Πολιτικά Θύματα

Γράφει ο Γιώργος Θεοδοσίου
(Πτυχιούχος Δημοσιογράφος και ερευνητής)

Σε μια πολιτισμένη κοινωνία οι πολίτες επιλέγοντας μια πολιτική προσωπικότητα, ευελπιστούν ότι μέσω των ορθολογικών χειρισμών της, θα συμβάλει στην ομαλότερη, και δικαιότερη λειτουργία του κράτους. Εξαλείφοντας φαινόμενα βίας, πολιτικών σκοπιμοτήτων, διαφθοράς, κοινωνικού ρατσισμού, και καταπάτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων…

Τι γίνεται όμως όταν ένας πολιτικός εκμεταλλεύεται την εμπιστοσύνη που του έχει επίδειξη ο λαός και ενεργεί αυτόβουλα χωρίς να λογαριάζει ότι οι τακτικές και οι πολιτικές που εφαρμόζει, και χαράζει μαζί με τους συνεργάτες του στρέφονται κατά της ευημερίας του λαού που τον επέλεξε; Δεν θυματοποιοί  κατ’ αυτό το τρόπο μεγάλες ομάδες πληθυσμού;

Μέσα στα πλαίσια λοιπόν  αυτής της θεματικής ενότητας θα επιδιώξουμε ν’ αναδείξουμε πως προκύπτουν τα πολιτικά θύματα;

ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΘΥΜΑΤΑ

ΟΡΙΣΜΟΣ

Η θυματοποίηση ατόμων εξαιτίας πολιτικών ατασθαλιών αποτελούσε πάντοτε  μια οφθαλμοφανή πραγματικότητα. Τόσο σε εθνικό επίπεδο, όσο και σε διεθνές επίπεδο. Τα οικονομικά συμφέροντα, οι πολιτικές σκοπιμότητες, καθώς και οι πελατειακές σχέσεις που αναπτύσσονται ανάμεσα στους πολιτικούς, και την ανώτερη κοινωνικοοικονομική τάξη έχουν διογκώσει στο ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο το ποσοστό των ατόμων (θυμάτων) από πολιτικά λάθη.

Άρα, η πολιτική θυματοποίηση θα μπορούσε να πει κανείς είναι το συνοθύλευμα της πολιτισμικής υπανάπτυξης, και της επικρατούσας κοινωνικής λειτουργίας. Δηλαδή, αναλόγως του μορφωτικού επιπέδου του πληθυσμού μιας χώρας. Αναλαμβάνεται και η εξουσία αυτής από την αντίστοιχη ηγεσία. Φυσικά αυτό σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπει στους τελευταίους να εξαθλιώνουν τον λαό με τις βασανιστικές τους πολιτικές.

ΕΙΔΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ 

• Θύματα Αναξιοκρατίας.
• Θύματα Αναξιοκρατίας εντός του εργασιακού πλαισίου.
• Θύματα πολιτικού ρατσισμού.
• Θύματα πολιτικού φανατισμού.
• Θύματα προβεβλημένων πολιτικών αντιπαραθέσεων από πλευράς των Μ.Μ.Ε.
• Θύματα αλληλοεξυπηρέτησης και αλληλοκάλυψης, συμφερόντων μεταξύ της πολιτικής, και της οικονομικής ελίτ.
• Θύματα διεθνών σκοπιμοτήτων ,και γεωστρατηγικών συμφερόντων.
• Θύματα σκληρών δικτατορικών πολιτικών θέσεων.
• Θύματα οργανώσεων που εναντιώνονται σε δυνάμεις εξουσίας.

ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΠΕΞΗΓΗΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΦΟΡΑ

Θύματα  Αναξιοκρατίας

Είναι τα άτομα τα οποία μπορεί να μην πρόσκεινται σε κανένα οργανωμένο πολιτικό σύνολο, ή αν ανήκουν κάπου δεν το εκδηλώνουν. Συνήθως στις πλείστες περιπτώσεις τα άτομα αυτά είναι προσοντούχα, ικανά, και άξια να πληρώσουν μια θέση στο δημόσιο, ευρύτερο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Όμως, λόγω του πράου, ευσυνείδητου ,και αξιοκρατικού τους χαρακτήρα  παραμένουν απ’ έξω, διότι τα πολιτικά κόμματα ενεργούν υπογείως με σκοπό να βολέψουν ενεργά  άτομα που ανήκουν στις δικές τους τάξεις. Και ας μην έχουν τις περισσότερες φορές, το σθένος ,την ποιότητα, και την γνώση να υποστηρίξουν αυτές τις θέσεις. Συνεπώς, αυτό έχει ως αποτέλεσμα την θυματοποίηση των εν-γράμματων,μη πολιτικοποιημένων, και ορεξάτων να προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο ατόμων.

Θύματα αναξιοκρατίας εντός του εργασιακού πλαισίου

Αυτή η κατηγορία αφορά περισσότερο τους εργαζόμενους στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα και λιγότερο όλους όσους εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα. Ουσιαστικά εδώ συμβαίνει το εξής άσχημο και άδικο… Άτομα που επιδεικνύουν απίστευτο ζήλο στην δουλειά τους. Διαθέτουν βάθος γνώσεων. Είναι παραγωγικά στο ακέραιο, και δεν αδιαφορούν καθόλου ως προς την τέλεση της εργασίας τους δυστυχώς περιθωριοποιούνται και τυγχάνουν αναξιοκρατικής αντιμετώπισης από ανωτέρους τους. Τόσο  σε θέματα προαγωγών. Όσο και σε θέματα εργασιακής εκτίμησης.
Οι συγκεκριμένοι προϊστάμενοι συμβάλουν στην προώθηση εκείνων των ατόμων τα οποία ανήκουν στον ίδιο πολιτικό χώρο μ’ αυτούς. Εκτελώντας βασικά τις εντολές τις ανώτερης ηγεσίας της παράταξης που εκπροσωπούν η οποία επιδιώκει μέσω αυτής της στρατηγικής  να κρατήσει τον έλεγχο μιας υπηρεσίας ή να τον ανακτήσει.
Ωστόσο, όσον αφορά αυτή την κατηγορία θυμάτων δεν θα μπορούσαμε να παρεμβάλουμε ακόμη ένα σημαντικό σημείο: Oτι τα θύματα ανά- ξιοκρατιας εντός του εργασιακού χώρου διατρέχουν μεγάλο κίνδυνο να παρουσιάσουν συμπτώματα υπερκόπωσης, κατάθλιψης, σοβαράς μορφής οργανικά νοσήματα, καρδιακά προβλήματα, ακόμα και θάνατο εξ-υπαιτιοτητας του ψυχολογικού φορτίου και της πίεσης που υφίστανται στρατευμένα  επί-καθημερινής βάσεως  από τους ανώτερους τους.

Θύματα πολίτικου ρατσισμού

Είναι οι άνθρωποι που τυγχάνουν απαξιωτικών συμπεριφορών λόγο των πολιτικών τους πεποιθήσεων ή λόγω της ουδέτερης στάσης που επιδεικνύουν σε πολιτικές συζητήσεις. Όλο αυτό το σκηνικό διαφαίνεται πολύ έντονα σ΄ ένα εργασιακό χώρο όπου οι εργαζόμενοι χωρίζονται σε πολιτικά στρατόπεδα αντίπαλου δέοντος. Ως εκ-τουτου λοιπόν το πολίτικο στρατόπεδο που αποτελεί την πλειοψηφία των εργαζομένων έχοντας την αριθμητική ισχύ με το μέρος του, απομονώνει, ληδωρεί, και υποσκάπτει στη διοίκηση  τα άτομα του πολίτικου στρατοπέδου που είναι μειοψηφία ή δεν ανήκουν ιδεολογικά πουθενά.
Παράλληλα, θα πρέπει επίσης  να προσθέσουμε  ότι υπάρχει ακόμα μια κατηγορία θυμάτων πολιτικού ρατσισμού. Είναι τα άτομα που υφίστανται πολύ προσβλητικών συμπεριφορών, από άτομα που εκτελούν πιστά και κατά γράμμα τις ακραίες θέσεις που υποστηρίζει η πολιτική παράταξη στην οποία ανήκουν.
Για παράδειγμα η αναβίωση εθνικιστικών-ναζιστικων –και σοβινιστικών κινημάτων τα οποία κρίνουν και αποδέχονται τους ανθρώπους σύμφωνα με την εθνική τους καταβολή και το χρώμα τους είναι αναπόφευκτο να μην αντιδράσουν ακραία έναντι ατόμων διαφορετικών εθνικοτήτων. Φανταστείτε να εργάζονται στον ίδιο χώρο  ένας ακραίος εθνικιστής-ναζιστής με ένα οικονομικό μετανάστη…

Θύματα πολιτικού φανατισμού

Είναι εκείνα τα άτομα που υφίστανται ψυχολογικής-λεκτικής-ή ακόμα και σωματικής βίας λόγο των πολιτικών τους φρονημάτων.
Ουσιαστικά ο φανατισμός αυτός καλλιεργείται στα άτομα από νεαρές ηλικίες. Αρχικά σε χώρους όπως είναι η οικογένεια και έπειτα στο σχολειό. Δυστυχώς το φαινόμενο αυτό εκεί και όπου εμφανίζεται προσλαμβάνει τεράστιες διαστάσεις. Με τι συνέπειες του να είναι τραγικότατες σε ολόκληρο το κοινωνικό πεδίο . Διότι οι θύτες διαιωνίζουν το πρόβλημα. Διοχετεύοντας το από την μια στα δικά τους παιδιά και από την άλλη όπως θα δούμε και στις περιπτώσεις των θυμάτων από προβεβλημένες πολιτικές αντιπαραθέσεις από τα οπτικοακουστικά μέσα, το μεταφέρουν σε χώρους όπου συγκεντρώνονται μεγάλες ομάδες πληθυσμού. Για παράδειγμα ο εργασιακός χώρος, το γήπεδο, μια ειρηνική εκδήλωση διαμαρτυρίας, μια συγκέντρωση εορτασμού εθνικής επετείου κ.ο.κ.

Θύματα αλληλοεξυπηρέτησης, και αλληλοκάλυψης, συμφερόντων μεταξύ της πολιτικής και της οικονομικής ελίτ.

Είναι τα άτομα τα οποία θυματοποιούνται από την υπερψήφιση νόμων ή διατάξεων που εξαλείφουν τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα σε πολιτειακό επίπεδο. Ταυτοχρόνως η έγκριση των κανόνων αυτών εξυπηρετεί και διασφαλίζει άμεσα τις μεθοδεύσεις της ανώτερης οικονομικο-πολιτικής κάστας. Η ανώτερη οικονομικο-πολιτική τάξη αποτελούμενη από μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες, τραπεζικά ιδρύματα, εθνικές επιχειρήσεις, ασφαλιστικές εταιρίες, καθώς και άλλους επιχειρηματικούς οργανισμούς σε συνεργασία με το πολιτικό σύστημα καθίσταται ο κυρίαρχος ρυθμιστής όσον αφορά την αγορά εργασίας. Παράλληλα έχει τον πρώτο λόγο γύρω από σημαντικά ζητήματα που σχετίζονται ευρύτερα με τους οικονομικούς μηχανισμούς του κράτους.
Απώτερος στόχος αυτών των μεγάλων επιχειρηματικών κύκλων είναι η διόγκωση των κεφαλαιουχικών τους κερδών με όσο το δυνατό μικρότερο κόστος. Πώς επιτυγχάνεται αυτό; Πολύ απλά με την κατάργηση των βασικότερων εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων. Όπως είναι για παράδειγμα η αύξηση του εργασιακού ωραρίου χωρίς πληρωμή. Η μείωση των απολαβών. Η καταβολή μισθών πείνας για ωράρια εξουθενωτικά, και βασανιστικά. Η εφαρμογή ψυχολογικής πίεσης, και οι εξευτελιστικές συμπεριφορές προς τους εργαζόμενους για ταχύτερη λειτουργία. Με την αποδοχή των τελευταίων να είναι αναπόφευκτη λόγω του φόβου της απόλυσης, αλλά και της ανάγκης για εργασία. Η αντικατάσταση μεγάλου αριθμού εργαζομένων από μηχανήματα, καθώς και η αλλαγή αυτών από πιο φτηνό εργατικό δυναμικό προερχόμενο κυρίως από χώρες του τρίτου κόσμου, το οποίο θα πρέπει να τονίσουμε ότι αποτελεί επίσης θύμα της ανώτερης οικονομικό-πολιτικής τάξης, τόσο σε διεθνές επίπεδο όσο και σε πολιτειακό επίπεδο. Όλα αυτά, σε σχέση με τις μαζικές απολύσεις που θα επέλθουν ως αποτέλεσμα των πιο πάνω είναι δυνατόν κατόπιν να μεταβάλουν ένα θύμα σε θύτη. Επί παραδείγματι, ένας άνθρωπος έχει απολέσει την δουλειά του. Επιδιώκει μανιωδώς για εξεύρεση κάποιας άλλης εργασίας. Δεν βρίσκει πουθενά ανταπόκριση. Οι κοινωνικές πρόνοιες του κράτους δυσλειτουργούν και είναι απών. Πρέπει να θρέψει μια οικογένεια και συναντά παντού κλειστές πόρτες… Αυτή όλη  κατάσταση δεν θα τον σπρώξει κόντρα στο νόμο; Δεν θα τον εξωθήσει στην τέλεση παράνομων πράξεων όπως είναι οι κλοπές και άλλες παράνομες δοσοληψίες για να εξασφαλίσει τα απαραίτητα προς το ζην; Αυτό το άτομο δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί θύμα λανθασμένων πολιτικών χειρισμών;

Θύματα διεθνών σκοπιμοτήτων, και  γεωστρατηγικών  συμφερόντων

Είναι τα θύματα τα οποία προκύπτουν από τις σκληροπυρηνικές θέσεις ηγετών που πρόσκεινται, υποστηρίζουν,  και εφαρμόζουν πιστά πολιτικές ξένων κέντρων εξουσίας, νομιζόμενοι ότι είναι προς όφελος της κρατικής οντότητας, και του λαού που εκπροσωπούν.
Για  παράδειγμα, με βάση τις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις που συντελούνται τα τελευταία χρόνια στον τόπο μας, αλλά και σε άλλες γειτονικές μας χώρες. Θα παρατηρήσει κανείς ότι οι εμμονές κάποιων πολιτικών ηγετών με διεθνή πολιτικά, και οικονομικά κέντρα εξουσίας και επιρροής, όπως είναι: Η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ευρωπαϊκή Τράπεζα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η Παγκόσμια Τράπεζα κ.ο.κ. Έχουν επιφέρει στα ενδότερα της χώρας τεράστιο κοινωνικό-οικονομικό χάος. Η επιβολή κουρεμάτων, χρεών-καταθέσεων, οι αποκρατικοποιήσεις, το ξεπούλημα μεγάλου μέρους της κρατικής περιουσίας σε πολυεθνικές εταιρείες ξένων συμφερόντων καθώς και οι μαζικές απολύσεις έχουν οδηγήσει πολύ μεγάλο αριθμό ανθρώπων στην ανεργία, την φτώχεια και την εξαθλίωση, οδήγησαν άτομα σε αυτοκτονία, σε κατάθλιψη και στην εγκατάλειψη της πατρίδας τους. Ταυτόχρονα δε έχει αποσταθεροποιηθεί ασφάλεια των πολιτών στο εσωτερικό, λόγω της οικονομικής δυσπραγίας. Οι δείκτες εγκληματικότητας έχουν επεκταθεί με τα δεκάδες περιστατικά κλοπών, και διαρρήξεων να αποτελούν καθημερινό φαινόμενο.

Θύματα σκληρών δικτατορικών πολιτικών θέσεων

Είναι τα άτομα που θυματοποιούνται λόγω των πολύ ακραίων, και σκληρών, προτάσεων που επιβάλλει και εφαρμόζει η ανώτερη ηγεσία της χώρας τους, δηλαδή η κυβέρνηση. Συνήθως, όχι πάντοτε, οι κυβερνήσεις αυτές δεν προκύπτουν από δημοκρατικές διαδικασίες, αλλά είναι αποτέλεσμα βίαιης στρατιωτικής ανάληψης. Ως εκ τούτου λοιπόν, η θυματοποίηση ατόμων επέρχεται εκεί όπου το στρατιωτικό καθεστώς ή η δικτατορική ομάδα που αναλαμβάνει την διακυβέρνηση του κράτους καταπιέζει τον λαό να αποδεχθεί, και να συστρατευθεί με ιδέες οι οποίες είναι αντιδημοκρατικές. Καταπατούν τα ανθρώπινα δικαιώματα ή έχουν επεκτατικό χαρακτήρα εις βάρος άλλων κρατών μικρότερης ισχύς.
Για παράδειγμα, σε περιπτώσεις ελέγχου της εξουσίας από στρατιωτικά-δικτατορικά καθεστώτα, οι εργασιακές συνθήκες υποβιβάζονται, προσαρμόζονται στα μέτρα τα οποία βολεύουν το καθεστώς, έτσι ώστε να ελέγχει το εργατικό κίνημα, να το εγκλωβίζει καλλιεργώντας του το αίσθημα του φόβου σε περίπτωση εξέγερσης του. Παράλληλα, δεν επιτρέπει στην παιδεία να διαφωτίζει και να παρουσιάζει με ρεαλισμό προς τους νέους σημαντικά ιστορικό-κοινωνικά γεγονότα. Εάν περιέλθει στην αντίληψη της κάποιος εκπαιδευτικός, ή άλλος διανοούμενος  ο οποίος επιδιώκει να διατυπώσει απόψεις οι οποίες θίγουν τα συμφέροντα της ηγεσίας, ή ασκούν κριτική προς αυτή, τότε θα υποστεί άμεσα τις συνέπειες. Τέλος, δεν αποδέχεται από πλευράς του λαού καμιά διαμαρτυρία. Όταν οργανωθεί κάτι τέτοιο φροντίζει να το διαλύσει άμεσα με οποιοδήποτε μέσο, χρησιμοποιώντας τις ομάδες καταστολής οι οποίες έχουν πάντοτε την πλήρη κάλυψη του καθεστώτος.
Τρανταχτά  παραδείγματα   πολύ σκληρών ανθρώπων (εξουσίας), οι οποίοι έχουν αφήσει ανεξίτηλο  το εγκληματικό τους αποτύπωμα, παραμένοντας στην ιστορία ως οι πιο ειδεχθείς δυνάστες όλων των εποχών, αφού οδήγησαν στο θάνατο περισσότερους από 1 εκατομμύριο ανθρώπους, είτε προχωρώντας σε γενοκτονίες, είτε μέσω κακής διαχείρισης πόρων που οδήγησαν σε λιμοκτονία το λαό τους είναι οι ακόλουθοι:

Ας ξεκινήσουμε από τον πιο δημοφιλή, ο οποίος δεν είναι άλλος από τον Αδόλφο Χίτλερ. Ο Αδόλφος Χίτλερ παρέμεινε στην εξουσία της Γερμανίας για 11 χρόνια. Συγκεκριμένα από το 1934 μέχρι το 1945. Οδήγησε στο θάνατο περίπου 20 εκατομμύρια ανθρώπους, στην πλειοψηφία τους Εβραίοι, ενώ το χειρότερο αδίκημα που έχει διαπράξει ήταν το ολοκαύτωμα αυτών.

Γιόζεφ Στάλιν: Ο Γιόζεφ Στάλιν παρέμεινε στην εξουσία της Σοβιετικής Ένωσης για 12 χρόνια. Από το 1941 μέχρι το 1953. Οδήγησε στο θάνατο περίπου 62 εκατομμύρια ανθρώπους, με το χειρότερο του αδίκημα να είναι τα Στρατόπεδα Gulag. Τα στρατόπεδα Γκούλαγκ έγιναν διαβόητα καθώς εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι που κρατούνταν στις φυλακές αυτές εξαφανίζονταν και έχαναν κάθε επαφή με τις οικογένειές τους. Μερικοί βασανίζονταν μέχρι θανάτου και άλλοι έμεναν φυλακισμένοι  σε φρικώδεις συνθήκες διαβίωσης για χρόνια, συχνά χωρίς καν νόμιμες δικαστικές διαδικασίες. ήταν κάτι αντίστοιχο των ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης.

Μάο Τσε-Τουνγκ: Ο Μάο Τσε-Τουνγκ παρέμεινε στην εξουσία της Κίνας για 34 ολόκληρα χρόνια, από το 1943 μέχρι το 1976. Οδήγησε στον θάνατο περίπου 75 εκατομμύρια ανθρώπους. Το χειρότερο του αδίκημα ήταν η εποχή της πείνας, η οποία ήταν απότοκη των ολέθριων χειρισμών του και του απύθμενου ατομικισμού του. Αυτό τον έχει καταστήσει ως το μεγαλύτερο υπεύθυνο για τους περισσότερους θανάτους ανθρώπων συγκριτικά με οποιονδήποτε άλλον ηγέτη του 20ού αιώνα, σε περίοδο ειρήνης.

Θύματα προβεβλημένων πολιτικών αντιπαραθέσεων από πλευράς των Μ.Μ.Ε

Τα Μ.Μ.Ε. Κυρίως κατά προεκλογικές περιόδους προβάλουν πολιτικές συζητήσεις με έντονο το στοιχειό της λεκτικής, κόντρας και του διαπληκτισμού. Η αντιπαράθεση αυτή διαδραματίζεται ανάμεσα σε άτομα (πολιτικούς) οι οποίοι ανήκουν σε αντίθετα ιδεολογικά στρατόπεδα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η κόντρα αυτή να συνεχίζεται μεταξύ των πολιτών και την επόμενη μέρα, αφού  μετακαλείται  στη δουλεία, στο σχολειό, στο γήπεδο, στη γειτονιά, αλλά και σε άλλους χώρους κοινωνικών συγκεντρώσεων.
Αλήθεια, τι είναι ένα άτομο χαμηλών τόνων το οποίο ξυπνά το πρωί. Ευδιάθετο και αμέριμνο για να μεταβεί στην  εργασία του, και επιδέχεται μιας προκλητικής συμπεριφοράς από συνάδελφο του ο οποίος  ιδεολογικά ανήκει στο αντίπαλο στρατόπεδο αλλά έτυχε την προηγούμενη νύχτα να παρακολουθήσει  την πολιτική συζήτηση η οποία στο τέλος κατέληξε σε πολιτική κοκορομαχία;
Το άτομο αυτό άραγε δεν είναι θύμα απότοκο του πολιτικού φανατισμού που υποκινήθηκε από τα Μ.Μ.Ε και ενορχηστρώθηκε από τις εμπλεκόμενες πολιτικές δυνάμεις;

Θύματα οργανώσεων που εναντιώνονται σε δύναμης  εξουσίας

Είναι τα άτομα (θύματα) λανθασμένων – σκληρών και επιβαλλόμενων πολιτικών προγραμμάτων, τα οποία μεταστρέφονται σε θύτες, στην προσπάθειά τους να αλλάξουν την επικρατούσα  κατάσταση. Κυρίως σε κρατικό επίπεδο. Τα άτομα αυτά είναι πολύ οργανωμένα. Εκκολάπτουν τρομοκρατικές συμπεριφορές. Χρησιμοποιούν βίαιες μεθόδους και τακτικές, έτσι ώστε να εκφοβίσουν στοχευμένα συγκεκριμένους πολιτικούς χωρίς να αποκλείεται το ενδεχόμενο να προβούν ακόμα και στην δολοφονία κάποιων από αυτούς. Επιπλέον, επιδιώκουν να διαλύσουν πολιτικά σύνολα και ιδεολογίες οι οποίες κατά τη δική τους αντίληψη λειτουργούν ενάντια στο εθνικό συμφέρον του τόπου, καταδυναστεύοντας το λαό.
Μέσα στα πλαίσια αυτής τους της δράσης είναι πολύ προσεκτικοί. Όμως γνωρίζουν πάρα πολύ καλά ότι κατά την τέλεση μιας εγκληματικής τους ενέργειας πιθανότατα να προκύψουν και τελείως αθώα θύματα. Πάραυτα δεν πτοούνται. Είναι αμείλικτοι.
Ηχηρά  παραδείγματα τρομοκρατικών οργανώσεων πολιτικής υφής, οι οποίες παρέμειναν στην ιστορία λόγω της πολύχρονης δράσης τους αλλά και του πλούσιου εγκληματικού τους έργου ήταν η 17Ν, η οποία έδρασε στην Ελλάδα από το 1974 μέχρι το 2002 και των Ερυθρών Ταξιαρχών που έδρασαν στην Ιταλία κατά την δεκαετία του 1970 μέχρι τις αρχές του 1980.
Ωστόσο, εδώ  θα πρέπει να διαχωρίσουμε  το εξής: Υπάρχει πολύ μεγάλη διαφορά μεταξύ τρομοκρατικών κτυπημάτων για πολιτικούς λόγους και τρομοκρατικών κτυπημάτων για θρησκευτικούς λόγους (π.χ. βλέπε Αλ-Κάιντα). Στην πρώτη περίπτωση τα κτυπήματα γίνονται πολύ μελετημένα, και με προσοχή. Ενώ στη δεύτερη περίπτωση τα κτυπήματα γίνονται μαζικότερα και στοχεύουν μόνο αθώα θύματα. Εν συγκρίσει με την πρώτη περίπτωση κατά την οποία αθώα θύματα προκύπτουν μόνο από λάθος.

ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΚΑΤΑΛΗΞΗ

Συνοψίζοντας όλα όσα έχουν προλαλιστεί, πιο πάνω γύρω από τα άτομα  θύματα λανθασμένων πολιτικών αποφάσεων και χειρισμών αναδύεται το εξής συμπέρασμα: Η πολιτική θυματοποίηση διευρύνει τον δείκτη των θυτών πέραν από τους πολιτικούς θύτες. Δηλαδή αυξάνει τα ποσοστά εγκληματικότητας εντός του κοινωνικού συνόλου. Ως εκ τούτου λοιπόν, μπορεί να ενταθούν φαινόμενα παράνομων εγκληματικών πράξεων, όπως είναι, οι κλοπές για εξασφάλιση φαγητού λόγω ανεργίας-φτώχειας, η εμφάνιση τρομοκρατικών οργανώσεων πολιτικής υφής, ενώ παράλληλα, λόγω οικονομικού αδιεξόδου, αυξάνεται το ποσοστό των ατόμων που ασχολούνται με παράνομες δραστηριότητες όπως είναι τα ναρκωτικά, η πορνεία, το λαθρεμπόριο κ.ο.κ.

  ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ ΠΡΟΛΗΨΗΣ

Άτομα (πολιτικά θύματα) μπορούν να υπάρξουν αναπόφευκτα σε όλες τις κοινωνίες

Πώς θα μπορούσε να επέλθει η συρρίκνωση του ποσοστού των πολιτικών θυμάτων; Ένας πιθανός τρόπος θα ήταν η πολύ προσεκτική διατύπωση προτάσεων στη βάση της προληπτικής αντιμετώπισης η οποία θα προσβλέπει στη σταδιακή εξάλειψη του φαινομένου.

Ορισμένες προτάσεις θα μπορούσε να ήταν οι εξής:

Όσον αφορά το πλαίσιο της παιδείας:

Αρχικά οι γονείς θα πρέπει από νεαρή ηλικία να διαπαιδαγωγούν και να ενημερώνουν σωστά τα παιδιά, τους γύρω από το ποια είναι τα υγιή χαρακτηριστικά τα οποία πρέπει να διαθέτει μια πολιτική προσωπικότητα μακριά από πολιτικούς φανατισμούς, έτσι ώστε όταν έρθει η στιγμή που θα ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα να είναι σε θέση να επιλέξουν με βάση τα ποιοτικά χαρακτηριστικά και όχι με βάση την οικογενειακή παράδοση.

Εν συνεχεία, το σχολείο ως επιστέγασμα μιας ευρύτερα ολοκληρωμένης αντίληψης σχετικά με το εν λόγω ζήτημα της σωστής επιλογής ενός πολιτικού προσώπου θα πρέπει να εστιάσει στη διεξοδική ανάλυση του πολιτικού προφίλ, αναφερόμενο σε πολιτικές προσωπικότητες του παρελθόντος.

Τέλος, θα πρέπει να παρουσιάζει στους νέους γεγονότα ντοκουμέντα από εγκληματικά λάθη πολιτικών που έχουν μείνει στην ιστορία για  τους απάνθρωπους χειρισμούς τους, καθώς και το πού οδηγήθηκαν οι λαοί ένεκα αυτών των λαθών τους.

Όσον αφορά το συνταγματικό κομμάτι-κεφάλαιο:

Εδώ θα πρέπει οι αρμόδιοι φορείς του κράτους, η νομική υπηρεσία, μαζί με άλλους ανεξάρτητους συμπληρωματικούς οργανισμούς, να συντάξουν ορισμένες νομικές τροπολογίες οι οποίες θα έχουν την νομική, και συνταγματική υπόσταση, έτσι ώστε να διερευνάται ανά πάσα στιγμή το πόθεν έσχες ενός πολιτικού. Να υπάρχει η νομική κάλυψη, και η δυνατότητα μέσω κάποιας φόρμουλας να ελέγχονται όλοι οι προσωπικοί λογαριασμοί αυτού, και της οικογένειάς του από τη στιγμή που θα αναλαμβάνει μια θέση εξουσίας. Να μπορεί να άρετε η πολιτική του ασυλία σε περίπτωση που προκύψουν εναντίον του στοιχεία που τον εμπλέκουν σε οποιαδήποτε είδους σκάνδαλα, ή σε περίπτωση που διαπιστωθεί ότι με τις ενέργειές του λειτούργησε ενάντια του εθνικού συμφέροντος της πατρίδας του. Τέλος, να είναι κατοχυρωμένη η εφαρμογή της οριζόντιας ψήφου σε όλες τις πολιτικές αναμετρήσεις.