“Ο ελεύθερος Τύπος μπορεί να είναι είτε καλός είτε κακός, αλλά χωρίς ελευθερία, είναι απόλυτα βέβαιο ότι ο Τύπος δεν μπορεί να είναι οτιδήποτε άλλο από κακός”.
(Αλμπέρ Καμύ)
SkalaTimes Team
Μία Ρωσίδα δημοσιογράφος αυτοπυρπολήθηκε την Παρασκευή μπροστά από το τοπικό παράρτημα του υπουργείου Εσωτερικών στην πόλη Nizhny Novgorod, μια μέρα αφότου η αστυνομία πραγματοποίησε έλεγχο στο διαμέρισμά της, όπως ανέφερε ο οργανισμός για τον οποίο δούλευε.
Προηγουμένως η Ιρίνα Σλάβινα έγραψε στη σελίδα της στο Facebook: «Σας ζητώ να κατηγορήσετε τη ρωσική ομοσπονδία για τον θάνατό μου».
Η Σλάβινα ήταν αρχισυντάκτρια στο Koza Press, ένα μικρό ειδησεογραφικό πρακτορείο που διαφημιζόταν λέγοντας ότι δεν είχε «λογοκρισία, ούτε εντολές άνωθεν».
Ζούμε σε ένα κόσμο όπου τα fake news είναι περισσότερα από τις αλήθειες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας.
Ωστόσο, παραμένει αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι οι δημοσιογράφοι που τολμούν να τα βάζουν με το κατεστημένο βρίσκουν μεγάλες δυσκολίες μπροστά τους.
Με αφορμή όμως την πιο πάνω είδηση για τη Ρωσίδα δημοσιογράφο που αυτοπυρπολήθηκε, θα υπενθυμίσουμε την ιστορία του Julian Assange που εδώ και οκτώ χρόνια (8) στερείται την ελευθερία του (19 Ιουνίου του 2012 ο Ασάνζ κατέφυγε στην πρεσβεία του Ισημερινού στο Λονδίνο υποβάλλοντας αίτημα για τη χορήγηση πολιτικού ασύλου) και κινδυνεύει η ζωή του επειδή τόλμησε μέσα από τα WikiLeaks να βγάλει στο φως αλήθειες και αποκαλύψεις των Αμερικανών. Συγκεκριμένα τον περιμένει κάθειρξη 175 χρόνων στις ΗΠΑ επειδή δημοσιοποίησε στοιχεία για εγκλήματα πολέμου των Αμερικανών.
Το 2010 το Wikileaks δημοσίευσε περισσότερα από μισό εκατομμύριο μυστικά έγγραφα για τον πόλεμο των ΗΠΑ στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Ντοκουμέντα μεταξύ άλλων για εγκλήματα πολέμου του αμερικανικού στρατού καθώς και ενός βίντεο που έδειχνε αμερικανικό στρατιωτικό ελικόπτερο από πάνω να πυροβολεί άμαχο πληθυσμό, μεταξύ αυτών, και δύο δημοσιογράφοι του Reuters.
Ο Julian Assange είναι σύμβολο για τον κόσμο της ερευνητικής δημοσιογραφίας και είναι το κερασάκι στην τούρτα στους διωγμούς, θανάτους και φυλακίσεις δημοσιογράφων ανά το παγκόσμιο. Ακόμη και στις μέρες μας, ναι!
-Nόαμ Τσόμσκυ, Αμερικανός γλωσσολόγος και ακτιβιστής
Σύμφωνα με την έκθεση των Δημοσιογράφων Χωρίς Σύνορα για τη περασμένη χρονιά (2019), οι δολοφονίες δημοσιογράφων μειώθηκαν σε σχέση με το 2018. Αυξήθηκαν όμως οι φυλακίσεις και οι διώξεις τους σε πολλές χώρες που δεν βρίσκονται σε πόλεμο.
“389 δημοσιογράφοι βρέθηκαν το 2019 στη φυλακή με κατηγορίες που σχετίζονταν άμεσα με τη δημοσιογραφική τους ιδιότητα. Σύμφωνα με την έκθεση των Δημοσιογράφων Χωρίς Σύνορα που δίνεται σήμερα στη δημοσιότητα οι φυλακίσεις δημοσιογράφων παρουσιάζουν αύξηση κατά 12% σε σχέση με πέρυσι. Σύμφωνα με την ίδια έκθεση το 2019 παρατηρήθηκε ωστόσο μείωση των καταγεγραμμένων δολοφονιών δημοσιογράφων, με τον αριθμό των δολοφονηθέντων να ανέρχεται στους 49, ενώ το 2018 ο αριθμός αυτός ανερχόταν στους 86. Το ότι υπήρξε μείωση των δολοφονιών δημοσιογράφων δεν αποτελεί ωστόσο λόγο εφησυχασμού”, σύμφωνα με τους Δημοσιογράφους Χωρίς Σύνορα.
Σύμφωνα με την έκθεση ενδιαφέρον έχει ότι μόνο μια μειοψηφία δημοσιογράφων που θανατώθηκαν, έχασαν τη ζωή τους σε εστίες πολέμων. Στην πλειοψηφία τους, οι δολοφονίες δημοσιογράφων, έγιναν το 2019 σε χώρες που υπάρχει ειρήνη ή σε χώρες δεν έχουν εμπλακεί άμεσα σε πολεμικές συρράξεις.
Mέχρι την 1η Δεκεμβρίου 2019, δεκάδες δημοσιογράφοι βρίσκονται φυλακισμένοι ανά τον κόσμο. 120 στην Κίνα, 34 στην Αίγυπτο, 32 στη Σαουδική Αραβία, 26 στη Συρία, 25 στην Τουρκία και 25 στο Βιετνάμ.
Σε ένα κόσμο που οι δημιοσιογράφοι που βγάζουν στο φως τις αλήθειες θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή τους, σε ένα κόσμο που για 8 χρόνια ένας δημοσιογράφος ζει φυλακισμένος (Julian Assange) επειδή αποκάλυψε αλήθειες, σε ένα κόσμο που ρωσίδα δημοσιογράφος αρχισυντάκτρια αυτοπυρπολήθηκε και έγραψε στο facebook της πριν πεθάνει «Σας ζητώ να κατηγορήσετε τη ρωσική ομοσπονδία για τον θάνατό μου», σε ένα τέτοιο κόσμο, αδιαμφισβήτητα η πρόοδος και η εξέλιξη αργεί, όπως και η ελπίδα για ένα καλύτερο κόσμο!
