SkalaTimes
Μια φορά και ένα καιρό υπήρχε ένα νησί στο οποίο ζούσαν όλα τα συναισθήματα.
Μια μέρα έμαθαν ότι το νησί θα βούλιαζε και έτσι όλοι επισκεύασαν τις βάρκες τους για να φύγουν.
Η Αγάπη ήταν η μόνη που είχε μείνει πίσω. Ήθελε να αντέξει μέχρι την τελευταία στιγμή.
Όταν το νησί άρχισε να βυθίζεται, η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια.
Βλέπει τον Πλούτο να περνάει μπροστά της με μια λαμπρή θαλαμηγό. Η Αγάπη τον ρωτάει «Πλούτε μπορείς να με πάρεις μαζί σου;» «Όχι δεν μπορώ» απάντησε ο Πλούτος. «Έχω ασήμι και χρυσάφι στο σκάφος μου και δεν υπάρχει χώρος για σένα».
Η Αγάπη τότε σκέφτηκε να ζητήσει βοήθεια από την Αλαζονεία, που επίσης περνούσε μπροστά της με ένα φανταχτερό σκάφος. «Σε παρακαλώ βοήθησε με» είπε η Αγάπη. «Δεν μπορώ να σε βοηθήσω Αγάπη, είσαι μούσκεμα και θα μου χαλάσεις το όμορφο σκάφος μου» απάντησε η Αλαζονεία.
Η Λύπη ήταν πιο πέρα και έτσι η Αγάπη στράφηκε σε αυτή. «Λύπη άφησε με να έρθω μαζί σου» την παρακάλεσε. «Ω Αγάπη, είμαι τόσο λυπημένη που θέλω να μείνω μόνη μου, είπε η Λύπη».
Η Ευτυχία πέρασε μπροστά από την Αγάπη αλλά ούτε που της έδωσε σημασία. Ήταν τόσο ευτυχισμένη που ούτε άκουσε που της ζητούσε βοήθεια.
Ξαφνικά, ακούστηκε μια φωνή. «Αγάπη, έλα προς τα εδώ θα σε πάρω εγώ μαζί μου». Ήταν ένας ηλικιωμένος κύριος που η Αγάπη δεν τον γνώριζε, αλλά ήταν γεμάτη από ευγνωμοσύνη που ξέχασε να ρωτήσει το όνομα του. Όταν έφτασαν στην στεριά, ο κύριος έφυγε και πήρε τον δρόμο του.
Η Αγάπη γνωρίζοντας πόσα χρωστούσε στον κύριο που την βοήθησε ρώτησε την Γνώση. “Γνώση ποιος με βοήθησε;”
“Ο Χρόνος” της απάντησε η Γνώση.
“Ο Χρόνος; Γιατί με βοήθησε ο Χρόνος;”
Τότε η Γνώση χαμογέλασε και με βαθιά σοφία της είπε: “Μόνο ο Χρόνος μπορεί να καταλάβει πόσο μεγάλη σημασία έχει η Αγάπη”.
(Το είδαμε κάπου γραμμένο…..Πάντα επίκαιρο!)
