Ο Μάνος (Εμμανουήλ) Χατζιδάκις γεννήθηκε στην Ξάνθη, στις 23 Οκτωβρίου 1925 και πέθανε στην Αθήνα σαν σήμερα, στις 15 Ιουνίου, το 1994.
Ήταν κορυφαίος Έλληνας συνθέτης και ποιητής.
Θεωρείται ο πρώτος που συνέδεσε με το έργο του, θεωρητικό και συνθετικό, τη λόγια μουσική με τη λαϊκή μουσική παράδοση.
Πολλά από τα εκατοντάδες έργα του αναγνωρίζονται σήμερα ως κλασικά.
Έγραψε μουσική για τον κινηματογράφο, συνεργάστηκες με μερικούς από τους
σπουδαιότερους καλλιτέχνες και ποιητές, έγινε παγκόσμια διάσημος με “Τα
παιδιά του Πειραιά”, πήρε στην Ελλάδα το δεύτερο όσκαρ με τα παιδιά του
Πειραιά, δεκαπέντε χρόνια μετά την Κατίνα Παξινού και το δικό της Όσκαρ για την
ερμηνεία της στην ταινία “Για Ποιον Χτυπά η Καμπάνα”.
Το τραγούδι του Μάνου Χατζιδάκι για το Ποτέ την Κυριακή του Ζυλ Ντασέν, που
έκανε το γύρο του κόσμου, επικράτησε των άλλων υποψηφιοτήτων, προσφέροντας στον
Έλληνα δημιουργό μία διεθνή διάκριση.
Το 1966 ο Μάνος Χατζιδάκις επισκέπτηκε τη Νέα Υόρκη των ΗΠΑ για να
ανεβάσει στο Broadway με τον Ζυλ Ντασέν και τη Μελίνα Μερκούρη τη θεατρική
διασκευή του “Ποτέ την Κυριακή” με τον τίτλο “Illya Darling”.
Κατά την παραμονή του στην Αμερική έρχεται σε επαφή με την ποπ και ροκ
αμερικανική μουσική σκηνή, γεγονός που είχε σαν αποτέλεσμα την ηχογράφηση του
κύκλου τραγουδιών “Reflections” σε συνεργασία με το συγκρότημα “New York Rock
and Roll Ensemble”, ενώ ηχογράφησε και “Το Χαμόγελο της Τζοκόντας” στην
-πασίγνωστη πλέον- συμφωνική του μορφή. Παράλληλα συνέχισε τη συνεργασία με τα
μπαλέτα του 20ού Αιώνα στις Βρυξέλλες, όπου διεύθυνε έργα δικά του ή άλλων
συνθετών. Άλλα σημαντικά έργα της περιόδου είναι η μουσική για την ταινία
“Blue” (1958) του Silvio Narizzano, η “Ρυθμολογία” (έργο για πιάνο) και η
“Αμοργός” (1970), πάνω στο εμβληματικό ποίημα του ποιητή Νίκου Γκάτσου, έργο το
οποίο ο συνθέτης άφησε ημιτελές.
Οι μουσικές του Χατζιδάκι παραμένουν αθάνατες να εμπνέουν,να εμψυχώνουν, να γεννούν συναισθήματα και να επιβεβαιώνουν πως η τέχνη είναι μια μαγική δύναμη που δεν τελειώνει ακόμη και όταν ο σπουδαίος δημιουργός φύγει….
