Μια άγνωστη πλευρά της ζωής της Πηνελόπης Δέλτα αναλαμβάνει να μας παρουσιάσει η νεαρή ταλαντούχα ηθοποιός Μαρία Παπαφωτίου μιας και στην παράσταση «Ιστορία χωρίς όνομα» σε σκηνοθεσία Κώστα Γάκη, υποδύεται την Πηνελόπη Δέλτα του 1908, την Πηνελόπη των τριών υπέροχων ημερών που πέρασε με τον Ίωνα Δραγούμη στη Βιέννη.
Η Μαρία Παπαφωτίου, αν και νεαρή ηθοποιός, έχει ήδη κερδίσει τις εντυπώσεις, εδώ και μια πενταετία περίπου, όταν την είδαμε στο θέατρο Τζένη Καρέζη στην «Ασκητική», στη σειρά «Βρέχει έρωτα», όπου είχε τον πρωταγωνιστικό ρόλο, στην περσινή σειρά “Γυναίκα χωρίς όνομα”, αλλά και μέσα από άλλες θεατρικές και τηλεοπτικές της δουλειές.
Είναι με ιδιαίτερη χαρά που σήμερα στο SkalaTimes φιλοξενούμε συνέντευξη της ταλαντούχας Ελληνίδας ηθοποιού.
Της Στέλλας Παπά
Μαρία μου, ο θεατρικός χειμώνας που πέρασε αλλά και αυτός που έρχεται θα σε βρει να υποδύεσαι την Πηνελόπη Δέλτα σε νεαρή ηλικία. Όμως εσύ πότε γνώρισες για πρώτη φορά αυτή την σπουδαία γυναίκα ;
Από τα βιβλία της που διάβαζα μικρή.
Η γνωριμία στο θεατρικό σανίδι μαζί της ήταν διαφορετική από την γνωριμία μέσω των βιβλίων της;
Πολύ διαφορετική γιατί όταν είσαι μικρός βλέπεις τα πράγματα διαφορετικά, εξωραϊσμένα παραμυθένια. Ως παιδί, μέσα από τα βιβλία της Πηνελόπης Δέλτα έβλεπα το πόσο σπουδαία κυρία των γραμμάτων ήταν αλλά δεν έβλεπα ότι είναι και αυτή άνθρωπος. Στα γραφόμενα της, δεν μπορούσα να διακρίνω τις ρωγμές της, τον σπαραγμό και τον πόνο που έχει η ψυχή της.
Τα βιβλία της όμως πως σου φαίνονται;
Αριστουργηματικά, μεταφέρουν το κλίμα και την ιστορία της εποχής, αλλά δεν έχουν τον πόνο της ψυχής της. Έναν πόνο που κατάλαβα ότι κρύβει μέσα της, όταν διάβασα το βιβλίο του Στέφανου Δάνδολου «Ιστορία χωρίς όνομα». Ένα εξαιρετικό βιβλίο, στο οποίο έκλαιγα με λυγμούς διαβάζοντας το τέλος του.
Την Πηνελόπη Δέλτα ένιωθα ότι την γνώριζα όλο και περισσότερο σε κάθε παράσταση. Μακάρι να μην μας σταματήσει κανένας Κορωνοίος και να συνεχίσουμε παραστάσεις για να συνεχίσω να μαθαίνω πράγματα γι’αυτήν την σπουδαία γυναίκα.
Κάποιος που θα έβλεπε την παράσταση θα έλεγε είναι μόνο μια ιστορία πάθους;
Όχι, ούτε η παράσταση, ούτε το βιβλίο είναι μια απλή περιγραφή της ιστορίας του Ίαν Δραγούμη και της Πηνελόπης Δέλτα, αλλά μπαίνουμε και πολύ πιο βαθιά στην ανθρώπινη ψυχή, την σκαλίζουμε.
Ο έρωτα τους είναι απλά η αφορμή να ασχοληθούμε με πιο πανανθρώπινα ζητήματα. Να δούμε τι σημαίνει αγάπη, τι σημαίνει έρωτας, αν υπάρχει σωστό ή λάθος στον έρωτα και τι επιλέγει τελικά ο άνθρωπος στη ζωή του αλλά και αλλά θέματα για την ζωή γενικότερα.
Αν αυτή η ιστορία είχε όνομα τελικά, ποιο θα νομίζεις θα της ταίριαζε;
«Δάκρυα ζεστασιάς και λύτρωσης» .
Η σκηνοθεσία του κυρίου Κώστα Γάκη θα έλεγες έχει κάτι τολμηρό;
Πάντα. Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος που εγώ που είμαι συνεπαρμένη από την δουλειά που κάνει σε όλες τις ιστορίες που διαλέγει να ανεβάσει στην σκηνή. Σε σχέση με όλους τους σκηνοθέτες που έχω γνωρίσει, νομίζω πως ο Κώστας έχει στις δουλειές του πιο έντονο το στοιχείο του απρόσμενου και της τόλμης και δεν το κάνει για εντυπωσιασμό, αλλά γιατί είναι ένας άνθρωπος που επενδύει στο να πάνε παρακάτω τα πράγματα στο να πούμε κάτι ξεχωριστό και να μιλήσουμε με ειλικρίνεια, κάτι που θέλει τόλμη.
Θα μας πει κάτι τολμηρό που μπορεί να δει κάποιος στην παράσταση;
Θα σου πω για κάτι τολμηρό που κάναμε στις πρόβες. Στις αρχές των προβών, πριν καν στήσουμε το σκηνικό και χωρίς να ξέρουμε καλά καλά τα λόγια μας, αλλά μόνο την ιστορία, κάναμε πέρασμα αυτοσχεδιαστικό στο σκοτάδι ακούγοντας μόνο την κιθάρα που έπαιζε ο Κώστας.
Από αυτή την πρόβα προέκυψαν και κάποιες ιδέες για την σκηνοθεσία.
Με την ερμηνεία αυτού του ρόλου νιώθεις να άλλαξε κάτι μέσα σου;
Ναι, αλλά αυτό συμβαίνει με όλου τους ρόλους, γιατί δεν τους βλέπω σαν ερμηνείες, δεν θέλω να έχω επαγγελματικούς όρους σε αυτό που κάνω . Το να ερμηνεύω είναι μια διαδικασία ψυχής που έφερε στο δρόμο μου το θέατρο.
Κάθε ρόλος είναι ανακάλυψη. Θα έλεγα είναι αυτοί οι ρόλοι, αυτές οι προσωπικότητες που μπαίνουν μέσα σε εμένα και κάνουν την δουλειά τους. Μέσα από αυτούς μαθαίνω κάθε φορά και κάτι περισσότερο για την ανθρώπινη φύση, αλλά και για μένα την ίδια.
Η παράσταση ήταν υποψήφια για δέκα βραβεία. Υπάρχει κάποιο από τα βραβεία που δεν πήρε αλλά εσύ να θεωρείς ότι έπρεπε να πάρει;
Κοίτα, θα μιλήσω για τον εαυτό μου.
Εγώ δεν νιώθω ότι δεν αδικήθηκα για την υποψηφιότητα μου γιατί ήταν η πρώτη υποψηφιότητα που είχα στα λίγα χρόνια που δουλεύω οπόταν και μόνο που ήμουν υποψήφια ήταν τιμή. Εγώ το μόνο που θέλω είναι να δουλεύω και να μας αφήσει ο κορονοιοός να συνεχίσουμε να κάνουμε παραστάσεις. Έτσι και αλλιώς πιστεύω πως τα βραβεία δεν πρέπει να είναι αυτοσκοπός αλλά να έρχονται για να μας ενθαρρύνουν να πηγαίνουμε παρακάτω.
Νιώθετε ότι θα μπορούσατε να ζήσετε εκείνη την εποχή με εκείνα τα δεδομένα του 1908;
Νομίζω όχι και για αυτό χαίρομαι που το ζω στη σκηνή. Ήταν ένας άλλος κόσμος , έξω από την δική μου ιδιοσυγκρασία, δεν ξέρω καν αν θα μπορούσα και να πέσω σε αυτό το δίλημμα της Πηνελόπης Δέλτα . Όμως χαίρομαι που παίρνω μια γεύση από αυτή την εποχή μέσα από το ρόλο.
Πως νιώθετε που ήρθατε στην Κύπρο να παρουσιάσετε αυτή την παράσταση;
Τον να έρθουμε στην Κύπρο είναι για μας ένα μεγάλο δώρο γιατί στην Ελλάδα είναι πολύ δύσκολη η κατάσταση με τον κορονοιο. Όλη αυτό που περνάμε έχει έχει ρίξει την κοινωνία γενικότερα αν και εγώ ευτυχώς ήμουν από τους τυχερούς που έπαιζαν μέχρι τελευταία στιγμή.
Πληροφορίες παράστασης :
Συγγραφέας του έργου «Ιστορία χωρίς Όνομα»: Στέφανος Δάνδολος Θεατρική Διασκευή: Ανθή Φουντά – Κώστας Γάκης Σκηνοθεσία: Κώστας ΓάκηςΠαίζουν:
• Ίωνας Δραγούμης: Τάσος Νούσιας
• Πηνελόπη Δέλτα: Μπέτυ Λιβανού
• Νεαρή Πηνελόπη Δέλτα: Μαρία Παπαφωτίου
• Στέφανος Δέλτα: Στάθης Μαντζώρος
• Γιατρός Φρίντμαν: Αργύρης Γκαγκάνης
• Γραμματέας Γιατρού: Στέλιος Γιαννακός
• Μαριάνθη: Ανθή Φουντά
Μουσική εκτέλεση: Μιχάλης Κωτσόγιαννης Διεύθυνση Παραγωγής: Κατερίνα Διακουμοπούλου Προβολή & Επικοινωνία Παραγωγής: Ίρια Κατσαντώνη
ΠΑΡΑΓΩΓΗ: Performing arts & entertainment
Πηγη : https://www.viva.gr/tickets/theater/idrima-mixalis-kakogiannis/istoria-xoris-onoma/
