Γιάννα Ιακώβου : «Τις μεγάλες αποφάσεις της ζωής μου δεν τις πήρα εγώ αλλά η ίδια η ζωή»

Είναι πολλά αυτά για τα οποία μπορεί να συζητήσει κανείς με την δημοσιογράφο Γιάννα Ιάκωβου. Τα 28 χρόνια πορεία της στην δημοσιογραφία, η πολύχρονη εμπειρία της στη δημόσια τηλεόραση, η πετυχημένη της εκπομπή με επίκεντρο τους απόδημους, αλλά και η φιλοσοφία της για την ίδια τη ζωή.
Σε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη, η Γιάννα Ιάκωβου μιλάει για όλα και ανάμεσα σε άλλα τονίζει πως τις μεγάλες και καθοριστικές αποφάσεις στη ζωή της δεν της πήρε αυτή, αλλά, η ίδια η ζωή.

*Ευχαριστούμε το Hotel Indigo Larnaca για την όμορφη φιλοξενία κατά τη διάρκεια της συνέντευξης

Της Γιώτας Δημητρίου

Θα ήθελα να μου πεις πόσα χρόνια επιτυχίας μετράει η εκπομπή για τους απόδημους και ποιο ήταν το έναυσμα για να ξεκινήσει αυτή η τόσο πετυχημένη εκπομπή.
Βρισκόμαστε στον έβδομο χρόνο. Ήταν πολύ όμορφες χρονιές αυτά τα εφτά χρόνια, με πάρα πολλά ταξίδια, σε όλους τους τόπους όπου υπάρχουν Κύπριοι της ομογένειας.
Όσον αφορά στο δεύτερο μέρος της ερώτησης, ποιο ήταν το έναυσμα, είχα δεχθεί μία πρόταση από τον σκηνοθέτη, ο οποίος είχε αναλάβει την εκπομπή. Πρόκειται για ένα άνθρωπο ο οποίος ασχολείται με θέματα της ομογένειας, ένας εξαιρετικός σκηνοθέτης, ο Μενέλαος Χατζηστυλλής, ο οποίος έχει πάρα πολλά χρόνια που εργάζεται στο χώρο των αποδήμων ως σκηνοθέτης του ΡΙΚ. Ήταν χαρά μου, με είχε τιμήσει η πρόταση του και κάπως έτσι ξεκινήσαμε.
Η άποψη σου για την παροικία, για την ομογένεια, για τους κύπριους του εξωτερικού, ποια ήταν πριν ξεκινήσει εκπομπή και πώς διαμορφώθηκε κατά τη διάρκεια της εκπομπής;
Η αλήθεια είναι πως πάντοτε είχα μία θετική και φωτεινή άποψη για τους Κύπριους που ζουν στο εξωτερικό. Όπως γνωρίζεις, στην δημοσιογραφία βρίσκομαι εδώ και 28 χρόνια, ως εκ τούτου είχα επαφή με την ομογένεια και την παροικία στο εξωτερικό. Όχι βέβαια αυτή την επαφή που δημιούργησα στη συνέχεια μέσα από το βήμα της εκπομπής.Τους αγαπούσα από μακριά, τους παρακολουθούσα και πρέπει να σου πω ότι αυτό που ήταν συγκλονιστικό για μένα ήταν ότι πολύ συχνά γίνονταν (και γίνονται ακόμη) ειδήσεις θετικές για την ανθρωπιά τους, για την φιλανθρωπία τους, για την επιστημοσύνη τους, για το ταλέντο τους, για την αγάπη τους για την Κύπρο,για πολλούς διαφορετικούς θετικούς λόγους. Στο εξωτερικό έχουμε επιστήμονες, έχουμε καλλιτέχνες, έχουμε ανθρώπους του πνεύματος, έχουμε σπουδαίες προσωπικότητες Κυπρίων στο εξωτερικό και αυτό που τους χαρακτηρίζει είναι η απλότητα.Γιατί ζουν σε κοινωνίες εκατομμυρίων ανθρώπων.Πάνε δουλειά όπως πάει ένας απλός άνθρωπος, για μένα αυτό είναι συγκλονισμός.

Η απλότητα;
Ναι. Ακριβώς αυτό. Να έχεις απέναντί σου ανθρώπους που έχουν καταφέρει σπουδαία επιτεύγματα και όμως να τους χαρακτηρίζει περισσότερο απ’ όλα η απλότητα. Και μην ξεχνάς ότι μιλάμε για ανθρώπους που βρίσκονται στο εξωτερικό και έχουν δώσει αγώνες ανάμεσα σε χιλιάδες, ανάμεσα σε εκατομμύρια, για να πετύχουν κάτι. Και παρόλα αυτά, παρόλα όσα έχουν πετύχει, παραμένουν απλοί, για μένα αυτό είναι όλη η αξία του ανθρώπου.

Επιπλέον Γιάννα να προσθέσω, επειδή έχω ζήσει και εργαστεί στην Παροικία του Λονδίνου, ότι υπάρχουν και Κύπριοι του εξωτερικού οι οποίοι βρίσκονται στην πολιτική σκακιέρα, στα κέντρα λήψεων αποφάσεων και γνωστοποιούν κυπριακά ζητήματα, θέματα και προβλήματα, βοηθούν την Κύπρο. Σαν να είναι πρεσβευτές της Κύπρου στο εξωτερικό…
Όχι σαν να είναι, πραγματικά αυτοί οι άνθρωποι είναι εκπρόσωποι του νησιού μας με τον καλύτερο τρόπο στο εξωτερικό και βοηθούν τα μέγιστα.

Μάλιστα θα έλεγα ότι τις περισσότερες φορές αυτοί οι άνθρωποι δεν επιδιώκουν ούτε την ανάλογη αναγνώριση που τους αξίζει για όλα όσα έχουν κάνει.
Ακριβώς! Και ερχόμαστε σ’ αυτό που έχω πει προηγουμένως, ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι απλοί, σεμνοί και ταπεινοί. Κάνουν όλα αυτά που κάνουν επειδή έτσι το αισθάνονται, χωρίς να ζητούν τίποτα, κάνουν ότι αυτοί θεωρούν σωστό και πρέπον.
Γιάννα, γνωρίζω πως στην Παροικιά του Λονδίνου έχεις «fun club», επέτρεψε μου να πω. Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι σε παρακολουθούν, σ’ αγαπούν, σε εκτιμούν, ίσως επειδή νιώθουν ότι μέσα από την εκπομπή σου τους δίνεται η ευκαιρία να επικοινωνήσουν με την ιδιαίτερη τους πατρίδα. Εσύ πως βιώνεις αύτη την αγάπη των αποδήμων;
Το ΡΙΚ μέσω των «Κυπρίων του κόσμου» και προηγουμένως μέσω της «Παροικίας μας», (γιατί αλλάξαμε όνομα όπως γνωρίζεις, πριν τρία χρόνια), δίνει αυτό το βήμα. Το ΡΙΚ ανέκαθεν είχε εκπομπή για τους απόδημους μας.
Η αλήθεια είναι ότι όπου βρεθούμε με το συνεργείο του ΡΙΚ μας υποδέχονται με αγάπη και ανοιχτές αγκάλες.Αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι δε μένουν στην επαγγελματική τους υποχρέωση, αν θες, αλλά οι άνθρωποι μας έχουν ανοίξει τα σπίτια τους, τις καρδιές τους, με αρκετούς από αυτούς έχουμε χτίσει σχέσεις φιλίας. Για μένα αυτό είναι το πιο σημαντικό και μεγαλύτερη χαρά θα έλεγα.
Και πρέπει να σου πω ότι για μένα δεν είναι μόνο δουλειά όλο αυτό, είναι άνθρωποι που τους ξέρω προσωπικά πλέον, τον καθένα ξεχωριστά. Έχω χτίσει σχέσεις φιλίας και αγάπης μέσα από την εκπομπή. Και κάτι άλλο που οφείλω να αναφέρω, επειδή σήμερα κουβεντιάζουμε για τους απόδημους, ενδεικτικό το ότι εκπομπή έχει περπατήσει στο δικό τους κόσμο, στις δικές τους γειτονιές, στην δική τους ψυχοσύνθεση, στις δικές τους ζωές, είναι ότι τα τελευταία χρόνια Κύπριοι και Κύπριες, από όλες τις Ηπείρους, με παίρνουν τηλέφωνο στο ΡΙΚ, με βρίσκουν, μου στέλνουν έναν e-mail με αναζητούν και αυτό για μένα είναι τεράστια χαρά.Κανονίζω πάντοτε με την πρώτη επίσκεψη τους στην Κύπρο να τους δω, να τους φιλοξενήσω, οι πόρτες μας είναι πάντα ορθάνοιχτες για αυτούς τους ανθρώπους. Για όλους! Και είναι εδώ που ένιωσα ότι μεγάλη, ψηλή επιστημοσύνη που είναι παντού, στην Αμερική, στην Αφρική, στην Αυστραλία, στην Αγγλία, σε όλη την Ευρώπη, μεγάλες εταιρείες Κολοσσοί, έχουν Κύπριους σε θέσεις κλειδιά, το ίδιο και Κύπριες, είναι απίστευτο η γυναίκα πόσα βήματα έχει κάνει μπροστά, μόνο διαβάζοντας, μόνο μελετώντας και με την σκληρή δουλειά της.

Έχω την αίσθηση και διόρθωσέ με αν έχω λάθος, πως στην Κύπρο δεν έχουμε ακόμη αναγνωρίσει την αξία των κυπρίων στο εξωτερικό. Υπάρχουν θεσμοί μέσα από τους οποίους βραβεύονται διάφορες κατηγορίες Κυπρίων, αλλά ακόμη δεν έχουμε θεσμούς που να βραβεύουν και να αναγνωρίζουν τους κύπριους του εξωτερικού. Ποια η άποψή σου;
Να μου επιτρέψεις να πω, επειδή το γνωρίζω πολύ καλά, ότι ο Κύριος Φώτης Φωτίου επίτροπος προεδρίας για ανθρωπιστικά θέματα και θέματα Αποδήμων, από χρόνια το έχει εντοπίσει, και κάθε χρόνο τιμά μεγάλες προσωπικότητες της ομογένειας, σε μία τελετή που γίνεται στο προεδρικό και η απόδοση της τιμής γίνεται από τον ίδιο τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Ομολογώ πως δεν το γνώριζα αυτό.
Ναι, είναι κάτι που γίνεται τα τελευταία πέντε χρόνια και πίστεψε με είναι υπέροχο γιατί οι άνθρωποι αυτοί, της ομογένειας, έχουν δράση και κάνουν δουλειά επειδή το θέλουν και γιατί πάνω απ’ όλα νοιάζονται. Άρα, αυτό ο θεσμός είναι το ευχαριστώ της ιδιαίτερης τους πατρίδας. Βέβαια αυτό δε σημαίνει πως ο θεσμός αυτός είναι αρκετός ενδεχομένως θα έπρεπε όλοι να προβληματιστούμε πως θα μπορούσαμε να αγκαλιάσουμε περισσότερο αυτούς τους ανθρώπους της ομογένειας.

Έχουμε Κύπριους επιστήμονες οι οποίοι εργάζονται στα σημαντικότερα ινστιτούτα και πανεπιστήμια του κόσμου…
Ναι, πολύ σωστά, κάθε φορά που εντοπίζω τέτοιους σπουδαίος επιστήμονες Κύπριους του εξωτερικού και επικοινωνώ μαζί τους για να διευθετήσουμε μία εκπομπή, μία συνέντευξη, είναι απίστευτο το πόσο ξαφνιάζονται.Από τι;
Από το γεγονός ότι η ιδιαίτερη τους πατρίδα δείχνει ενδιαφέρον για να τους προβάλλει. Και πραγματικά χαίρονται. Κάτι άλλο που παρατηρώ είναι το πόσο απλοί και ταπεινοί είναι, σε σημείο που λένε «μα τι έκανα εγώ για να πρέπει να προβληθώ;»
Μιλάμε για ανθρώπους που ηγούνται σε εταιρείες κολοσσούς, που έχουν να κάνουν διαχείριση δισεκατομμυρίων που έχουν πετύχει επιστημονικά επιτεύγματα, και πολλά άλλα και όμως παραμένουν απλοί και ταπεινοί.

Μέσω της εκπομπής σε ποιες παροικίες και ομογένεια έχεις βρεθεί;
Σχεδόν παντού. Μόνο Αμερική και Αυστραλία δεν έχουμε πάει λόγω της απόστασης. Θεωρώ πως η Αυστραλία είναι κάπως αδικημένη λόγω της απόστασης, όμως και παρακολουθεί και αγαπά το ΡΙΚ.Πάντα τους έχουμε στην έγνοια μας παρακολουθούμε τα δρώμενα εκεί και σίγουρα θέλουμε να πάμε και Αυστραλία και Αμερική. Εύχομαι να τα καταφέρουμε όταν περάσει η πανδημία να πάμε.

Ξέρω ότι έχεις βρεθεί πολλές φορές στην Παροικιά του Λονδίνου και εκεί έχεις ένα κοινό το οποίο σε αγαπάει ιδιαίτερα και σε παρακολουθεί σε ποιες άλλες παροικίες έχεις βρεθεί;
Μα και εγώ αγαπώ την παροικία του Λονδίνου, έχω φίλους εκεί, τους αγαπώ ιδιαίτερα. Δεν θα ήθελα να κατονομάσω τις χώρες και τους τόπους που έχουμε βρεθεί γιατί σίγουρα θα ξεχάσω κάποιες.
Στην Ελλάδα έχουμε πάει σε πάρα πολλές πόλεις. Ξέρετε, στην Ελλάδα η κάθε πόλη έχει την τοπική της οργάνωση, την τοπική της Ομοσπονδία που ανήκει στην μεγάλη Ομοσπονδία την Πανελλαδική. Όσοι μας προσκαλούν και όσοι μας θέλουν, εμείς πάμε.

Σε ποια χώρα και σε ποια πόλη σε έχει εντυπωσιάσει ο κόσμος της Παροικίας και της Ομογένειας;
Δεν υπάρχει απάντηση σε αυτό γιατί όλες οι παροικίες έχουν ένα κοινό παρονομαστή: Τους υπέροχους Κύπριους του εξωτερικού. Ακόμη και σε μικρές παροικίες με λίγους κύπριους υπάρχει δράση, υπάρχει επαφή με τον τόπο τους, την ιδιαίτερα του πατρίδα. Έχουν επαφή με το Yπουργείο Eξωτερικό, ενημερώνονται για όλα, κάνουν διαφώτιση, o καθένας με το ανάστημά του και με τα μέσα που διαθέτει. Αυτοί είναι οι παντού ίδιοι αγαπημένοι, υπέροχοι, Κύπριοι του εξωτερικού. Είναι Φωτεινοί άνθρωποι, Είναι άδολη η αγάπη τους για την Κύπρο δεν δίνουν για να πάρουν,Δίνουν γιατί έτσι νιώθουν.

Η εκπομπή σου βρίσκεται στη δημόσια ραδιοτηλεόραση και θεωρώ πως είναι το καταλληλότερο κανάλι για μια τέτοια εκπομπή που είναι σαν φόρος τιμής στους απόδημους.
Ναι, είναι μέρος της αποστολής του ΡΙΚ η επικοινωνία και η σχέση με τους απόδημους Κύπριους.

Στα 28 χρόνια πορείας σου στην δημοσιογραφία θεωρείς ότι εκπομπή που κάνεις τα τελευταία 7 χρόνια στο ΡIK με θέμα τους απόδημους είναι το καλύτερο χαρτί που έχεις κρατήσει στην δημοσιογραφική σου πορεία;
Θα σου απαντήσω.Ξεκίνησα από τις καθημερινές εφημερίδες, στα 18 μου πριν ακόμη τελειώσω τις σπουδές μου, έχω κάνει όλα τα είδη ρεπόρταζ στην έντυπη δημοσιογραφία, στην τηλεοπτική, στο ραδιόφωνο, ήμουν η κεντρική παρουσιάστρια στο δελτίο ειδήσεων του ΡΙΚ για 12 χρόνια, μου δόθηκε η ευκαιρία, και ευχαριστώ τους ανθρώπους που τότε αποφάσιζαν, που είχαν όραμα που έβλεπαν μακριά, που ανίχνευαν ανθρώπους που είχαν να δώσουν σε αυτό το χώρο, γιατί μου άνοιξαν πόρτες. Έτσι λοιπόν μετά το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ΡΙΚ που ήταν για μένα το μεγαλύτερο σχολείο, δούλεψα για τέσσερα χρόνια στο απογευματινό μαγκαζίνο, που είχε τίτλο “Ωρα Κύπρου”, επίσης προηγουμένως είχα εργαστεί στο πρωινό μαγκαζίνο του ΡΙΚ….

Πως ήταν εκείνα τα χρόνια;
Όμορφα. Ήταν χρόνια της μεγάλης καλλιτεχνίας, και έτσι από το πλατό μας πέρασαν πολλά αξιόλογα ταλέντα του θεάτρου, της τηλεόρασης, της μουσικής και άλλοι από την δημόσια σφαίρα.

Πιστεύεις πως ένας καλός δημοσιογράφος πρέπει να περάσει από όλα τα είδη δημοσιογραφίας, ελεύθερο ρεπορτάζ, εφημερίδα, ραδιόφωνο, τηλεόραση κ.α όπως έχεις κάνει εσύ;
Πριν σου απαντήσω, να σου πω οτι ξεκίνησα το κεντρικό δελτίο ειδήσεων,σε πολύ νεαρή ηλικία στα 21 μου. Ως συντάκτρια, άρχισα από το μηδέν και ακολολούθησα όλη την ιεραρχία μέχρι και τα καθήκοντα του Υπευθύνου Σύνταξης.
Θέλω να πω ότι εκεί ήταν το μεγάλο πανεπιστήμιο της ζωής. Είχα δασκάλους σπουδαίους, κορυφαίους.

Όπως;
Ο αείμνηστος Δημήτρης Ανδρέου, ο Γιάννης Καρέκλας, ο Σπύρος Κέττηρος, η Γεωργία Ιωάννου, ο Αντρέας Πολυκάρπου, ο Πέτρος Πετρίδης, ο Ανδρέας Χατζηλοϊζου, ο Χρίστος Ματσόπουλος και άλλοι.Κάποιοι μπορεί να μην είναι γνωστοί γιατί ήταν αρχισυντάκτες στο ραδιόφωνο, μα ήταν σπουδαίοι ….Η πρώτη γυναίκα δημοσιογράφος, η Μαρούλα Ιακωβίδου. Για μένα ήταν σχολείο αυτοί οι άνθρωποι, να ναι καλα, τους αγάπησα, τους αγαπώ. Μας έδωσαν πολλά εφόδια, μας έμαθαν να μιλάμε και να γράφουμε σωστά ελληνικά. Μεγάλο προσόν στη δημοσιογραφία.

Όμως μπορεί να βρεθούν δάσκαλοι σημαντικοί στο δρόμο δέκα δημοσιογράφων αλλά μόνο οι δύο να πάρουν από αυτούς άρα εναπόκειται και στην προσωπικότητα του καθενός. Συμφωνείς;
Βεβαίως. Αν θέλεις μαθαίνεις. Εξαρτάται από την προσωπικότητα του καθενός αν θα αναγνωρίσει το φως για να πάρει από αυτό.Αν δεν το αναγνωρίσει, θα μείνει στην ίδια τάξη.
Κοίταξε, ήμουν τυχερή, νιώθω ευγνώμων και στη ζωή και στο Θεό. Ήμουν πολύ τυχερή….

Συνήθως οι άνθρωποι λένε “δεν ήταν θέμα τύχης αλλά έχω δουλέψει πολύ σκληρά για να φτάσω εδώ”.
Έχω δουλέψει πολύ σκληρά. Αλλά ήμουν και πολύ τυχερή.Σχεδόν 30 χρόνια καριέρας δούλευα πάντα σκληρά.

Στο ΡΙΚ πόσα χρόνια είσαι;
Ως υπάλληλος είμαι στο ΡΙΚ από το 1992. Τίποτα δεν χαρίζεται. Αν θέλεις διαβάζεις, αγωνίζεσαι, δημιουργείς. Εγώ δεν άφησα τίποτα να πάει χαμένο στον κόσμο της γνώσης και της δημοσιογραφικής εμπειρίας.Έβλεπα και παρατηρούσα πως δούλευαν οι μεγάλοι, οι σπουδαίοι, της εποχής μου.Οι άνθρωποι του ΡΙΚ μου έδωσαν την ευκαιρία, οι άνθρωποι που είχαν γνώσεις μου έδωσαν ευκαιρίες….Δεν ήμουν η κόρη ενός ισχυρού άντρα.
Ήμουν όμως η κόρη του σπουδαιότερου ανθρώπου που έχει περάσει από τη δική μου ζωή, για μένα ο μεγαλύτερος και πιο σπουδαίος , ήταν ο παπάς μου.Ήταν φωτισμένος άνθρωπος.

Είναι γεγονός πάντως ότι ακούμε να λέγεται ότι κάποιοι μπήκαν στο ΡΙΚ επειδή ήταν τα παιδιά κάποιου ή είχαν κάποιο μέσο….
Μα πολλοί μπαίνουν με αυτούς τους τρόπους που λες, σε πολλές άλλες εργασίες και χώρους. Συμβαίνει ναι, παντού. Μαζί μου, δεν συνέβηκε, δεν ήμουν η κόρη «επώνυμου». Πολλοί μπαίνουν παντού, το θέμα είναι αν μένουν ή αν κάνουν κάτι αξιόλογο και σημαντικό μέσα από την εργασία και την δουλειά τους, αν ανέβηκαν επίπεδα, αν είχαν δείγματα γραφής, αν κατάφεραν κάτι. Αυτοί που έχουν αξία , έχουν και διάρκεια.

Κοίταξε, μπορεί κάποιοι να ανέβουν σε μια δουλειά και να βρεθούν σε ψηλές θέσεις αλλά με τον ένα ή άλλο τρόπο ο κόσμος θα καταλάβει αν έχουν αξία ή αν είναι εκεί με το μέσον τους. Τι νομίζεις;
Συμφωνώ. Ο κόσμος Γιώτα είναι ο αλάνθαστος κριτής, σε όλα τα ΜΜΕ, αλλά ειδικά στην τηλεόραση.Στην τηλεόραση σε βλέπουν, σε ακούν, μπορεί να παρατηρήσουν αν το στόμα λέει άλλα και τα μάτια ή το σώμα λένε άλλα. Πιστεύω πως ότι είναι ο καθένας στο τέλος φαίνεται.

Θα σταθώ λίγο σε αυτό που έχεις πει προηγουμένως, ότι είσαι ευγνώμων στη ζωή και στον θεό….
Ναι και σε πάρα πολλούς ανθρώπους.Μου έδιναν την ευκαιρία να κάνω τη δουλειά που βρισκόταν μπροστά μου.Επίσης πρέπει να σου πω Γιώτα ότι τις μεγάλες αποφάσεις που παίρνει ένας άνθρωπος στη ζωή του, τις καθοριστικές για την πορεία του, στη δική μου ζωή δεν τις πήρα εγώ…

Δηλαδή;
Τις μεγάλες αποφάσεις της ζωής μου δεν τις πήρα εγώ.Με έπαιρνε ίδια η ζωή μόνη της.Να σου πω ένα παράδειγμα. Εμείς ήμασταν πρόσφυγες, μέναμε στην Λευκωσία. Ο πατέρας μου από την Αφάνεια Αμμοχώστου και η μητέρα μου πρόσφυγας από το Καϊμακλί.Εγώ ως παιδί μεγάλωσα τρια μίλια μακριά από το σπίτι μου, το σπίτι μας ήταν στην νεκρή ζώνη. Ακόμη και σήμερα, μετά από τόσα χρόνια, το βλέπω, αναστατώνομαι και κλαίω.
Ήμουν μωρό όταν έγινε ο πόλεμος, την κατεχόμενη Κύπρο, δεν την έχω ζήσει, όμως όταν πήγα στα κατεχόμενα εδάφη μας και επισκέφτηκα την Αφάνεια, το χωριό του πατέρα μου, τα μάτια μου έβλεπαν αχόρταγα τα δάκρυα έτρεχαν αλλά τα πόδια μου δεν είχαν τη δύναμη να κάνουν βήματα, δεν μπορούσα να κινηθώ, ήταν κάτι συγκλονιστικό και ας έχουν περάσει τόσα χρόνια…
Πάμε όμως πίσω στην ερώτηση, ναι, δεν πήρα εγώ αποφάσεις για όλα όσα είναι σημαντικά στην ζωή ενός ανθρώπου. Η ζωή με έσπρωχνε από μόνη της και δεν θεωρώ ότι έχασα. Κέρδισα πολλά, αλλά επαναλαμβάνω ότι δεν αποφάσιζα εγώ.Πήγαιναν οι εξελίξεις της ζωής και εγώ ακολουθούσα. Ένα παράδειγμα είναι ότι ως απόφοιτος του πρακτικού εξασφάλισα θέση για σπουδές στο εξωτερικό και οι συγκυρίες και μια αλυσίδα γεγονότων, με πήγαν αλλού. Βρέθηκα να σπουδάζω δημοσιογραφία μέσα από συμπτώσεις.

Άρα δεν ήταν δική σου επιλογή να σπουδάσεις δημοσιογραφία.
Όχι, αλλά όταν ήρθε η δημοσιογραφία μπροστά μου κατάλαβα πως ήταν κάτι που το αγαπούσα, είπα αυτό το πράγμα είναι φωτεινό, είναι για μένα.

Και ξεκίνησες να εργάζεσαι στην δημοσιογραφία τις εποχές που το επάγγελμα ακόμη ήταν λειτούργημα ήταν κάτι σπουδαίο και επέτρεψε μου να πω ότι είχε περισσότερο prestigue από ότι σήμερα…
Ναι, ξέρεις τι συνέβαινε τότε; Υπήρχαν δάσκαλοι, υπήρχαν σπουδαίοι δημοσιογράφοι.

Επίσης Γιάννα, έχεις κάνει ραδιόφωνο ΡΙΚ και αρκετά χρόνια και έχεις μία πολύ χαρακτηριστική φωνή…
Ραδιόφωνο στο ΡΙΚ έκανα για 23 χρόνια.

Κάνεις μία σύγκριση της δημοσιογραφίας τότε όταν πρωτο ξεκινούσες με την δημοσιογραφία σήμερα; Συχνά ακούμε να γίνεται λόγος για το ξεπεσμό της δημοσιογραφίας σήμερα…
Δεν πιστεύω στο ξεπεσμό που λες, μπορεί να χάσαμε λίγο την μπάλα, αλλά υπάρχουν δημοσιογράφοι που ακόμη έχουν ουσία, σοβαρότητα, υπευθυνότητα και πολλή αγάπη γι’ αυτό που κάνουν.Εναπόκειται σε εμάς θα το καταλάβουμε, και να μην κάνουμε λάθη σοβαρά. Να είμαστε προσεκτικοί, πως λειτουργούμε στον κόσμο της πληροφορίας. Η δημοσιογραφία είναι ευθύνη. Και είναι καλά να λειτουργεί πάντοτε και η συνείδηση και ηθική μας όταν δημοσιογράφουμε.Πιστεύω πως τα πράγματα έγιναν πολύ ανταγωνιστικά λόγω της τεχνολογίας, η οποία αναγκάζει τους δημοσιογράφους να λειτουργούν με ταχύτητες, κάτι που πολλές φορές επηρεάζει την ποιότητα. Πριν 20 χρόνια δεν υπήρχε αυτό.

Επίσης το γεγονός ότι ξεφυτρώνουν ιστοσελίδες στις οποίες εργάζονται άνθρωποι που δεν έχουν σχέση με την δημοσιογραφία, αυτό δεν έχει βλάψει το επάγγελμα;
Έχει βλάψει το επάγγελμα η ταχύτητα, ο ανταγωνισμός, το ποιος θα βγάλει πρώτος την είδηση στο διαδίκτυο και η μη επεξεργασία και τεκμηρίωση της είδησης.
Παρόλα αυτά είμαι αισιόδοξη για το επάγγελμα μας. Πάντα θα υπάρχουν σε όλα τα επαγγέλματα άνθρωποι ηγέτες, άνθρωποι που ψάχνουν την ποιότητα, άνθρωποι που θέλουν να διασταυρώσουν την είδηση τους και να την δώσουν στον κόσμο τεκμηριωμένη, άνθρωποι της ευθύνης.
Επιλέγω το φως από το μισοσκόταδο, είμαι αισιόδοξος άνθρωπος και ως εκ τούτου πιστεύω πως το μέλλον του επαγγέλματος μας θα είναι αισιόδοξο.Πραγματικά πιστεύω ότι στο χώρο μας υπάρχουν άνθρωποι που δουλεύουν με πυξίδα την ποιότητα, ακόμη και σήμερα κάτω από δύσκολες ίσως συνθήκες.Άνθρωποι που προσέχουν τι γράφουν και πως γράφουν.Δυστυχώς στις μέρες μας η γλώσσα η ελληνική βιάζεται και παραβιάζεται.Και αυτό εμένα προσωπικά με ενοχλεί πάρα πολύ.Κοίταξε, δεν είμαι ο άνθρωπος που του αρέσει να δίνει συμβουλές, αλλά πιστεύω πως αν συνειδητοποιήσουμε πόσο ωραίο είναι το επάγγελμα του δημοσιογράφου και πόση ευθύνη εμπεριέχει όλο αυτό θα γίνουμε καλύτεροι.Αυτό βέβαια είναι άρρηκτα συνδεδεμένο και με το χαρακτήρα του ατόμου.Αν είσαι επιπόλαιος γενικά, είσαι επιπόλαιος και ως δημοσιογράφος.

Πιστεύω ότι στο επάγγελμα μας η προσωπικότητα παίζει μεγάλο ρόλο ως προς το τι δουλειά βγάζεις προς τα έξω.
Ναι συμφωνώ, επίσης να προσθέσω πως και η εντιμότητα παίζει μεγάλο ρόλο.

Πες μου λίγα λόγια για τη Γιάννα Ιάκωβου ως άνθρωπο πως καταφέρνεις να ισόρροπεις την προσωπική σου ζωή και την επαγγελματική;
Το θέμα είναι να κάνεις κουμάντο.Δεν έχω αδικήσει κανέναν, έχω το σύζυγό μου, έχω δύο παιδιά. Η οικογένειά μου ήταν πάντα εκεί, ήταν υποστηρικτικοί όλοι τους. Εργάστηκα πάρα πολλά χρόνια σε δύσκολες βάρδιες, να κοιμάσαι μέρα…

Ο σύζυγος σου δεν ένιωσες ποτέ να ζηλεύει που η γυναίκα του ήταν γνωστή στην τηλεόραση;
Όχι προς θεού, ήταν πάντα υποστηρικτικός και δίπλα μου. Το ίδιο και τα παιδιά μου. Εγώ στα παιδιά μου προσπάθησα να δώσω ένα δυο πράγματα, να έχουν χαρά και να μην έχουν φόβο. Να μελετούν, να διαβάζουν. Προσπάθησα να τους εμπεδώσω ότι η αγάπη του γονιού είναι πάντα εκεί, πάνω στο τραπέζι.
Ξέρεις, αν δεν μπορείς να αγαπάς συνέχεια και ανιδιοτελώς, τότε μη γίνεις γονιός.

Ποια ήταν τα μεγαλύτερα εφόδια της ζωή σου;
Η αγάπη των γονιών μου και της αδελφής μου. Η αδελφή μου είναι η δεύτερη μητέρα των παιδιών μου.
Οι γονείς μου ήταν πάντα δίπλα μου και δε μου έχουν κλείσει δρόμους ποτέ και για τίποτα! Η πιο δύσκολη αποστολή στη ζωή του ανθρώπου είναι να είναι γονιός.

Καθόλη τη διάρκεια της συνέντευξης έχω εισπράξει μια δική σου φιλοσοφία για τη ζωή, που μου θύμισαν τα λόγια που μου είχε πει η Νανά Μούσχουρη σε μία παλαιότερη μας συνέντευξη, ότι ακολουθούσε πάντα τον ήλιο και το φως, έτσι όπως την είχε συμβουλέψει ο φίλος της ο Νίκος Γκάτσος….
Μαζί με την κυρία Νανά Μούσχουρη και εγώ! Ο εαυτός μας, μας μιλά και μας κάνει να καταλάβουμε που πρέπει να πάμε. Αν πρέπει να ακολουθήσουμε το φως η όχι.Εγώ μιλώ καλά με τον εαυτό μου, εξηγούμαστε μια χαρά.
Όλοι έχουμε δυσκολίες, δεν θέλω να μιλούμε στη σφαίρα του ιδεατού, τα προβλήματα είναι δεδομένα στην καθημερινότητα όλων, η ζωή δεν είναι ένα πάρτι, αλλά μεγαλώνοντας πρέπει να μπορούμε να αποκτούμε μία εμπειρία και μία σ οφία πρέπει να καταλαβαίνουμε τι είναι πρόβλημα και τι δεν είναι.

Κλείνοντας την συνέντευξη αυτή, για την οποία σε ευχαριστούμε για την τιμή που μας έκανες, με τι θα ήθελες να ολοκληρώσουμε;
Είναι ευλογημένοι οι άνθρωποι που η δουλειά τους δεν ανταποκρίνεται μόνο στις στεγανές επαγγελματικές υποχρεώσεις. Ευλογημένοι είναι οι άνθρωποι που ασκούν το λειτούργημα δημοσιογραφίας, της καλλιτεχνίας, του θεάτρου κ.α.
Είναι ευλογημένοι, γιατί έχουν να κάνουν με χιλιάδες ανθρώπους. Και θέλω να καταλήξω στον άνθρωπο. Τι έχει σημασία στη ζωή; Να είμαστε υγιείς, να δουλεύουμε σκληρά και με εντιμότητα.Και τι μας δίνει χαρά; Τα μικρά καθημερινά αληθινά πράγματα.Μα προπάντων οι δεσμοί αγάπης που έχουμε με τους γύρω μας.Εμένα μου έχει δώσει μεγάλη δύναμη η αγάπη του κόσμου, των Κυπρίων εντός και εκτός.
Είμαι τυχερή, είμαι ευγνώμων. Οι φίλοι μας είναι η πιο μεγάλη μας περιουσία…Όταν μοιράζεσαι ακόμα και πιο μεγάλη πληγή γίνεται ήπια.