Ο Έλληνας και ο Ελληνάρας

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Ο Πολίτης Lame είναι ο απλός πολίτης. Ο οικογενειάρχης, ο εργένης, η κοπέλα στο μπαρ, η μάνα που τρέχει σαν τρελή για τα παιδιά της. Ο προγραμματιστής ή η δικηγόρος. Ο ένας ή η άλλη. Ο Πολίτης Lame είναι αυτός που πάντα προσπαθεί να κάνει το καλύτερο για την οικογένεια του και τον κόσμο και άλλοτε χάνεται, άλλοτε πνίγεται, άλλοτε βλέπει καθαρά, άλλοτε αδιαφορεί. Και κάποτε κάθεται και γράφει τις σκέψεις του στο χαρτί. Αναρωτιέται αν αυτά που σκέφτεται τα σκέφτονται κι άλλοι. Αν έχει τρόπο να τα εκφράσει, αν έχει λάθος, αν είναι βλάκας που θυμώνει με κάποια πράγματα, αφελής, άχρηστος ή απλά λογικός. Κοινή λογική…..Σπάνιο πράμα…. Ο Πολίτης Lame αναρωτιέται και μονολογεί. Με τα δίκια και τα άδικα του. Πάντα, όμως, με ειλικρίνεια και με υπέρτατα ιδεώδη την ειρήνη, τον διάλογο με ορθάνοιχτα αυτιά, την αγάπη και το κοινό καλό. Όχι των περισσότερων, αλλά όλων. Ανεξαιρέτως.

——————————————————————————-

Γράφει ο Πολίτης Lame

Αθάνατη Ελληνική Ψυχή, να ‘ξερες πώς σε κατάντησαν….

Δεν ξέρω πώς θα πρέπει να έχω στο μυαλό μου το αρχαίο ελληνικό πνεύμα. Τι πρέπει να κρατήσω από αυτό, τι να πετάξω, τι να προσαρμόσω στο σήμερα και τι να απορρίψω… Μεγάλωσα σε ένα σπίτι με έντονη την παρουσία της Ελλάδας ως έννοια της Μητέρας Πατρίδας, των ένδοξων προγόνων και της πλούσιας ιστορίας. Μεγαλώνοντας συνειδητοποίησα την μοναδικότητα και την πρωτοπορία του Ελληνικού πολιτισμού σε θέματα όπως η Δημοκρατία, η φιλοσοφία και οι τέχνες, με επιφύλαξη καθότι δεν γνωρίζω την ιστορία άλλων πολιτισμών, αλλά και την κοινότοπη κατάληξη αυτού που είναι η παύση της ανησυχίας, η αρχή του εφησυχασμού, η καπηλεία του πολιτισμού από τις νέες γενιές κλπ.

Ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός εμπεριέχει μεγάλη σοφία που θα βρεις, όμως, και σε άλλους πολιτισμούς και διάφορες θρησκείες. Αναπόφευκτα, σε διάφορα μέρη του κόσμου αναπτύχθηκαν παρόμοιες έννοιες αφού η ανάγκη του ανθρώπου για ειρηνική ζωή και δικαιοσύνη είναι προ-εγκατεστημένη στο bios μας (ή τουλάχιστον, θα έπρεπε να είναι). Εμείς γνωρίζουμε αυτά που μάθαμε διότι έτυχε να γεννηθούμε σε μια χώρα με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και ιστορία. Δικαίωμα του καθενός να νιώθει Έλληνας ή όχι. Φτάνει να μην τα πρήζει και να θεωρεί τους έχοντες άλλων αντιλήψεων εχθρούς.

Και η Αρχαία Ελλάδα δεν ήταν ένα, μοναδικό και ιδανικό πράγμα. Δεν κινούνταν όλα εναρμονισμένα και σε τέλεια χορογραφία. Ποια Ελλάδα σε αντιπροσωπεύει, τελικά; Η Ελλάδα της Δημοκρατίας που πρωτοπορεί και δημιουργεί κάτι από το μηδέν σπάζοντας τα στερεότυπα ή η Ελλάδα που καταδίκασε σε μια δίκη παρωδία τον μεγαλύτερο φιλόσοφο στην ιστορία της για ασέβεια προς τους Θεούς; Πόση υποκρισία κουβαλά ένας φανατικός Έλληνας που είναι Ορθόδοξος Χριστιανός, τελικά; Πώς μπορεί να είσαι Χριστιανός αλλά να είσαι και Έλληνας, Άγγλος, Γάλλος, Βησιγότθος, Αρειανός….; Δεν κολλάει. Δεν υπάρχει συγχρονισμός του ενός ημισφαιρίου με το άλλο….

Αυτό το παραμύθι που μαθαίνουμε από μικροί ότι το Ελληνικό Έθνος είναι οι εκλεκτοί του Θεού, φτύνει από μόνο του στα μούτρα του. Πώς μπορεί να έχει ένας Θεός υπέρτατος, πανάγαθος και δίκαιος, με άπειρη αγάπη για όλο τον κόσμο, εκλεκτούς; Είναι για να τρελαθεί κάποιος. Πώς γίνεται να είναι «άγνωσται αι βουλαί του Κυρίου», ο ίδιος να δοξάζεται ως κάτι άπιαστο και ολικό, αλλά ταυτόχρονα να Του προσδίδουμε ανθρώπινες αδυναμίες όπως εκδίκηση, προτιμήσεις, μένος..; Ποιος είναι ο βλάσφημος; Εγώ που δεν δέχομαι ότι ο Θεός μου αφήνει παιδιά να πεθαίνουν από την πείνα και στη θάλασσα ή ο Χ.Ο. που σταυροκοπιέται και ενώ χλαπακιάζει το κοκορέτσι το Πάσχα, δηλώνει ότι «έτσι είναι ο κόσμος, είναι Θέλημα Θεού». Ρε δεν μας παρατάτε…; Ωραίος τρόπος να βολευτούμε στην πολυθρόνα μας και να αφαιρέσουμε το οποιοδήποτε άγχος και ευθύνη από πάνω μας. Α ρε Καζαντζάκη, πόσο δίκιο έχεις…. (Ώπα, διαβάζω Νίκο, είμαι αριστερός….; Αυτόματα; Ήρεμα ρωτάω….)

Και τα παραδείγματα είναι χιλιάδες και ξεκινάνε από την καθημερινότητα μας. Πιστεύουμε ότι είμαστε πιο ανθρώπινοι και πιο φιλότιμοι από άλλους λαούς. Δεν λέω, ίσως και να είμαστε. Σε ποιες περιπτώσεις όμως; Διότι δεν το λες φιλότιμο να παρκάρω το αμάξι μου σε θέση αναπήρων για να «πεταχτώ» δυο λεπτά στο κατάστημα. Τώρα θα πει κάποιος «ναι αλλά προτιθέμεθα να βοηθήσουμε κάποιον σε ανάγκη». Ναι, αυτό έλειπε να μην. Είναι φιλότιμο να βοηθήσω κάποιον να διασταυρώσει τον δρόμο ή ανθρώπινο; Τι λέξη τελικά είναι το φιλότιμο; Μας κάνει καλό ή κακό; Μας δίνει δικαιολογία και μας προσδίδει μια αφηρημένη ποιότητα για την οποία καμία άλλη γλώσσα δεν έχει λέξη (ισχύει;); Πραγματικά, ποιος νοήμων άνθρωπος δεν θα βοηθήσει τον συνάνθρωπο του; Πιο παλιά θεωρούσαμε «κακούς» ανθρώπους τους ξένους που περνούσαν δίπλα από άστεγους και δεν τους καιγόταν καρφί. Τώρα; Ίσως κρίναμε βιαστικά χωρίς να έχουμε όλα τα δεδομένα και τις εμπειρίες μπροστά μας; Είναι όντως απορίας άξιο να περνάς δίπλα από κάποιον που δεν έχει πού να μείνει και να μην σε πιάνει η καρδιά σου, όμως έχουμε, ήδη, φτάσει σε αυτό το σημείο, πλέον. Γίναμε καλύτεροι ή χειρότεροι; Ίσως κι εγώ τώρα να αποδέχτηκα ότι «έτσι είναι οι καιροί μας» και άραξα στη δική μου πολυθρόνα; Είναι, ίσως, όλα στο πλαίσιο της κατάδειξης των κακών κειμένων των υπολοίπων προς αποφυγή κατάδειξης των καλών; Δεν επιθυμώ να επαναλάβω τον εαυτό μου αλλά αν δεν ξεκινήσουμε να αντιγράφουμε τα θετικά των άλλων και να ψάχνουμε τα δικά μας λάθη, δεν θα δούμε προκοπή (και αυτό έχει εφαρμογή σε όλα τα επίπεδα). Και αν είναι να βλέπουμε τα αρνητικά τους, ας το κάνουμε ΜΟΝΟ για να αξιολογήσουμε τη δική μας συμπεριφορά αν κάπου και σε κάποιο σημείο της καθημερινότητας μας πράττουμε κι εμείς ανάλογα. Θα πέσουμε από τα σύννεφα. Και αν θεωρούμε τους άλλους μαλάκες, τότε είμαστε κι εμείς.

Ο σύγχρονος Έλληνας, που φέρει την πραγματική ευθύνη της καταγωγής του, δεν μισεί, δεν μεροληπτεί, δεν νιώθει ανώτερος και δεν θεωρεί τους υπόλοιπους υποδεέστερους.
Ο σύγχρονος Ελληνάρας είναι έτοιμος να κατακεραυνώσει όποιον διαθέτει αντίλογο. Όχι, δεν διαφωνώ με το να προστατέψω την οικογένεια μου, τα ήθη και τα έθιμα μου. Διαφωνώ, όμως, να θεωρώ αμαρτία την ομοφυλοφιλία, να θεωρώ εαυτόν ανωτέρα φυλή, να εύχομαι θάνατο και αρρώστιες, να κλείνω τα μάτια στις δολοφονίες (εκ προ μελέτης ή εξ αμελείας) που έχουν γίνει από πρόσωπα που θεωρώ ήρωες/ευεργέτες (της χώρας, του κόμματος κλπ) διότι έχουν προσφέρει με διαφορετικούς τρόπους, όπως πιστεύω, στη χώρα μου. Πώς μπορώ να πιστεύω σε πρόσωπα και σε ανθρώπους; Πραγματικά! Να τους δίνω μεγαλύτερη σημασία ακόμα και από αυτή την ίδια την Ιδέα. Και για να είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας, θα πρέπει την ιστορία να την ακούσουμε και από την απέναντι πλευρά, και όχι μόνο από τη δική μας. Δεν μηδενίζω, αλλά δεν κλείνω τα μάτια στα αρνητικά. Και μαθαίνω να ΜΗΝ μυθοποιώ έναν άνθρωπο.

Για τον οποιονδήποτε άνθρωπο θεωρούμε ίνδαλμα, ας προκαλέσουμε τους εαυτούς μας. Ας ετοιμαστούμε να ακούσουμε τα χειρότερα γι’ αυτούς, διότι μπορεί και να ισχύουν. Εμείς, όμως, γιατί πρέπει να τα δικαιολογήσουμε; Γιατί να είμαστε ακόμα πιο λάθος; Πολέμησε για την πατρίδα του; Ωραία. Διέπραξε εγκλήματα πολέμου κατά τη διάρκεια; Κακώς. Και αν αξίζει τιμή για το ένα, άλλο τόσο αξίζει τιμωρία για το άλλο. Και δεν πρέπει να τα δικαιολογήσουμε. Ειδικά όταν αυτά γίνονται από άτομα που επηρεάζουν ως εικόνες και οντότητες. Φέρουν πολλαπλάσια την ευθύνη. Διότι ως λαός κλείνουμε τα μάτια τόσο εύκολα που πραγματικά καταλήγουμε να πέφτουμε θύματα των ίδιων μας των παγίδων. Κανείς δεν είναι ο αλάνθαστος, κανείς δεν είναι ο απόλυτος. Καμιά ιδέα δεν είναι πανάκεια, κανένας δεν είναι ο εκλεκτός. Είμαστε όλοι ίσοι σε τούτο τον μάταιο κόσμο και παρά να ζούμε τη ζωή μας βοηθώντας τους αδυνάτους, την πετάμε στα σκουπίδια για απαρχαιωμένες ιδέες και οικονομικά ζητήματα….

Οι ίδιοι άνθρωποι που ποστάρουν τη φωτογραφία της Γης στον Γαλαξία (εκείνη που φαίνεται μια μικρή κουκίδα και λέει «είσαι κάπου εδώ»), πιστεύουν σε σώβρακα και φανέλες, που έλεγε ο Τζιμάκος. Κρίνουν τους πάντες για τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις, τα πιστεύω τους, την καταγωγή τους, τη θρησκεία τους. Έρχονται αντιμέτωποι με τα πιστεύω τους, θεωρώντας ότι τα προστατεύουν. Δεν μπορείς να πιστεύεις στη θρησκεία της αγάπης, αδελφέ, και να είσαι με το μαχαίρι στα δόντια. Εκτός αν ξέρεις κάτι περισσότερο από τον Χριστό που με τους μόνους που τα «πήρε» ήταν με τους αντίστοιχους σημερινούς εμπόρους και τραπεζίτες. Α κάτσε…. Τα Χριστούγεννα δεν ξοδεύουμε για δώρα και το Πάσχα για ρούχα για την Εκκλησία….; Τον τιμάμε τον Χριστό, έτσι; Ή μήπως κατανοεί κάποιος τη διοργάνωση γκαλά για φιλανθρωπικό σκοπό…;! Ρε καήκανε τα μυαλά μας, εντελώς.

Ας αποδεχτούμε ότι την ιστορία την έγραψαν και την γράφουν άνθρωποι. Και ας δεχτούμε ότι όπως και στα παλιά χρόνια, έτσι και σήμερα, η ιστορία ίσως να μην γράφεται για την αυτή καθαυτή καταγραφή των γεγονότων αλλά για την εξυπηρέτηση κάποιων σκοπών. Έχουμε όμως μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να δούμε εμείς την ιστορία από τη σκοπιά που μας κάνει καλύτερους ανθρώπους και όχι πιο πλούσιους κληρονόμους. Ας παραδεχτούμε ότι η δική μας η αλήθεια έχει κενά, ασάφειες και αντιθέσεις και ίσως να συμπληρώνεται, να ξεκαθαρίζει ή να αναιρείται σε συνδυασμό ή σύγκριση με μια άλλη αλήθεια που δεν γνωρίζουμε. Στο κάτω κάτω, οι Έλληνες αφιέρωναν θυσίες στους αγνώστους θεούς (και όχι στον άγνωστο θεό). Και στο κάτω κάτω, οι Ελληνάρες, που ανεμίζουν τη σημαία με τον σταυρό και τον δικέφαλο, δεν πρέπει να κρίνουν για να μην κριθούν.