Γράφει η Μαίριλυν Ζαννέτου
Εκπαιδευτικός / Συγγραφέας
Να ΄σαι ευγενική, είπε.
Δεν ανοίγω σ΄όποιον κι όποιον.
Έπαιζε σ’ επανάληψη ο δίσκος.
Ελαφρώς οδυνηρή επανάληψη.
Κι έξω τα διαβατάρικα πουλιά επιβεβαίωναν το μέλλον.
Τα μπαρ, αμέριμνα να επιτρέπουν αυστηρά την είσοδο.
Θάνατος στον Καιάδα και στην ασχήμια.
Πάλι και πάλι και πάλι.
Να είσαι τρυφερή, είπε εκείνος.
«Δεν λένε τέτοια πράγματα οι άντρες» ψέλλισε εκείνη.
«Μα πώς πρέπει να είναι άραγε οι άντρες;»
Τα μπαρ γελούσαν σαρδόνια
κι η ευθραυστότητα ψυχής του άντρα,
η πιο οξύμωρη ψηφίδα στον χωροχρόνο.
