Άνοιξαν λοιπόν τα μουσεία και οι γκαλερί στο Λονδίνο με τα όλα τους, ραντεβού, στενότερα time slots πολλά pits stop για sanitizer, προτεινόμενες αποστάσεις και υποχρεωτικές μάσκες (και μερικά μάλιστα προσφέροντας μάσκες στην είσοδο). Και ο κόσμος ανταποκρίθηκε, ο κόσμος του Λονδίνου, μετά από τον εγκλεισμό σχεδόν τεσσάρων μηνών που ζήσαμε την Άνοιξη δε βγήκε μόνο για φαγητό, δε γέμισε μόνο τα καφέ, τα πεζοδρόμια της Oxford street και του Southbank αλλά και τα μουσεία. Στα μεγάλα πολιτιστικά ιδρύματα της πόλης, και όχι μόνο αυτά με τις πιο εντυπωσιακές εκθέσεις, ξαφνικά τα time slots εξαφανίστηκαν και για κάποιες εκθέσεις δεν έχει πια να κλείσεις μέχρι το τέλος της -παρατεταμένης ούτως ή άλλως- διάρκειάς τους. Αν είσαι από τους τυχερούς που πρόλαβαν το μέτρο έχει και τα θετικά του. Ο αριθμός των επισκεπτών είναι πια τέτοιος ώστε να μπορεί κανείς ακόμα και στις πιο δημοφιλείς εκθέσεις να απολαύσει την περιήγησή του χωρίς τον συνήθη συνωστισμό.
Πάντα έβρισκα την τέχνη και τις περιηγήσεις στα μουσεία ως διέξοδο στις ανησυχίες της καθημερινότητας και τα μουσεία και οι γκαλερί εδώ λειτουργούν γενικότερα κάπως έτσι. Όχι μόνο σαν τακτικοί σαββατιάτικοι εκπαιδευτικοί προορισμοί αλλά και σαν τόποι συνάντησης και τυχαίας βόλτας, γεμίζουν τις καθημερινές με γονείς με μάρσιπους και καρότσια, εργαζόμενους στο lunch break και φοιτητές – ως τόποι σύντομης αναστολής της πραγματικότητας. Πόσο μάλλον λοιπόν μετά από μια τόσο αγχωτική περίοδο και ίσως λίγο πριν νέα περιοριστικά μέτρα η ανάγκη για τέτοιου είδους φυγές μοιάζει ακόμα πιο έντονη.
Oλόκληρο το ρεπορτάζ:
https://www.elculture.gr/blog/article/party-stin-poli-dyo-ekthesis-pou-sozoun-ti-diathesi-sto-fthinoporino-londino/
