Γράφει η Ελένη Δανιήλ
Εγγεγραμμένη Συμβουλευτική Ψυχολόγος (Αρ. Μητρώου: 495)
E-mail: elenidaniel.psy@gmail.com
Τηλ.: 97736810
Η είσοδος του κορωνοϊού στις ζωές μας από τον περασμένο Μάρτιο, μας έχει φέρει αντιμέτωπους με νέα δεδομένα και καταστάσεις, αλλά και πληθώρα δυσάρεστων συναισθημάτων, όπως το άγχος, ο φόβος, η ανησυχία, κλπ. Βγαίνοντας από την καραντίνα, οι πλείστοι από εμάς αντιμετωπίσαμε τον κωρονοϊό σαν κάτι περαστικό, σαν κάτι που ανήκει στο παρελθόν. Θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε σαν ένα μηχανισμό άμυνας, ο οποίος μας απομακρύνει από την νέα πραγματικότητα που καλούμαστε να δεχτούμε αλλά και τις πρωτόγνωρες συνθήκες που ζήσαμε εξαιτίας της έλευσης του συγκεκριμένου ιού. Ωστόσο, τις τελευταίες μέρες η αύξηση των κρουσμάτων ανά το παγκύπριο, δείχνει πως ο κορωνοϊός, όχι μόνο δεν είναι περαστικός, αλλά αποτελεί μέρος της ζωής μας.
Σίγουρα είμαστε όλοι αντιμέτωποι με μια πρωτόγνωρη κατάσταση η οποία επιβάλλει τη συνέχεια της καθημερινότητας μας με πολλές αλλαγές αλλά και επιλογές. Επιλογές που αφορούν το πώς θα συνεχίσουμε να ζούμε από δω και πέρα. Η ανησυχία για μία πιθανή μόλυνση από τον ιό, δική μας ή αγαπημένου μας προσώπου, μας φέρνει σε επαφή με υπαρξιακά ζητήματα που αφορούν τόσο την αρρώστια όσο και τον θάνατο και είναι απόλυτα φυσιολογικό. Ο εκνευρισμός που προκύπτει εξαιτίας των αναβολών ταξιδιών, γάμων, εκδηλώσεων, διακοπών είναι επίσης λογικός.
Αναπόφευκτα λοιπόν, βιώνουμε έντονα συναισθήματα, που πολλές φορές μοιάζουν ανεξέλεγκτα αφού προκύπτει πίεση και αβεβαιότητα από παντού. Βρισκόμαστε ενάντια σε έναν αόρατο «εχθρό», που η εξέλιξη και η θεραπεία του είναι αόριστες, με αποτέλεσμα το άμεσο μέλλον να γίνεται όλο και πιο άγνωστο. Είναι δεδομένο, ότι αυτή η κατάσταση έχει επηρεάσει όλους μας και με το πέρασμα αυτής της κατάστασης θα είμαστε όλοι διαφορετικοί.
Αυτή τη δεδομένη στιγμή, είναι σημαντικό να αποδεχτούμε την νέα πραγματικότητα, όσο δυσάρεστη κι αν είναι. Αν καταφέρουμε να την αποδεχτούμε τότε θα είμαστε σε καλύτερη θέση να την διαχειριστούμε. Η πιθανή επαφή με άτομα που έχουν διαγνωστεί με τον ιό ή ακόμα και η δική μας διάγνωση ή κάποιου αγαπημένου μας προσώπου, μπορεί να προκαλέσει φόβο, αλλά ο πανικός δεν ωφελεί. Υπάρχουν διάφορες τεχνικές που μπορούν να βοηθήσουν στην διαχείριση άγχους και να μας κρατήσουν ψύχραιμους. Διαφορετικά μπορούμε να ζητήσουμε τη βοήθεια ενός ειδικού. Γενικά, προσπαθήστε να μείνετε επικεντρωμένοι στο παρών αφού βοηθάει στη καλύτερη διαχείριση του άγχους. Μην σπαταλάτε το χρόνο σας στο να προβλέψετε τι θα συμβεί, αφού κανείς δεν το ξέρει.
Τώρα, περισσότερο από κάθε προηγούμενη φορά, καλούμαστε να σκεφτούμε συλλογικά για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε και να επιβιώσουμε.
Καλούμαστε να σκεφτούμε τον διπλανό μας, αλλά και τον κάθε ένα ξεχωριστά γύρω μας.
Χρειάζεται να ζητήσουμε βοήθεια, κυρίως αν έχουμε διαγνωστεί με το ιό, γιατί με αυτόν τον τρόπο προστατεύουμε τον εαυτό μας, τους αγαπημένους μας αλλά και τον καθένα. Χρειάζεται να τολμήσουμε να ζητήσουμε βοήθεια, γα να συνεχίσουμε να ζούμε.
