Του Δρ. Βασίλη Μαύρου
(Ο Δρ. Βασίλης Μαύρου είναι Πρόεδρος του Συνδέσμου Αμμοχώστου ΗΒ)
Ο Άντρος Παυλίδης, ο οποίος έχει την εντύπωση ότι είναι κορυφαίος δημοσιογράφος, στο άρθρο του με τίτλο «Το έπος της Αμμοχώστου», που δημοσιεύτηκε στον «ΠΟΛΙΤΗ» της Κυριακής 21/6/20, παίρνει το δικαίωμα με τον μανδύα χιλίων πιθήκων όχι μόνο να κατηγορήσει τον πληθυσμό της Αμμοχώστου για εγκληματική προδοσία και για εγκατάλειψη της πόλης του, αλλά, επίσης, να πει ότι ήταν οι ίδιοι οι κάτοικοι υπαίτιοι της κατάληψής της από τον Τούρκο εισβολέα!
Ταυτόχρονα, προβάλλει τον εαυτό του, σαν ήρωα δημοσιογράφο που αψήφησε τους θανάσιμους κινδύνους του τούρκικου στρατού κατοχής και γύριζε στην πόλη αψηφώντας κινδύνους και ότι το μόνο πράγμα που άκουσε ήταν το ρίξιμο μίας και μοναδικής σφαίρας (!!!) από τα τείχη της παλιάς πόλης της Αμμοχώστου.
Ενώ στην πραγματικότητα γινόταν χαλασμός κόσμου από τον ανελέητο βομβαρδισμό των αεροπλάνων και πυροβόλων όπλων, συμπεριλαμβανομένων και τεθωρακισμένων τουρκικών στρατιωτικών οχημάτων.
Δυστυχώς, εμείς οι πρόσφυγες έχουμε υποστεί τα πάνδεινα από το αποτέλεσμα της προδοσίας του ξενοκίνητου πραξικοπήματος και της τούρκικης ιμπεριαλιστικής εισβολής του 1974.
Χάσαμε τα πάντα! Τον τόπο που γεννηθήκαμε, το βιός μας, τους ανθρώπους που αγαπάμε, που σκορπίστηκαν παντού, όχι μόνο στην ελεύθερη Κύπρο αλλά και στο εξωτερικό.
Τα παλληκάρια, οι εθνοφρουροί μας, οι έφεδροι και οι εθελοντές μας, όλοι αγωνίστηκαν και πάρα πολλοί έπεσαν στο βωμό της ελευθερίας για εμάς και για ολόκληρη την Κύπρο. Και αρκετοί άλλοι υπέφεραν τα μέγιστα στα χέρια του κατακτητή και πολλοί άλλοι δε ακόμη αγνοούνται.
Οι αθάνατοι ήρωες της πόλης και της επαρχίας Αμμοχώστου, όπως ο Τάσος Μάρκου και πολλοί άλλοι, έδωσαν ότι πολυτιμότερο είχαν, την ίδια τους την ζωή για την δική μας ελευθερία.
Δυστυχώς ο Άντρος Παυλίδης μόνο την τουρκική προπαγάνδα μπορεί να εξυπηρετήσει με το να λέει, οδυνηρές για εμάς, προκλητικές ανοησίες και ανυπόστατους αναληθείς ισχυρισμούς, ότι δεν υπήρχε κίνδυνος από τον Τούρκικο στρατό και ότι, τάχα, οι κάτοικοι Αμμοχώστου δεν έπρεπε να φύγουν από την πόλη και ότι φοβήθηκαν και το ‘έσκασαν’ (!).
Ο Άντρος Παυλίδης γνώριζε πολύ καλά ότι το κατειλημμένο από τους πραξικοπηματίες κρατικό κανάλι του ΡΙΚ, στο οποίο δούλευε, κάλεσε τους Βαρωσιώτες να πάνε πίσω στα σπίτια τους από την ίδια ημέρα που καταλήφθηκε η πόλη. Πάρα πολλοί επέστρεψαν, όμως οι Τούρκοι εισβολείς άλλους σκότωσαν, άλλους βίασαν και άλλους βασάνισαν με τον πιο απάνθρωπο τρόπο.
Δεν ήταν μια ‘ειρηνευτική επιχείρηση’, όπως υπαινίσσεται ο κύριος Άντρος Παυλίδης, αλλά μια στρατιωτική επίθεση που απώτερο σκοπό είχε να σκοτώσει, να βασανίσει, να βιάσει. Επίσης να κάψει να λεηλατήσει και να καταστρέψει τις περιουσίες μας. Απώτερος σκοπός ήταν να κατακτήσει ολόκληρη την πόλη του Ευαγόρα.
Ο Άντρος Παυλίδης δεν θεώρησε σωστό να αναφερθεί στην προδοσία και την συνομωσία εις βάρος της πατρίδας μας. Στην δεύτερη φάση της Τουρκικής εισβολής δόθηκε η διαταγή στην Εθνική Φρουρά όπως οπισθοχωρήσει άμεσα κατά την προέλαση του Τουρκικού στρατού στην Αμμόχωστο.
Ήταν ολοφάνερο ότι οι εντολές εξυπηρετούσαν τα ιμπεριαλιστικά τουρκικά σχέδια και αυτά των πατρώνων τους ΑγγλοΑμερικάνων, που συμμετείχαν σε αυτή την συνομωσία.
Οι Βαρωσιώτες και οι υπόλοιποι πρόσφυγες διαβάζουν με αποτροπιασμό και αισθήματα αγανάκτησης την θρασύτατη απόπειρα του κυρίου Παυλίδη να κατηγορήσει και να καταδικάσει τους κατοίκους της Αμμοχώστου για την εγκατάλειψη της πόλης τους!
Για αυτές τις αισχρές και άδικες κατηγορίες που αποτυπώνει ο Άντρος Παυλίδης, θα έπρεπε να νοιώθει μόνο ντροπή. Διότι φέρνουν στις μνήμες των Βαρωσιωτών και όλων των προσφύγων μνήμες ανοικτών πληγών που ακόμη αιμορραγούν. Και αυτές οι κατηγορίες δεν είναι τίποτε άλλο παρά ασέλγεια στις δικές μας τις πληγές.
Οι Βαρωσιώτες κρατούν άσβεστη την λαμπάδα της εθνικής μνήμης, της προδοσίας, της αιματοχυσίας, της προσφυγιάς και του ξεριζωμού.
Κρατάνε ανεξίτηλη την φλόγα στο αναμμένο καντήλι των νεκρών μας, των ηρώων μας, που υπερασπίστηκαν τις Θερμοπύλες της πατρίδας μας και έδωσαν και την τελευταία ρανίδα του αίματος τους για την δική μας ελευθερία.
Και η πόλης της Αμμοχώστου και όλα τα κατεχόμενα εδάφη μας ζητούν απεγνωσμένα την απελευθέρωσή τους από τον Τούρκικο ζυγό.
Εμείς ως Σύνδεσμος Αμμοχώστου ΗΒ στέλνουμε ένα μήνυμα και ταυτόχρονα μια υπόσχεση.
Όλοι εμείς οι Βαρωσιώτες δεν υποστέλλουμε την σημαία της επιστροφής στην πόλη μας.
Θα αγωνιζόμαστε μέχρι ο ήλιος της λευτεριάς και της δικαιοσύνης να ανατείλει στην πόλη μας και σε όλα τα κατεχόμενα εδάφη μας.
…
