους της πόλης και μνημεία….
Η νέα σου σχέση με το θέατρο ΣΚΑΛΑ μετά τις τελευταίες εκλογές;
Είμαι μέσα στο Δ.Σ και είμαι οικονομικός επόπτης του Θεάτρου ΣΚΑΛΑ. Στο θέατρο ΣΚΑΛΑ με οδήγησε η αγάπη μου για αυτό. Ως γνωστό το θέατρο ΣΚΑΛΑ πέρασε πολύ δύσκολα, αλλά το χρειάζεται η Λάρνακα. Θέλουμε να περάσουμε σε μια νέα εποχή, να το αγκαλιάσει ο κόσμος. Ευχαριστούμε τον Δήμο Λάρνακας που βοήθησε σε μεγάλο βαθμό. Ακόμη υπάρχουν οικονομικά προβλήματα, αλλά παλεύουμε για μια νέα εποχή, για ένα καλύτερο αύριο. Οι Λαρνακείς είναι θεατρόφιλοι, σε αυτή την μεταβατική φάση που δουλεύουμε όλοι, ΔΣ και Διευθυντής, ελπίζουμε πως θα καταφέρουμε να φέρουμε τον κόσμο πίσω στο θέατρο και να ξεπεράσουμε τα διάφορα προβλήματα.
Πήτερ, θα σε ενδιέφερε να εμπλακείς στην πολιτική;
Αν με ρωτούσες πριν 15 χρόνια θα σου απαντούσα θετικά. Σήμερα έχω μια οικογένεια την οποία λατρεύω όσο δεν μπορεί κανείς να φανταστεί, την σύζυγο μου Άντρη και της δυο μου κόρες, Ευγενία και Εύα, και δεν θα μπορούσα να στερηθώ την οικογένεια μου για κανέναν και για τίποτα. Αντιλαμβάνεσαι ότι η πολιτική απαιτεί χρόνο και ενέργεια. Εγώ θέλω ο χρόνος και η ενέργεια μου να πηγαίνουν στην οικογένεια μου.
Αλλά θα σου πω και κάτι άλλο, πέρα από την παράλληλη βουλή είμαι αναμειγμένος σε άλλες επιτροπές και ομάδες φιλανθρωπικού και πολιτιστικού χαρακτήρα γιατί έχω την πεποίθηση ότι ο άνθρωπος όσο ζει πρέπει να προσφέρει. Θεωρώ λοιπόν πως όλα αυτά που κάνω είναι εξίσου σημαντικά για την κοινωνία, αν όχι και πιο σημαντικά, από την πολιτική.
Επίσης είμαι πολύ ειλικρινής άνθρωπος, ανοικτό βιβλίο και δεν μπορεί να καταλάβει το μυαλό μου πως μπορεί κάποιος να σου μιλά με σκοπό να σε εκμεταλλευτεί. Οπόταν δεν ξέρω αν θα μπορούσα καν να επιβιώσω στην πολιτική….
Σου έτυχε όμως να σε εκμεταλλευτούν ή να σε προδώσουν;
Ναι μου έτυχε και νομίζω με άλλαξε ως άνθρωπο. Τώρα είμαι πολύ προσεκτικός όσον αφορά το κομμάτι «φιλία». Μόνο δύο είναι οι πολύ καλοί μου φίλοι. Ο Ιωσήφ Χατζηκυριάκος που είναι και κουμπάρος μου και ο Δημήτρης Αληθεινός ο ζωγράφος.
Πως ένιωσες όταν αντιλήφθηκες την προδοσία και την εκμετάλλευση;
Σαν να μου είχαν κόψει ένα κομμάτι από τη ψυχή μου. Εγώ δίνω πολλές ευκαιρίες, είμαι ανεκτικός σε πολλά, αλλά αν έρθει εκείνη η στιγμή που θα κάνω το «κλικ», κόβω κάθε επαφή και το άτομο μπαίνει στη μαύρη βίβλο και μπαίνει ένα οριστικό Χ.
‘Ημουν πολλές φορές μόνος μου…Και στην Ελλάδα που σπούδαζα ήμουν μόνος μου 4 χρόνια….Εκτός από δυο συμμαθητές μου από το Λύκειο που κάναμε λίγη παρέα αν και ζούσαν σε άλλη περιοχή της Αθήνας, τον Μαρίνο Μυτίδη (μόλις χθες διορίστηκε Δικαστής) και τον Γιάννη Νούσιο.
Αυτή η μοναχικότητα ίσως να έχει σχέση με το γεγονός ότι είσαι μοναχοπαίδι;
Ναι, ίσως….
Κάνεις θυσίες για τους ανθρώπους που θεωρείς φίλους σου;
Γίνομαι χαλί να με πατήσουν…Το θέμα είναι ότι πολλές φορές έτυχε να θεωρήσω ανθρώπους φίλους μου, τελικά όμως ήταν απλώς γνωστοί…Η σύζυγος μου μου φωνάζει «μην αποκαλείς τον τάδε φίλο σου, είναι γνωστός σου»…..Πλέον έχω πολλούς γνωστούς και δύο φίλους.
Τι είναι για σένα ο αληθινός φίλος;
Είναι αυτός που σου επιτρέπει να είσαι 100% ο εαυτός σου όταν είσαι μαζί του. Καθημερινά φοράμε όλοι μάσκες, με τους φίλους μας πρέπει να έχουμε την πολυτέλεια να είμαστε απόλυτα ο εαυτός μας.
Νιώθεις ότι φορείς μάσκα καθημερινά;
Φυσικά! Για την ιστορία που κουβαλώ, για το όνομα, για την οικογένεια, για το επάγγελμα, αν και τσαλακώνομαι εύκολα, αλλά ναι, όλοι φοράμε μάσκες. Δεν σου κρύβω πως πολλές φορές ευχήθηκα να ζούσα κάπου που δεν θα με ήξερε κανείς.
Νιώθεις ότι αν κάνεις κάτι θα συζητηθεί το όνομα σου;
Μα συζητιέται πολλές φορές το όνομα μου χωρίς κανένα λόγο και αιτία και το μαθαίνω και λέω «μα γιατί ασχολούνται μαζί μου;»
Κρατάς κακία;
Κακία όχι, αλλά δεν ξεχνώ. Δεν ξεχνώ!
Αλήθεια ποιο είναι το δικό σου όνειρο και όραμα;
Να μεγαλώσω δύο καλές κορούδες (τις κόρες μου) που να είναι χρήσιμα άτομα στην κοινωνία, να είναι ευτυχισμένες και να μπορούν να επιβιώσουν. Από τη στιγμή που γεννήθηκε η πρώτη μου κόρη κατάλαβα πως ο σκοπός της ζωής μου δεν μπορεί να είναι τίποτα άλλο εκτός από αυτό και όταν γεννήθηκε και η δεύτερη ακριβώς το ίδιο.
Επίσης θα ήθελα να αφήσω κάτι πίσω μου, στην πόλη μου, πολιτιστικά.
Μακάρι να συνεχίσουμε να έχουμε καλούς Δημάρχους όπως τον φίλο τον Ανδρέα Βύρα που προσπαθεί για τη πόλη μας για ότι καλύτερο.
Η σύζυγος σου είναι εκπαιδευτικός, πως γνωριστήκατε;
Γνωριστήκαμε μέσα από τους ομίλους Ρόταρυ και Ρόταρακτ. Η σύζυγος μου έχει καταγωγή από την Μόρφου, η οικογένεια της είναι πρόσφυγες από τον Ποταμό του Κάμπου και ζουν τώρα στην Πάφο, ο πεθερός μου είναι κοινοτάρχης του Ποταμού του Κάμπου, ο Φειδίας Χαραλάμπους.
Τι σου αρέσει να κάνετε οικογενειακώς;
Να γυρίζουμε την Κύπρο όποτε έχουμε ευκαιρία. Η Κύπρος μας είναι πανέμορφη και έχει υπέροχα μέρη.
Να μιλήσουμε και λίγο για τη Λάρνακα του σήμερα….
Την Λάρνακα την έβαλαν κάποιοι στη θέση του φτωχού συγγενή και εδώ και χρόνια ακούει ψεύτικες υποσχέσεις. Κάποτε ήταν το διαμάντι της Κύπρου. Ήταν η πιο αναπτυγμένη πόλη, η πιο κοσμοπολίτικη.
Δυστυχώς η Λάρνακα έχει πληγεί από έξω και λίγο από εσωτερικά. Αρκετός κόσμος της Λάρνακας δεν επενδύει μέσα στη πόλη. Οι Σκαλιώτες λέμε ότι αγαπάμε τη Λάρνακα, αλλά πηγαίνουμε να φάμε στη Λεμεσό και να ψωνίσουμε από τη Λευκωσία. Αυτό πρέπει να αλλάξει και να στηρίξουμε τη πόλη μας.
Η ανάπτυξη της πόλης μας θα έρθει με τους ουρανοξύστες;
Σίγουρα όχι! Δεν λέω ότι είμαι κατά τον μεγάλων κτηρίων και των ουρανοξύστων, αλλά πρέπει να υπάρχει ένα μέτρο. Η Λάρνακα πρέπει να κρατήσει τον χαρακτήρα της. Να επενδύσει στον πολιτισμό της. Να τον Μάριο Διανέλλο που περνά τώρα στο απέναντι δρόμο και θέλω να το βάλεις στη συνέντευξη, υπέροχα μέρη σαν το Art Café 1900, όμορφα κτήρια (όσα ευτυχώς ακόμη δεν τα κατεδάφισαν) είναι πολιτισμός και ξέρεις, ο πολιτισμός είναι πάντα ανάπτυξη.
Εκεί που είναι το Μουσείο Πιερίδη θεωρώ πως είναι μια πολιτιστική γειτονιά. Ξεκινάμε: Μουσείο Πιερίδη, απέναντι η Παλιά Λέσχη που αναπαλαιώνεται και ελπίζουμε ότι θα έχει πολιτιστικό χαρακτήρα και δεν θα το κάνουν γραφεία, δίπλα το Ίδρυμα Φοίβου Σταυρίδη, πιο κάτω η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, απέναντι ο ΚΟΤ, πιο κάτω οι πολιτιστικές υπηρεσίες του Δήμου, το Μουσείο του Αρχείου της πόλης, και ναι και το πανέμορφο Art Cafe 1900 είναι μέρος της πολιτιστικής αυτής γειτονιάς.
Τώρα να πούμε τα αρνητικά της γειτονιάς αυτής; Ένα ΡΕΞ ερείπιο, εγκαταλελειμμένο, το οποίο θα μπορούσε να γίνει πινακοθήκη (το έχει πει ο κύριος Δημητράκης Πιερίδης αυτό), το ΤΑΞΙ ΜΑΚΡΗΣ που βρίσκεται σε ένα σιδερένιο υποστατικό, μια παραφωνία δίπλα από το τουριστικό ατραξιόν των Φοινικούων, μέσα σε αυτή την πολιτιστική γειτονιά που έχω αναφέρει! Κάποιοι Δημοτικοί Σύμβουλοι μου είπαν «είναι προσωρινό» και όλοι ξέρουμε πως «ουδέν μονιμότερο του προσωρινού». Σκεφτείτε στο Καθεδρικό του Αγίου Στεφάνου στην Βιέννη να υπήρχε δίπλα ένα container ως γραφείο Τάξι! Κωμικοτραγικό!
Να πούμε λίγα λόγια για την ιδέα σου που σε συνεργασία με τον ΟΝΕΚ και την βοήθεια της Έλενας Καλλή και του Δήμου Λάρνακας θα υλοποιηθεί;
Ναι, είχα ανέκαθεν καημό να κάνουμε μια μακέτα του παλιού λιμανιού της πόλης μας και το είχαμε συζητήσει με την Έλενα Καλλή. Αυτό το όραμα λοιπόν θα πραγματοποιηθεί. Θα δημιουργηθεί σε τρισδιάστατη μορφή η αναπαράσταση του αρχαίου λιμανιού με τις ράμπες, τα καράβια, σύντομα μάλιστα θα είμαστε έτοιμοι να το παρουσιάσουμε. Αυτό θα δίνει την δυνατότητα ψηφιακά ακόμη και μέσα από 3D να βλέπεις πως ήταν διαμορφωμένο το παλιό λιμάνι, θα υπάρχει μουσική υπόκρουση της εποχής, θα είναι κάτι πραγματικά εξαιρετικό.
Αυτό γίνεται με τη στήριξη του Οργανισμού Νεολαίας, της Εταιρείας Τουριστικής Ανάπτυξης Λάρνακας (ΕΤΑΠ Λάρνακας) του Τμήματος Αρχαιοτήτων, του Υφυπουργείου Τουρισμού και του Δήμου Λάρνακας.
Ανυπομονώ να το δει ο κόσμος.
Τέλος, Πήτερ, ποιο το όραμα σου για τη Λάρνακα;
Η Λάρνακα έχει την δυνατότητα να είναι το πολιτιστικό κέντρο της Κύπρου. Ακόμη και με θρησκευτικά μνημεία είναι γεμάτη η πόλη, έχουμε τον Τεκκέ, την Καθολική Εκκλησία, έχουμε τον αρχαίο ναό του Αγίου Λαζάρου, έχουμε την Αρμενική Εκκλησία, επιπλέον έχουμε το Μεσαιωνικό Κάστρο, το αρχαίο λιμάνι, τις Καμάρες και πολλά άλλα πολιτιστικά αξιοθέατα. Γι αυτό επιμένω ότι πρέπει να επενδύσουμε ως πόλη στον πολιτισμό.
Η Λάρνακα βρίσκει σιγά σιγά την αξιοπρέπεια της, πρέπει να σταθεί στα πόδια της και να ξαναποκτήσει τον χαρακτήρα της.
Έχουμε μια ιστορία τεσσάρων χιλιάδων χρόνων, πρέπει να επενδύσουμε σωστά στη πόλη μας και σήμερα χρειαζόμαστε ένα νέο Branding για τη Λάρνακα μας.
Πριν κλείσουμε να σου πω ότι ένα άλλο όραμα μου είναι να ξαναγαπήσει ο Σκαλιώτης τη θάλασσα και να ξαναποκτήσει την επαφή μαζί της. Η θάλασσα μας είναι ένας θησαυρός για τη πόλη μας!
