SkalaTimes
O Αύγουστος είναι ο μήνας της ξεκούρασης, της θάλασσας, της ηλιοθεραπείας, του καρπουζιού, του γλυκού του κουταλιού στη βεράντα, του παγωτού και πολλών άλλων…
Ο Αύγουστος είναι επίσης ο μήνας εγγραφών στο Ωδείο Ανδρέας Γερολέμου στη Λάρνακα.
Για όλο το μήνα Αύγουστο και κάθε μέρα το Ωδείο θα δημοσιεύει μέσω του SkalaTimes μια «απλή» ερωτησούλα γύρω από τη μουσική, για να εμπλουτίσει τις γνώσεις μας, για να έχετε κάτι να παίζετε με τα παιδιά στο σπίτι (θα τα ρωτάτε και αυτά θα μαντεύουν την σωστή απάντηση).
Για σήμερα η ερώτηση είναι:
Ποιες γνωστές όπερες γνωρίζεις;
Η απάντηση (αφού μαντέψετε πρώτα) κάτω από την φωτογραφία.
Απάντηση: Μερικές από τις πιο γνωστές όπερες είναι:
Ο Κουρέας της Σεβίλλης (ιταλικά: Il barbiere di Siviglia, ossia L’inutile precauzione [προφορά: il barˈbjɛːre di siˈviʎʎa osˈsiːa l iˈnuːtile prekautˈtsjoːne]) είναι μία όπερα μπούφα σε δύο πράξεις του Τζοακίνο Ροσσίνι, με ένα ιταλικό λιμπρέτο του Τσέζαρε Στερμπίνι. Το λιμπρέτο είναι βασισμένο στη γαλλική κωμωδία του Πιερ-Ωγκυστέν Καρόν ντε Μπωμαρσαί, Ο Κουρέας της Σεβίλλης (1775).
Η πρεμιέρα της όπερας του Ροσσίνι έγινε (υπό τον τίτλο: Almaviva, o sia L’inutile precauzione) στις 20 Φεβρουαρίου του 1816, στο Teatro Argentina, στη Ρώμη. Το έργο αυτό του Ροσσίνι, κατέληξε να είναι ένα από τα σπουδαιότερα κομμάτια της κωμικής μουσικής. Αν και έχουν περάσει 200 χρόνια από την πρεμιέρα της, παραμένει έως σήμερα ένα δημοφιλέστατο έργο.
Οι Γάμοι του Φίγκαρο (ιταλικά: Le nozze di Figaro, [προφορά: le ˈnɔttse di ˈfiːɡaro), K. 492, είναι όπερα μπούφα του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ σε τέσσερις πράξεις, η οποία γράφτηκε το 1786. Tο λιμπρέτο ήταν του Λορέντσο Ντα Πόντε και βασίστηκε στο θεατρικό έργο Οι Γάμοι του Φίγκαρο, του Πιερ-Ωγκυστέν Καρόν ντε Μπωμαρσαί. Η πρεμιέρα της όπερας έγινε την 1 Μαΐου του 1786.
Η ιστορία επικεντρώνεται στον υπηρέτη Φίγκαρο και το πώς καταφέρνει να νυμφευθεί τη Σουζάννα (Susanna), ματαιώνοντας τις προσπάθειες του εργοδότη τους, ο οποίος πολιορκεί την αγαπημένη του Φίγκαρο. Η εν λόγω όπερα θεωρείται ιδιαίτερα σημαντική για την όπερα ως είδος, και είναι μία από τις πιο πολυπαιγμένες όπερες.
Μποέμ (πρωτότυπος τίτλος La Bohème) είναι ο τίτλος όπερας τεσσάρων πράξεων του Τζάκομο Πουτσίνι σε λιμπρέτο των Τζουζέπε Τζακόζα και Λουίτζι Ίλικα που βασίστηκε στο μυθιστόρημα του Ανρί Μιρζέρ[3] “Σκηνές από την Μποέμικη ζωή” (γαλλ. Scènes de la Vie de Bohème). Η παγκόσμια πρεμιέρα του έργου έγινε στο Βασιλικό Θέατρο[4] του Τορίνο την 1η Φεβρουαρίου του 1896, υπό τη διεύθυνση του Αρτούρο Τοσκανίνι. Θεωρείται μία από τις δημοφιλέστερες όπερες του Πουτσίνι και χαρακτηριστικότερο σημείο της είναι η άρια του τενόρου της πρώτης πράξης.
Eπίσης:
«To Ριγκολέτο (Rigoletto) ήταν η όπερα που έδωσε στο Βέρντι μία θέση στο πάνθεο των συνθετών όπερας. Μέσα σε δέκα χρόνια από τη σύνθεσή του, το τρίπρακτο έργο ανέβηκε σε 250 σκηνές όπερας σε όλο τον κόσμο. Αποτελεί την όπερα με την οποία ο Βέρντι ήρθε σε οριστική ρήξη με οπερατικές τεχνικές του παρελθόντος, αφού αφαίρεσε τις εισαγωγικές άριες και τα ensembles, κάνοντας το έργο πιο ρυθμικό μέσα από μία μελωδική απαγγελία, γνωστή ως recitativo cantando».
««Έτσι κάνουν όλες» (πρεμιέρα 26 Ιανουαρίου 1790, Βιέννη) κατακρίθηκε γιατί παρουσίαζε τις γυναίκες άστατες. Μουσικά θεωρήθηκε πως η σχετικά απλή πλοκή της δεν υποστήριζε τις ανυπέρβλητες άριες και ντουέτα. Ωστόσο, κατάφερε να κερδίσει το σεβασμό του οπερατικού κόσμου, αφενός λόγω της παιχνιδιάρικης πλοκής της, αφετέρου λόγω του μαγευτικού μουσικού θέματος. Ωστόσο πρόκειται για κάτι παραπάνω από απλή διασκέδαση (divertimento). Η μουσική του Μότσαρτ δίνει στην ιστορία μία οδυνηρά ρεαλιστική διάσταση εξερευνώντας τον πανανθρώπινο φόβο της προδοσίας και την ανατριχίλα του αναπάντεχου έρωτα».
«Κάρμεν- Ζωρζ Μπιζέ (Πρεμιέρα, 3 Μαρτίου 1875, Παρίσι)
Στην πρεμιέρα της σόκαρε το συντηρητικό κοινό της Opera – Comique, στη συνέχεια όμως η Κάρμεν (Carmen) καθιερώθηκε ως μία από τις πιο αγαπημένες όπερες του κοινού. Περιγράφεται συχνά ως μία opera comique επειδή οι διάλογοι του έργου του δίνουν ζωντάνια και ευφορία».
