Γράφει η Μαίριλυν Ζαννέτου
Εκπαιδευτικός / Συγγραφέας
Δεν σε ξέρω εσένα, πατέρα εκείνου.
Δεν υπήρξες πουθενά στη μάταιη καθημερινότητά μου. Κι όμως, η μάχη που σήμερα έχασε ο γενναιότερος μαχητής σου, μου μουδιάζει τον ασήμαντο κόσμο μου.
Ξαφνικά, τα προβλήματα της ζωής μου μοιάζουν με γελοία χαρτάκια υπενθύμισης. Ξαφνικά, η απελπισία για τις στοίβες εργασιών στο γραφείο μου, φαντάζει φτηνός αρλεκίνος.
Ομολογώ, τώρα, ενώπιόν σου, πως στη θέα του μαχητή σου ντράπηκα. Γύρισα το βλέμμα αλλού. Επειδή, τα βλέμματα που επιτρέπει η κοινωνία μου δεν είναι αληθινά. Είναι κλεφτές ματιές προσποίησης. Επειδή είναι όλα συγκαλυμμένη αυτολύπηση.
Γι’ αυτό και εκείνος είναι ο γενναιότερος των γενναίων. Γι’ αυτό και εκείνος είναι ο μεγάλος μαθητής και εγώ ο μικρός δάσκαλος.
