Στο SkalaTimes αγαπάμε ιδιαίτερα τις τέχνες και ομολογουμένως αυτό τον συγκεκριμένο καλλιτέχνη που έχει δώσει χρώμα και ομορφιά στους τοίχους της πόλης μας, τον αγαπάμε και τον θαυμάζουμε ιδιαίτερα.
Με χαρά σήμερα κουβεντιάζουμε με τον γνωστό ταλαντούχο καλλιτέχνη Paparazzi. Τον Αχιλλέα Μιχαηλίδη. Ένα καλλιτέχνη του δρόμου που έχει πρωταγωνιστήσει, έτσι ώστε να πάει το graffiti κάποια βήματα πιο μπροστά στο νησί μας.
Tα τελευταία τέσσερα χρόνια ο Paparazzi επέλεξε τη Λάρνακα για να ζει και να εργάζεσαι, με το στούντιο του να βρίσκεται στο κέντρο της πόλης, σε μια γειτονιά που έχει εξελιχθεί σε καλλιτεχνική γειτονιά και «υπαίθρια γκαλερί», όπως ο ίδιος χαρακτηριστικά λέει.
Περισσότερα στη πιο κάτω συνέντευξη.
SkalaTimes
Ποια η σχέση σου με την τέχνη ως παιδί;
Η σχέση μου με την τέχνη ξεκινάει από την οικογένεια μου. Οπαππούς μου ήταν μουσικός και επίσης έφτιαχνε μουσικά όργανα και έκανε γλυπτά από ξύλο. Επίσης ο πατέρας μου ζωγράφιζε και εγώ με τη σειρά μου ζωγράφιζα από παίδι.
Η τέχνη με ενδιέφερε από μικρό, πάντα ήξερα τι θα γίνω όταν μεγαλώσω.
Το ψευδώνυμο Paparazzi πώς προέκυψε;
Κάπου εκεί στην εφηβεία όταν βαρέθηκα το φροντιστήριο και κουράστηκα να ζωγραφίζω κεφάλια αρχαίων, ήρθε στη ζωή μου το graffiti έτσι άρχισε να με ενδιαφέρει το χρώμα το να ζωγραφίζω στους τοίχους…..
Για ποτέ μιλάμε;
Ήταν περίπου το ‘97 όταν ήμουνα τότε 14-15 ετών.
Που ήσουν;
Ήμουν στη Θεσσαλονίκη και άρχισα λοιπόν να σκέφτομαι τι ψευδώνυμο να επιλέξω.
Εκείνο το διάστημα άκουγα ένα τραγούδι που μου είχε δώσει ένας φίλος να ακούσω το Paparazzi και επειδή τραγουδούσα συνεχώς το ρεφρέν άρχισε ένας φίλος να με φωνάζει με αυτό όταν παίζαμε basketball.
Η αλήθεια είναι πως προσπαθούσα να βρω ένα ψευδώνυμο μικρό, με τρία γράμματα, όπως κάνουν οι περισσότεροι γκραφιτάδες. Ωστόσο, μου είπε ένας φίλος «καλά ρε μεγάλε αφού όλοι σε φωνάζουν παπαράτσι στο σχολείο γιατί δεν επιλέγεις το παπαράτσι;».
Του απάντησα «ναι καλά λες, πως γράφεται;»
Μου έδειξε αυτός πως γράφεται και κάπως έτσι έμεινε για πάντα το παπαράτσι, μου είχε αρέσει αν και είναι μεγάλο το όνομα για graffiti. Σκέψου ότι τότε κάναμε και πολλά παράνομα στους τοίχους και ήθελα κάτι μικρό για να γράφεται και γρήγορα, αλλά εντάξει τελικά έμεινα με αυτό. Όπως αντιλαμβάνεσαι, τώρα μετά από τόσα χρόνια και να θέλω να το αλλάξω δεν μπορώ, έχω γίνει γνωστός με αυτό το όνομα.
Για να καταλάβεις με φωνάζουν όλοι πλέον παπαράτσι, αφού και η μάνα μου κάποτε με φώναζει παπαράτσι. Μου φωνάζει Αχιλλέα δεν απαντάω πουθενά, στο παπαράτσι γυρνάω! (Γέλια).
Άρα το πρώτο έργο στους τοίχους με την υπογραφή σου ως Paparazzi ήτανε στη Θεσσαλονίκη;
Ναι.
Κατάγεσαι από την Γεωργία, στην Κύπρο πως βρέθηκες;
Καταρχάς είμαι από την πρωτεύουσα της Γεωργίας, την Τιφλίδα, από την ελληνική γειτονιά. Αρχικά είχε έρθει στην Κύπρο ο πατέρας μου για μία δουλειά, μετά σιγά-σιγά μετακομίσαμε όλη η οικογένεια.
Στην αρχή είχα έρθει για διακοπές για να δω τον πατέρα μου, αλλά μου είχε αρέσει αρκετά. Ξαναήρθα και μετά ήρθα ξανά και έμεινα. Μου αρέσουν οι ρυθμοί στην Κύπρο που είναι έτσι χαλαροί, που όλα γίνονται μετά από μία βδομάδα (γέλια)…. Ταξιδεύω συχνά εκτός Κύπρου, γεμίζω μπαταρίες και επιστρέφω. Πιστεύω πως όταν ζεις στην Κύπρο πρέπει να ταξιδεύεις συχνά, επειδή είναι και μικρό νησί αν δε βγεις κι αν δεν ταξιδέψεις και μείνει στο νησί πολύ καιρό τότε υπέρ χαλαρώνεις (γέλια). Πρέπει να βγαίνεις έξω να γεμίζεις τις μπαταρίες σου να νιώθεις πως είσαι ένα κομμάτι αυτού του παζλ που λέγεται graffiti, street art και μετά να επιστρέφεις στην μικρή Κύπρο.
Στην Κύπρο ξεκίνησες το γκράφιτι από τους τοίχους της Λεμεσού το 2002, στην Λάρνακα πότε ξεκίνησες να σχεδιαζεις στους τοίχους της πόλης;
Στη Λάρνακα μετακόμισα πριν από περίπου τέσσερα χρόνια, όταν γεννήθηκε η κόρη μου. Ήμασταν στην Αγία Νάπα τότε και κάναμε ένα πολύ ωραίο φεστιβάλ το Agia Napa Street Festival, ένα πολύ ωραίο project για το οποίο είχαμε φέρει καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο. Πρέπει να πω ότι η ιδέα και η όλη στήριξη ήταν του τότε Δημάρχου και νυν Υπουργού, Καρούζου.
Εγώ ήμουν καλλιτεχνικός Διευθυντής του Φεστιβάλ αυτού. Μάλιστα ο Δήμαρχος ετοίμασε και χάρτη για τα σημεία με τα έργα μέσα στην Αγία Νάπα. Έγινε καταπληκτική δουλειά και εύχομαι να το ξανακάνουμε.
Ωστόσο, η Αγία Νάπα δεν μας έκανε για οικογένεια και σκεφτήκαμε αφού έχουμε μείνει Λεμεσό, έχουμε μείνει Λευκωσία, ας μείνουμε και στη Λάρνακα!
Συγκεκριμένα είχα ξεκίνησα από Λευκωσία, μετά Λεμεσό, μετά Νάπα και μετά ήρθα στη Λάρνακα. Στη φάση που γεννήθηκε η κόρη μου είπαμε να δοκιμάσουμε τη Λάρνακα. Ξέρεις μ’ αρέσει η Λάρνακα, μου αρέσει που έχει κρατήσει αυτό το παλιό στοιχείο, έχει μείνει το κυπριακο. Βλέπεις ακόμα παλιά κτίρια, παλιά μαγαζιά και νομίζω πρέπει να το διατηρήσει αυτό γιατί και οι τουρίστες δεν έρχονται για τα ρούχα και για τα καταστήματα, αλλά γι’ αυτό το παλιό στοιχείο.
Οι ξένοι έρχονται για τα σεφταλιά, το χαλούμι, την παλιά παράδοση, τα παλιά κτίρια… για αυτό το κυπριακό στοιχείο!
Όταν ήρθαμε στη Λάρνακα κάναμε μία προσπάθεια να φτιάξουμε μία καλλιτεχνική γειτονιά….
Όμως δε μου έχεις απαντήσει το πρώτο σου έργο σε τοίχους της Λάρνακα πότε ήταν;
Ήτανε πριν πάρα πολλά χρόνια σε ένα φεστιβάλ που είχε διοργανώσει ο Δήμος της πόλης και με είχαν καλέσει, έχει αρκετά χρόνια δε θυμάμαι πραγματικά πόσα….
Όταν όμως μετακόμισα πριν από τέσσερα χρόνια ξεκινήσαμε να κάνουμε πάρα πολλά έργα και εδώ στη γειτονιά και σε άλλες περιοχές της πόλης.
‘Εχουμε κάνει και πάρα πολλά αφιλοκερδώς, χωρίς καμία στήριξη ούτε από τον Δήμο ούτε από πουθενά αλλού. Αν στην Αγιά Νάπα ο Δήμος πλήρωσε τα πάντα (χρώματα, ανυψωτικά, ξενοδοχεία που είχανε μείνει τότε καλλιτέχνες, κτλ), εδώ στη Λάρνακα πρέπει να πω ότι δεν έχουμε δει μέχρι στιγμής κάποια στήριξη.
Για να είμαστε ειλικρινείς όλα τα κάνουμε με δικά μας έξοδα… Σιγά-σιγά ομορφαίνουμε τη γειτονιά μας, εδώ στην Καραολή και Δημητρίου, στο κέντρο της πόλης…
Και είναι αλήθεια πως έχει ομορφύνει πολύ η γειτονιά εδώ….
Αυτά τα έργα στη γειτονιά δεν τα έχω κάνει μόνο εγώ, έχουνε κάνει κι άλλοι καλλιτέχνες έργα στη περιοχή, επίσης στηρίζουμε και κάποιους καλλιτέχνες για να έρθουν Κύπρο και κάνουνε κι αυτοί κάποια έργα, φέρνουμε φίλους από το εξωτερικό και κάνουμε μαζί συνεργασίες. Είναι γεγονός πως έχουμε φτιάξει μια πολύ όμορφη καλλιτεχνική γειτονιά εδώ.
Επίσης η περιοχή έχει πολλά στούντιο, γκαλερί, αν έρθει κάποιος εδώ μπορεί να δει αρκετά έργα. Σκεφτόμαστε να φτιάξουμε και ένα πολιτιστικό χάρτη για να γνωρίζει ο ξένος, ο επισκέπτης, ότι αν έρθει εδώ στη γειτονιά μπορεί να βρει αρκετά καλλιτεχνικά στέκια και έργα, να μπορεί να δει που είναι το στούντιο του κάθε καλλιτέχνη κτλ…
Πριν μιλήσουμε για τη γειτονιά θα ήθελα να σε ρωτήσω το εξής: έχεις πρωταγωνιστήσει στην εξέλιξη του graffitti στην Κύπρο, έχεις λάβει μέρος σε κάποια φεστιβάλ, ήσουν καλλιτεχνικός διευθυντής στο street art festival στην Αγία Νάπα, θέλω λοιπόν να σε ρωτήσω πόσο σημαντικό είναι να μάθει κανείς την σωστή ιστορία του graffiti και πόσο η τέχνη του δρόμου μπορεί να βοηθήσει στην εξέλιξη και αισθητική μίας πόλης, αλλά και πολιτιστικά.
Σίγουρα βοηθάνε τα φεστιβάλ. Είχαμε κάνει μία ωραία εκδήλωση πριν χρόνια εδώ στην περιοχή λεγόταν «Bubble street festival». Ήτανε μια πολύ ωραία φάση, είχε βοηθήσει όλη η γειτονιά, είχαμε φέρει εδώ το mix FM, ήρθαν διάφοροι καλλιτέχνες και από το εξωτερικό, αλλά και από την υπόλοιπη Κύπρο, οι μισοί κοιμήθηκαν σπίτι μου οι άλλοι μισοί στο στούντιο, κτλ, ήταν μια πάρα πολύ αυθεντική προσπάθεια, με έξοδα δικά μας και νομίζω ότι στο μέλλον ίσως να το ξανακάνουμε.
Το graffiti είναι μία μορφή σύγχρονης τέχνης πιστεύεις πως μπορεί να αποτελέσει και κομμάτι της οποίας κοινωνικής επανάστασης;
Το graffitti έχει πάρα πολλές πτυχές, γράφεις τα συναισθήματά σου, τη σκέψη σου, σε ένα αστικό χώρο και το θεωρώ πολύ πιο αυθεντικό από τον ζωγραφίζω απλώς κάποιες μορφές στον τοίχο. To graffitti δεν έχει να κάνει ούτε με γκαλερί, ούτε με λεφτά, είναι μια πιο αγνή μορφή τέχνης. Είναι μια ανάγκη για έκφραση.Είναι η φωνή του κόσμου και δεν είναι κατανάγκη πάντα κάτι αρνητικό ή κάτι θετικό, μπορεί να είναι και ένα πολιτικό statement….
Άρα ναι το graffiti είναι ένα είδος κοινωνικής επανάστασης;
Σίγουρα είναι! Τώρα το τι κάνω εγώ σήμερα ειναι περισσοτερο new moralism. Κάνω περισσότερο κτίρια και προσπαθώ να τα δέσω με την πόλη… Το να γράψεις μία βλακεία στον τοίχο που να μη σημαίνει και κάτι ή το να γράφω συνθήματα για μία ποδοσφαιρική ομάδα ή να βρίζεις ένα γείτονα σου, δεν το θεωρώ graffiti.
Ένας αγαπημένος μου, συνάδελφος σου, ο Bansky έχει κάνει επανάσταση μέσα από τα έργα του…..
Κοίταξε, ο Banksy είναι σίγουρα μία μορφή, σημείο αναφοράς και σίγουρα πριν απ’ αυτό υπήρξαν και άλλοι όπως ο Blek le Rat και ο Bansky είχε ουσιαστικά εμπνευστεί από αυτόν και ζώντας κάποια στιγμή στο Παρίσι έχει κάνει και κάποια παρόμοια πράγματα.
Έχουν γίνει τρελά σκάνδαλα με κάποια από τα έργα του Bansky και με τα media να ασχολούνται με αυτόν και τη τέχνη του και επιπλέον το γεγονός ότι δεν γνωρίζει κανείς ποιος είναι…παίζει πολύ με την ψυχολογία των ανθρώπων.
Πιστεύω όμως πως όλοι όσοι κάνουμε τέχνη του δρόμου πρέπει να πούμε ένα ευχάριστο στο Bansky γιατί έχει αλλάξει η αντιμετώπιση απέναντι στο street art παγκοσμίως, έχει κάνει καλό δηλαδή και σε όλους τους υπόλοιπους.
Ο Bansky είναι συνειδητοποιημένος κοινωνικοπολιτικά. Πιστεύεις πως ένας καλλιτέχνης του δρόμου πρέπει να είναι συνειδητοποιημένος κοινωνικοπολιτικά, έτσι ώστε να στέλνει τα μηνύματα που τον εκφράζουν και που ενδεχομένως θα μπορέσουν να αλλάξουν τον κόσμο προς το καλύτερο;
Ο Bansky είναι συνειδητοποιημένος πολιτικοκοινωνικά, σατιρίζει την υπερκατανάλωση και πολλά άλλα πράγματα που γενικώς συμβαίνουν στον κόσμο σήμερα. Έχει σίγουρα ένα πολιτικό statement.
Εγώ πιστεύω πως τα δικά μου τα έργα είναι πιο κοινωνικά και κάποια είναι πολύ πιο χαρούμενά τελοσπάντων…
Εσύ όμως είσαι συνειδητοποιημένος κοινωνικοπολιτικά;
Νομίζω δεν είμαι πολιτικοποιημένος άνθρωπος, δεν ψηφίζω δεν ανήκω σε οποιοδήποτε κομμα…
Δεν εννοούσα αυτό. Κοινωνικά παρατηρήσεις τι γίνεται δίπλα σου, έχεις άποψη;
Σίγουρα και μάλιστα εμπνέομαι και από τη ζωή μου και από το τι συμβαίνει δίπλα μου και γύρω μου και από διάφορα γεγονότα που γίνονται στον κόσμο. Θα έλεγα ότι ζωγραφίζω την ιστορία της ζωής μου…
Το στούντιο σου βρίσκεται στη Λάρνακα και εκτός από τους τοίχους ζωγραφίζεις και σε καμβά. Μπορεί κάποιος να βρει και να αγοράσει έργα σου στο στούντιο σου;
Ναι βεβαίως μπορεί.
Θέλω να μας πεις λίγα λόγια για την έκθεση που είχες τον Σεπτέμβριο στο Dubai με τον τίτλο We are all Humans και επίσης να μας πεις πότε θα αναμένουμε μία έκθεση σου στην Κύπρο…
Ετοιμάζω μία έκθεση στην Κύπρο, αν όλα πάνε καλά για την άνοιξη του 2021 στη Λευκωσία.
Για την έκθεση στο Dubai επέλεξα κάποιες μορφές της παγκόσμιας σκηνής, μορφές τις οποίες γνωρίζουν όλοι και έχουν αφήσει ένα στίγμα στην ανθρωπότητα. Όπως πχ Nelson Mandela, Albert Einstein, Frida Kahlo, Mahatma Gandhi, Muhammad Ali, Salvador Dali, Pablo Picasso, Pele, Coco Chanel, κ.α.
Έργα σου graffiti, σε ποιες χώρες βρίσκουμε;
Σε πολλές χώρες (Γέλια)….Πρέπει να τις πω όλες; Είναι δύσκολο! Να προσπαθήσω να θυμηθώ μερικές από αυτές τις χώρες: Ελβετία, Γερμανία, Αγγλία, Ελλάδα (έχω βάψει τη μιση Αθήνα…), Κύπρο, Ρωσία, Αλβανία, Γαλλία και πολλές πολλές άλλες που δεν θυμάμαι τώρα…
Σε ποια χώρα δεν έχεις κάνει graffiti και θα ήθελες να κάνεις;
Σίγουρα επειδή το graffitti έχει ξεκινήσει από την Αμερική θα ήθελα να έκανα στη Νέα Υόρκη. Γιατί από εκεί ξεκίνησε όλο αυτό το 1971 και συγκεκριμένα από τον ΤAKI183 (Ελληνικής καταγωγής).
Νομίζω είναι συμβολικό για κάθε καλλιτέχνη του δρόμου να θέλει να κάνει εκεί graffiti… κάτι ετοιμάζαμε για να πηγαίναμε ένα ταξίδι στη Νέα Υόρκη αλλά δυστυχώς μας χάλασε τα σχέδια ο κορονοϊός. Ετοιμάζαμε ένα ταξίδι για να πηγαίναμε από Νέα Υόρκη προς Λος Άντζελες γιατί είναι και μερος της μουσική που μεγαλώσαμε ( hip hop)…..
Τι αγαπάς στη Λάρνακα και τι θα ήθελες να δεις να αλλάζει;
Αγαπώ όπως σου είπα αυτή την μελαγχολία, το παλιό, το παραδοσιακό που υπάρχει στη Λάρνακα, το χαρακτήρα της Κύπρου που έμεινε στα κτίρια και νομίζω πως είναι έγκλημα να αφήνουνε αυτά τα παλιά τα κτίρια να σαπίζουνε, να πέφτουνε κάτω, για να χτίζουνε κάποιες μοντέρνες πολυκατοικίες. Πιστεύω πως πρέπει να διατηρηθεί αυτό το παλιό στοιχείο στην πόλη της Λάρνακας γιατί εκεί υπάρχει και ο χαρακτήρας της πόλης.
Επίσης, ότι καινούργιο φτιάχνεται να είναι με περισσότερο γούστο, με περισσότερο χρώμα για να ταιριάζει με το υπόλοιπο της πόλης. Να μπορεί να παντρευτεί ωραία το παλιό με το νέο.
Να μη γίνει σαν την Λεμεσό που τους χτίσανε κάποια κτίρια και δεν μπορούν να δουν ούτε θάλασσα, ούτε ουρανό οι άνθρωποι.
Είχα διαβάσει σε μία συνέντευξη σου να λες ότι η γειτονιά στη Λάρνακα που διατηρείς στο στούντιο σου μοιάζει με το Παρίσι της δεκαετίας του ’20. Αλήθεια, τι ακριβώς εννοούσες;
Πιο μποέμ, υπάρχει αυτό το μποέμ…. Θυμάμαι είχαμε έρθει στη Λάρνακα και περπατούσαμε σ’ αυτή τη γειτονιά και κοιτάζαμε για στούντιο. Είχα δει τον ζωγράφο Γιώργο Γεωργιάδη και κάποιους άλλους καλλιτέχνες της περιοχής και τους ρώτησα αν υπάρχει κάποιος χώρος εδώ για ενοικίαση. Με ενημέρωσαν ότι ενοικιάζεται ένας χώρος απέναντι και είπα εντάξει ας δοκιμάσουμε, γιατί όχι…
Είναι ωραίο που στη γειτονιά υπάρχουν κι άλλοι καλλιτέχνες….. Θμάμαι μόλις ήρθα είχαμε δοκιμάσει να φτιάξουμε και μία βιβλιοθήκη του δρόμου. Την φτιάξαμε, αλλά στο τέλος μας την διαλύσανε…Από τον καιρό που έχω έρθει κάναμε αρκετά έργα στη γειτονιά εδώ και νομίζω έχει δημιουργηθεί πλέον μία καλλιτεχνική περιοχή και αρκετοί την γνωρίζουν.
Επίσης όταν έρθουν κι άλλοι καλλιτέχνες τους στηρίζουμε. Κοίταξε, πιστεύω ότι το graffiti είναι το μεγαλύτερο κίνημα στην τέχνη σήμερα.
O Δήμος Λάρνακας θα μπορούσε να επενδύσει περισσότερο στη γειτονιά σας;
Σίγουρα θα μπορούσε! Σκέψου ότι εμείς έχουμε κάνει τόσα πράγματα εδώ στη γειτονιά και ο Δήμος Λάρνακας δεν έχει κάνει τίποτα, δεν έχει βάλει ούτε μια λάμπα που λέει ο λόγος! Σκεφτείτε λοιπόν να βοηθούσε και ο Δήμος Λάρνακας στον εξωραϊσμό, πολιτιστικά, της περιοχής εδώ τι θα μπορούσε να γίνει και πως αυτό θα βοηθούσε και τον τουρισμό και τους ντόπιους, αλλά περισσότερο την ίδια την πόλη.
Σήμερα ο κόσμος φοβάται να περπατήσει στην περιοχή γιατί επικρατεί σκοτάδι, δεν υπάρχει φως. Υπάρχουνε και τόσα έργα στους τοίχους γύρω γύρω και δεν φαίνονται. Ε, δεν μπορούμε εμείς να κάτσουμε να βάλουμε και λάμπες!
Θα μπορούσε όμως ο Δήμος Λάρνακας να κάνει πολύ περισσότερα αφού έχουνε ήδη επενδύσει καλλιτέχνες στο συγκεκριμένο αυτό το δρόμο.
Σε διάφορες χώρες του εξωτερικού υπάρχουν γειτονιές με πάρα πολλά στούντιο, γκαλερί, τέχνη…. Σίγουρα θα βοηθούσε πάρα πολύ την ίδια την πόλη αν ο Δήμος μπορούσε να ασχοληθεί με αυτή τη συγκεκριμένη εδώ περιοχή. Μη ξεχνάς πως σύντομα τελειώνει η λαϊκή γειτονιά πίσω από το δρόμο το δικό μας και νομίζω θα μπορούσε κάλλιστα να επενδυθεί και να κοντύλι στην περιοχή εδώ πέρα.
Σκεφτείτε να έρθει ο τουρίστας για επίσκεψη στη γειτονιά εδώ να δει το street art να δει τα στούντιο την gallery, σίγουρα κάτι θα του μείνει θα το κρατήσει κι αυτό θα είναι θετικό για την πόλη, θα μπορούσε έτσι να πάρει ένα πολιτιστικό όμορφο κομμάτι μαζί του όταν θα φύγει από τη Λάρνακα.
Απέναντι από το στούντιο σου υπάρχει ένα μικρό δρομάκι σαν τούνελ γεμάτο έργα αλλά το πάτωμά κάτω είναι κατεστραμμένο είναι πολύ χάλια εκεί το σημείο παρόλο που στους τοίχους υπάρχουν καταπληκτικά έργα…
Και σκέψου ότι εκεί δεν υπάρχει καν φως το βράδυ, έχει γίνει στέκι για αλκοολικούς που τα πίνουνε. Εκεί είχαμε φτιάξει και την βιβλιοθήκη του δρόμου που σου έχω αναφέρει που μας την καταστρέψανε. Είχαμε μαζέψει από εθελοντές περισσότερα από 1000 βιβλία και σε μία νύχτα εξαφανίστηκαν! Πιθανό να μη γινότανε αυτό αν υπήρχε φως (λάμπες) στην περιοχή…
Ίσως ο Δήμος να μην έχει ασχοληθεί γιατί δεν είστε μία συντονισμένη ομάδα που να έχει πάει εκεί να ζητήσει κάποια πράγματα;
Ναι αλλά κι αυτοί από μόνοι τους δεν έχουνε δείξει σημάδια ενδιαφέροντος για αυτά που κάνουμε εδώ. Όμως πρέπει να σου πω ότι ο απλός κόσμος που περνάει από την περιοχή, του αρέσει αυτό που βλέπει.
Θα έλεγα ότι η κατάσταση εδώ στην περιοχή θυμίζει μια υπαίθρια γκαλερί. Στο κέντρο της Λάρνακας υπάρχει μια υπαίθρια γκαλερί γεμάτη τέχνη.
Τι θα μπορούσαμε να κάνουμε στη Λάρνακα Αχιλλέα έτσι ώστε να ενισχύσουμε ακόμη περισσότερο τον πολιτισμό;
Μεγάλη ερώτηση αυτή! Δεν ξέρω τι θα μπορούσε να γίνει… Αλλά από τη στιγμή που βλέπουμε να αρέσει η τέχνη μας και σε φιλότεχνους και σε αρχές και σε απλό κόσμο, αυτό που θα έπρεπε να γίνει είναι να αρχίσει ο κόσμος και οι αρχές να στηρίζουν τους καλλιτέχνες.
Είναι μύθος αυτό που λένε ότι ο καλλιτέχνης πρέπει να πεθάνει στη ψάθα! Ο καλλιτέχνης πρέπει να ζήσει και δεν περιμένει να έρθει κάτι από τον ουρανό, πρέπει να ζήσει από αυτούς που λένε ότι αγαπούν και στηρίζουν τις τέχνες και τους ενδιαφέρουν οι τέχνες. Η τέχνη για να μπορεί να επιβιώσει χρειάζεται στήριξη…
Ως πατέρας, σε τι κόσμο θα ήθελες να δεις την κόρη σου να μεγαλώνει;
Σε ένα χαρούμενο κόσμο….Η Μελίσσα είναι τεσσεράμισι ετών και ζωγραφίζουμε συχνά μαζί, έχει πλακα…
Έχεις κάποιο μοτό ζωής το οποίο ακολουθείς;
Δε μου έρχεται κάτι στο μυαλό.
Κάτι το οποίο σκέφτεσαι συχνά;
Αυτό που σκέφτομαι συνεχώς είναι ότι θέλω να κάνω τον κόσμο ένα πιο όμορφο μέρος… Αυτό που περνάει κάποιος από έναν γκρίζο τοίχο και αντί να δει ένα γκρίζο τοίχο βλέπει ένα τοίχο με σχέδια και χρώμα και αλλάζει αμέσως η διάθεση του, αυτό εμένα με γεμίζει και με κάνει ευτυχισμένο!
