Της Γιώτας Δημητρίου
Φώτο: SkalaTimes
Oμολογώ πως οι γάτες δεν ήταν ποτέ η αδυναμία μου. Όταν όμως οι δύο ανιψιούλες μου υιοθέτησαν μια γάτα από την γειτονιά και η μεγαλύτερη, οκτώ ετών, την αγάπησε ιδιαίτερα από την πρώτη στιγμή, άρχισα να αναθεωρώ τη σχέση μου με αυτά τα ναζιάρικα και περίεργα τετράποδα.
Πιο κάτω λοιπόν μερικά ενδιαφέροντα όσον αφορά τη σχέση μας με τις γάτες, τα οποία αναδημοσιεύουμε από το αξιόλογο και αξιόπιστο https://www.iatronet.gr/
«Σύμφωνα με μια αυστραλιανή μελέτη, οι ιδιοκτήτες γάτας έχουν καλύτερη ψυχολογική υγεία από τους ανθρώπους χωρίς κατοικίδια ζώα. Στα ερωτηματολόγια, ισχυρίζονται ότι αισθάνονται πιο ευτυχισμένοι, πιο σίγουροι και λιγότερο νευρικοί, κοιμούνται πιο εύκολα και εστιάζουν στα προβλήματα της ζωής τους πιο αποδοτικά.
Η υιοθέτηση μιας γάτας μπορεί να είναι καλή και για τα παιδιά σας: Σε μια έρευνα άνω των 2.200 νέων Σκωτσέζων, ηλικιών 11-15, τα παιδιά που είχαν ισχυρό δεσμό με τα γατάκια τους είχαν υψηλότερη ποιότητα ζωής. Όσο πιο εξοικειωμένοι ήταν, τόσο περισσότερο ένιωθαν ενεργητικοί και προσεκτικοί και λιγότερο θλιμμένοι ή μοναχικοί. Επίσης, απολάμβαναν περισσότερο το χρόνο όπου ήταν μόνα τους, τον ελεύθερο χρόνο τους και το σχολείο.
Σε μια μελέτη, τα άτομα με γάτες ανέφεραν ότι έχουν λιγότερα αρνητικά συναισθήματα και αισθήματα απομόνωσης σε σχέση με τους ανθρώπους που δεν έχουν γάτες».
«Σε μια μελέτη, οι ερευνητές επισκέφθηκαν 120 παντρεμένα ζευγάρια στα σπίτια τους για να παρατηρήσουν πώς θα ανταποκρίνονταν στο άγχος – και αν οι γάτες βοήθησαν. Ενωμένοι με τους μετρητές της καρδιακής συχνότητας και της αρτηριακής πίεσης, οι άνθρωποι πραγματοποίησαν ένα δύσκολο έργο: αφαιρούσαν τον αριθμό τρία κατ ‘επανάληψη από έναν τετραψήφιο αριθμό και στη συνέχεια κρατούσαν το χέρι τους σε παγωμένο νερό για δύο λεπτά. Οι άνθρωποι είτε κάθονταν σε ένα δωμάτιο, με το κατοικίδιό τους να περιφέρεται, είτε με τον σύζυγό τους (που θα μπορούσε να προσφέρει ηθική υποστήριξη), ή και τα δύο.
Πριν ξεκινήσουν τα αγχωτικά καθήκοντα, οι ιδιοκτήτες της γάτας είχαν χαμηλότερο ρυθμό καρδιακής παλινδρόμησης και αρτηριακή πίεση από ό, τι οι άνθρωποι που δεν διέθεταν κανένα κατοικίδιο ζώο. Και κατά τη διάρκεια των τεστ, οι ιδιοκτήτες της γάτας ήταν επίσης καλύτεροι: ήταν πιο πιθανό να αισθάνονται ότι τους έχουν προκαλέσει για κάτι από το να νιώθουν απειλούμενοι, ο καρδιακός τους ρυθμός και η αρτηριακή πίεση ήταν χαμηλότερα και έκαναν λιγότερα μαθηματικά σφάλματα. Από όλα τα διάφορα σενάρια, οι ιδιοκτήτες γατών κοίταξαν την πιο ήρεμη και έκαναν τα λιγότερα λάθη όταν ήταν παρούσα η γάτα τους. Σε γενικές γραμμές, οι ιδιοκτήτες γάτας επανέκαμπταν πιο γρήγορα.
Όπως εξηγούν οι Karin Stammbach και Dennis Turner του Πανεπιστημίου της Ζυρίχης, οι γάτες δεν είναι απλώς μικρά όντα που εξαρτώνται από εμάς. Παίρνουμε επίσης άνεση από αυτές – υπάρχει μια ολόκληρη επιστημονική κλίμακα που μετρά πόση συναισθηματική υποστήριξη παίρνετε από τη γάτα σας, με βάση το πόσο πιθανό είναι να την αναζητήσετε σε διαφορετικές αγχωτικές καταστάσεις».
«Έρευνα έχει διαπιστώσει ότι οι ιδιοκτήτες γάτας είναι κοινωνικά πιο ευαίσθητοι, εμπιστεύονται άλλους ανθρώπους περισσότερο, σε σχέση με τους ανθρώπους που δεν έχουν κατοικίδια ζώα. Στο μεταξύ, ακόμη και οι άνθρωποι που παρακολουθούν βίντεο γατών αισθάνονται περισσότερο υποστηριγμένοι από άλλους από ανθρώπους που δεν είναι τόσο μεγάλοι οπαδοί των ψηφιακών γατών. “Τα θετικά συναισθήματα για τα σκυλιά / τις γάτες μπορεί να προκαλέσουν θετικά συναισθήματα για τους ανθρώπους ή και αντίστροφα”, γράφουν οι Rose Perrine και Hannah Osbourne, του Κεντρικού Πανεπιστημίου του Κεντάκι.
“Τα κατοικίδια φαίνεται να λειτουργούν ως κοινωνικοί καταλύτες, συμπεριλαμβανομένης της κοινωνικής επαφής μεταξύ των ανθρώπων», γράφει ο ερευνητής του Πανεπιστημίου Ferran Marsa-Sambola και οι συνεργάτες του. “Ένα κατοικίδιο μπορεί να είναι στοργικό, συνεπές, πιστό και ειλικρινές, χαρακτηριστικά που μπορούν να ικανοποιήσουν τη βασική ανάγκη ενός ατόμου να αισθάνεται αίσθηση αυτοπεποίθησης και αγάπης”».
«Σε μια μελέτη, οι ερευνητές παρακολούθησαν 4.435 άτομα για 13 χρόνια. Οι άνθρωποι που είχαν κατά το παρελθόν γάτες, είχαν λιγότερες πιθανότητες να πεθάνουν από καρδιακή προσβολή κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου από όσους δεν είχαν ποτέ γάτες – ακόμη και όταν έλαβαν υπόψη άλλους παράγοντες κινδύνου, όπως αρτηριακή πίεση, χοληστερόλη, κάπνισμα και δείκτη μάζας σώματος.
Αυτό ήταν πραγματικότητα για τους ανθρώπους, ακόμη και αν δεν είχαν γάτες κατά τη διάρκεια της έρευνας, εξηγούν οι ερευνητές.
Σε άλλη μελέτη, ο James Serpell του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια, ακολούθησε 24 ανθρώπους που μόλις είχαν πάρει μια γάτα. Αυτοί ολοκλήρωσαν ερωτηματολόγια εντός μιας ή δύο ημερών μέχρι να φέρουν τη γάτα τους στο σπίτι και έπειτα αρκετές φορές τους επόμενους 10 μήνες. Στο χρονικό όριο ενός μηνός, οι άνθρωποι ένιωθαν πως είχαν μειωθεί ζητήματα όπως πονοκέφαλοι, πόνοι στην πλάτη και κρυολογήματα-αν και (κατά μέσο όρο) τα οφέλη αυτά έμοιαζαν να εξασθενούν όσο περνούσε ο χρόνος. Όπως πιστεύει ο Σέρπελ, είναι πιθανό οι άνθρωποι που έχουν καλή σχέση με τη γάτα τους να συνεχίζουν να βλέπουν τα οφέλη σε αντίθεση με αυτούς που δεν έχουν.
Είναι πιθανό οι γάτες στην πραγματικότητα να μας φέρνουν τόσο μεγάλη ευχαρίστηση και χαρά όπως ισχυριζόμαστε ότι κάνουν, αν και οι έρευνες είναι ακόμα πίσω. Στην πραγματικότητα, η συντριπτική πλειοψηφία της έρευνας κατοικίδιων ζώων επικεντρώνεται σε σκύλους, εν μέρει επειδή είναι ευκολότερο να εκπαιδεύονται ως βοηθοί θεραπείας».
Ελπίζω οι μελέτες πιο πάνω να μας έδωσαν αρκετούς λόγους για να δούμε με περισσότερη αγάπη τα περίεργα αυτά τετράποδα που στην αρχαία Αίγυπτο θεωρούνταν ιερό ζώο.
Και ένα τελευταίο για την ιστορία «γάτες»: «Οι γάτες συντροφεύουν τους ανθρώπους ως κατοικίδια ζώα από την εποχή της αρχαίας Αιγύπτου. Οι Αιγύπτιοι της εποχής εκείνης λάτρευαν τη γάτα ως θεά του σπιτιού. Οι κατοικίδιες γάτες προστάτευαν τους αγρούς και τις οικίες από μολύνσεις που προκαλούσαν διάφορα βλαβερά ζώα, όπως τα ποντίκια, και μερικές φορές τις θεωρούσαν όπως τα πολεμικά θηλυκά λιοντάρια. Πιθανότατα οι πρώτες εξημερωμένες γάτες να είχαν σώσει τους Αιγυπτίους από μολύνσεις εξαιτίας της παρουσίας τρωκτικών και η θεά-γάτα Μπαστ (Bast), ως προστάτιδα, να προέκυψε από το θαυμασμό για τις άλλες γάτες. Η Μπαστ ήταν κόρη του θεού ήλιου (Ρα) και διαδραμάτισε σημαντικότατο ρόλο στην αρχαία αιγυπτιακή θρησκεία. Υπάρχουν υποθέσεις ότι οι γάτες που κατοικούν στα νησιά της Κένυας στο Αρχιπέλαγος Λαμού, είναι πιθανότατα οι τελευταίοι απευθείας απόγονοι των γατών που ζούσαν στην αρχαία Αίγυπτο.
Οι Αιγύπτιοι όταν πέθαινε η γάτα τους συχνά ξύριζαν τα φρύδια τους σε ένδειξη πένθους.
Σε πολλές θρησκείες στην αρχαιότητα υπήρχε η δοξασία ότι οι γάτες είναι εκστατικές ψυχές, σύντροφοι ή οδηγοί για τους ανθρώπους και ότι είναι παντογνώστες αλλά δεν μπορούν να επηρεάσουν τις ληφθείσες αποφάσεις των ανθρώπων, επειδή δεν έχουν φωνή. Στην Ιαπωνία, η Μανέκι Νέκο (Maneki Neko) είναι μια γάτα που συμβολίζει την καλοτυχία. Ενώ για το Ισλάμ δεν αποτελεί ιερό ζώο, ορισμένοι συγγραφείς αναφέρουν ότι ο Προφήτης Μωάμεθ είχε μια αγαπημένη γάτα, με το όνομα Μουέζα. Λέγεται ότι η αγάπη του για τα ζώα αυτά ήταν τόσο μεγάλη, ώστε “θα προτιμούσε να έμενε χωρίς το μανδύα του παρά να ενοχλούσε μια γάτα που θα κοιμόταν επάνω σε αυτόν”».
