Έφυγε σήμερα, σε ηλικία 92 χρόνων, ο Παπαλάζαρος Νεοφύτου, πατέρας εννιά παιδιών, δυο από τα οποία πέθαναν στον αγώνα για τη δημοκρατία και την ελευθερία της Κύπρου: Ο 17χρονος Κυριάκος δολοφονήθηκε από την ΕΟΚΑ Β την 1η Ιουλίου 1973, στον περίβολο της Ιεράς Μητρόπολης Πάφου και ο Σωτήρης σκοτώθηκε κατά την τουρκική εισβολή, στις 20 Ιουλίου 1974.
Τον Νοέμβρη του 2018 ο Παπαλάζαρος Νεοφύτου έχασε τη σύζυγο του Αγαθονίκη.
Η κόρη του, Μαρία Παπαλαζάρου, συνάδελφος δημοσιογράφος, έγραψε στον προσωπικό της λογαριασμό στο Facebook:
«Ράσο ακηλίδωτο. Όνομα ακέραιο. Μνήμη αγαθή». Αυτή την κληρονομιά μας αφήνεις ακριβέ μας πατέρα. Παπαλάζαρε μας στο καλό. Σε περιμένει η πολυαγαπημένη παπαδιά μας, σε καρτερούν ο Κυριάκος μας και ο Σωτήρης μας που τόσο σε στερήθηκαν και τους στερήθηκες. Στο καλό αγαπημένε μας πατέρα.
Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αρκετός κόσμος αποχαιρέτησε «τον Παπαλάζαρο της δικαιοσύνης, της αλήθειας και της αλληλεγγύης», τον πατέρα των δύο ηρώων:
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΥΚΟΥΜΑΣ
Για ολόκληρη την κυπριακή Αριστερά ο Παπαλάζαρος ήταν και θα είναι η εμβληματική ιερή μορφή της Ιστορίας μας, της θυσίας και της καθαγιασμένης μνήμης. Ήταν και θα είναι η τιμή της κυπριακής Αριστεράς. Γνήσιος άνθρωπος του λαού. Ζώσα Ιστορία και μνήμη. Σύμβολο και έμβλημα της κυπριακής τραγωδίας.
Όταν ο Παπαλάζαρος έλεγε από το βήμα της αντικατοχικής διαδήλωσης του ΑΚΕΛ «η Ιστορία αυτού του τόπου έχει γραφτεί με το αίμα των παιδιών μας», η φωνή του δονούσε τους παρόντες, τους απόντες, τους ζωντανούς και τους νεκρούς. Τα νεκροταφεία, τους τάφους, τις φωτογραφίες των αγνοούμενων, τους προσφυγικούς συνοικισμούς. Γιατί κάθε του λέξη, ήταν η αλήθεια. Η άγραφτη Ιστορία της Κύπρου. Ο ένας του γιος, ο Κυριάκος, δολοφονημένος μέσα στη Μητρόπολη Πάφου από μέλος της ΕΟΚΑ Β΄ την 1η Ιουλίου 1973, ο οποίος του έβαλε το όπλο στο στόμα και πυροβόλησε. Ουδέποτε δικάστηκε και ουδέποτε κατηγορήθηκε για το έγκλημα του, αντίθετα αφυπηρέτησε ως αστυνομικός και ο φάκελος της δολοφονίας χάθηκε. Παρά τους αγώνες του Παπαλάζαρου για δικαιοσύνη, η δολοφονία του Κυριάκου έμεινε ακόμα ένα ατιμώρητο έγκλημα, όπως αλλωστε ολόκληρο το έγκλημα του 1974. Ο άλλος του γιος, ο Σωτήρης, ΕΔΟΝίτης, φοιτητής στη Σοβιετική Ένωση που το καλοκαίρι του 1974 βρισκόταν στην Κύπρο, αντιστάθηκε ένοπλα στο πραξικόπημα και με την εκδήλωση της τουρκικής εισβολής κατατάχθηκε στην Εθνική Φρουρά για να πολεμήσει τον Αττίλα. Έφυγε με τα τελευταία του λόγια, «διψώ και πονώ». Η συγκλονιστική πραότητα με την οποία ο Παπαλάζαρος μιλούσε καθαρά, ατόφια λαϊκά για τη θυσία των δυο παιδιών του και η ηχηρή απαίτηση για δικαίωση -έτοιμος να συγχωρέσει αν μετανοήσουν οι εγκληματίες- είναι συμπυκνωμένη παρακαταθήκη στον αγώνα να μην σβηστεί η μνήμη και η αλήθεια.
Άνθρωπος του λαού και του θεού, που όχι μόνο δεν έβλεπε αντίφαση ανάμεσα στη ιεροσύνη του και την ιδεολογία του, αλλά όπως έλεγε «Μάλλον οι εννοιες συνταυτίζονται. Τούτα τα χρόνια εν ειδα τίποτε δυσκολία γιατί είμαι ιερέας τζαι είμαι τζαι αριστερός.» Και τις μέρες που διαλυόταν η Σοβιετική Ένωση, από τηλεοράσεως δήλωνε ότι «αν δεν ήταν η Σοβιετική Ένωση ο κόσμος ούλλος σήμερα ήταν νάταν κάτω από τη μπότα του χιτλεροφασισμού» και όταν ερωτάται αν εξακολουθεί να είναι κομμουνιστής απαντά λιτά «Μάλιστα» και μιλά για τη φτώχεια, για τους εργάτες που δουλέφκουν που το γέννημα ως το βούττημα του ήλιου, για το μεροκάματο, για τους νηστικούς τζαι τους αλυπόλυτους, που «έμπηκε μισταρκός». Το χέρι του Παπαλάζαρου έσκυβαν και το φιλούσαν και οι άθεοι.
Αν κάποτε η Ιστορία της Κύπρου γραφτεί αληθινά, ο Παπαλάζαρος θα είναι ένα κεφάλαιο μόνος του.
ΜΑΡΙΟΣ ΚΟΥΚΟΥΜΑΣ
Ο Παπαλάζαρος Έφυεν!
μεσ’ τες παλάμες του, η Ιστορία της Κύπρου μας, τζαι μες την καρκίαν του, ο πόνος μια ολόκληρης γενίας…,τα λία που μας εμέιναν Ιερά μες τούντον τόπο. Στο καλό…
ΤΑΣΟΣ ΚΩΣΤΕΑΣ
Στο καλό Παπαλάζαρε. Μεγάλωσες γενιές και γενιές με τις αρχές τις δικαιοσύνης, της αλήθειας, της αλληλεγγύης. Όλα όσα σου στέρησαν από την ζωή. Τίποτε δεν πάει χαμένο. Οι Παπαλάζαροι θα φέγγουν πιον από ψηλά. Να γλεπουν την Κύπρο να μην παραστρατά.
ΜΑΡΙΝΑ ΣΑΒΒΑ
«Είπε μου ο Τορναρίτης που ήταν τότε γενικός εισαγγελέας ότι δεν μπορούσε να κάμει τίποτε για τη δολοφονία του Κυριακου μου γιατί τον φάκελο της υπόθεσης εκάψαν τον στην Πάφο. Αλλά είπε μου αν ήθελα να αγκαλέσω τη Μητρόπολη της Πάφου, είπε μου ήταν να πιάσω πολλές χιλιάδες λίρες. Μα εγώ είπα του: «Εν θέλω με τες λίρες τους με τίποτε άλλο, εγώ θέλω ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ!»
Καλό Ταξίδι Παπαλάζαρε.
Θα συνεχίσουμε.
