Νίκος Ιωάννου: Από τις θάλασσες του Άη Σέρκη στις θάλασσες της Λάρνακας….Με παντιέρα την ιδεολογία του

Ένα παιδί που μεγαλώνει στον Άγιο Σέργιο στην Αμμόχωστο και στα 10 του χρόνια (το ’74) βιώνει εικόνες που θυμίζουν σενάριο ταινίας, βλέπει να εισβάλλουν στο σπίτι του ένοπλοι της ΕΟΚΑ Β, βιώνει την τραυματική εμπειρία να χτυπούν τον πατέρα του.  
Ένας άνθρωπος που η ιδεολογία γι’ αυτόν δεν ήταν θεωρία, ήταν βίωμα.
Η εμπλοκή του με τα κοινά δεν ξεκίνησε μόνο από το κόμμα στο οποίο τάχθηκε να υπηρετεί, αλλά και από το Δημοτικό Συμβούλιο της Λάρνακας στο οποίο υπήρξε μέλος. Η προσφορά του στα κοινά γίνεται με ή χωρίς τίτλους.
Ήξερα εκ των προτέρων πως η συνέντευξη με τον Νίκο Ιωάννου (γνωστό ως «Πόλεμο»), θα ήταν ενδιαφέρουσα και πως θα είχε πολλές πτυχές (από την λατρεία του για την θάλασσα, μέχρι τη Λάρνακα, το ’74, την Αμμόχωστο, την ιδεολογία του, κ.α).
Αυτό που δεν ήξερα ήταν πως 46 χρόνια μετά το ’74, ο Νίκος Ιωάννου θα ήταν βαθιά συγκινημένος κάθε φορά που θα αναφερόταν στις μέρες των αντίσκηνων, του ξεριζωμού, και της προσφυγιάς και ότι θα έσπαζε η φωνή του όταν θα έλεγε «να μην ξαναζήσει κανένα παιδί, ούτε τα παιδιά μας, ούτε κανένα άλλο παιδί, αυτά που ζήσαμε εμείς».
Ένα απόγευμα, σε καφετέρια της πόλης μας, καλοκαίρι του 2020, ο Νίκος Ιωάννου μου διηγήθηκε την ιστορία του τόπου μας, έτσι όπως κάποιοι πασκίζουν με κάθε τρόπο να μας κάνουν να την ξεχάσουμε.

Της Γιώτας Δημητρίου

Κύριε Ιωάννου τα παιδικά σας χρόνια που τα περάσατε;
Στον Άγιο Σέργιο Αμμοχώστου και μετά περιπλανώμενος σε προσφυγικούς συνοικισμούς.

Τότε ως παιδί είχατε κάποια σχέση με την ιδεολογία και το κόμμα που στην συνέχεια υπηρετήσατε; (Αριστερά / ΑΚΕΛ)
Ναι, ο πατέρας μου ήταν στέλεχος των Λαϊκών Οργανώσεων του Αγίου Σεργίου. Έχουμε βιώματα από τον Άγιο Σέργιο, αλλά υπήρξαν και κάποια γεγονότα τα οποία θεωρώ πως ήταν καθοριστικά όσον αφορά την διαμόρφωση του πολιτικού χαρακτήρα μου.

Όπως;
Το Πραξικόπημα στις 15 Ιουλίου 1974. Θυμάμαι σαν να ήταν χθες, είχε έρθει μια ομάδα ενόπλων στο σπίτι μας και μας περικύκλωσε. Η αδελφή μου είχε πάθει σοκ όταν είδε 15-20 ενόπλους να εισβάλλουν στο σπίτι μας….

Ο πατέρας σας;
Ο πατέρας μου συμμετείχε ενεργά κατά του πραξικοπήματος …Ήταν συνεργάτης με  το  Διονύσση Μαλά και σαν ομάδα παρείχαν στήριξη στις νόμιμες δυνάμεις του κράτους και το Εφεδρικό. Εξ όσων γνωρίζω συμμετείχε σε αυτές τις ομάδες που παρείχαν στήριξη στον Μακάριο, κατόπιν συνεννόησης με το κόμμα, λόγω των γνωστών γεγονότων τότε με τη δράση της ΕΟΚΑ Β.

Πόσο χρονών ήσασταν όταν μπήκαν μέσα στο σπίτι σας;
Ήμουν δέκα χρόνων…Είναι κάποιες εικόνες που δεν θα φύγουν από το μυαλό…όταν οι  ΕΟΚΑ Βητατζήδες έψαχναν για δυο μέρες να τον βρουν …όταν τον συνέλαβαν και τον έβαλαν στα κρατητήρια τον χτυπήσαν στο κεφάλι με σιδερένιο λοστό παθαίνοντας διάσειση. Η μάνα μου μετά που το έμαθε, βρήκε στην πλατεία ένα συγχωριανό μας από αυτούς πού ήρθαν να τον συλλάβουν ….Χωρίς δεύτερη κουβέντα τον άρπαξε από τον γιακά και του είπε «αν πάθει οτιδήποτε ο άντρας μου θα πληρώσετε» δείχνοντας με, μαζί με κάποια από τα αδέλφια μου που ήταν εκεί. Αυτός και οι όμοιοι του δεν πλήρωσαν, πλήρωσε η Κύπρος.

Συμμετείχε στην αντίσταση στην Αμμόχωστο ενάντια στην ΕΟΚΑ Β. Σωστά;
Ναι. Λίγο μετά που εκδηλώθηκε το πραξικόπημα βρέθηκε να βάλλει με μια μικρή ομάδα  κατά των πραξικοπηματιών από το Διοικητήριο Αμμοχώστου κατά της Αστυνομίας που ήταν ήδη στα χέρια της ΕΟΚΑ Β.

Ένα παιδί που βιώνει τέτοιες σκηνές έχει θεωρώ δύο επιλογές. Ή θα επηρεάσουν θετικά την ύπαρξη και πορεία του και θα προσπαθήσει για ένα καλύτερο αύριο, ή το τραύμα/δράμα μπορεί να το οδηγήσει σε λάθος μονοπάτια….Στη δική σας περίπτωση σας επηρέασε θετικά. Πώς το πετύχατε αυτό;
Αυτά τα βιώματα  θεωρώ πως ήταν καθοριστικά στην διαμόρφωση και του χαρακτήρα μου, αλλά και των πολιτικών πεποιθήσεων μου. Μετά το 74, μιλούμε για μια περίοδο έντονης πολιτικής δραστηριότητας. Η ανάμειξη μου με το μαθητικό κίνημα την ΕΔΟΝ, τον τοπικό σύλλογο του Μαραθώνα, βοήθησαν στην διαμόρφωση του πολιτικού και όχι μόνον μετέπειτα χαρακτήρα μου. Ίσως αν δεν ήταν αυτό το σχολείο, με τον τρόπο που  λειτουργούσε τότε, ίσως όπως είπες, όλα αυτά τα γεγονότα να με οδηγούσαν στην απαξίωση, αδιαφορία, μίσος, ή ακόμα και σε άλλες αρνητικές καταστάσεις. Νομίζω όμως ότι ο πόλεμος μας ανάγιωσε πρόωρα, μας στιγμάτισε και μας διαμόρφωσε . .

Τι άλλο θυμάσαι από την παιδική σου ηλικία;
Όταν αφήσαμε για τελευταία μέρα το χωριό, το απόγευμα στις 14 Αυγούστου 74, αφού προηγούμενα κήδευσε το χωριό τον ήρωα της κοινότητας Χαράλαμπο  Σοφιανό …φύγαμε μέσα σε ένα φορτηγό που μαζεύαν σκουπίδια 72 ψυχές  …Οι Εγγλέζοι, οι Κούρκας θυμάμαι  κατάσχεσαν μερικά  κυνηγετικά που είχε ο πατέρας μου, του τα έδωσαν από την αστυνομία που ελέγχετο από τους πραξικοπηματίες, μετά την εισβολή για να προσέχουν τα γυναικόπαιδα στο χωριό.   Ένα άλλο καθοριστικό σημείο θεωρώ ήταν το εξής: Βρισκόμασταν στην Ορμήδεια στα  τσαντίρκα και ήταν λίγο πριν την επιστροφή του Μακαρίου στη Κύπρο, τότε που γινόταν η προσπάθεια να επιστρέψει  ο Μακάριος πίσω στη Κύπρο. Εμείς λοιπόν τοιχοκολλήσαμε πάνω στο αντίσκηνο μας μια αφίσα του  Μακαρίου που έγραφε «Έρχεται» (χαρακτηριστική αφίσα, οι παλαιότεροι θα την θυμούνται). Τα ξημερώματα ήρθαν  οι παλληκαράδες της  ΕΟΚΑ Β και πυροβόλησαν πάνω στο αντίσκηνο τη αφίσα. Ούτε πως μέσα ζούσαμε πέντε ανήλικοι με τους γονιούς μας.

Υπήρχε αυτή η δράση της ΕΟΚΑ Β και μετά το 74;
Ναι, υπήρχε, το έψαξα και το επιβεβαίωσα ότι δεν ήταν μεμονωμένο περιστατικό σε εμάς.

Ως παιδί φοβόσασταν να πείτε πως ανήκατε σε οικογένεια Αριστερών;
Όχι. Ουδέποτε. Πληρώσαμε τις συνέπειες, όπως οι περισσότεροι από εμάς που ανήκουμε σε αυτό το χώρο.

Σήμερα όταν ακούτε «προσφυγιά, αντίσκηνα, ξεριζωμός του 74» τι σας έρχεται στο νου;
Σήμερα…..σήμερα η συγκίνηση είναι μεγαλύτερη….ακόμη και τώρα που σας μιλώ….Επειδή έχω παιδιά,..Σήμερα νιώθω περισσότερο αυτή τη κατάσταση …υπάρχουν άνθρωποι που όχι μόνον έχασαν το βίο τους αλλά έχασαν τα παιδιά τους … δεν θέλω να ζήσει η νέα γενιά αυτά που ζήσαμε εμείς. Να μην ξαναζήσει κανένα παιδί, ούτε τα παιδιά μας, ούτε κανένα άλλο παιδί, αυτά που ζήσαμε εμείς. Τον πόλεμο, τις στερήσεις ….
Κι επειδή βλέπω ότι  μηδενίζονται οι  θετικές προοπτικές να λύσουμε το Κυπριακό και να επανενωθεί η Κύπρος, βλέπω τις δυσκολίες και με ανησυχεί αυτή η κατάσταση.

Πώς νιώθετε;
Από τη μια νιώθω θυμό, αγανάκτηση για όσα πέρασε τούτος ο τόπος, από την άλλη με ανησυχεί το γεγονός ότι δεν βλέπω προοπτικές λύσης…

Με το χέρι στη καρδιά, με μια ειλικρινή απάντηση, πόσες ελπίδες έχετε ακόμη για επιστροφή στην Αμμόχωστο;
Αν με ρωτούσατε πριν λίγα χρόνια θα σας έλεγα ότι είμαι πάρα πολύ αισιόδοξος. Από ένα σημείο και μετά, όσοι παρακολουθούν  το Κυπριακό, είναι ολοένα  και λιγότερο αισιόδοξοι….Υπάρχουν όμως ακόμη ελπίδες. Δεν είμαι ένας εξ εκείνων που ξεγράψανε το Κυπριακό και θεωρούν ότι χάσαμε κάθε ελπίδα.

Με το χέρι στην καρδιά, υπάρχουν ακόμη ελπίδες;
Ναι, με το χέρι στην καρδιά, υπάρχουν ακόμη  κάποιες ελπίδες. Δεν φτάσαμε ακόμη σε εκείνο το σημείο που το Κυπριακό τελείωσε και πρέπει να σκεφτούμε κάτι άλλο.
Βέβαια όσο περνά ο καιρός τα πράγματα δυσκολεύουν και είναι φυσικό, όταν περάσουν 2-3 γενιές από το 74  θα είναι πιο εύκολο για κάποιους να διαφοροποιήσουν τα δεδομένα. Νομίζω όσο υπάρχει ακόμη αυτή η γενιά, η δική μου, ή κάποιοι μεγαλύτεροι ή λίγο μικρότεροι,  υπάρχει ελπίδα.

Πριν πάμε στην εμπλοκή σας με την πολιτική, πείτε μας λίγα λόγια για τις σπουδές σας…..
Σπούδασα πολιτική οικονομία στην Βουλγαρία. Σε μια δύσκολη περίοδο, την εποχή που κατάρρεε ο υπαρκτός  σοσιαλισμός, το 1989 με την αποφοίτηση μου. Ήταν δύσκολα χρόνια, ο κόσμος ζητούσε αλλαγή, κάτι το νέο. Αυτό που διαπιστώνω δυστυχώς, τριάντα χρόνια μετά, είναι ότι ο κόσμος δεν πήρε αυτό που ανέμενε, με την κατάρρευση του συστήματος. Η Βουλγαρία σείεται εδώ και μέρες από διαδηλώσεις. Μερικά από τα αιτήματα τους είναι δωρεάν βιβλία για τους μαθητές και  δωρεάν δημόσια υγεία. Πράγματα που ήταν κατοχυρωμένα και αυτονόητα για τους Βούλγαρους.

Αν σας ζητήσει κάποιος να πείτε με πολύ απλά λόγια το λόγο που κατάρρευσέ ο σοσιαλισμός, τι θα απαντήσετε;
Η απάντηση είναι ότι δεν έγιναν τα κατάλληλα ανοίγματα στην οικονομία που έπρεπε να γίνουν. Διότι σοσιαλισμός δεν σημαίνει κρατικοποίηση. Δεν μπορείς να έχεις κρατικοποιημένα τα πάντα. Άλλο πράγμα η πλήρης κρατικοποίηση και άλλο η συνύπαρξη όλων των μορφών ιδιοκτησίας, χωρίς να είναι ασφαλώς κυρίαρχη η ιδιωτική. Αν γινόντουσαν τα απαραίτητα  ανοίγματα στην οικονομία, τότε θα μπορούσαν ταυτόχρονα να γίνουν και οι αλλαγές στην κοινωνία  και  στον εκδημοκρατισμό της χώρας. Ο κόσμος νόμιζε ότι με το καπιταλισμό θα γίνονταν όλοι πλούσιοι. Θυμάμαι στις  γειτονιές  της Σόφιας οι νοικοκυραίοι πωλούσαν coca cola σοκολάτες και άλλα δυτικά προϊόντα, νομιζόμενοι ότι έτσι θα  γίνουν πλούσιοι. Αυτή την εικόνα είχαν για τον δυτικό κόσμο αφού δεν τους επιτρεπόταν, κακώς λέω, να ταξιδεύουν ελεύθερα σε χώρες του δυτικού κόσμου.

Υπήρχε και μια οργανωμένη προσπάθεια κατάρρευσης…
Ναι,  βέβαια. Είναι πασιφανές σήμερα ότι η οργανωμένη προσπάθεια υπήρξε, και δαπανήθηκαν πολλά δις δολάρια για να καταρρεύσει το σύστημα.  

Μετά τις σπουδές σας ήρθατε στην Κύπρο….
Ναι, όταν ήρθα από τις σπουδές μου, μου ζητήθηκε από το κόμμα να εργαστώ στον επαγγελματικό  μηχανισμό του ΑΚΕΛ. Εργάστηκα για 20 χρόνια  αρχικά με ευθύνη στη   πόλη της Λάρνακας και στη συνέχεια ως Επαρχιακός Γραμματέας ΑΚΕΛ Αμμοχώστου, με ευρύτερες ευθύνες σε όλη την επικράτεια, όπου υπήρχαν Αμμοχωστιανοί δηλ. σε όλη τη Κύπρο.

Υπήρξατε και Δημοτικός Σύμβουλος Λάρνακας.
Ναι. Διετέλεσα Δημοτικός Σύμβουλος Λάρνακας επί Δημαρχίας Λυκούργου από το 1996 μέχρι το 2001.

Πώς ήταν εκείνη η περίοδος για τη Λάρνακα;
Ήταν δυστυχώς μια περίοδος στασιμότητας για τη Λάρνακα, από τις χειρότερες που έζησε η Λάρνακα.

Μα η στασιμότητα για τη Λάρνακα ήταν κάτι δεδομένο για δεκαετίες…Τώρα τα τελευταία χρόνια βλέπουμε ότι υψώνουμε ως πόλη τη φωνή μας και διεκδικούμε…Αλήθεια πιστεύετε ότι τα εμπόδια που συναντά η Λάρνακα από τα κέντρα λήψης αποφάσεων από τη Λευκωσία μπορεί να είναι εσκεμμένα;
Τα κέντρα λήψης αποφάσεων πάντα θα υπάρχουν. Το ζητούμενο είναι πώς παρεμβαίνω, πώς ενοχλώ, πώς διεκδικώ. Σε αυτό η Λάρνακα είχε διαχρονικό πρόβλημα, στο θέμα της διεκδικητικότητας,  και αυτό το εκμεταλλεύτηκαν διάφορες κυβερνήσεις. Συμφωνώ σε αυτό που έχεις αναφέρει, ότι δηλαδή φαίνεται να αλλάζει η νοοτροπία πλέον του Σκαλιώτη. Έγινε περισσότερο διεκδικητικός και λιγότερο ευκολόπιστος. Βεβαίως εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό και από τις αρχές της κάθε πόλης, πόσο διεκδικεί.
Θυμάμαι επί Λυκούργου, είχαμε κάνει μια δυναμική κινητοποίηση για την αφαλάτωση  μέσα στις Αλυκές και δεχθήκαμε αρνητική κριτική ακόμα και από φίλους γιατί ήταν «υπέρμετρα δυναμική» η κινητοποίηση που είχαμε κάνει! Για να αντιληφθείτε την νοοτροπία που υπήρχε. Εκτιμώ ότι έχει ευθύνη και το ίδιο το επιχειρείν της πόλης, δεν επένδυσαν οι ίδιοι όσο θα έπρεπε στη πόλη τους. Σήμερα, ευτυχώς, βλέπουμε ότι με Δήμαρχο τον Ανδρέα Βύρα υπάρχει ενδιαφέρον από ξένους και Κύπριους επιχειρηματίες και επενδυτές, αλλάζοντας το χάρτη της πόλης προς το καλύτερο.  

Επανέρχομαι στην ερώτηση μου, άρα εσείς δεν πιστεύετε ότι τα εμπόδια που συναντά η Λάρνακα από τα κέντρα λήψης αποφάσεων στη Λευκωσία ίσως να είναι εσκεμμένα.
Νομίζω απάντησα σε αυτό χωρίς να υποτιμώ ότι χρειάζεται να υπάρχει και  ως κριτήριο  η γεωγραφική εκπροσώπηση στα κέντρα λήψης των αποφάσεων με τους κατάλληλους ανθρώπους. Δεν είναι όμως το καθοριστικό. Και για να μην  είμαι ισοπεδωτικός υπήρξαν Λαρνακείς που πάλεψαν για αυτό. Δυστυχώς, η Λάρνακα ατύχησε να περιβάλλεται από ενεργοβόρες εγκαταστάσεις, που από κάποιο σημείο και μετά εμπόδιζαν τη ανάπτυξη της, χωρίς να πάρει τα οποιαδήποτε ανταλλάγματα. Αεροδρόμιο, εγκαταστάσεις υγραερίου και πετρελαιοειδών αλλά και μετά το 74 με εννέα κυβερνητικούς οικισμούς και δύο ΤΚ συνοικίες. Το λέω, όχι με την έννοια ότι εμπόδισαν την ανάπτυξη (εννοώ οι συνοικισμοί), αλλά με την έννοια ότι η Λάρνακα δέχτηκε υπέρμετρα περισσότερους πρόσφυγες απ’ ότι ο πληθυσμός της. Σαν πρόσφυγας νοιώθω απέραντη  ευγνωμοσύνη  προς τον κόσμο της Λάρνακας  για τη φιλοξενία και την αγάπη που υποδέχτηκε όλον αυτό τον κόσμο χωρίς τοπικιστικές εξάρσεις.

Γιατί μπήκατε στην πολιτική;
Για μένα πολιτική σημαίνει η ενασχόληση με τα κοινά και η προώθηση προβλημάτων της κοινωνίας. Οι προσπάθειες και ο αγώνας για να ζει ο κόσμος καλύτερα και να ζούμε σε μια κοινωνία με λιγότερες αδικίες. Για μένα, αυτή είναι η ευρύτερη έννοια της  πολιτικής. Με αυτή την έννοια, αυτός ήταν και ο λόγος που ακολούθησα το δρόμο αυτό.

Θεωρείτε πως αν δεν βιώνατε ως παιδί κάποια πράγματα ίσως και να μην επιλέγατε αυτό το μονοπάτι;
Πολύ πιθανόν…Πιστεύω πως τα βιώματα του ανθρώπου είναι καθοριστικά στη ζωή του.

Διανύουμε μια εποχή που «είναι της μόδας» η απαξίωση της πολιτικής και των πολιτικών. Τι χρειάζεται ένας στέλεχος του κόμματος σας για να αντέξει όλη αυτή την απαξίωση;
Να σου πω την αλήθεια δεν αδικώ τον κόσμο που σκέφτεται έτσι. Κάποιοι προτιμούν το κόσμο να είναι απολιτίκ επειδή τους βολεύει καλύτερα. Θέλουν να κάθεται στο καναπέ να βλέπει μόνον σαπουνόπερες, να είναι αδιάφορος παρά να έχει κριτική πολιτική σκέψη. Δεν μιλώ για κομματικοποίηση, αλλά για πολιτικοποίηση. Ακόμα και πολιτικά κόμματα με ενέργειες τους, είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα, βοηθούν στην έξαρση του φαινομένου της απολιτικοποίησης.  Θεωρώ ότι οι ενέργειες για περιορισμό των θητειών για δημόσια αξιώματα, η εφαρμογή αυστηρού πόθεν έσχες, της λειτουργίας θεσμών που να ασκεί έλεγχο πάνω στους κατέχοντες εξουσία, η επιβολή ποινών για διαφθορά  και απάτη, θα είναι βοηθητικά για αποκτήσει ο κόσμος την αξιοπιστία του προς την πολιτική. Φυσικά δεν είναι απλά τα πράγματα. Χρειάζονται πολλές προσπάθειες και βούληση από τα πολιτικά κόμματα και την κυβέρνηση, η οποία μάλλον δεν διαθέτει.  

Πέρασε κρίσιμη εποχή το ΑΚΕΛ;
Πέρασε μια κρίσιμη περίοδο το ΑΚΕΛ, κατά την οποία αμφισβητήθηκαν αδιαμφισβήτητες αξίες της Αριστεράς. Αξίες που εν πολλοίς, όπως αποδεικνύεται, υποκινήθηκαν από πολιτικούς του αντιπάλους και μιλώ για τον καταδικασθέντα Βοηθό Γενικό Εισαγγελέα. Ενδεχομένως να μην είμασταν τόσο καυστικοί και αποφασιστικοί όσο θα έπρεπε, ακόμα και για μεμονωμένες  καταστάσεις  που παρατηρήθηκαν εντός του κόμματος.

Θεωρείτε ότι αυτή η απαξίωση «όλοι οι πολιτικοί και όλα τα κόμματα είναι το ίδιο» μπορεί να γίνεται και εσκεμμένα;
Φυσικά! Το σύστημα σαν τέτοιο ευνοεί την απολιτικοποίηση.  Πάρτε παράδειγμα από τα σχολεία. Καλλιεργεί το σχολείο την κριτική σκέψη; Είδατε τι έγινε με τη μαθήτρια που έκφρασε την άποψη της για το μάθημα των θρησκευτικών .. Κινήθηκε το κατεστημένο να μην θίξουν τα θεία .. Η απομάκρυνση του κόσμου από τα κοινά, η ισοπέδωση,  έχει ένα στόχο. Όσο λιγότερος κόσμος συμμετέχει, τόσο περισσότερο αδυνατεί η κριτική σκέψη και κατά συνέπεια  κυριαρχεί η απαξίωση.
Δεν είναι όλοι το ίδιο και αυτό φαίνεται και από τις αποφάσεις που παίρνονται στη βουλή, για θέματα σημαντικά που αφορούν είτε τον τόπο, είτε την καθημερινότητα μας.
Να σας πω ένα παράδειγμα, για τις λίστες Γιωρκάτζη.  Η θέση που πήραμε ως κόμμα ήταν ακριβώς η υπεύθυνη θέση. Κύριοι φέρτε μία λίστα με τα ονόματα όσων έχουν πάρει χαριστικά δάνεια ή έχουν εξυπηρετηθεί ευνοϊκά με οποιοδήποτε τρόπο από τις Τράπεζες ή το Συνεργατισμό και  να δοθεί η λίστα στην δημοσιότητα.
Μην τους βάζετε όλους στο ίδιο καζάνι. Και όταν ήρθε από τον Πρόεδρο ότι ο νόμος είναι αντισυνταγματικός, τους είπαμε δώστε τη λίστα όπως έχει και αναλάβετε τις ευθύνες σας επειδή κάμνετε λαϊκισμό. Δεν το έκαμαν, φοβήθηκαν.

Βέβαια αν ρωτήσει κανείς όλους αυτούς τους απολιτίκ και όσους απαξιώνουν την πολιτική και τα κόμματα, να σου πουν τι ψηφίζει το κάθε κόμμα στη βουλή σε σημαντικά για τη ζωή μας θέματα, δεν θα ξέρουν να απαντήσουν….
Το πιο πιθανόν είναι ότι δεν θα ξέρουν, αλλά και τα ΜΜΕ φιλτράρουν τις ειδήσεις ανάλογα με τα συμφέροντα των ιδιοκτητών τους. Είδατε προ της τραπεζικής κρίσης κανένα Μ.Μ.Ε να ασκεί κριτική για τις αποφάσεις των τραπεζών; Ούτε μονόστηλο δεν θα βρείτε. Ψάξτε το.

Βεβαίως, θα συμφωνήσω σε αυτό που έχετε αναφέρει ότι μεγάλο ρόλο στον αποπροσανατολισμό του κόσμου παίζουν δυστυχώς και τα ΜΜΕ και συνάδελφοι που παρουσιάζουν αποσπασματικές ειδήσεις κτλ….
Βεβαίως και τα παραδείγματα είναι πολλά! Επί προεδρίας Χριστόφια (ένα από τα πολλά παραδείγματα) δημοσιεύτηκε πρωτοσέλιδο ότι το προεδρικό, ο Χριστόφιας, είχε χαρίσει πρόστιμο σε κάποιο πολίτη στην ελεύθερη περιοχή Αμμοχώστου. Η εφημερίδα εκτύπωνε καθημερινά πρωτοσέλιδα με αυτό το θέμα. Ο κόσμος που το είδε δικαιολογημένα είχε θυμώσει, «γιατί εγώ να πληρώνω και αυτού να του χαρίζουν τα πρόστιμα του!».
Η αλήθεια ποια ήταν; Ο άνθρωπος είχε ήδη πληρώσει το πρόστιμο, έγινε κάποιο  λάθος και δεν καταχωρήθηκε η πληρωμή με αποτέλεσμα να κινηθούν νομικά εναντίον του. Χρειάστηκε  η Εισαγγελία να αποσύρει την υπόθεση  και να υπογράψει ο Πρόεδρος αφού ο άνθρωπος κατείχε αποδείξεις. Και όταν ζητήθηκε να γίνει η διάψευση της είδησης και να γραφτεί η αλήθεια, η συγκεκριμένη εφημερίδα το έγραψε σε δυο μόνο γραμμές, σε χώρο σελίδας που μόνον κατά λάθος θα μπορούσες να το βρεις. Μα το λάθος μήνυμα είχε ήδη περάσει στον κόσμο!

Θεωρείτε ότι ο Πρόεδρος Χριστόφιας είχε δεχθεί άδικο πόλεμο;
Άδικο, εξοντωτικό και απάνθρωπο. Και από Μ.Μ.Ε  και από πολιτικούς αντιπάλους. Βεβαίως ο πόλεμος δεν ήταν προσωπικός, το «πρόβλημα» τους ήταν ότι η Αριστερά είχε βγάλει Πρόεδρο. Στο πρόσωπο του Χριστόφια στόχευαν την Αριστερά.

Πιστεύετε ότι σε κάποιους δεν άρεσε η εκλογή του Χριστόφια στην Προεδρία;
Ήταν ιστορική για την Κύπρο η εκλογή ενός Αριστερού Προέδρου και σίγουρα σε πολλούς δεν άρεσε. Εντός και εκτός Κύπρου.

Θεωρείτε  ότι μπορεί να ξαναγίνει μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια η εκλογή ενός Αριστερού Προέδρου στη Κύπρο;
Χρονικά δεν μπορώ να προσδιορίσω  πότε, αλλά ναι θα ξαναγίνει. Στην Κύπρο η Αριστερά διεκδικεί εξουσία. Είτε με συνεργασίες είτε από μόνη της.

Λέγεται ότι το κόμμα σας παίρνει αποφάσεις συλλογικά, να θεωρήσω ότι έτσι θα γίνει και στις Βουλευτικές;
Φυσικά. Δεν αποφασίζει η ηγεσία, αλλά μεγάλος αριθμός στελεχών πέραν των χίλιων διακοσίων Παγκύπρια.

Παρόλα αυτά, μια διαδικτυακή εφημερίδα είχε γράψει πριν λίγο καιρό ποιοι θα είναι οι υποψήφιοι Βουλευτές του ΑΚΕΛ στη Λάρνακα….
Η κάθε εφημερίδα μπορεί να κάνει τις δικές της υποθέσεις. Έχουμε μια χρονοβόρα αλλά άκρως δημοκρατική διαδικασία, που κορυφώνεται μέσα από μυστική ψηφοφορία με την συμμετοχή, στη περίπτωση της Λάρνακας, 300 ανθρώπων.

Θα θέλατε να ήσασταν υποψήφιος βουλευτής Λάρνακας ή Αμμοχώστου;
Δεν είναι μέσα στις προτεραιότητες μου, έχω αρκετά άλλα καθήκοντα, κομματικά και επαγγελματικά. Θεωρώ ως καταξίωση την εκλογή στη Βουλή, αλλά δεν εξαντλείται η καταξίωση μόνο με αυτό. Όπως είπα πριν, η πολιτική για εμάς έχει την έννοια της προσφοράς και όχι κατά ανάγκη του δημόσιου αξιώματος.

Σήμερα που σας  βρίσκουμε επαγγελματικά, μέσα στο κόμμα;
Είμαι εκτελεστικός αντιπρόεδρος στον Όμιλο του Λαϊκού, είμαι μέλος του πολιτικού γραφείου του ΑΚΕΛ, και έχω την ευθύνη των οικονομικών του κόμματος μαζί με άλλους συνεργάτες.

Που αυτά ήταν και το αντικείμενο των σπουδών σας.
Περίπου.

Ήταν δική σας επιλογή να αποδεσμευτείτε από Επαρχιακός Γραμματέας Αμμοχώστου. Γιατί;
Μετά από 13 χρόνια  νομίζω ότι μπορείς να δώσεις σε ένα πόστο το δίνεις. Ένας πιο νέος με περισσότερη όρεξη πάντα έχει κάτι νέο να δώσει..

Σημαντικοί και οι νεαροί αλλά και οι παλιοί σε ένα κόμμα….
 Δεν είναι μόνον θέμα παλιών και νέων η αντικατάσταση σε καίρια πόστα…είναι αναγκαία για τους Βουλευτές, Δημάρχους, δημοτικούς Συμβούλους. Εφαρμόζουμε στο κόμμα, και πολύ σωστά τις τρείς θητείες.

Υπήρξαν κάποιοι παλιοί μέσα στο κόμμα που σας επηρέασαν;
Φυσικά, από τους παλιούς διέκρινα την αυταπάρνηση και τη βαθιά πίστη στα ιδανικά που αγωνίστηκαν και υπηρέτησαν. Εργάστηκα με συντρόφους όπως ο Πουμπουρής, ο οποίος διετέλεσε και ως Επαρχιακός Αμμοχώστου, μια λαμπρή και χαρισματική προσωπικότητα με τεράστια προσφορά για τον τόπο, τους εργαζόμενους και για το κόμμα, αλλά και  πολλοί άλλοι που τους τιμώ για όσα έχουν προσφέρει σε ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες ..

Υπήρχαν σημαντικά στελέχη που προσέφεραν με ανιδιοτέλεια. Σήμερα στο έμμισθο μηχανισμό του ΑΚΕΛ βλέπετε νέους ανθρώπους με εκείνα τα ιδανικά και ήθος;
Κοίταξε, αλλιώς μεγάλωσαν οι παλιοί, αλλιώς οι νέοι,… δεν περιμένω από ένα νέο 30 χρονών να έχει ακριβώς εκείνο το ατσάλωμα  των παλιών. Αλλά, από ένα νεαρό σύντροφο πιστεύω ότι μπορούμε να βρούμε άλλα θετικά στοιχεία, τεκμηριωμένο λόγο, επιχειρηματολογία, γνώσεις, εξειδίκευση, που το απαιτεί και η σημερινή κοινωνία που είναι πιο απαιτητική.
Το σημαντικό, νεαρός ή παλιός, είναι να διαθέτεις πίστη και ανιδιοτέλεια στο σκοπό στον οποίο τάχθηκες για ένα καλύτερο κόσμο, ένα καλύτερο αύριο.

Έχει καλά νεαρά στελέχη το ΑΚΕΛ;
Ναι το ΑΚΕΛ διαθέτει αξιόλογους νέους, πολλά υποσχόμενους, και δεν μιλώ μόνον για τον επαγγελματικό μηχανισμό αλλά γενικά ..

Αλήθεια, το «Πόλεμος» από πού βγήκε;
Ο παππούς μου συμμετείχε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και όταν επέστρεψε πίσω συνήθιζε να λέει ιστορίες του πολέμου στους χωριανούς. Μαζί του ήταν και ο πατέρας  μου, όταν έλεγε τις ιστορίες και τους είχε μείνει «ο πόλεμος και το πολεμούϊν». Ο πατέρας μου δικαίωσε το παρατσούκλι στη συνέχεια με την δυναμική και έντονη   προσωπικότητα που είχε. Δεν υπήρχε περίπτωση να τελειώσει ποδοσφαιρικός αγώνας ειρηνικά, πάντα κάτι θα γινόταν ….

Η σύζυγος σας είναι από τη Βουλγαρία…
Ναι, γνωριστήκαμε όταν σπούδαζα στη Βουλγαρία και μετά ήρθαμε πίσω στην Κύπρο μαζί.

Πόσα παιδιά έχετε;
Δύο κόρες.

Θα θέλατε οι κόρες σας να ασχοληθούν με την πολιτική;
Με ενδιαφέρει και θέλω να είναι κοινωνικά ευαίσθητες ,κοινωνικοποιημένες και πολιτικά ενήμερες.

Ως νέος ήσασταν αθλητής…
Ναι , έπαιξα για ένα χρονικό διάστημα βόλεϊ στο  «Μαραθώνα Κάτω Βαρωσιού», που αγωνιζόταν κάποτε στην Α’ και κάποτε στη Β’ κατηγορία. Ξεκίνησα στα 15 μου και συνέχισα για ακόμη λίγο όταν επέστρεψα από τις σπουδές μου.

Μένετε στο κέντρο της πόλης, κοντά στη Μητρόπολη. Τι βλέπετε μέσα στη πόλη μας το οποίο υπήρχε από τότε που ήσασταν Δημοτικός Σύμβουλος και θα θέλατε να αλλάξει;
Νομίζω ότι η Λάρνακα διαθέτει ένα μοναδικό συγκριτικό πλεονέκτημα που δεν βρίσκεις πουθενά. Διαθέτει σε ένα μικρό χώρο 2-3 τετραγωνικών χιλιομέτρων παραλία, Μαρίνα, εμπορικό και διοικητικό κέντρο, αρχαιολογικούς θησαυρούς και λίγο πιο κάτω την Αλυκή.  Βλέπω με ικανοποίηση σειρά έργων να υλοποιούνται, όπως την Δημοτική Αγορά, το Τέμενος Ζουχούρι, πεζοδρομοποίηση του Κέντρου, το αρχαίο λιμάνι και πολλά άλλα. Βλέπω ότι ο νυν δήμαρχος και το νυν δημοτικό συμβούλιο κάνουν καλή δουλειά ως προς την ανάδειξη αυτών των θησαυρών της πόλης. Χρειαζόμαστε ανάδειξη της ιστορίας και της φυσικής ομορφιάς της πόλης. Να διατηρήσει και να αναδείξει η Λάρνακα το χαρακτήρα της.
Είμαι αισιόδοξος ότι κινείται σε μια θετική κατεύθυνση η πόλη μας. 

Ο Άγιος Σέργιος είχε θάλασσα;
Ναι, μέναμε ένα μίλι από τη θάλασσα….

Αυτό καλλιέργησε την τόσο μεγάλη σας αγάπη για τη θάλασσα;
Νομίζω πως ναι, αφού  η θάλασσα μας μεγάλωσε  και εκεί μετά το σχολείο περνούσαμε τις παραπάνω ώρες στο Λούμα του Αη Σερκού.

Αγαπάτε ιδιαίτερα τη θάλασσα…
Ναι, από παιδί. Τα καλοκαίρια ζούσαμε στη θάλασσα. Είχαμε την βάρκα και  την  παράγκα δίπλα στη θάλασσα, ψαρεύαμε και το μενού είχε αναγκαστικά κάθε μέρα  ψάρι. Τότε νιώθαμε  σαν «απόκληροι» της κοινωνίας. Τώρα θυμάμαι εκείνα τα χρόνια και νιώθω τυχερός που αναγιώθηκα δίπλα από τη θάλασσα.

Και σήμερα συνεχίζω να πηγαίνω στη θάλασσα καθημερινά από νωρίς το πρωί στις  5 η ώρα χειμώνα καλοκαίρι. Είναι είδος εξάρτησης και αυτό αλλά με θετικές παρενέργειες. Το συστήνω ανεπιφύλακτα. Για να παροτρύνουμε το κόσμο να ασχοληθεί με τη θάλασσα συστήσαμε, μαζί με άλλους φίλους, τον Όμιλο Χειμερινών Κολυμβητών σε μια προσπάθεια να γνωστοποιήσουμε ευρύτερα τις θετικές ενέργειες που παρέχει η θάλασσα.

Ψαρεύετε;
Σπάνια. Κάποτε κάνω τον βοηθό ψαρά αφού η παράδοση του ψαρά συνεχίζεται στη οικογένεια.

Σήμερα τι ονειρεύεστε κύριε Ιωάννου;
Ότι ονειρεύεται όλος ο κόσμος. Να δω τα παιδιά μου να μεγαλώνουν έτσι όπως επιθυμούν και να φτιάχνουν τις δικές τους οικογένειες μέσα σε συνθήκες ειρήνης.