Η στήλη «Humans of Larnaka» του SkalaTimes, είναι εμπνευσμένη από το photoblog (και μετέπειτα βιβλίο)που ξεκίνησε τον Νοέμβριο του 2010 στην Νέα Υόρκη ο φωτογράφος Brandon Stanton, «Humans of New York».
Στο Humans of Larnaka παρουσιάζονται άνθρωποι της πόλης και επαρχίας Λάρνακας, γνωστοί, άγνωστοι, όλοι. Γιατί όλοι έχουν κάτι να πουν.
Σήμερα στη στήλη μας η Έφη Γαβριήλ. H Έφη κατέχει πτυχίο Αγγλικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας (κατεύθυνση Γλωσσολογία) από το Πανεπιστήμιο Κύπρου και μεταπτυχιακό (MSc) στην Κοινωνική Ανθρωπολογία από το LSE – London School of Economics του Λονδίνου.Είχε ενεργή συμμετοχή σε ευρωπαϊκά θέματα και θέματα νεολαίας μέσα από την πολύχρονη της δραστηριότητα στο Ευρωπαϊκό Φόρουμ Νεολαιών, ενώ διετέλεσε Γενικός Γραμματέας της ευρωπαϊκής πολιτικής νεολαίας Democrat Youth Community of Europe. Είναι ιδιοκτήτρια εκπαιδευτικού κέντρου στη Λάρνακα και εταιρείας μεταφράσεων, και εθελόντρια στην Κινηματογραφική Λέσχη Λάρνακας.
SkalaTimes
Από τα παιδικά μου χρόνια κρατώ τα παιδικά πρόσωπα των συμμαθητών και συμμαθητριών
μου (όχι μόνο από το σχολείο μου). Αν και ο καθένας τράβηξε το δρόμο του, ανταμώνουμε και
πάλι ως συνάδελφοι, συνεργάτες, συν-εθελοντές, συμπέθεροι… : )
Θεωρώ πως στις μέρες που διανύουμε (της πανδημίας) το πιο σημαντικό είναι να θυμόμαστε
ότι κάποιοι περνούν πιο δύσκολα από εμάς. Μια καλή κουβέντα, ένα τηλεφώνημα, ένα
ευχαριστώ, μπορεί να δώσουν μεγάλο κουράγιο σε κάποιον που το χρειάζεται.
Στην κυπριακή κοινωνία με ανησυχεί η απόρριψη του διαφορετικού και η τάση να
επιβάλλουμε μια «κανονικότητα» στη βάση των δικών μας μέτρων.
Για μένα η πολιτική είναι όχι όπως θα έπρεπε να είναι.
Η Κύπρος θα αλλάξει προς το καλύτερο όταν την αγαπήσουμε όχι για το πώς θα την ήθελαν
κάποιοι, αλλά γι’ αυτό που πραγματικά είναι: με όλους της τους ανθρώπους, την
πολυπολιτισμική της ιστορία, όλα της τα μνημεία και κουλτούρες.
Ως εκπαιδευτικός προσπαθώ να ενδυναμώνω την αυτοεκτίμηση των μαθητών μου, πρώτα τη
χαρά και τον ενθουσιασμό της μάθησης και έπειτα τη μάθηση καθ’ αυτή.
Συνήθως διαβάζω βιβλία που προκαλούν τον τρόπο σκέψης μου: από διαφορετικούς
συγγραφείς, διαφορετικές χώρες, αιώνες, αντιλήψεις και φωνές.
Οι αγαπημένοι μου συγγραφείς είναι πολλοί. Ανάμεσά τους: Elif Shafak, Jhumpa Lahiri,
Naquib Mahvouz, David Sedaris, Amin Maalouf, Chigozie Obioma, Emma Donoghue.
Για μένα η Λάρνακα είναι οι άνθρωποι της: οι 70χρονοι συμμαθητές που παίζουν τάβλι, οι
καλλιτέχνες της που δημιουργούν παρά τις δυσκολίες, οι χειμερινοί κολυμβητές, οι εθελοντές,
οι επιχειρηματίες που αναλαμβάνουν ιδιωτικές πρωτοβουλίες, οι μετανάστες ανά τους αιώνες
που χάρισαν το δικό τους στίγμα στην ιστορία της πόλης μας.
Οι Λαρνακείς αν και μας αρέσει να γκρινιάζουμε, είμαστε συγκινητικά υπομονετικοί και
αλληλέγγυοι όταν χρειάζεται.
Η Λάρνακα μας χρειάζεται όραμα και τόλμη από τους τοπικούς θεσμούς, δημόσιους και
ιδιωτικούς. Χαίρομαι που αρχίσαμε να το βλέπουμε τα τελευταία χρόνια.
Στη Λάρνακα μας θα ήθελα να δω περισσότερο σεβασμό προς τον πεζό, στον άνθρωπο σε
αμαξίδιο, λιγότερες ταμπέλες και τραπεζάκια στα πεζοδρόμια.
Τα προσωπικά μου όνειρα είναι να είμαι χρήσιμη και να φέρνω μια μικρή θετική αλλαγή
γύρω μου, ως εκπαιδευτικός, ως εθελοντής, ως φίλη, ως πολίτης.
Το μότο ζωής που έχω ως αρχή είναι ότι η Ευτυχία είναι θέμα επιλογής και ευγνωμοσύνης.
Πάντα και συνέχεια.
